X-minor

Έλα ρε συ, αυτό είναι παλιά ιστορία! http://www.noiz.gr/index.php?topic=168140.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=168242.0 Όπως και να'χει, μου φαίνεται πως η Gibson είτε έχει απελπιστεί τελευταία, είτε κάνουν πολύ παρέα όλοι με τη Mary Jane (αν και δεν θα με χαλούσε μια raw power)! ;D Παρεμπιπτόντως, το όλο θέμα μάλλον άρχισε απ'το έκτρωμα του Wylde (υποθέτω)...

Ελπίζω να του κόψουν τ'αρ.... με το ίδιο γα%$^#$^#^ ψαλίδι!!! >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:( >:(

Ωραίοι!!! Αν και το μπάσσο όντως πολύ χαμηλά βρε παιδί μου! Θέλω να σας ακούσω όλους με μπάσσα στο big bottom. Τέλος.

http://www.youtube.com/watch?v=h4qEzSz1JSc Όπως και η πανέμορφη εκδοχή των Gipsy Kings http://www.youtube.com/watch?v=ufc7Z76ko1Q Εκτός από τα άπειρα προαναφερθέντα κομμάτια, βέβαια...

Αστέρι το μπάσσο!!! Ωραίο και το φινίρισμα, αν και φαίνεται σε μερικά μέρη με το φώς η η παλιότερη κακοποίηση! ;D Ο ήχος βέβαια με τραβάει τρελά για πενιές, και στο slap είχε μπόλικο bite! Μόνο μου παράπονο το ότι αχρήστευσες τον καλύτερο μαγνήτη! :P ;D Ο J βέβαια ακούγεται όντως "δυνατός" για... J! Για την τάση και τους μαγνήτες κλπ. δεν ξέρω - δεν ήξερα καν ότι ήταν active! :-X Καλόπαιχτο λοιπόν το αναγεννημένο μπασσάκι κι άιντε να δούμε και το επόμενο project!!! :)

Βέβαια το καλό με τα active της fender είναι το ότι πολύ απλά ξεριζώνεις την προενίσχυση και το τρέχεις σαν passive με μηδέν κόστος (αν είσαι εξοικιωμένος με τη solder/desolder διαδικασία). Οι μαγνήτες που έχουν μάλλιστα είναι πάρα πολύ καλοί passive. Παρεμπιπτόντως... 24άρι jazz?!!? BURN THE HERETIC!!!! ;D ;D ;D

Πρώτον γιατί οτιδήποτε fender με active σύστημα έχω δοκιμάσει μου έχει αφήσει τις χειρότερες εντυπώσεις και δεύτερον γιατί είμαι της άποψης πως precision με jazz μανίκι δεν είναι precision. Πιστεύω πως το χοντρό και φαρδύ μανίκι του precision είναι ένα μέρος του ηχητικού και γενικού του χαρακτήρα, οπότε... Κι εκτός αυτού, αν και συμπαθώ τα P/J μπάσσα, πιστεύω πως το κλασσικό precision έχει ένα split-coil και τέλος. Εκτός αυτού, δεν μου άρεσαν καθόλου οπτικά (το jazz μανίκι μου φαίνεται περίεργο πάνω σε precision σώμα). Είναι βέβαια η προσωπική μου άποψη και προφανώς και προσωπικές παραξενιές, αλλά αν μπορείς δοκίμασέ το πρώτα καλύτερα, να'σαι κι εσύ σίγουρος. Κατά τ'άλλα, αν καταλήξεις στο deluxe, ΣΙΓΟΥΡΑ θα σου πρότεινα το SB2 έναντι αυτού. Είναι μεν πιο "μοντέρνο" στον ήχο του, με πιο δυνατούς μαγνήτες, αλλά στ'αυτιά μου ακούγεται ΠΟΛΥ καλύτερο απ'το active deluxe της Fender.

Φωνή Κωστάλα απ'το πουθενά στο τέλος: "Το τραγούδι ήταν μια κοινωνική προσφορά της ΕΡΤ για την ημέρα του πατέρα." Άντε και του χρόνου με τους Behemoth. ;D

Ευτυχώς είμαι ακόμα σε ηλικία που μου επιτρέπει να απορρίπτω τέτοιες "ευκαιρίες" (εφόσον μιλάμε υποθετικά), οπότε η απάντησή μου είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Και το ίδιο θα'ταν και για μια αντίστοιχη δουλειά σε μπουζουξίδικο ή οτιδήποτε παρόμοιο. Και το ίδιο θα γίνει σε όποια ηλικία και οικονομική κατάσταση φτάσω, και το λέω με κάθε σιγουριά και γνώθι και σ'αυτόν, αλλά και στους "καρπούς" μια τέτοιας συνεργασίας. Τα φράγκα δεν τα'χα ποτέ, αλλά θα προτιμούσα να βγαίνω για ένα live το ΣουΚού και να με βλέπει το ένα εκατοστό του κοινού του ακατανόμαστου παρά να "ξεπουληθώ" σε κάτι που σιχαίνομαι. Κι ας χτυπιέμαι στη δουλειά όλη μέρα για τα προς το ζήν. Ευτυχώς, βέβαια, υπάρχουν πολύ καλύτερες και πολύ πιο "προσβάσιμες" ευκαιρίες και παραέξω για όποιον θέλει να το κυνηγήσει... ;) Οπότε, no f%#$%& way για τον ακατανόμαστο.

Εεε... Η κιθάρα σου είναι τίγκα στις γρατζουνιές και τα χτυπήματα φίλε, καλύτερα να την επιστρέψεις και να πάρεις καμιά καινούρια... (Αναμενόμενο, το ξέρατε! :P) Όπως και να'χει, καλόπαιχτη φίλε, και σου εύχομαι να της προσθέσεις κι εσύ μερικά όμορφα "μετάλλια" ακόμα! :)

Και θες και το G&L τρελό αγόρι?!? Αφού έχεις ευαισθησία στα χοντρά τα μπράτσα!!! :P ;D ;D ;D Παρεμπιπτόντως, περιμένω τις φωτογραφίες και πλήρη ανάλυση του αναγεννημένου Ibanez!!! :D

Παλικάρια όλοι!!! ;D

Ε με την απορία θα μείνεις?!? ;D

Και η εκπομπή έκανε εν μέρει τη δουλειά της, και οι Muse έκαναν κι αυτοί την πλάκα τους, και δε νομίζω να προσβλήθηκε πια τόσο και κανένας fan τους. Στο κάτω κάτω δεν μιλάμε και για καμιά συναυλία ολόκληρη σε playback και με τη μπάντα αλλού γι'αλλού! Πάντως προφανώς, ούτε η παρουσιάστρια αλλά ούτε και το λοιπό crew του show πήρε τίποτα πρέφα. Μεγάλοι fans των Muse κι αυτοί! ;D

Μερικά παλιότερα μοντέλα precision καθώς και μερικά RI πάντως απ'όσο γνωρίζω έχουν ακόμα πιο χοντρά μπράτσα, αλλά δεν είμαι 100% σίγουρος, καθώς δεν μπορούσα να συγκρίνω επί τόπου. Δοκίμασε διάφορα precision, παίζει να βρείς κάτι. Αν όχι, δοκίμασε και κανένα G&L κι εσύ, ίσως σου κάτσει καλύτερα. Αν πάλι δεεεν, τσέκαρε και κανένα 5άρι, ίσως σε βολέψουν εκείνα καλύτερα.

Όχι, γιατί και για μένα αυτό είναι το σωστότερο. Δηλαδή να υπάρχει "ψωμί" στο μπράτσο ώστε να είναι άνετο μετά από ώρες παιξίματος, χωρίς να αρχίσει να "πεθαίνει" ο αντίχειρας ή ο καρπός. Δυστυχώς ή ευτυχώς, πάααρα πολλά μπάσσα πλέον έχουν πιο λεπτά μπράτσα και τελευταία όλο και πιο flat ταστιέρες. Περί ορέξεως... Αυτό βέβαια πάει ανάλογα και με τον αριθμό των χορδών και επομένως και το πλάτος της ταστιέρας, αλλά πάμε γι'άλλη κουβέντα. Λοιπόν, τα πιο χοντρά μπράτσα τα έχουν τα εξής μπάσσα (δεν έχω δοκιμάσει και τα πάντα, οπότε αναφέρω αυτά που έχω παίξει): Warwick (FAT αλλά και round μανίκια αλλά εντελώς flat ταστιέρες) Ibanez ATK (από τα ελάχιστα, αν όχι το μόνο Ibanez με "ψωμί") G&L (η σειρά L2k, τα υπόλοιπα έχουν jazz-o-μπράτσα) Fender Precision Κάποια Schecter είναι σχετικά ψωμωμένα (ΌΧΙ όλα) B.C. Rich Τα περισσότερα Yamaha είναι ολίγον τι πιο χοντρά από τα jazz, αλλά όχι τέρμα

Αν χρειάζεσαι την πληθώρα ήχων και ρυθμίσεων που προσφέρει το G&L τότε go for it, δεν θα σε απογοητεύσει. Αν πάλι θες precision, τότε μόνο ένα precision θα σου τον προσφέρει, άσχετα αν και το SB2 που ανέφερα είναι κοντά. Αν ισχύει η δεύτερη περίπτωση, θα σου πρότεινα να αποφύγεις το deluxe, και να προτιμήσεις το classic 50's precision ή ακόμα και το squier classic vibe, που κοντράρει άνετα (και βγαίνει κι από πάνω, kate me) πολλά Μεξικάνικα Fender. Πάντως έχε υπ'όψη σου πως και τα δύο μπάσσα έχουν μανίκια σχετικά χοντρά και ταστιέρες με σχετικά μικρό radius, οπότε αν έχεις συνηθίσει σε κάτι άλλο ίσως να μη σε βολέψουν. Επαναλαμβάνω πάντως πως για μπασσοπαίξιμο (δηλαδή μπάσσο μπάσσο, όχι Sheehan μπάσσο ;D) είναι εξαιρετικά άνετα και τα δύο. Πάντως να ξέρεις πως στο budget σου (που απ'όσο κατάλαβα είναι γύρω στα 600-700 ευρώ?) μπορείς να πάρεις ΠΟΛΥ καλό μπάσσο, οπότε αν δεν έχεις "κολλήσει" σ'αυτά τα δύο μόνο μπορείς να την ψάξεις κι άλλο τη δουλειά, αν και κατ'εμέ στο στυλ έχεις πετύχει διάνα! :)

Εσείς μπορεί να μας έχετε αριθμητικά, αλλά εμείς προφανώς σας έχουμε ποιοτικά... ;D ;D ;D

Να κάνουμε και μια λέσχη? ;D

Έχω το tribute το 5άρι (L2500). Στην αρχή το είχα ψιλομισήσει λόγω του πιο ψωμωμένου μανικιού, αλλά με τον καιρό έγινε το αγαπημένο μου. Έχει πάααρα πολλούς χρήσιμους ήχους σχεδόν για κάθε στυλ, και το μανίκι αν το συνηθίσεις είναι πολύ άνετο για μπασσοπαίξιμο (δεν είναι βέβαια για solo στυλάκι τόσο άνετο kate me). Σαν ήχος πιστεύω μπορεί να παίξει σχεδόν τα πάντα, αλλά καλύτερα να το δοκιμάσεις πρώτα αν μπορείς, γιατί το μανίκι ίσως να μη σε βολέψει. Στα συν του πάντως είναι ότι είναι σχετικά ελαφρύ. Όσον αφορά τη σύγκρισή τους με τα "αυθεντικά" Αμερικάνικα ξαδέρφια τους, εγώ στον ήχο δεν πρόσεξα ιδιαίτερη διαφορά - μπορεί να μην έχω σωστά αυτιά. Στην κατασκευή ναί, είναι σαφώς πιο προσεγμένα, αλλά δεν θα τα'σκαγα για Αμερικάνικο (εκτός αν ήταν κανένα ASAT ;D) αν δεν μου περίσσευαν χοντρά. But that's just me. Αν πάντως δεν χρειάζεσαι τόσο τα άπειρα μπλιμπλίκια/ρυθμίσεις στον ήχο σου θα σου πρότεινα να κοιτάξεις και τα SB2 (τα P/J μοντέλα δηλαδή), που είναι απίστευτα μπάσσα.

Εφόσον σε παρεξήγησα Tsak τότε με συγχωρείς. Αλλά κυρίως πιάστηκα απ'το ερωτημά σου για να θίξω μια κατάσταση που τείνει να διαιωνίζεται με ορισμένους παίκτες, και προφανώς σε πήρε η μπάλα. Όπως και να'χει, μακάρι να πετύχεις τον ήχο που θες. :)

Έχει πεί σε μια συνέντευξη πως την πήγε την κιθάρα σ'έναν τύπο με αυτό το πρωτοποριακό σύστημα και πως όντως το intonation είναι πολύ καλύτερο, και τα τάστα δεν είναι καθόλου άβολα. Για παραπάνω πληροφορίες μπορείς να ψάξεις τη συνέντευξη, δυστυχώς δεν θυμάμαι που την είχα δεί... :-\

Προσωπικά πιστεύω πως και 20 ιδιες fender να συγκρίνεις κάθε μία θα'ναι διαφορετική, και αυτό ισχύει περισσότερο σε παλιότερες κιθάρες παρά τώρα (όχι πως δεν ισχύει πλέον).

Το να πάρεις έναν ενισχυτή που μπορεί να έρθει κοντά στον ήχο που θες είναι σαφέστατα κάτι καλό. Και σαφέστατα δεν βγάζει ο ενισχυτής μόνο έναν ήχο. Εκεί που βρίσκω λάθος είναι στη μανία να πάρει κάποιος ΑΚΡΙΒΩΣ ότι έχει ο άλλος κιθαρίστας μόνο και μόνο επειδή το είδε ή το διάβασε κάπου, ή μόνο για να βγάλει τον ήχο του άλλου.

Οκ, ας μιλήσω σοβαρά... [Κωστάλας mode] Οι συγκεκριμένες σαυρίτσες πρέπει να'ναι τα γνωστά geckos (house geckos ;D), και αρέσκονται στη ζέστη και την υγρασία. Τυχαία μπαίνουν σε σπίτια, μια και δεν συμπαθούν πολύ τη ράτσα μας, και όταν το κάνουν είναι συνήθως για το "κλίμα" το χειμώνα, ή για φαί. Τα συγκεκριμένα σαυράκια τρέφονται όντως με έντομα, αλλά μικρά έντομα, όπως κουνουπάκια, μικρές μύγες κλπ. μικρά. Το ότι αφήνουν κουραδάκια είναι γεγονός, αλλά μερικές φορές δεν το κάνουν απλά λόγω... ανάγκης, αλλά ως άμυνα (αυτή είναι μια άμυνά τους προφανώς). Δεν ξέρω κάποιο περίεργο γιατροσόφι για να το διώξεις, αλλά συνήθως άμα δεν έχει φαί εκεί που είσαι (κοινώς έντομα) τότε ή θα φύγουν από μόνα τους, ή θα τα βρείς κάπου νεκρά από την αφυδάτωση/πείνα. Οπότε, υπομονή! [/Κωστάλας mode]