cigaret13 είπε:
+1000000000000 το πολιτικοποιεις όμως, αλλά καλά κάνεις.....
Ομοίως κι από μένα. Συμφωνώ απόλυτα.
Στο quote που τσιτάρεις, θα συμπεριλάμβανα και την προηγούμενη πρόταση του Μάνου, όμως:
"Η θεσμοθετημένη βοήθεια του κοινωνικού κράτους είναι επίσης πολιτισμός, αλλά είναι και αυτό που είναι, δηλαδή ΒΟΗΘΕΙΑ και ΟΧΙ έλλειψη πόρτας."
Όταν ο Ταρκόφσκι αυτοεξορίστηκε από τη Σοβιετική ένωση είχε πει τη συνταρακτική φράση "φτύνουν στην ψυχή μου" , γι΄αυτό που άφηνε πίσω. Το ζήτημα κατά τη γνώμη μου, ήταν πάντα η αξιοκρατία. Και φυσικά η ελευθερία της έκφρασης και οι ίσες ευκαιρίες. Η αξιοκρατία έχει σχέση με την
ισοτιμία και όχι με την "ισότητα" που είναι φενάκη: Κανείς δεν είναι ίσος με κανέναν, μπορούμε όμως να είμαστε ισότιμοι απέναντι στο κράτος, τους θεσμούς, το Υπ.Πο, το διαγωνιστικό ενός φεστιβάλ κλπ. Και να απολαμβάνουμε ίσες ευκαιρίες.
Η ελευθερία της έκφρασης είναι τόσο συντριπτικά πιο σημαντική δημιουργικά για έναν καλλιτέχνη από την όποια "βοήθεια του κράτους", ώστε δεν είναι τυχαίο ότι σπουδαίοι συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφοι κ.λπ. έζησαν και δημιούργησαν σε ολοκλήρωτικά καθεστώτα και χούντες όπως π.χ. της λατινικής αμερικής κ.λπ.
Γνώμη μου είναι ότι η αγριότητα της ζούγκλας του ανταγωνισμού (αθέμιτου ενίοτε) , που συμφωνούμε ότι αποτελεί δομικό στοιχείο της ύπαρξης, θα πρέπει κάποια στιγμή, στις δημοκρατίες του δυτικού τύπου που (θέλουμε να) ζούμε, να γίνει υγιής συναγωνισμός. Να υπάρχει χώρος για όλους, ίσες ευκαιρίες προβολής, σεβασμός στο διαφορετικό ακόμη και σε αυτό πυο δεν κατανοούμε ή που δεν μας αρέσει.
Να πάψουμε να είμαστε πίθηκοι που το μόνο που θέλουν είναι να τα αρπάξουν όλα, τσαλαπατώντας τους άλλους. Η ικανοποίηση no matter what, των ατομικών μας αναγκών όπως την περιγράφει ο Μάνος παραπάνω (γκομενάρα, κιθαρα σούπερ - αυτοκινητάρα θα πρόσθετα κλπ ) είναι διαφημιστική εξίσωση, όχι ευτυχία. Μόλις απόμακρυνθείς από την τηλεόραση, το συνειδητοποιείς αργά ή γρήγορα.