Εγώ θεωρώ ως πιο εμπεριστατωμένη (μετά τις δικές μου, βέβαια) τοποθέτηση, την παρακάτω, με την οποία βέβαια διαφωνώ:
blue είπε:
Μπράβο στους ανθρώπους που κάνουν το κάτι παραπάνω (είναι παραπάνω το να ταξιδευεις και να βλέπεις ποιός είναι ο κόσμος με τα δικά σου μάτια). Μπράβο στους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς που κάνουν το κάτι παραπάνω στο χρόνο τους, αντί να ψηφίζουν παίκτες reality προς αποχώρηση, όπως κάνουν τα καθησυχασμένα πρόβατα που θεωρούν οτι φέραν σε πέρας τη μηδενικού κοινωνικού αντικτύπου δουλίτσα τους και αυτό που κάνουν για τον εαυτό τους είναι να γνωρίζουν οτι "έχουν ένα Σάββατο" και έχουν γραφτεί και σε γυμναστήριο.
Μου κάνει εντύπωση που δεν έχει αναφερθεί : ΔΕΝ είναι το "βόλεμα" που σε κάνει να "ξεβολεύεσαι" για να κατακτήσεις ένα στόχο, αυτά πάνε ανάποδα, διαφορετικά όλοι οι δάσκαλοι θα διέπρεπαν στα extreme sports. Για αυτό και μόνο αξίζει σεβασμός στο εν λόγω ζευγάρι. Στην αντίθετη περίπτωση, καθε προσωπική κατάκτηση θα έχρηζε χλευασμού, αφού είναι βέβαιο οτι χρειάστηκε χρόνο και πόρους. ("ελα μωρέ με το μλκ που ανέβηκε στο Έβερεστ...με τόσες εταιρίες από πίσω του, την gavla του έκανε") . Ιν φακτ και το να διαβάζεις βιβλία, να παρακολουθείς θέατρο και να γνωρίζεις περί μουσικής απαιτεί ΠΟΛΥ χρόνο και χρήμα (όπως θα ξέρετε). <= να κι άλλοι χαραμοφάηδες-υπέυθυνοι για τα του δημοσίου χρέους...
Θα πλήρωνα παραπάνω το δάσκαλο που δρα και σε άλλα σεβαστά πεδία (αγγλιστί "makes something of himself"), γιατί αυτό είναι που τον διαχωρίζει από τους υπόλοιπους με το ίδιο πτυχίο και θα αισθανόμουν τυχερός αν το παιδί μου περιτριγυριζόταν από τέτοια πρόσωπα για να το διαμορφώσουν.
Διαφωνώ, διότι παρουσιάζει μία κάπως... διεστραμμένη αντίληψη για τη σύσταση της ελληνικής κοινωνίας, καλώντας μας να κρίνουμε το συγκεκριμένο ζευγάρι, συγκρίνοντάς το όχι με τους καλύτερους, αλλά τους χειρότερους (δηλ. αυτούς που "ψηφίζουν παίκτες reality προς αποχώρηση" π.χ.).
Η διαφωνία μου έγκειται στο εξής σημείο: δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη δραστηριότητα, της οποίας η αξία να έχει αρνητικό ή θετικό πρόσημο αφ' εαυτής. Π.χ. έβλεπα σε ένα ντοκυμανταίρ πρόσφατα για μία κυρία (εγγλέζα) η οποία είχε εξαιρετικά βρώμικο σπίτι. Η δικαιολογία της ήταν, ότι περνάει το χρόνο της "διαβάζοντας πολύ", και - πράγματι - είχε μία βιβλιοθήκη με περίπου 6.000 βιβλία. Η όψη της, ήταν όψη γυναίκας που όντως εξέπεμπε "καλλιέργεια" και κύρος, λεπτή και ντελικάτη φυσιογνωμία, καλούτσικα ντυμένη κλπ. Που να φανταστεί κάποιος που τη γνώριζε ότι στο σπίτι της θα συχαινόταν ακόμη και να φτύσει, πόσο μάλλον να καθήσει για φαγητό...
Μπορεί κάποιος να γυρνάει το κόσμο, έχοντας ακριβώς τις ίδιες αξίες και προτεραιότητες με κάποιον που ψηφίζει παίκτες reality προς αποχώρηση (προσοχή: δε λέω ότι αυτό ισχύει για το συγκεκριμένο ζευγάρι), οπότε το αποτέλεσμα της 12ετούς πορείας του να μην προσθέτει τίποτε στη προσωπική του αξία, καθιστώντας τον κατάλληλότερο από κάποιον άλλον για να διαμορφώνει παιδιά.
Αν κάτι, σας θυμίζω ότι οι περισσότεροι από όσους αναγνωρίζονται ως μεγάλοι δάσκαλοι (στη φιλοσοφία, τη συγγραφική, τη γλώσσα, τη μουσική κλπ) μετακινήθηκαν ΕΛΑΧΙΣΤΑ στη ζωή τους, κυρίως για να εξυπηρετήσουν βιοποριστικές αναγκαιότητες, και αμέσως μετά επέστρεφαν στην έδρα τους. Οι περισσότεροι, δε βγήκαν ποτέ από τη χώρα τους καν, και υπάρχουν διακριτές περιπτώσεις που δεν βγήκαν καν από την πόλη τους
.
Υπάρχει καλός λόγος γι' αυτό: όταν ξέρεις να κοιτάζεις, δεν επιδιώκεις την κάλυψη χιλομέτρων σαν "ερεθιστήριο" για την προσωπική σου έμπνευση. Ίσα-ίσα, κάποιοι από τους πιο γελοίους ανθρώπους που έχω συναντήσει, ήταν επισήμως "τουρίστες", έλληνες και ξένοι.
Βέβαια, αναζητώντας κάποιο σημείο επαφής με τη τοποθέτηση του blue, θα συμφωνήσω ότι πρέπει κάποιος να make something of himself, αλλά (ανομολόγητη) προϋπόθεση, είναι η εκπλήρωση των κοινωνικών του καθηκόντων, όχι διότι θα τον εγκαλέσει κανείς αν δεν τα εκπληρώσει (υπάρχει άλλωστε τόση αναισθησία), αλλά διότι δεν μπορείς να υπερυψωθείς από τη μετριότητα, όντως φυγάς.
Ελπίζω να βοήθησα.
). Ψυχραιμία παιδιά.....
