a priori - γαϊτανάκι (1976)

[sultan of string]

Το 1976 στα 19 μου είχα την τύχη να δεχτώ μια πρόσκληση από μιά ομάδα μουσικών της Θεσσαλονίκης, που για μένα ήταν αντικείμενο θαυμασμού, να συμμετάσχω σε ένα καινούργιο μουσικό σχήμα που θα παρουσίαζε ένα κομμάτι σε διαγωνιστική εκδήλωση.

Με μπόλικο δισταγμό και τρακ, δέχτηκα.

Το γκρουπ ονομάστηκε για την εκδήλωση a priori και το κομμάτι λεγόταν "γαϊτανάκι"

Η πρώτη αυτή εμφάνιση έγινε στα τελη του Δεκέμβρη του 1976 στο Αμφιθέατρο των παλιών ΚΑΤΕΕ στου Βότση στη Θεσσαλονίκη

Λίγους μήνες μετά "πήρα το ΟΚ" για να συνεχίσω την πορεία του γκρουπ.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Εδώ παρουσιάζεται το πρώτο αυτό κομμάτι, χωρίς φωνή, ενορχηστρωμένο ξανά στα παλιά πρότυπα σχεδόν με όλα τα όργανα παιγμένα και ηχογραφημένα στο Logic από τον Ντάνη Τραγόπουλο. Η δική μου συμμετοχή στην νέα αυτή εκτέλεση ειναι τα δυό μεσσία σόλο στην κιθάρα και κάποια ακόρντα στο φινάλε.

Καθώς συμπληρώνονται τα 40 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση, έχουν δρομολογηθεί ηχογραφήσεις των κομματιών της περιόδου των a priori 1976-1984 που ποτέ δεν "είδαν" το φώς της δημοσιότητας ή αποτυπώθηκαν σε κάποιο μέσο. Ενα δυό από αυτά ήδη ανέβηκαν στο soundcloud και παρουσιάστηκαν και εδώ. Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν και άλλα.

Για την ώρα προσπαθήστε να πάτε 40 χρόνια πίσω....

[cloudset]


[/cloudset]

 

[sultan of string]

Το κείμενο της παρουσίασης που ανέβηκε στο fb με τους στίχους και τη σύνθεση του συγκροτήματος τον Δεκέμβρη του 1976


Τον Δεκέμβριο του 1976, πριν 40 χρόνια, οι θεσσαλονικείς a priori πρωτοπαρουσιάστηκαν σε συναυλία, με το κομμάτι "το γαϊτανάκι", που, όπως και πολλά άλλα της περιόδου 1976 - 1984, δεν ηχογραφήθηκε ποτέ. Είναι απ αυτά που τα ξαναηχογραφούμε σήμερα όπως παίχτηκαν τότε. Εδώ ο Ντάνης Τραγόπουλος (που το είχε συνθέσει), παίζει κιθάρες, μπάσα, πλήκτρα και ο Δημήτρης Παναγιωτίδης τα δύο πρώτα σόλο στην ηλ. κιθάρα. Εκείνη η πρώτη σύνθεση του γκρουπ είχε δύο κιθάρες (Ντάνης Τραγόπουλος και Δημήτρης Παναγιωτίδης) , δύο μπάσα (ηλεκτρικό ο Σωτήρης Αναδολής και ακουστικό ο Δημήτρης Γουμπερίτσης) και ντραμς (ο Χρήστος Κουτσούρης).


Οι στίχοι ήταν του Θανάση Χονδρού, όμως εδώ η φωνή παραλείπεται. Ωστόσο


"το άσυλο χτενίζεται, ξεχνά


η ματιά του κύλησε στερνά


στην υποταγή πέρα απ τη φωτιά


αλεξίσφαιρων ψιθυρισμών


χωρίς λεφτά.


Μόνο του προσμένει μουσικές


πότες της θυσίας


στις ρωγμές βρώμικη βροχή


λέξεις όπως χτες


δρόμοι τύλιγαν εσθήτες


αστυνομικές"

 

[cigaret13]

  Ότι πιο ολοκληρωμένο έχεις ανεβάσει εδω....!  Όσο και να έψαξα   δεν βρήκα κάτι που να μην μου άρεσε.... Παρ'όλη την "μεγάλη" διάρκεια, σε κανένα σημείο του δεν έγινε βαρετό, στα αυτιά μου......., πολύ καλή σύνθεση, παιξίματα και φανταστική ενορχήστρωση!     

  Πανέμορφο κομμάτι που άνετα μπορούσε να κάνει "διεθνή καριέρα"......      Μετά εμένα λένε prog.... : :-X 

​

    Edit: Ίσως ακούγομαι τα μάλα υπερβολικός, αλλά το κομμάτι με ενθουσίασε....

 

[sultan of string]

Μαλλον επειδή η συμμετοχή μου ειναι μικροτερη!

 

[cigaret13]

Τώρα που το ξανακούω, το σόλο εκεί στο 3:35 ίσως είναι κάπως δυνατούτσικα στην μίξη και μάλλον λίιιιιγο ανέμπνευστο..... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

[pipityri]

Ευχαρίστως πηγαίνω 40 χρόνια πίσω, και ένα δέος το νοιώθω. Πολύ ωραίο, μου φέρνει στο μυαλό ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος. Από το σημείο που απογειώνεται ειδικά, μου άρεσε πάρα πολύ. Και, τέλειο κλείσιμο-δεν κατάλαβα αν το σόλο στο τέλος το παίζεις εσύ ή ο Τραγόπουλος. Όπως και να΄χει, είναι καταπληκτικό. Ανυπομονώ και για τα υπόλοιπα.

 

[sultan of string]

Είσαι απαιτητικό κοινό!

 

[cigaret13]

Είσαι απαιτητικό κοινό!

  Ναι, σιγά μην μου σκιστεί το καλσόν..... Έλα ρε πλάκα κάνω..... εκτός ίσως την έντασης της, που όντως "ξεφεύγει" λίγο στην μίξη

 

[sultan of string]

Ετσι είναι αυτά.  Αμα δεν εισαι παρων στο μιξαρισμα κανονίζουν αλλοι....παντως είναι παράξενο να προσπαθείς να παίζεις οπως πριν πολλα χρόνια.

 

[gvour]

Θα συμφωνησω με τους προλαλησαντες.

Αν και  συχνα με"δυσκολευει" το jazz rock-να το πω ετσι αν και δεν εχει πολυ σημασια-ειναι τοσο ωραιο απο καθε αποψη.Εξαιρετο.

Η συνθεση,το παιξιμο,τα παντα.

 

[sultan of string]

Ευχαρίστως πηγαίνω 40 χρόνια πίσω, και ένα δέος το νοιώθω. Πολύ ωραίο, μου φέρνει στο μυαλό ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος. Από το σημείο που απογειώνεται ειδικά, μου άρεσε πάρα πολύ. Και, τέλειο κλείσιμο-δεν κατάλαβα αν το σόλο στο τέλος το παίζεις εσύ ή ο Τραγόπουλος. Όπως και να΄χει, είναι καταπληκτικό. Ανυπομονώ και για τα υπόλοιπα.

Σπύρο, το δημοτικίζον με μπολικο fuzz στο τέλος είναι ο Ντάνης, και πάντα ήταν.

Εγώ είχα το χαλαρό (και ανέμπνευστο  :'(    >) πρώτο σολο και μετά το τελικό του πρώτου μέρους όπως εδώ. Και τότε είχαμε φυσικά δυό φωνές στις κιθάρες που ντουμπλαρανε τη φωνή και κάτι ερωτοαπαντήσεις και κρατούσα περισσότερο τα μπόσκα ζωντανά γιατί τότε ο Ντάνης είχε και να τραγουδήσει.

Όταν το ξανάφτιαξε, εγώ πέρασα μόνο αυτά τα σόλα και τα ακκόρντα στο τέλος και του τα έστειλα με το ταχυδρομείο  ;D

edit...

δεν ξέρω καν αν το σόλο που λες στο τέλος είναι midi...αν και αποκαλύπτω ενδεχομένως μυστικά.. βέβαια τότε ήταν κιθαρα και ζωντανό (μια φορά παίχτηκε ζωντανά και μια εν μέρει πριν 7 χρόνια...)

 

[blazas]

Οταν ακούω ελληνικα  γκρουπ της δεκαετίας του  70  και βλέπω φωτογράφιες απο παλιές συναυλίες σαν και αυτή που εχετε αναρτήσει παντα εχω ενα  όμορφο συναισθημα .Μπορω να πω οτι αισθάνομαι και δεος. Ποτε δεν θα ξεχασω την εικόνα στην πολυκατοικια της Χαριλαου Τρικουπη εγω 5χρονο παιδακι καποιοι μαλιαδες με κιθαρες να ανεβαινουν απ΄ το υπογειο και η μανα μου να μουρμουραει με τις γειτονισες "Τι θα γινει με δαυτους που εχουν μαζευτει εκει κατω",

Ακομα και τωρα καμια φορα σκεύτομαι μακαρι να ήμουν ενας απ' αυτους.