Άλκης Αλκαίος – αντί αποχαιρετισμού

[lgbesios]

Τα σύνορα που πέρασα δεν είχανε φρουρό


μόνο λίγα γεράκια διψασμένα


στα γόνατά μου αράξανε ζητώντας μου νερό


και πώς να τα χορτάσω τα καημένα

 


Σε πολιτεία βρέθηκα που `ψαχνα για καιρό


στου ονείρου μου τον χάρτη τον κρυμμένο


πάω να την ψηλαφίσω τρέχω να τη χαρώ


κι αυτή με προσπερνάει με βλέμμα ξένο

 


Στην αγορά ζωήλατα και ξωτικά πουλιά


και κράχτες που σωσίβια διαλαλούνε


αγόρασα από ένα σε δυο γυμνά παιδιά


κι εκείνα ζαρωμένα μ΄ απαντούνε:

 


"Οι δοκιμές μας γέρασαν νωρίς στον κόσμο αυτό


κι αν τόσο θες να κάνεις μια αβαρία


δώσε μας λίγο πράσινο Κιφ Μαροκινό


και θα στο ξεπληρώσει η Ιστορία".

 


Στο πάρκο ένας μπατίρης μου ζάλιζε τ΄ αυτιά


πως ήσουν τράπουλα σημαδεμένη


στους τέσσερις ανέμους σκορπίσαν τα χαρτιά


πού να σε ψάξω χώρα μου χαμένη

 


Στον ώμο το δισάκι μου σε σας ξαναγυρνώ


φωτιά νερό αέρα μου και χώμα


δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό


δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα

κιφ

 

[Earendil]

Ώρες αργόσυρτες σα φορτωμένα κάρα

απ' τα ηχεία ψιχαλίζει μια κιθάρα

Φύτρωσαν κάκτοι και λωτοί στην κορδιλιέρα

κι εσύ κλειστός σε μια καμπίνα φεύγεις πέρα

Οι έρωτές σου καρυδότσουφλα στο κύμα

μα στον ασύρματο καιρό δεν πέφτει σύρμα

Ο τόπος σου σ' ακολουθεί όπου κι αν πας

σ' ένα παιχνίδι για χαμένους ξενυχτάς

Άστρο του Ωρίωνα, φεγγάρι του Τοξότη

είπαν μια άγνωστη φωτιά σ' έχει δεσμώτη

που δε τη σβήνουν χίλια κολασμένα μπάρκα

Μα στης γοργόνας το φτερό η αιώνια τσάρκα

Στον Ινδικό πλοία παλιά φουνταρισμένα

μασάνε οι ιθαγενείς φύλλα ξεραμένα

και για μουσώνες σου μιλούν στο Νότιο Σέλας

ναύτες που πέρασαν τα σύνορα της τρέλας

Μια σούπα ο κόσμος και ο νους τρύπιο κουτάλι

κι εσύ στης θάλασσας για πάντα την αγκάλη

Δακρύζεις κήπους με παράξενα λουλούδια

για μάτια πρόστυχα κεντάς άγια τραγούδια

Κι εγώ που ξέχασα ποιος είμαι, που πηγαίνω

Λαθρεπιβάτης σ' ένα πλοίο παροπλισμένο

Απόψε σ' άκουσα να λες απ' τα ηχεία

για να χαράξεις μες στο πουθενά πορεία

χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία




Σπουδαίος και πολύ σημαντικός. Κρίμα.

 

[audiokostas]

"Με ακόρντα λα μινόρε προς το γκρίζο


καμηλιέρικα τραγούδια σου σφυρίζω


σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία


Πατησίων και Παραμυθιού γωνία"

Και άλλες θα βαζα 10άδες

παραπομπές αράδες

για έναν άνθρωπο ευγενή

που έφυγε νωρίτερα απ' όσο πρέπει.....

 

[papeas]

 

[kostri]

Μία συνέντευξη και μία συζήτηση με τον Μικρούτσικο που βρήκα σήμερα: