X-minor

Λοιπόν, αφού κατάφερα επιτυχώς να μετατρέψω κι εγώ το G&L μου σε άταστο, είπα να γράψω τη διαδικασία μπας και βοηθήσει (ή προτρέψει ;D) κάποιον να το κάνει. Η διαδικασία είναι σχετικά εύκολη αν υπάρχουν τα εργαλεία και κοστίζει ελάχιστα, αλλά πριν ξεκινήσει κανεις πρέπει: 1) Να είναι σίγουρος πως μπορεί να "αποχωριστεί" το συγκεκριμένο μανίκι αν κάτι πάει στραβά (άρα να μην είναι και κανένα πανάκριβο μπάσσο του 70 ας πούμε!) 2) Να έχει διαβάσει και ξαναδιαβάσει κάποιον οδηγό (σαν και αυτόν εδώ ας πούμε) και να καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει. 3) Να έχει τα σωστά εργαλεία 4) Να έχει υπομονή και πάνω απ'όλα να μη βιάζεται με την όλη διαδικασία, γιατί με βιασύνη ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι θα πάει στραβά. 5) ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ 6) Να ξέρετε ότι ΘΕΛΕΤΕ τον άταστο ήχο, και δεν το κάνετε επειδή βαριέστε. Έχουν καταστραφεί έτσι μπάσσα επειδή οι ιδιοκτήτες τους ήθελαν απλά να το δοκιμάσουν (όχι ότι είναι κακό να πειραματίζεσαι βέβαια...) Οπότε, έχοντας τα παραπάνω σαν προαιρετικά, ξεκινάω με τη διαδικασία, ακριβώς όπως το έκανα εγώ, αν και θα παραθέσω και μερικούς εναλλακτικούς τρόπους, σε περίπτωση που θέλετε να δοκιμάσετε. (Δυστυχώς φωτογραφίες δεν σκέφτηκα να βγάλω κατά τη διαδικασία, οπότε θα αναγκαστείτε να βολευτείτε με τα γραπτά!) Τη διαδικασία την αναλύω σε πολλά μικρά και αναλυτικά μέρη, ώστε να γίνει ευκολότερα αντιληπτή. Όποια βήματα μπορούν να παραληφθούν ας παραληφθούν at your own risk! Πρώτα-πρώτα, αναφέρω τι θα χρειαστείτε συνοπτικά, θα τα δείτε όμως και κατά τη διαδικασία. 1) Ταινία (αρκετή)για προστασία σώματος και μανικιού (χαρτοταινία ή "ζωγραφικής", όχι άλλες) 2) Αρκετά πανάκια 3) Σφουγγαράκια, λεπτά και χοντρά (τα γνωστά της κουζίνας) 4) Κολλητήρι (soldering gun) 5) Μικρό πλατύ κατσαβιδάκι 6) Πένσα με πλατύ "κεφάλι" 7) Ξυλόκολλα 8) Γυαλόχαρτα (καλό θα είναι να έχετε αρκετά, από 250-300 μέχρι 1000-1500). Δεν θα συνιστούσα κάτι πιο δυνατό από 250, οπότε αν το δοκιμάσετε do it at your own risk (again). 9) Ξυλόστοκο (αναλύω στο ανάλογο βήμα) και μικρές σπατουλίτσες (κατά προτίμηση πλαστικές) ή... 10) Ένα λεπτό στρώμα είτε ανοιχτού είτε σκούρου ξύλου (το γνωστό veneer που χρησιμοποιούν στα "καπάκια οργάνων). 10β) Πριονάκι, ξυλόλιμες, κοφτάκια 10γ) Κάποια ΔΥΝΑΤΗ κόλλα/ξυλόκολλα 11) Epoxy ή βερνίκι (κατά προτίμηση πολυουρεθάνης) 12) Πινελάκια, όχι πολύ φαρδιά, όχι πολύ μαλακά. 13) Κάποιον χώρο (κατά προτίμηση ανοιχτό και άνετο και μακριά από κάπου που παίζει να ενοχλήσετε, βρωμίσετε κλπ.), καθώς και ηλεκτρικές σκούπες, πιστολάκια κλπ. ;D Οπότε, ξεκινάμε. 1. Το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει είναι προφανώς να αφαιρεθούν οι υπάρχουσες χορδές και να καθαριστεί ΚΑΛΑ το μπάσσο, και ειδικά η ταστιέρα. Ακόμα κι εδώ θέλει προσοχή, ΔΕΝ κόβουμε τις χορδές, ξεκουρδίζουμε λίγο-λίγο μία-μία τις χορδές ώστε να μη γίνει το μανίκι κομμάτια! 2. Πολλοί εδώ προτιμούν να αφαιρεθεί το μανίκι εντελώς από το μπάσσο, ώστε να έχουν μεγαλύτερη ευελιξία και ευκολία κινήσεων χωρίς να σέρνουν το βαρύ σώμα του μπάσσου μαζί τους για κάθε επόμενο βήμα. ΔΕΝ είναι απαραίτητο, και δεν το'κανα ούτε εγώ, ΑΛΛΑ σε περίπτωση που δεν αφαιρεθεί το μανίκι, θα πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να προστατέψετε το σώμα, όπως και το μανίκι. 3. Προστασία σώματος και μανικιού από γρατζουνιές, χτυπήματα, σκόνη στα cavities, στόκους και λοιπά ωραία που ΔΕΝ θέλετε στο μπάσσο σας! Αυτό γίνεται είτε με αρκετά στρώματα χαρτοταινίας, την οποία θα τοποθετήσετε ωραία και κοντά-κοντά και ΠΟΛΥ προσεκτικά στο σώμα, και ακόμα πιο προσεκτικά γύρω απ'το neck joint. Για περισσότερη σιγουριά θα πρότεινα και κάποιο πανάκι πάνω στο σώμα ΚΑΙ στο neck joint ώστε να μη φύγει κανένα κατσαβίδι/γυαλόχαρτο κλπ. και προκαλέσει κάποια ζημιά. ΜΗΝ παραλείψετε αυτό το βήμα!!! Επίσης, καλό θα ήταν να προστατέψετε και το μανίκι με τον ίδιο τρόπο σε όλη την πίσω μεριά, καθώς και στα πλάγια της ταστιέρας, γιατί είναι ΣΙΓΟΥΡΟ πως θα χτυπηθεί κάποιο τάστο στην άκρη του, ακόμα κι αν είστε εξαιρετικά προσεκτικοί. Και πάλι, προτιμήστε αρκετά στρώματα ταινίας ώστε να είστε σίγουροι. Σ'αυτό το σημείο να αναφέρω πως η χαρτοταινία ήταν η δική μου επιλογή, μια και δεν αφήνει πολλή κόλλα στην επιφάνεια που εφαρμόζεται, καθαρίζεται εύκολα και αφαιρείται επίσης ΠΟΛΥ ευκολότερα από άλλες κολλητικές/μονωτικές κλπ. ταινίες. Το κακό της χαρτοταινίας είναι ότι είναι αρκετά λεπτή, γι'αυτό και χρειάζεται παραπάνω στρώματα για να κάνει δουλειά. Μπορείτε επίσης σε είδη ζωγραφικής, μαγαζιά hobby κλπ. να βρείτε μια ταινία όπου είναι πιο "χοντρή" και επίσης ξεκολλάει εύκολα χωρίς να αφήνει πολλά κατάλοιπα κόλλας. Εγώ προτίμησα χαρτοταίνία γιατί απλά την είχα στο σπίτι, θα πρότεινα όμως την άλλη (δεν ξέρω ακριβώς πως λέγεται, αλλά αν ρωτήσετε στα προαναφερθέντα μαγαζιά θα σας πούν σίγουρα). 4) Εδώ πάμε στην προετοιμασία για να βγάλουμε τα τάστα. Αρχικά, πρέπει να προστατέψουμε το ξύλο γύρω από τα τάστα που θα αφαιρέσουμε. Γι'αυτό υπάρχουν οι ταινίες που προανέφερα. Βάλτε δύο-τρία (όσα χρειαστεί) κομμάτια ταινίας σε κάθε μεριά γύρω από το τάστο που είναι να βγεί, και ΠΟΛΥ προσεκτικά ώστε να ακουμπάνε ΑΚΡΙΒΩΣ στο τέλος του τάστου και από τις δύο μεριές. Δεν χρειάζεται να γεμίσετε την ταστιέρα με ταινίες, απλά ξεκολλήστε και ξανακολλήστε τα πρώτα κομμάτια που θα χρησιμοποιήσετε για κάθε τάστο. 5) Η αφαίρεση των τάστων. Κατ'αρχάς, να ξαναπώ πως θέλει ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, ηρεμία και ΌΧΙ βιασύνη, ειδικά σ'αυτό το βήμα. Αφού λοιπούν κολλήσουμε την ταινία σε κάθε μεριά του τάστου στενά-στενά, θα χρειαστούμε το κολλητήρι έτοιμο και καυτό! Ακουμπήστε ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ την άκρη του στην άκρη του τάστου και περιμένετε μέχρι να ζεσταθεί αρκετά το τάστο (όχι να λιώσει, να το νιώσετε ζεστό προς τη μέση με την άκρη του δακτύλου σας), και κάντε το ίδιο και στη μέση του τάστου, και μετά στην άλλη άκρη του. Αυτό γίνεται για να αποκολληθεί τυχόν κόλλα που υπάρχει κάτω από το τάστο, αλλά και για να βγεί ευκολότερα (ειδικά στις άκρες του τάστου). Καλό θα είναι να έχετε ακόμα ένα άτομο ακόμα μαζί σας, ώστε να κρατάει το κολλητήρι πάνω στο τάστο, όσο εσείς προσπαθείτε να τα αφαιρέσετε. Για την αφαίρεση τώρα, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να το κάνετε, αλλά εγώ προτίμηση ένα μικρό κατσαβιδάκι με πλατιά άκρη (εννοείται όχι σταυροκατσάβιδο!), έτσι ώστε να μπορέσω να "μπώ" άνετα κάτω από τα τάστα και να τα σηκώσω. Θα αναφέρω και άλλους τρόπους παρακάτω. Με το κατσαβίδι ανά χείρας, βάζετε το άλλο άτομο που έχετε μαζί σας να ζεσταίνει κυρίως την άκρη του τάστου από την οποία θα ξεκινήσετε με το κολλητήρι, και όσο το ζεσταίνει, προσπαθείτε να μπείτε με το κατσαβίδι κάτω από την άκρη του τάστου. Εδώ θέλει ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ (ναί, πάλι!) και όχι πολλή δύναμη για να μη φύγει κανένα κομμάτι ξύλου και έχετε κι άλλα τρεχάματα. Καλό θα είναι εδώ να βάλετε ένα πανάκι χοντρό στο σημείο της ταστιέρας που δουλεύετε, ώστε να μην προκαλέσετε χτυπηματάκια από το κατσαβίδι, καθώς και να χρησιμοποιήσετε κάποιο ξύλο πάνω από το πανάκι ως μοχλό για το κατσαβίδι. Πολύ προσεκτικά λοιπόν, σηκώνουμε την άκρη του τάστου αργά και σταθερά με την άκρη του κατσαβιδιού, και προχωρούμε σε άλλο σημείο, πιο μέσα στο τάστο με το κατσαβίδι καθώς και με το κολλητήρι, και βγάζουμε σιγά σιγά το τάστο. Προσοχή, ΔΕΝ κινούμαστε κατά μήκος του τάστου με το κατσαβίδι, απλά μετακινούμε το κατσαβίδι σε άλλο σημείο κάθε φορά, πάντα σε μέρος του τάστου που είναι ήδη ελάχιστο σηκωμένο από πριν. Πλησιάζοντας στην άλλη άκρη του τάστου, εννοείται παίρνουμε το κολλητήρι από το τάστο και χρησιμοποιώντας το κατσαβίδι και με το χέρι μας, βγάζουμε πολύ προσεκτικά και μαλακά την άλλη άκρη του τάστου, έτσι ώστε να μη φύγουν κομματάκια ξύλου. Προφανώς επαναλαμβάνουμε την όλη διαδικασία για όλα τα υπόλοιπα τάστα, πάντα όμως πρωτίστως κοιτάμε να έχουμε την ταστιέρα μας προστατευμένη από χτυπήματα με τα πανιά και την ταινία. Καλό θα είναι επίσης να ξεκινήσουμε από την άκρη της ταστιέρας και το τελευταίο τάστο, και να προχωρήσουμε σιγά-σιγά προς το πρώτο, έτσι ώστε και να γίνει κάτι στα τελευταία τάστα να είναι αναστρέψιμο - εξ'άλλου, μέχρι να φτάσετε στο πρώτο τάστο θα'χετε πάρει ήδη τον αέρα του! ;) 5β) Μέχρι τώρα μάλλον θα έχετε βγάλει όλα τα τάστα, και θα'στε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Επειδή όμως συμβαίνουν κι ατυχήματα, καλύτερα να τα προλαβαίνουμε πριν γίνουν μεγάλα προβλήματα. Για κάθε τάστο που βγάζετε συνήθως με την προστασία που ανέφερα δν θα'χετε προβλήματα με σπασμένα/ξεκολλημένα κομμάτια ξύλου, αλλά ΑΝ συμβεί κάτι και φύγει κάποιο κομμάτι, καλό θα είναι να μην προχωρήσετε στο επόμενο τάστο, αλλά να το κολλήσετε απ'ευθείας ξανά στο σημείο απ'το οποίο έφυγε. Εδώ θα χρειαστούμε ξυλόκολλα. Μια μικρή σταγόνα (ίσα δηλαδή με το κομμάτι ξύλου που έφυγε) είναι αρκετή. Τη βάζετε στο κομματάκι που έφυγε και το τοποθετείτε στο σημείο που ανήκει, κρατάτε κάτω για λίγα λεπτά και το αφήνετε εκεί να στεγνώσει. ΟΜΩΣ. Η ξυλόκολλα αργεί αρκετά να στεγνώσει και ίσως σας καθυστερήσει, οπότε μια οποιαδήποτε άλλη ΔΥΝΑΤΗ κόλλα θα κάνει επίσης δουλειά, οπότε ίσως θέλετε να προτιμήσετε αυτό το δρόμο. 6) Τα τάστα λοιπόν έχουν φύγει, δεν υπάρχουν σημάδια στο σώμα και όλα είναι καλά. Οπότε προχωρούμε στο επόμενο βήμα, το οποίο είναι να τρίψουμε την ταστιέρα ώστε να λειανθεί, μια και γύρω από τα τάστα που βγάλαμε θα είναι σίγουρα "άγρια" τα σημεία. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε το πιο "άγριο" γυαλόχαρτο που έχουμε (εγώ χρησιμοποιήσα 320 και δεν έγιναν άσχημες γρατζουνιές) και θα προχωρήσουμε κατά μήκος της ταστιέρας ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ, διατηρώντας με τις κινήσεις μας την καμπυλότητα της ταστιέρας, και τρίβουμε σιγά-σιγά και προσεκτικά μέχρι να δούμε πως τα "άγρια" σημεία έχουν λειανθεί επαρκώς. ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ με το γυαλόχαρτο, δεν θέλετε να το παρακάνετε. Ένα tip. Αν δεν είμαστε σίγουροι ότι με το χέρι μας θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε ακριβώς το radius της ταστιέρας, και δεν έχουμε κάποιο radius block (πιθανότατη περίπτωση), τότε μπορούμε απλά να πάρουμε ένα απλό σφουγγαράκι κουζίνας και να τυλίξουμε γύρω του στενά και "κολλητά" ένα κομμάτι γυαλόχαρτο, έτσι ώστε το σφουγγαράκι να ακολουθεί το radius της ταστιέρας, και φυσικά να'ναι και πιο άνετη η δουλειά στα χέρια μας. Υπάρχουν πάντως και έτοιμα τέτοια μαραφετάκια σε μαγαζιά σιδηρικών, αν βαριέστε το DIY! Προσωπικά δεν το έκανα έτσι, γιατί ήθελα να "flat-αρω" λίγο παραπάνω την ταστιέρα, οπότε το έκανα με το χέρι με ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ;D Ευτυχώς δούλεψε! Αφού τρίψουμε την ταστιέρα με το βαρύ γυαλόχαρτο και λειανθεί (καταλαβαίνουμε αν λειάνθηκε με ένα πέρασμα με το χέρι μας - πρέπει να σκαλώνει μόνο στα τάστα κατά το πέρασμα απ'την ταστιέρα), πρέπει να ξανατρίψουμε την ταστιέρα με ένα πολύ πιο "ελαφρύ" γυαλόχαρτο (εγώ προτείνω 1000άρι και πάνω για τα επόμενα χέρια) για να την λειάνουμε πιο ομαλά, να φύγουν τυχόν γρατζουνιές από προηγούμενα τριψίματα και να "γυαλίσει". Το κάνουμε αργά και προσεκτικά σε όλη την ταστιέρα μέχρι να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Φυσικά μετά απ'όλο το τρίψιμο θέλει ένα εξονυχιστικό καθάρισμα της ταστιέρας (δείτε και στο επόμενο βήμα για λεπτομέρειες). 7) Αφού η ταστιέρα μας έχει τριφτεί, την καθαρίζουμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ με ένα στεγνό πανάκι αρχικά, για να φύγουν οι σκόνες από το τριμμένο ξύλο (ή φυσώντας με ένα πιστολάκι, ή τραβώντας τα πολύ προσεκτικά μια μια ηλεκτρική σκούπα), και μετά με ένα ελάχιστα υγρό πανάκι, και ξανά ένα πέρασμα με ένα στεγνό πανάκι. Πολλή προσοχή ώστε να μην πιάσει άλλες σκόνες πάνω η ταστιέρα. Αφού καθαρίσει η ταστιέρα, πρέπει να καθαρίσουμε και τις εγκοπές που είχα τα τάστα από σκόνες, κομματάκι ξύλου και διάφορα άλλα ενοχλητικά. Γι'αυτό μπορείτε αρχικά να χρησιμοποιήσετε τη σκούπα που προανέφερα, αλλά θέλει και περισσότερο καθάρισμα ΜΕΣΑ στις εγκοπές. Γι'αυτό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα κοφτάκι ή την μη κοφτερή πλευρά ενός μαχαιριού, ώστε να αφαιρέσουμε κάθε ίχνος σκόνης και σκουπιδιών από μέσα. Και πάλι, φροντίστε το γύρω ξύλο να είναι προστατευμένο και προσπαθήστε να μη βγαίνετε με το μαχαίρι/κοφτάκι πέρα από τις εσοχές. Επίσης, προσέχετε να μην ανοίξετε/βαθύνετε τις εγκοπές παραπάνω απ'όσο είναι. 8) Αφού καθαριστούν όλες οι εγκοπές των τάστων, ξανασκουπίζουμε και πάλι εξονυχιστικά την ταστιέρα από κάθε ίχνος βρωμιάς και σκόνης, αφού έρχεται το σημαντικότερο βήμα, στο οποίο φυσικά θέλει ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ;D Θα παραθέσω δύο διαφορετικούς τρόπους να γεμίσουν τα τάστα, οπότε διαλέγεται και παίρνετε. Καλύτερος τρόπος υπάρχει (kate me) αλλά εσείς ακολουθήστε όποιον θέλετε, δε νομίζω πως κάποιος απ'τους δύο είναι κακός. 9α) Πρώτα λοιπόν ο τρόπος που εφάρμοσα εγώ. Εδώ θα χρειαστούμε τον ξυλόστοκο (μπορείτε να βρείτε ποικιλία χρωμάτων σε μαγαζιά σιδηρικών). Πρωτίστως, επιλέγετε το τι χρώμα θέλετε, φυσικά βάσει του αν θέλετε να είναι ορατές οι γραμμές των τάστων ή όχι. Αν όχι, διαλέγετε το χρώμα που είναι πιο κοντά στο ξύλο της ταστιέρας σας (π.χ. για rosewood έρχεται κοντά ξυλόστοκος στο χρώμα καρυδιάς, σχετικά μέτριο). Αφού διαλέξετε το επιθυμητό χρώμα, ήρθε η ώρα να εφαρμόσετε τον ξυλόστοκο. Τον ξυλόστοκο θα τον εφαρμόσουμε με μια σπατουλίτσα, κατά προτίμηση πλαστική, έτσι ώστε να μην χαράξουμε την ταστιέρα. Αν δε βρείτε πλαστική, τότε είπαμε, πολλή προσοχή με τη λαμαρίνα. Επειδή ο ξυλόστοκος δεν είναι και τόσο μαλακός (δεν είναι και κρέμα δηλαδή!), θα πρέπει να τον δουλέψουμε/ανακατέψουμε κάπως πάνω σε μια μεγαλύτερη σπάτουλα πριν τον εφαρμόσουμε στα κενά της ταστιέρας, έτσι ώστε να είναι πιο εύπλαστος. Αν δούμε ότι σκληραίνει πάνω στη σπάτουλα το πετάμε και βάζουμε άλλο. Μη βάζετε με τίποτα ξεραμένο στόκο πάνω στην ταστιέρα, θα κάνει τη ζωή σας δυσκολότερη άσκοπα. Επίσης, μην αφήνετε το κουτάκι του στόκου κλειστό γιατί ξεραίνεται. Αφού λοιπόν ανακατέψουμε/δουλέψουμε λιγάκι τον στόκο μας, τον εφαρμόζουμε στα κενά με τη σπάτουλα. Πρώτα το "αλοίφουμε" στις εγκοπές και λίγο γύρω τους, και μετά το πατάμε ελαφρώς με τη σπάτουλα εντελώς παράλληλη με την ταστιέρα, ώστε να "κάτσει" καλά μέσα στις εγκοπές. Εδώ δεν χρειάζεται να βάλετε ταινία στα τάστα, αλλά καλό θα είναι να προσέχετε να μην τα γρατζουνίσετε κι επίσης να μην το πασαλείψετε παντού γιατί θα χρειαστεί ακόμη περισσότερο τρίψιμο αργότερα. Αν δεν τα καταφέρετε, και το πασαλείψετε μην πανικοβληθείτε, ο στόκος τρίβεται και φεύγει εύκολα. Φυσικά επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία για όλα τα τάστα. Συνήθως μέχρι να φτάσετε στο τελευταίο τάστο θα έχουν ήδη στεγνώσει τα πρώτα (θέλει κανένα μισάωρο με μια ώρα για να στεγνώσει καλά ο ξυλόστοκος, και φαίνεται όταν στεγνώνει, ανοίγει λιγάκι το χρώμα του αλλά φαίνεται και στην υφή του), οπότε καλό θα είναι να τσεκάρετε ξανά τις εγκοπές αν γέμισαν καλά μέχρι επάνω (χρειάζεται να γεμίσουν ελάχιστα παραπάνω απ'το επίπεδο της ταστιέρας) και αν είναι ισόποσα βαλμένος ο ξυλόστοκος μέσα. Αν όχι, επαναλάβετε μέχρι να έχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εφόσον όλες οι εγκοπές έχουν γεμίσει καλά, και έχει στεγνώσει καλά ο ξυλόστοκος, η ταστιέρα θα χρειαστεί καλό τρίψιμο, και για να φύγουν τα άχρηστα πασαλειμμένα κατάλοιπα στόκου, και για να λειανθεί τελικώς η ταστιέρα. Χρησιμοποιήστε πάλι το χοντρό γυαλόχαρτο για αρχή, και αφού φύγουν όλα τα πασαλειμμένα στόκου, και έρθει σε ένα επίπεδο όλη η ταστιέρα (πολύ προσοχή σ'αυτό, ελέγξτε το με ελαφρώς πηγαίνοντας κατά μήκος της ταστιέρας με το νύχι, αν σκαλώσει κάπου θέλει κι άλλο τρίψιμο - ή γέμισμα με ξυλόστοκο) τότε θα χρειαστεί τρίψιμο με το λεπτότερο γυαλόχαρτο (1000άρι και πάνω) έτσι ώστε να λειανθεί ΕΝΤΕΛΩΣ. Σ'αυτό το σημείο δεν πρέπει να υπάρχει ΙΧΝΟΣ "αγριάδας" πάνω στην ταστιέρα, οπότε ελέγξτε 50 φορές μέχρι να είστε εντελώς σίγουροι. Αν όλα είναι καλά, έχετε τελειώσει (με το συγκεκριμένο βήμα). Η συνέχεια στο επόμενο post...

Nope. Ίσως στα χαρτιά, αλλά κατά τ'άλλα και αυτή και τα ξαδερφάκια της έχουν μανίκι καρμπόν wizard II.

Στις κιθάρες. Τα μπάσσα συνεχίζουν να ανεβαίνουν... >:(

Το βασικό της "προτέρημα" είναι το string through, πράγμα που πολλοί προτιμούν, ιδιαίτερα έχοντας υπ'όψην την κατηγορία τιμής. Δεν έχει ουσιαστικά κάτι παραπάνω, ούτε κάτι λιγότερο, είναι απλά διαφορετική μεν, στην ίδια κατηγορία δε - αν και όπως είπε κι ο Zithon, και οι δύο είναι αρκετά καλύτερες από διάφορες άλλες, και όχι μόνο στην τιμή τους. Όσον αφορά τον single coil μαγνήτη της X6, δεν είναι απαραίτητα κάτι "παραπάνω". Προσωπικά βρίσκω τον sc middle σε HSH κιθάρες άχρηστο, αφού ακόμα και στα καθαρά "κάτι λείπει". Αλλά αυτό είναι και προσωπική άποψη, οπότε... Εφόσον πας να δοκιμάσεις, πάντως, θα τα δείς και μόνος σου και για μένα θα'ταν καλύτερα να σταματήσεις να διαβάζεις κριτικές που σε προδιαθέτουν -είτε θετικά είτε αρνητικά- και να περιμένεις να βγάλεις μόνος σου κάποιο συμπέρσμα. Μια συμβουλή, μόνο. Πρώτα σιγουρέψου πως δεν σου κάνουν οι stock μαγνήτες (δεν είναι και άσχημοι) πριν τα σκάσεις για καινούριους.

Οι χορδές για 5χορδο δεν έχουν καμμία διαφορά με του 4χορδου, εκτός της extra χορδής (συνήθως χαμηλή Σι). Οπότε πας για ένα κανονικό 4άρι σετ προφανώς αρκετά μεγαλύτερου gauge για να έχουν αρκετό tension σ'αυτό το κούρδισμα. Οποιεσδήποτε heavy και να πάρεις θα σου κάνουν δουλειά. Και ναί, θα πρέπει να ρυθμίσεις το relief του μανικιού, αλλά πάντα προσεκτικά. Δεν είναι δύσκολη δουλειά πάντως, όπως σετάρεις για standard E έτσι σετάρεις αναλόγως και για C# που θέλεις (τι παίζετε σε C#?).

Ο Τσέλιος έχει cort στη Θεσ/νίκη, μπορείς να τη δοκιμάσεις εκεί. Δεν ξέρω βέβαια αν την έχει στο μαγαζί, αλλά μια βόλτα κατά κεί δεν βλάπτει.

Ή βάζεις το tremol-no για να το κλειδώσεις, ή κάνεις καμιά από τις γνωστές πατέντες για να το κλειδώσεις (μπλοκάρεις) ή πουλάς την κιθάρα και παίρνεις άλλη χωρίς FR. Να το μετατρέψεις σε σταθερη γέφυρα γίνεται, αλλά είναι αρκετά μεγάλη δουλειά που και να πετύχει... δεν θα πετύχει! Θα φαίνεται ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ το σημειο που αντικαταστάθηκε το κενό με ξύλο, μια και το βάψιμο ποτέ δεν πετυχαίνει ακριβώς και δεν θα το πρότεινα με τίποτα - άσε που φυσικά είναι πανάκριβη μετατροπή (απ'όσο γνωρίζω). Kate me δεν αξίζει. Αν δεν θες να τα σκάσεις για το tremol-no google για tremolo/floyd rose block και θα σου βγάλει 600 τρόπους να το κάνεις μόνος σου. Ξύλα, βίδες, 9βολτες, όλα παίζουν! :)

Δεν έχω ιδέα, γι'αυτό ρώτησα. Ποτέ δεν κατάλαβα τα μεταφορικά τους να σου πώ την αλήθεια (αλλά δεν ασχολήθηκα και ιδιαίτερα διότι δεν διαθέτω κάρτα για να μπορώ να πάρω από δαύτους).

Με τα περίεργα μεταφορικά του DV στα ίδια με τα άλλα μαγαζιά δεν έρχεται η τιμή? Japanese?!?!!? Έγινεεεε! ::)

Καλά για τη γλώσσα δεν έχεις κι άδικο, απλά προσωπικά με χάλασε, φαντάζομαι πως οι υπόλοιποι λαοί εκεί γύρω (στους οποίους μάλλον στοχεύουν) δεν θα χαλαστούν. Όσο για το look, δεν τους συγκρίνω σε καμμία περίπτωση με αντίστοιχους εγχώριους μιμητές των placebo και βάλε, σ'αυτό έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο. Απλά ρε παιδί μου αυτή η razorback μ'αυτό το γενικό look με χάλασε - αν και προφανώς "πιάνει" εκεί που στοχεύουν (τα κοριτσάκια των προαναφερθέντων λαών! ;D).

Αντικειμενικά, μπορώ να πώ πως ακούγονται ευχάριστα για τη μουσική που είναι. Υποκειμενικά τώρα βρήκα πολλά φάουλ. Αρχικά η γλώσσα με ξενέρωσε άσχημα. Πιστεύω αν τραγουδούσαν στ'Αγγλικά θα είχαν μια ευκαιρία να προχωρήσουν παραπάνω (όσο μπορεί να γίνει παραπάνω τέλος πάντων). Πέραν αυτού, το όλο image τους παραπέμπει απευθείας σε ένα υβρίδιο placebo και green day με μια γενναία δόση emo-φράντζας, και δεν με ενθουσίασε. Επίσης, ο τραγουδιάρης με τη razorback και το βαμμένο μάτι ήταν ο ορισμός του τραγικού (kate me). Προφανώς δεν ενθουσιάστηκα κιόλας, αλλά όντως δεν είναι καθόλου άσχημοι, πόσο μάλλον λαμβάνοντας υπ'όψην τη χώρα απ'την οποία προέρχεται αυτό...

Οι ιδανικές πανκ-avant garde κιθάρες. Ειδικά με τ'αυτοκόλλητα του μπίχλα!

Οι συγκεκριμένες cort είναι αρκετά πιο καλοφτιαγμένες από τις GRG της Ibanez πάντως, και έχουν τα ίδια μανίκια με τα γνωστά wizard II της Ibanez (άλλωστε η cort τα φτιάχνει κι εκείνα). Κατά τ'άλλα θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα.

H X2 έχει tremolo και 2 humbuckers, η X6 FR και HSH configuration. Η Χ2 φοράει powersound μαγνήτες, ενώ η X6 mighty mite. Πορτοκάλια και άλογα δηλαδή. Το μόνο ίδιο που έχουν είναι το σχήμα και το μανίκι. Αν θες tremolo πάρε την X2, αν θες FR πάρε την X6, ούτως ή άλλως θ'αλλάξεις τους μαγνήτες. Να ξέρεις όμως ότι και τα tremolo και τα FR σ'αυτή την κατηγορία τιμής δεν είναι και τα καλύτερα (ούτε και τα πιο σταθερά). Εγώ θα σου πρότεινα την KX5 πάντως. Passive είναι κι οι δύο.

Το όργανο βασικά είναι τόσο καλό όσο ο παίκτης που το παίζει. Ωραία τσιτάτα, αλλά άλλο η Gibson, άλλο η Gyphtson, που να χτυπάμε τον κ#λο μας κάτω. Και σαφέστατα παίζει ρόλο το φυσικό resonance του οργάνου - εκτός φυσικά αν σκοπεύουμε να βάλουμε EMG! ;D

Επειδή ξέρω ακριβώς τι με βολεύει και τι όχι σε μια κιθάρα, το πρώτο πράγμα που κάνω όταν πάω να δοκιμάσω είναι το μανίκι. Κάνα δυό ακόρντα ανοιχτά κλειστά και κάμπριο unplugged κι από 'κεί και πέρα δοκιμή σε διάφορους ενισχυτές. Αλλά επειδή καμμία κιθάρα δεν έρχεται stock σεταρισμένη σε Σι με 13άρες (και πάνω) είναι λίιιγο δυσκολότερο για μένα να βγάλω συμπέρασμα έτσι με μια απλή δοκιμή! ;D

Εδώ δεν έχει κανείς να πάρει από τα μεταχειρισμένα εδώ που φεύγουν σε τραγικές τιμές, η λίρα και το δολλάριο μας απασχολούσαν? ???

Το neckdive σε μια κιθάρα είναι πρόβλημα, και καλό θα είναι να μη συνηθίζεται, γιατί επιβαρύνει σε αρκετά μεγάλο βαθμό το χέρι, άσχετα αν δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό. Για τα βαρίδια είστε σίγουροι πως δουλεύουν? Γιατί το πρόβλημα είναι το balance, το κέντρο βάρους και όχι το βάρος του σώματος καθ'αυτό...

Εμ απ'την αρχή αυτό λέω ο άνθρωπος! ;D

Εννοείται. Μάλλιστα είχα δοκιμάσει και διάφορα με διαφορετικές τιμές (ακόμα και με τα ίδια δοκίμασα - καφρίλα ;D) και μπορώ να πώ πως υπήρξαν μερικά ενδιαφέροντα αποτελέσματα! :)

Κάπου "χάνουν" σε passive. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, αλλά εμένα έτσι μου φάνηκε όταν το'χα κάνει σε κάνα δυό μπάσσα με τους γνωστούς μαγνήτες (MK1/2) και προενισχύσεις (mighty mite). Δεν ήταν σε καμμία περίπτωση άσχημοι, απλά σε ηχογραφήσεις κάπου "έχαναν", δεν ήταν αρκετά "γεμάτοι".

Γι'αυτό σου είπα, για να μη χαλάσει στο μέλλον, απλά κόλλα δύο καλωδιάκια ακόμα στα ήδη υπάρχοντα ως επέκταση, για να μπορεί να βγαίνει παραέξω άνετα. Τώρα για την passive φάση, έχε υπ'όψη σου πως είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετική απ'την active που (μαλλον) έχεις συνηθίσει. Πέφτει το output, συμπεριφέρεται διαφορετικά, δεν είναι τόσο ευέλικτο κλπ. Επίσης, να ξέρεις πως οι περισσότεροι εργοστασιακοί της Ibanez ακούγονται... "κάπως" χωρίς την προενίσχυση, οπότε καλύτερα αν μπορείς να βρείς κανένα δείγμα ν'ακούσεις πρώτα, πριν προχωρήσεις στη μετατροπή. Στην τελική, μπορείς κάλλιστα να το πουλήσεις και να πάρεις ένα άλλο μπάσσο, πιο κοντά σ'αυτό που θέλεις. Όπως και να'χει, καλή τύχη! :)

Neckdive λέγεται. Συμβαίνει σε όλες τις κιθάρες χωρίς το πάνω "κέρατο" που ουσιαστικά ρυθμίζει το όλο balance του οργάνου. Σε μερικά τέτοια όργανα λύνεται μετακινώντας το strap σε άλλο σημείο (ανάλογα το όργανο), αλλά για τις V δεν γνωρίζω που ακριβώς είναι και αν διορθώνεται. Μια φαρδιά ζώνη οπωσδήποτε βοηθάει. Με πρόλαβε ο banana sensei.

Πάντως για μένα είναι ευκολότερο να ξανακολλήσεις τα καλώδια παρά να παρακάμψεις την προενίσχυση, αν δεν το έχεις με το κολλητήρι ένας μάστορας δεν πιστεύω να σου πάρει πολλά για μια τέτοια κόλληση, τίποτα δεν είναι. Από την άλλη, για να το κάνεις passive πρέπει να κάνεις τις δεκαπλάσιες κολλήσεις και... "ξεκολλήσεις" (desoldering). Πάντως όχι, δεν χρειάζεται να ξηλώσεις την προενίσχυση, απλά το πρότεινα για να έχεις περισσότερη άνεση χώρου να δουλέψεις (και να τα χωρέσεις πιο άνετα) μέσα στο cavity. Επαναλαμβάνω πως είναι ΠΟΛΥ πιο εύκολο να ξανακολλήσεις τα καλώδια της μπαταρίας παρά να κάνεις την αλλαγή. Αν από την άλλη αποφασίσεις να το κάνεις passive, πρέπει να ξέρεις που πάει κάθε τι - ποτενσιόμετρα, jack κλπ. ΔΕΝ είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται (αν και δεν νομίζω πως ακούγεται εύκολο ;D).

Σύμφωνα με τα προηγούμενα θέματά σου, να φανταστώ πως θες attenuator για έναν λαμπάτο ενισχυτή τουλάχιστον 50w που θα χρησιμοποιείς στο σπίτι σου, έτσι?