Albert, Joe & Kid

[ez]

Βλέπω το Born under a bad sign στην ζωντανή του εκτέλεση απο τον Μποναμάσα στο Greek Theater. Κοιτάω λίγο καλύτερα, οπ, τι κιθάρα κρατάει ο Τζο στα χέρια του;; Ναι, είναι η Lucy του Albert King, γράφει και το όνομα του στην ταστιέρα. Ανάμικτα συναισθήματα έχω καθώς κυλάει το τραγούδι, σούπερ μπάντα, λίγο γυαλισμένος ήχος, όλα στη θέση τους και όταν κάτι αγγίζει την τελειότητα αρχίζει και χάνει την ανθρωπιά, τουλάχιστον σε λαϊκές μουσικές όπως το μπλουζ. Όσο κι αν κατά διαστήματα κάνουμε πλάκα με τον Μποναμάσα, είναι σπουδαίος κιθαρίστας και έχει προσφέρει πολλά στην κοινωνία του blues/rock ιδιώματος, απλώς μου φαίνεται πως απο τότε (εδώ και αρκετά χρόνια) που ξέφυγε λιγάκι, μοιάζει κάθε που παλεύει να ταυτιστεί με τη μαύρη μουσική, εκεί που λες αυτό ήταν, το πέτυχε τούτη τη φορά, δίνει μια και χύνει την καρδάρα με το γάλα. Το συγκεκριμμένο στιγμιότυπο ακροβατεί ανάμεσα σε συγκίνηση και ματαιοδοξία, ρε συ Τζο, οκ, πήρες την κιθάρα του Άλμπερτ αλλά συγκρατήσου λίγο, γύρω στο τέταρτο λεπτό που (επιτέλους) δείχνει να "τα χώνει" ψυχή τε και σώματι και αγγίζει ευαίσθητες χορδές, μαγαρίζει την ιστορική V με φράσεις σαν σε διαγωνισμό ταχύτητας και το τερματίζει πατώντας και το wah στο τέλος. Νάναι καλά και να χαίρεται τα αμύθητης αξίας όργανα του, τον συμπαθώ αλλά εδώ νομίζω πως έχει την εικόνα του τζάμπα μάγκα. Θα υποκλινόμουν αν την γύριζε ανάποδα και έπαιζε 5 νότες upside down, μάλιστα, έτσι όχι. Δείτε για παράδειγμα τον Kid Andersen πως επιλέγει να τιμήσει τον γίγαντα Κινγκ, παίρνει μια Flying V για αριστερόχειρα και παίζει με τις χορδές ανάποδα προσπαθώντας να πλησιάσει την μαγική αίσθηση. Θα μου πείτε, εσένα άμα σου έδιναν την Lucy να παίξεις θάλεγες όχι; Δεν ξέρω στ' αλήθεια, εδώ που είμαι αυτό μου φαίνεται στη σφαίρα της φαντασίας, wah πάντως δεν θα πατούσα.

 

[Alter]

Με τετοιο σχημα ουτε θα τον εβλεπα το Bonamassa, Kirk Fletcher κιθαρα, ο πληκτρας του Stevie Ray και ο ντραμμερ του Letterman που εχει παιξει session με ολους!! Και ολοι οι υπολοιποι...

Meet The Band Behind The Man!

Joe And The Band Tear Up Toronto! Click Now!

jbonamassa.com

 

[Nestoras]

Ευτυχώς που υπάρχει και αυτός που κρατάει τη σημαία του blues rock και ας κάνει ατοπήματα.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Νομίζω ότι δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης αναφορικά με το ποιος από τους δύο παίζει blues σε αυτά που ακούμε...
Καλός, χρυσός ο... Μασαμπούκας και όχι ότι με χαλάει αυτό που ακούω να παίζει, αλλά blues παίζει ο Kid εδώ πέρα.

ΥΓ: Δεν γνωρίζω αν ο Bonamassa έχει αγοράσει τη Lucy (δεν θα μου έκανε πάντως εντύπωση) - αν ξέρει ο @ez ας μας διαφωτίσει. Υπάρχουν πάντως "χειρότερες" περιπτώσεις όπως με τη "Greeny" (Kirk Hammett) και το "Bass of Doom" (Robert Trujillo)

​

 

[Shelter]

Θα τολμήσω μια σύγκριση με άλλο μουσικό είδος και αν απασχολεί καλώς, εαν όχι, δεν πειράζει. Στην κλασσική κιθάρα, όπου όπως και στο blues παιζεται standard ρεπερτοριο και μπορούμε να συγκρίνουμε εκ των πραγμάτων, συμβαίνει και έχει συμβεί ιστορικα να έχουμε τιτάνες του είδους που ενώ μας έχουν αφήσει κλασσικές εκτελέσεις έργων που θα μεινουν για παντα, σε ένα σημειο σε ένα κομμάτι να μην τα έχουν πάει τόσο καλά συγκρινόμενα με την υπόλοιπη εργογραφία τους ή και το επιπεδο που μας έχουν συνηθίσει. Αντιστοιχα ένας άλλος που μπορει να μη φημιζεται για τις κλασσικες εκτελεσεις του στο ιδιο κομμάτι να τα καταφέρνει καλυτερα. Για αυτο μπορει να λεμε ότι την ταδε εκτέλεση την προτιμώ απο τον Χ ενώ τον Υ που κατα τα άλλα ειναι φοβερος, αυτο θα το ακουσω αλλά δε θα το λαβω υποψη μου σαν κλασσικο. Οπου Χ και Υ βάλτε θεόρατους παίκτες με θεση στην ιστορια.

Συμβαινουν αυτα στην τεχνη γιατι δυστυχώς δεν υπάρχει ενα επιπεδο που το κατακτας και μενεις για παντα εκει. Δινεις εξετάσεις κάθε φορά και φυσικά είμαστε άνθρωποι με όλο το πακέτο (και των κακων στιγμων και των αδυναμιών και ολα). Επισης μπορει παντα καποιος άλλος να το κανει καλυτερα σε κατι...

Προσωπικά την αμαρτια μου θα την πω, τον Kid δεν τον γνώριζα. Θα τον ψάξω τις μέρες που έρχονται.

 

[Shelter]

Ευτυχώς που υπάρχει και αυτός που κρατάει τη σημαία του blues rock και ας κάνει ατοπήματα.

Αυτό ειναι πολύ σημαντικο απο μόνο του.

 

[Jazzjoker]

Στα πολύ ωραία που αναφέρετε όλοι παραπάνω να αναφέρω το εξής κατ' εμέ παράδοξο:

Η εκτέλεση του born under a bad sign της μπάντας του Μποναμάσα, παρότι προφανώς άψογη εκτελεστικά, έχει μπρίο και αισθητική You Can Leave Your Hat On, ενώ το κομμάτι περιέχει τον πιο blues στίχο όλων των εποχών που δεν είναι άλλος φυσικά από το:

If there wasn't for bad luck, I would have no luck at all.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Εγώ πάλι θα το συνόψιζα ως modern blues VS traditional blues.
Προφανώς πιο κοντά στα αυτιά μου ο ήχος και το παίξιμο του Bonamassa, αλλά με βάση το "πλαίσιο" που έθεσε ο Ηλίας - της ανθρωπιάς σε λαϊκές μουσικές- ο Andersen είναι to the point.

 

[Nestoras]

Ο οποίος ειναι Νορβηγός.

 

[LK]

Εγώ δεν ξέρω από αυτά, αλλά ο ήχος του Μποναμασα συνολικά δηλαδή όλης της μπάντας είναι out of this earth.
Δεν ξέρω αν έπεσε editing στο video, αλλά αν ακουγόταν έτσι στην αρένα... να σταματήσουν τα live πανταχόθεν και να παρακολουθήσουν το live όλοι...ως σεμινάριο.

 

[Shelter]

Πάντως όπως έχω ξαναπει εδώ μέσα σε άλλο θέμα, προσωπικά χαίρομαι όταν ιστορικά όργανα όπως η V του Α.King πάνε σε χέρια που σέβονται την ιστορία του οργάνου και τελικά η ιστορία του συνεχίζει λιγοτερο ή περισσότερο πετυχημένα. Θα μπορούσε να είναι εξαφανισμένη σε κάποια ιδιωτική συλλογή ή ακομα χειρότερα στα σκουπίδια ή καταμαστορεμένη απο κάποιον που ηθελε να την κανει κατι άλλο.

Ομοιως και πιο καλο παράδειγμα η Greeny LP που πήρε ο Hammet και εκτός οτι την βγάζει και παίζει, την έκανε και RI και μάλιστα σε τιμή όχι απαγορευτική αν θυμάμαι καλά.

Δεν μπορώ να μην κάνω τη συγκριση με αντιστοιχα μουσικά όργανα που έχουν γραψει ιστορία στην ελληνική παραδοσιακή και λαικη μουσική που αγνοειται η τύχη τους και δυστυχώς δεν τα βλέπουμε ποτέ στο πάλκο ούτε στο στουντιο...

Κριμα.

Επίσης επι του παικτικού, ο A.King ήταν κατα τη γνώμη μου ΠΟΛΥ ανορθόδοξος παίκτης. Το σετ απ του ήταν πολύ περιεργο (Rolland ενισχυτής, phaser) και η φάση του να παιζεις με αναποδη κιθάρα και τις χορδές ανάποδα, άρα να τα βλέπεις όλα ανάποδα είναι μια συνθήκη που κάνει το τοπίο χαοτικά διαφορετικο. Ομοίως και η κατάσταση του να τραβάς χορδή στα bends ενώ όλοι οι άλλοι "σπρωχνουν" χορδή. Ο ήχος αλλάζει εντελώς και το ίδιο και η φρασεολογία. Ίσως η τόσο λιτή φράσεολογία του δεν ήταν τυχαια. Λειτουργική ωστόσο. Τα κομμάτια του δε έχουν τρελό ρυθμικό background που προφανώς είχε πολύ έλεγχο πάνω του ως τέως ντράμερ ο ίδιος. Δεν μπορείς να σηκώσεις μια κιθάρα και να κάνεις τον A.King έτσι απλά.

 

[stamkosk]

Αξίξει να δούμε τον Bonamassa, ασχέτως της προσωπικής μας γνώμης για το άτομο/παίκτη/performer/businessman, ως πρεσβευτή του blues σε γενιές που ίσως και να μην το μάθαιναν ποτέ αν δεν υπήρχε αυτός και μιά μικρή παγκόσμια ομάδα (με τον Ηλία να είναι ενεργό μέλος αυτής). Αν έστω και ένα ακόμα νέο παιδί γοητευτεί από το ιδίωμα και απαγκιστρωθεί από τις φρικαλεότητες που σήμερα αυτοτιτλοφορούνται "μουσική" τότε υπάρχει ελπίδα..

 

[Nestoras]

Πάντως όπως έχω ξαναπει εδώ μέσα σε άλλο θέμα, προσωπικά χαίρομαι όταν ιστορικά όργανα όπως η V του Α.King πάνε σε χέρια που σέβονται την ιστορία του οργάνου και τελικά η ιστορία του συνεχίζει λιγοτερο ή περισσότερο πετυχημένα. Θα μπορούσε να είναι εξαφανισμένη σε κάποια ιδιωτική συλλογή ή ακομα χειρότερα στα σκουπίδια ή καταμαστορεμένη απο κάποιον που ηθελε να την κανει κατι άλλο.

Ομοιως και πιο καλο παράδειγμα η Greeny LP που πήρε ο Hammet και εκτός οτι την βγάζει και παίζει, την έκανε και RI και μάλιστα σε τιμή όχι απαγορευτική αν θυμάμαι καλά.

Δεν μπορώ να μην κάνω τη συγκριση με αντιστοιχα μουσικά όργανα που έχουν γραψει ιστορία στην ελληνική παραδοσιακή και λαικη μουσική που αγνοειται η τύχη τους και δυστυχώς δεν τα βλέπουμε ποτέ στο πάλκο ούτε στο στουντιο...

Κριμα.

Επίσης επι του παικτικού, ο A.King ήταν κατα τη γνώμη μου ΠΟΛΥ ανορθόδοξος παίκτης. Το σετ απ του ήταν πολύ περιεργο (Rolland ενισχυτής, phaser) και η φάση του να παιζεις με αναποδη κιθάρα και τις χορδές ανάποδα, άρα να τα βλέπεις όλα ανάποδα είναι μια συνθήκη που κάνει το τοπίο χαοτικά διαφορετικο. Ομοίως και η κατάσταση του να τραβάς χορδή στα bends ενώ όλοι οι άλλοι "σπρωχνουν" χορδή. Ο ήχος αλλάζει εντελώς και το ίδιο και η φρασεολογία. Ίσως η τόσο λιτή φράσεολογία του δεν ήταν τυχαια. Λειτουργική ωστόσο. Τα κομμάτια του δε έχουν τρελό ρυθμικό background που προφανώς είχε πολύ έλεγχο πάνω του ως τέως ντράμερ ο ίδιος. Δεν μπορείς να σηκώσεις μια κιθάρα και να κάνεις τον A.King έτσι απλά.

Τον έκανε ο SRV. Του ειχε κλέψει όλα τα lick

 

[Shelter]

Εγώ δεν ξέρω από αυτά, αλλά ο ήχος του Μποναμασα συνολικά δηλαδή όλης της μπάντας είναι out of this earth.
Δεν ξέρω αν έπεσε editing στο video, αλλά αν ακουγόταν έτσι στην αρένα... να σταματήσουν τα live πανταχόθεν και να παρακολουθήσουν το live όλοι...ως σεμινάριο.

Μα όπως είπε και ο Αποστόλης δεν υπάρχει θέμα για το αν παιζουν καλα. Η μπάντα αποτελείται απο επίλεκτους επαγγελματίες με ιστορία και βαθια γνωση της φορμας. Θα μπορουσε να θεωρηθει και all star band απλά οι παικτες ειναι γνωστοι μονο στους μουσικους κύκλους.

Αυτο που λέει ο Ηλίας εστιάζει πιο πολύ στο vintage correct, το hommage στον ίδιο τον Albert King.

Εκει όντως χάθηκε λίγο.

Τον έκανε ο SRV. Του ειχε κλέψει όλα τα lick

Τις νότες ναι. Ο ήχος ήταν εντελώς διαφορετκός και λόγικό είναι.

Ο SRV ήταν πολύ μελετημένος και όχι τόσο ιδιοσυγκρασιακός όσο συχνά πιστεύεται. Κάπου βόσκει ένα βίντεο που κοπιάρει T Bone Walker και με Lightning Hopkins αρκετά πειστικά. Επισης λογικό με τόση blues παράδοση στο Texas.


Γενικά αυτοι οι 3 παλιοί βασιλιάδες (Albert, B.B, Freddy) είχαν πάρα πολύ απλό φρασεολόγιο. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η αίσθηση του χρόνου που είχαν και δευτερευόντως το touche τους. Η χρονική τους αίσθηση είναι πολύ δύσκολο να κοπιαριστεί και τα αλλάζει όλα. Το ίδιο και κομβικα στοιχεία του blues οπως το vibrato του καθενός.

 

[Jet72]

Πλαϊνό σχόλιο, δεν του το 'χα με την φωνή!........ Μπράβο, ειναι Clapton on steroids ο Μπουναμάσας.

 

[Shelter]

Πλαϊνό σχόλιο, δεν του το 'χα με την φωνή!........ Μπράβο, ειναι Clapton on steroids ο Μπουναμάσας.

Εχει δουλέψει αρκετά (με δάσκαλο).