...με αφορμή το συγκεκριμένο θέμα θυμήθηκα μια αρκετά αστεία ιστορία σχετικά με την οικονομική κατάσταση των μουσικών....
Είμαστε στο στούντιο πριν από αρκετά χρόνια και τυχαίνει να διασταυρωθούν 2 session.....οι μουσικοί (πολύ καλοί όλοι και "πετυχημένοι") από τις 2 μπάντες κοιτιούνται μεταξύ τους και ανταλάσουν μερικές κουβέντες.....ο ντράμμερ (Α) από την μία μπάντα και ο μπασσίστας (Β) από την άλλη κοιτάζουν ο ένας τον άλλο επίμονα.....ακολουθεί ο εξής διάλογος
Α - "μήπως γνωριζόμαστε από κάπου?"
Β - "...και εγώ αυτή την εντύπωση έχω"
Α - "....μήπως έπαιζες πέρυσι με τον .....(βάλτε ένα γνωστό όνομα) στο ..... (βάλτε ένα γνωστό μαγαζί)
Β - "μπα, όχι ,ημουν πριν 3 χρόνια εκεί....εσύ δεν ήσουν με τον .......?"
Α - "όχι...από αλλού σε ξέρω .....ήσουν στο σεμινάριο του ......(βάλτε πάλι μια φίρμα)?"
Β - "όχι...αλλά μήπως παίζαμε μαζί στο .....(άλλο μεγάλο μαγαζί)?
Α - "μπα, μπα εγώ φέτος είμαι εκεί....μήπως είμασταν μαζί στο ......(γνωστό ωδείο στο εξωτερικό)?
.....κλπ κλπ
anyway, για κανένα δεκάλεπτο συνεχίζεται αυτός ο διάλογος στον οποίο αναφέρονται όλα τα μουράτα ωδεία, σεμινάρια από τζαζίστες, τμήματα αρμονίας και αντίστιξης, πρωτοκλασάτα μαγαζιά και "φίρμες τραγουδιστές" για να πεταχτεί στο τέλος ο ένας απο τους 2 και να πει...
Α - "έλα ρε , μ@λ@κα θυμήθηκα.....δουλεύαμε μαζί σε εκείνο το γιαπί και σπάγαμε ένα ντουβάρι παρέα "
σόρυ για το όφτόπικ