- Μηνύματα
- 3,248
- Πόντοι
- 898
Ο Noe13 μου είπε κάποια στιγμή : «θα φτιάξεις όλη τη Gibson?»
Μια 335 θέλω εδώ και χρόνια και μάλλον αν δεν ξόδευα σε εργαλεία και μαγνήτες θα την είχα πάρει.
Το πρώτο βήμα ήταν η firebird όπου έπαιξα με τις γωνίες και πήρα κάποια μαθήματα. Έκανα το κανάλι για το traditional truss rod και είδα και εκεί ποιες δυσκολίες υπάρχουν , το βάθος κλπ.
Το δεύτερο βήμα είναι η flying V όπου θα κάνω μια σχετικά πιο εύκολη κόλληση σώματος - μανικιού.Δεν έχει το κλασικό «τακουνάκι». Η 58άρα-59άρα τουλάχιστον. Εδώ θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την κλασική γωνία της Gibson.
Η γενική πρόβα θα είναι μια Κορίνα Explorer και ελπίζω να μπορέσω εν τέλει να ολοκληρώσω την 335 μετά από όλα αυτά.
Στο θέμα μας τώρα, ποιος δε λατρεύει Albert King (δε θα πω και Joe Bonamassa). Ήθελα πάντα να κατασκευάσω μια Κορίνα V διότι μου άρεσε η εμφάνιση και η εργονομία της.
Οπότε έχοντας δουλέψει πολύ με την Λίμπα ή Κορίνα ώστε να είναι το αγαπημένο μου κσύλο για σώματα , είπα να έρθω στη βάση των πραγμάτων που είναι μια Κορίνα flying V.
Από το ´55 και μετά η Gibson άρχισε να ακούει από τον κόσμο ότι κάνει παππουδίστικες κιθάρες, ενώ ο Leonidas Clarence Fender είναι πρωτοπόρος με τα σχήματα και την εργονομία του.
Για να αποδείξει λοιπόν ο τότε πρόεδρος Ted McCarty ότι δε γέρασε η Gibson αλλά πρωτοπορεί, πήρε τον Seth Lover και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα και έβγαλαν για το NAMM του 1958 τρία φουτουριστικά μοντέλα την Flying V, την Futura που μετεξελίχθηκε σε Explorer και την Moderne, η οποία δε βγήκε τότε επίσημα σε παραγωγή, αν και υπάρχει ένα prototype χωρίς καν μαγνήτες που βολόδερνε λένε στο Memphis στα χέρια ενός busker.
Για να μην τα πολυ-πολυλογώ το ´58 βγήκαν 81 V και το ´59 17 κιθάρες V και μετά η φάση για λίγο καιρό σταμάτησε διότι ήταν από ό,τι φαίνεται μπροστά από την εποχή τους. Τη συνέχεια λίγο-πολύ την ξέρουμε, έγινε επανεκίνηση/σχεδιασμός μετά το ´67 και σαν όργανο έλαμψε σε πολλών αγαπημένων μας μουσικών τα χέρια.
Οι V του 1958 - 59 είχαν την ιδιαιτερότητα να είναι string- through body κατασκευές με δικά τους brass ferrules, με σώμα από δυο κομμάτια Κορίνα κολλημένα στη μέση. To heel είναι χωνευτό και όχι με το κλασικό «τακουνάκι» , έχει όμως γωνία το μανίκι με το σώμα 3,5-4 μοίρες.
Η πρώτη μου κινηση μετά από ένα γενικό διάβασμα ήταν να πλοτεριάσω όσο πιο ακριβή σχέδια μπορούσα να βρω, να είναι καλά το net και ο φίλος τοπογράφος Γιάννης Ψυχούλης.
Μια 335 θέλω εδώ και χρόνια και μάλλον αν δεν ξόδευα σε εργαλεία και μαγνήτες θα την είχα πάρει.
Το πρώτο βήμα ήταν η firebird όπου έπαιξα με τις γωνίες και πήρα κάποια μαθήματα. Έκανα το κανάλι για το traditional truss rod και είδα και εκεί ποιες δυσκολίες υπάρχουν , το βάθος κλπ.
Το δεύτερο βήμα είναι η flying V όπου θα κάνω μια σχετικά πιο εύκολη κόλληση σώματος - μανικιού.Δεν έχει το κλασικό «τακουνάκι». Η 58άρα-59άρα τουλάχιστον. Εδώ θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την κλασική γωνία της Gibson.
Η γενική πρόβα θα είναι μια Κορίνα Explorer και ελπίζω να μπορέσω εν τέλει να ολοκληρώσω την 335 μετά από όλα αυτά.
Στο θέμα μας τώρα, ποιος δε λατρεύει Albert King (δε θα πω και Joe Bonamassa). Ήθελα πάντα να κατασκευάσω μια Κορίνα V διότι μου άρεσε η εμφάνιση και η εργονομία της.
Οπότε έχοντας δουλέψει πολύ με την Λίμπα ή Κορίνα ώστε να είναι το αγαπημένο μου κσύλο για σώματα , είπα να έρθω στη βάση των πραγμάτων που είναι μια Κορίνα flying V.
Από το ´55 και μετά η Gibson άρχισε να ακούει από τον κόσμο ότι κάνει παππουδίστικες κιθάρες, ενώ ο Leonidas Clarence Fender είναι πρωτοπόρος με τα σχήματα και την εργονομία του.
Για να αποδείξει λοιπόν ο τότε πρόεδρος Ted McCarty ότι δε γέρασε η Gibson αλλά πρωτοπορεί, πήρε τον Seth Lover και τα άλλα πρωτοπαλίκαρα και έβγαλαν για το NAMM του 1958 τρία φουτουριστικά μοντέλα την Flying V, την Futura που μετεξελίχθηκε σε Explorer και την Moderne, η οποία δε βγήκε τότε επίσημα σε παραγωγή, αν και υπάρχει ένα prototype χωρίς καν μαγνήτες που βολόδερνε λένε στο Memphis στα χέρια ενός busker.
Για να μην τα πολυ-πολυλογώ το ´58 βγήκαν 81 V και το ´59 17 κιθάρες V και μετά η φάση για λίγο καιρό σταμάτησε διότι ήταν από ό,τι φαίνεται μπροστά από την εποχή τους. Τη συνέχεια λίγο-πολύ την ξέρουμε, έγινε επανεκίνηση/σχεδιασμός μετά το ´67 και σαν όργανο έλαμψε σε πολλών αγαπημένων μας μουσικών τα χέρια.
Οι V του 1958 - 59 είχαν την ιδιαιτερότητα να είναι string- through body κατασκευές με δικά τους brass ferrules, με σώμα από δυο κομμάτια Κορίνα κολλημένα στη μέση. To heel είναι χωνευτό και όχι με το κλασικό «τακουνάκι» , έχει όμως γωνία το μανίκι με το σώμα 3,5-4 μοίρες.
Η πρώτη μου κινηση μετά από ένα γενικό διάβασμα ήταν να πλοτεριάσω όσο πιο ακριβή σχέδια μπορούσα να βρω, να είναι καλά το net και ο φίλος τοπογράφος Γιάννης Ψυχούλης.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
