Δεν "καταφερα" ποτε να διαβασω κανενα λογοτεχνικο βιβλιο, αν και υπηρχε μεγαλη συλλογη στην βιβλιοθηκη. Μετα την πρωτη σελιδα, εβρισκα (και βρισκω ακομα) ανουσιο το να συνεχισω. Προτιμουσα να διαβασω κατι επιστημονικο, κατι που θα μου μεταφερει πληροφορια, ή να ξεφυλλιζω καποιο τομο εγκυκλοπαιδειας.
Η λογοτεχνια δεν ειναι για ολους.
Eμένα πάλι η βιβλιοθήκη μου συναγωνίζεται τη δισκοθήκη... Το μόνο που έχω να μου καταλογίσω -όπως και στη μουσική, είναι ότι άργησα πολύ να ανακαλύψω τους έλληνες πεζογράφους, ποιητές κ.λπ, γιατί παρόλο που διάβαζα από μικρός (είχα τρέλα με την αρχαιότητα, Μεγαλέξαντρους και λοιπά), από την εφηβεία μου και μετά τους σνομπάριζα. Σε φάση "τι να μας πει ο Χ Έλληνας όταν έχει υπάρξει ένας Τομ Ρόμπινς ή ένας Peter Hammill" σκεφτόμουν).
Ευτυχώς αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία (αρκετά) χρόνια, χρειάστηκε όμως να κάνω έναν μίνι αγώνα δρόμου για να ανακαλύψω σχεδόν τους πάντες συμπατριώτες - από Καζαντζάκη, Σεφέρη και Ρίτσο, Ταχτσή, Ηλία Πετρόπουλο, Μποστ, μέχρι Λένα Πλάτωνος, Θάνο Μικρούτσικο, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Κραουνάκη, Αχιλλέα Περσίδη, Ρακόπουλο, Δημ. Ζαφειρέλη, Κοντραφούρη, Tάκη Μπαρμπέρη και τα πάντα όλα - you name it.
Το φέρνω λίγο σαν αναπηρία που δεν τους είχα ανακαλύψει εν καιρώ. Για το μέγεθος της χώρας μας, έχουμε πολύ πλούσιο πολιτισμό σε όλα τα επίπεδα και είναι κρίμα που το Υπ.Πο. διαχρονικά δεν... [ λογοκρισία ]