ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΧΘΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ ;;; ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΗΜΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΞΙΟΙ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ;;;
Και κάτι ακόμα...η γνώση κάθε είδους κερδίζεται στα Πανεπιστήμια όταν είναι ανοιχτά' date=' όχι όταν 5 κάνουν κατάληψη και 95 αράζουν για καφέ και μπάλα! Και επανάσταση με φραπέδες δεν γίνεται![/quote']
Πέστα ρε John... το θέμα είναι, οτι με τη μηδενική αυτοτέλεια των τμημάτων (μόνο οι "καθηγητικές διαδικασίες" είναι πραγματικά αυτοτελείς) μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Πρέπει όλα να γίνουν ένα...
Η πρόταση που είχε προηγηθεί πριν το νομοσχέδιο, ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος, σε πολλά θέματα, εκτος απο 2-3 οργανωτικά σημεία τα οποία όντως είχαν σχέση με τους φοιτητές και γι αυτά άξιζε να γίνει αγώνας να αλλάξουνε (το θέμα με τα βιβλία πχ). Μίλησε κανένας για την υπόλοιπη πρόταση? Πούν'τος? Ο χρόνος φοίτησης μόνο μας μάρανε? Το θέμα είναι ποιος θα πάρει το κολώχαρτο και όχι ΤΙ είναι αυτό? Ας τον καθορίσει το χρόνο το κάθε τμήμα, Ας δωθεί σε αυτά η δύναμη γενικώς, και ας ανταγωνιστούν μεταξύ τους.... Το θέμα είναι αλλού, είναι τι γίνεται με τη διαχείρηση των χρημάτων, τα κριτήρια πρόσληψης και προαγωγής σε άλλες βαθμίδες, την αξιολόγηση, κτλ Όπως κι αν το κάνουμε το κάθε τμήμα κατα κύριο λόγο διαμορφώνεται απο τους καθηγητές του, τη χρηματοδότηση, τον αριθμό και τη διαδικασία επιλογής φοιτητών. Και σε όλα αυτά δεν επιτρέπεται καταρχήν η διαφοροποίηση των τμημάτων, συντηρείται σε πολλές σχολές ένα άσχετο παπατζίδικο κατεστημένο, και τρώγονται κονδύλια τζάμπα. Χωρίς να αλλάξουν αυτά, η ελευθερη αγορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απλώς θα καταστρέψει τα δημόσια πανεπιστήμια. Πρέπει να γίνουν συγκεκριμένα βήματα για να ανέβει η ανταγωνιστικότητα τους ΠΡΙΝ επιτραπούν τα ιδιωτικά....
Οι απέξω δε, απ'ότι βλέπω εγώ, πραγματικά ζουν στην κοσμάρα τους, κάθονται και ασχολούνται με το αν διαβάζουν ή δουλεύουν οι φοιτητές, αν είναι καλά παιδιά, αν είναι επαναστάτες, αν το τμήμα έχει κομματικές νεολαίες μόνο, αν έχουν ή δεν έχουν λεφτά πχ, τι σημαίνει ακριβώς αυτό, τι νόημα έχει, και τι σχέση έχει με την επιστήμη δεν ξέρω.... Όλα αυτά είναι απλώς παρελκόμενα του τρόπου διοίκησης και οργάνωσης των τμημάτων. Αν το τμήμα δίνει πτυχίο και βαθμούς σε αυτόν που δε μαθαίνει τίποτα ποιός φταίει? Και γιατί δεν μαθαίνει τίποτα? Τι περιβάλλον μάθησης προσφέρει το κάθε τμήμα? Μήπως το τμήμα είναι για τον πο@#%ο και ο φοιτητής απλώς περιμένει απογοητευμένος να φύγει? Δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται.
Έχω περάσει απο 2 σχολές, και οι διαφορές είναι τραγικές. Στην πρώτη είχαμε έναν μόνο παπατζή και τον δείχναμε με το δάχτυλο, και λέγαμε "ααα Ελλάδα, χάλια είμαστε" κτλ που να ξέραμε.... Με τη σωστή επιλογή μαθημάτων, μαθαίναμε πολλά (εως υπερβολικά πολλά) για την επιστήμη μας κάθε εξάμηνο, οι βαθμοί δείχναν κάτι, οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες, οι ώρες πολλές, πάρα πολλές, και η ψυχολογία πολλών πεσμένη υπο το 0. Στο τέλος όμως ήσουνα άλλος άνθρωπος, είχες φτάσει σε πολλά σημεία κοντά στην έρευνα, έτοιμος για μεταπτυχιακά, και το πτυχίο σήμαινε κάτι. Σας λέω οτι στη δεύτερη, δεν γίνεται τίποτα, καθαρά λόγω καθηγητών, οι φοιτητές απλώς απογοητεύονται, κωλοβαράνε γιατι απλώς δεν έχουν τίποτα να κάνουν, και δεν υπάρχει κανείς άλλωστε να τους διδάξει κάτι, γιατί το 1/3 σχεδόν του διδακτικόυ προσωπικου αποτελείται απο άσχετους ανίκανους παπατζήδες
με ανύπαρκτο έργο, και με σημαντικές θέσεις μαλιστα πολλοί στο δημόσιο. Περιμένουν λοιπόν οι φοιτητές τα χρόνια να περάσουν, και νομίζουν οτι 'έτσι είναι', που να ξέρουν? Δεν ξέρουν καν πως λειτουργούν τα πανεπιστήμια, τι σημαίνει να είσαι καθηγητής, τι θα πει βάσεις, τι θα πει έρευνα. Και όχι, μόνο οι φοιτητές δεν φταίνε. Αυτά τα άκουγα απο φοιτητές πχ της Φιλοσοφικής, και νόμιζα οτι απλώς γκρινιάζανε γιατι ήταν άσχετοι και δεν τα πηγαίνανε καλά στη σχολή τους... Που να ήξερα το κακό χάλι, οτι αν θες να προκόψεις πρέπει να καταφέρεις να βγάλεις οδηγό σπουδών και να τα κάνεις όλα μόνος σου.... Σε προπτυχιακό επίπεδο κιόλας, αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο....
