- Μηνύματα
- 12,681
- Πόντοι
- 38
Λίγους ενδιαφέρει και ακόμα λιγότερους θα απασχολήσει αλλά ας το αναφέρω μιας και προσπαθώντας να παίξω με το καινούριο μου project αποφάσισα να χρησιμοποιήσω precision σώμα (σκαμμένο –φχαριστώ Νάσο- για έναν έξτρα J σε 70s bridge position) και να χρησιμοποιήσω το original pickguard με το jack επάνω του και όχι σκαμμένο στα πλάγια.
Ως εκ τούτου, θεώρησα σαν λογική επιλογή την λύση της συνδεσμολογίας που προσωπικά την θεωρώ ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες passive συνδεσμολογίες σε fenderοειδές (και όχι μόνο) μπάσο.
Όπως ίσως καταλάβατε από τον τίτλο μιλάω για την συνδεσμολογία του 62 Jazz Bass (αν και θα χρησιμοποιηθεί σε P/J) με τα δύο ομοκεντρικά pots που είναι για ένα (Volume και Tone μαζί ) για κάθε μαγνήτη.
Δεν είμαι ειδικός επ ουδενί αλλά οι περισσότεροι ειδικοί στα τοιαύτα πειράγματα είναι πολύχορδοι και δεν θα έχουν ασχοληθεί με αυτό το bass plate.
Η συνδεσμολογία λοιπόν αυτή δίνει την ευελιξία να μπορείς να διαχειρίζεσαι το blend των μαγνητών κατά το δοκούν. Από την άλλη, σε live καταστάσεις θέλει λίγη προσοχή και εξοικείωση γιατί με τα μικρά ομοκεντρικά knobs, η αλλαγή στα γρήγορα (και τυφλά) προϋποθέτει μεγαλύτερη ακρίβεια αντί των κλασσικών VVT ή VT με τριθέσιο switch..
Το βασικό σχεδιάγραμμα της Fender είναι το επισυναπτόμενο αλλά δεν σημαίνει ότι ήταν και το μόνο που χρησιμοποίησε η Fender. Και αυτό όχι μόνο γιατί υπήρχαν διαφορές στην τιμή των πυκνωτών (και βάλτε σοβαρούς πυκνωτές και όχι αυτές τις αηδίες τα χαπάκια) αλλά και επειδή στο διάστημα 60-62 η Fender χρησιμοποιούσε και δύο αντιστάσεις (δεύτερο επισυναπτόμενο) 220Κ carbon στην έξοδο από τα pots προς το jack προκειμένου να αποτρέπει το crosstalk μεταξύ των pots. Σαφώς και δεν είναι απαραίτητο να πάρετε (όσοι πάρετε) carbon αφού η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Μάλλον διαφωνώ με το 220Κ καθότι υποπτεύομαι ότι πιθανόν να έχει μεγάλο roll-off στα ψηλά και ίσως θα ήταν προτιμότερο γύρω στα 150Κ για να κάνει και την δουλειά του αλλά άμα θέλετε να είστε period correct……
Τα pots επίσης ήταν διαφορετικά καθότι υπήρχαν 250/250 αλλά και 300/500. Σήμερα πιο εύκολα θα βρείτε τα CTS με 250Κ/500Κ και είναι μια χαρά.
Προσοχή θέλει στα knobs καθότι οι άξονες των pots είναι στα 1/4 και 3/16 της ίντσας αντίστοιχα και ως εκ τούτου θέλουν knobs με διάμετρο τρύπας κοντά 5mm/7mm αντίστοιχα με αποτέλεσμα η πλειάδα των 6mm/8mm που υπάρχουν στο εμπόριο, να μην κάνει και να χρειάζεται τα αντίστοιχα Fender (τους απατεώνες) η να φτιάξετε τα δικά σας. Το να «χοντρύνετε» (εγώ επιχείρησα με θερμοσυστελλόμενο ή/και τεφλόν) τους άξονες, μάλλον θα ναι μάταιο καθότι οι ανοχές μεταξύ των δύο knobs είναι μικρές και αν δεν κάτσει ακριβώς το knob και παίζει ελάχιστα, γυρνώντας το ένα στέλεχος, γυρνάει και το άλλο.
Θα ενημερώσω με το πέρας των εργασιών αλλά μέχρι τότε, δεκτές οιεσδήποτε επισημάνσεις / παρατηρήσεις.
Ως εκ τούτου, θεώρησα σαν λογική επιλογή την λύση της συνδεσμολογίας που προσωπικά την θεωρώ ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες passive συνδεσμολογίες σε fenderοειδές (και όχι μόνο) μπάσο.
Όπως ίσως καταλάβατε από τον τίτλο μιλάω για την συνδεσμολογία του 62 Jazz Bass (αν και θα χρησιμοποιηθεί σε P/J) με τα δύο ομοκεντρικά pots που είναι για ένα (Volume και Tone μαζί ) για κάθε μαγνήτη.
Δεν είμαι ειδικός επ ουδενί αλλά οι περισσότεροι ειδικοί στα τοιαύτα πειράγματα είναι πολύχορδοι και δεν θα έχουν ασχοληθεί με αυτό το bass plate.
Η συνδεσμολογία λοιπόν αυτή δίνει την ευελιξία να μπορείς να διαχειρίζεσαι το blend των μαγνητών κατά το δοκούν. Από την άλλη, σε live καταστάσεις θέλει λίγη προσοχή και εξοικείωση γιατί με τα μικρά ομοκεντρικά knobs, η αλλαγή στα γρήγορα (και τυφλά) προϋποθέτει μεγαλύτερη ακρίβεια αντί των κλασσικών VVT ή VT με τριθέσιο switch..
Το βασικό σχεδιάγραμμα της Fender είναι το επισυναπτόμενο αλλά δεν σημαίνει ότι ήταν και το μόνο που χρησιμοποίησε η Fender. Και αυτό όχι μόνο γιατί υπήρχαν διαφορές στην τιμή των πυκνωτών (και βάλτε σοβαρούς πυκνωτές και όχι αυτές τις αηδίες τα χαπάκια) αλλά και επειδή στο διάστημα 60-62 η Fender χρησιμοποιούσε και δύο αντιστάσεις (δεύτερο επισυναπτόμενο) 220Κ carbon στην έξοδο από τα pots προς το jack προκειμένου να αποτρέπει το crosstalk μεταξύ των pots. Σαφώς και δεν είναι απαραίτητο να πάρετε (όσοι πάρετε) carbon αφού η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Μάλλον διαφωνώ με το 220Κ καθότι υποπτεύομαι ότι πιθανόν να έχει μεγάλο roll-off στα ψηλά και ίσως θα ήταν προτιμότερο γύρω στα 150Κ για να κάνει και την δουλειά του αλλά άμα θέλετε να είστε period correct……
Τα pots επίσης ήταν διαφορετικά καθότι υπήρχαν 250/250 αλλά και 300/500. Σήμερα πιο εύκολα θα βρείτε τα CTS με 250Κ/500Κ και είναι μια χαρά.
Προσοχή θέλει στα knobs καθότι οι άξονες των pots είναι στα 1/4 και 3/16 της ίντσας αντίστοιχα και ως εκ τούτου θέλουν knobs με διάμετρο τρύπας κοντά 5mm/7mm αντίστοιχα με αποτέλεσμα η πλειάδα των 6mm/8mm που υπάρχουν στο εμπόριο, να μην κάνει και να χρειάζεται τα αντίστοιχα Fender (τους απατεώνες) η να φτιάξετε τα δικά σας. Το να «χοντρύνετε» (εγώ επιχείρησα με θερμοσυστελλόμενο ή/και τεφλόν) τους άξονες, μάλλον θα ναι μάταιο καθότι οι ανοχές μεταξύ των δύο knobs είναι μικρές και αν δεν κάτσει ακριβώς το knob και παίζει ελάχιστα, γυρνώντας το ένα στέλεχος, γυρνάει και το άλλο.
Θα ενημερώσω με το πέρας των εργασιών αλλά μέχρι τότε, δεκτές οιεσδήποτε επισημάνσεις / παρατηρήσεις.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
