Αν και δεν έχει νόημα να μπαίνει κανείς σε τέτοιες κουβέντες, διότι περί όρεξεως...., παρόλα αυτά, στην περίπτωση αυτή δεν κρατήθηκα.
Πρώτα πρώτα να πω ότι μέχρι πριν 3-4 χρόνια, θα έλεγα κι εγώ τα ίδια με τους περισσότερους, ότι σιγά το πράγμα ο Clapton κλπ κλπ
Βεβαια οι κρίσεις μου βασίζονταν σε ακούσματα ενός-δύο δίσκων του και κάποιων σκόρπιων κομματιών -όπως είμαι σίγουρος και κάποιων εδώ μέσα-
Κάποια στιγμή, δε θυμάμαι πως έγινε, έφαγα κάποια φλασιά και κόλησα. Το ένα έφερε το άλλο και άκουσα τα άπαντα του Clapton (εντάξει, κι εγώ δεν μπορώ να ακούσω τo August και άλλα παρόμοια της εποχής, αλλα΄ούτε και τα τελευταία του με τρελαίνουν, π.χ. το Back Home)
Μέχρι και Δουβλίνο πήγα το καλοκαίρι για να τον δω, -τα τελευταία 2 χρόνια έχει και φοβερό track list-
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί που λένε για το Layla, ΔΕΝ έχουν ακούσει ΟΛΟΚΛΗΡΟ το δίσκο των Derek and The Dominos. ΓΙΑ ΜΕΝΑ, το συγκεκριμένο κομμάτι το κάνω skip κάθε φορά που ακούω το δίσκο, αλλά τα υπόλοιπα 13 είναι μαγεία, ο δίσκος είναι αριστούργημα.
Και σαν ταίρι του, εξίσου καλό αν όχι καλύτερο, είναι και το Live At The Fillmore των Derek and The Dominos, χωρίς τον Duane, αλλά με τον Clapton στην καλύτερη ηχογραφημένη στιγμή του.
Πάντως θεωρώ ότι κανένας δίσκος του Clapton μέχρι και το 1982 (προσωπικός και μη), δεν είναι μέτριος
Βέβαια δε χρειάζεται να ΞΑΞΑπω ότι όλα αυτά είναι προσωπικές απόψεις και ότι περί ορέξεως....
Αυτά.
alderbody είπε:
+11880
κι εγω δεν τρελαινομαι με τις μεταγενεστερες επιλογες του Ερικ, αλλα θεωρω μεγαλειωδεις τις ηχογραφησεις με Bluesbrakers και Cream κλπ.
Γενικως, δεν μπορω να πω οτι μου αρεσε ιδιαιτερα η Strat εποχη του (αν και Stratακιας).
Ο Clapton μου αρεσει με
Gibson.
Το Live At The Fillmore το έχεις ακούσει;;;
http://www.amazon.com/Live-at-Fillmore-Derek-Dominos/dp/B000001E3V
