Πρώτ' απ' όλα, το θέμα σχετικά με τα copyrights έχει ξανασυζητηθεί εκτενώς. Αν θες, ψαξ'το. Το topic είχε θέμα "Κατωχυρώνοντας τα αριστουργήματά μας". (που είσαι elavd;...)
Κατά δεύτερον, επειδή σε κόβω λίγο ρομαντικό, σκέψου σε ποιον τομέα λειτουργούν τα πράγματα αρμονικά και ακριβοδίκαια για να συμβαίνει το ίδιο και στις δισκογραφικές...;
Για να καταφέρεις να κυκλοφορήσεις τη δουλειά σου, θα πρέπει να ισχύει κάτι από τα παρακάτω:
α) Τα σκας (όπως είπε κι ο Jimtemoe) -είτε αναλαμβάνοντας όλα τα έξοδα (οπότε και το ρίσκο της εταιρείας), είτε παρακάμπτωντας τις δισκογραφικές, είτε δημιουργώντας δικιά σου.
β) Έχεις βύσμα εκ των έσω (κι ίσως σε σπρώξει) ή έχει χωθεί σε κάποια "μουσική" κλίκα (υπάρχουν παντού).
γ) Είσαι τυχερός και πετυχαίνεις κάποιο ρομαντικό αφελή (εκτός αν τα τραγούδια σου "βρωμάνε" τρελό χρήμα, αν και αμφιβάλλω κατά πόσο θα γίνει -ακόμα κι αυτό- αντιληπτό από τα τσακάλια της δισκογραφίας)
δ) Αποδεικνύεις (είτε μέσω ριάλιτι, είτε μέσω ραδιοφώνου) ότι μπορεί να φέρεις χρήμα στην εταιρεία. (Κάπως έτσι βέβαια λειτουργεί και το Myspace, αλλά στο Ελλαδιστάν δε θα το γνωρίζουν οι εταιριάρχες για τα επόμενα 100 χρόνια)
ε) Είσαι καρμπόν κάποιου ήδη πετυχημένου καλλιτέχνη κι έτσι οι εταιρείες αναλαμβάνουν το ρίσκο κάπως πιο εύκολα.
Έναν-έναν αν πάρω τους "πρωταγωνιστές" της ελληνικής δισκογραφίας (ειδικά της λεγόμενης "ποιοτικής"), η περίπτωσή τους εμπίπτει σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες.
