X-minor

Σιγά τα γκάζια, έχει κάτι άλλα ωραία... ;D Πέραν της πλάκας, δεν χρησιμοποίησα πένα λόγω άταστου. Έτσι όπως είναι φορτωμένο με πρίμα αλλάζει όλο το EQ με την πένα και δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένει κάποιος από ένα άταστο, κι επειδή το κλιπάκι μπήκε ενδεικτικά του ήχου καταλαβαίνεις...

Τόσο χάλια εεε? ;D Απλά προσπάθησα να παίζω περισσότερο στις πρίμες, στις μπάσσες δεν έχω κατεβάσει εντελώς το nut γιατί τείνω να τις βαράω περισσότερο και ακούγεται άσχημα. Την αταστίλα τη βγάζουν οι πρίμες περισσότερο. Τι μαθήματα να δίνω ρε συ, δεν έχω πάει καν ωδείο!!! ;D ;D ;D

Ορίστε κι ένα πρωινό φρέσκο ήσυχο κλιπάκι. Συγχωρήστε το latency αλλά έχω θέματα με την κάρτα ήχου μου... >:( Το setup το ίδιο με πριν. GL_flats_2.wma

Κοίτα, με το χρόνο είναι πολύ πιθανό ν'αρχίσει να "σκάει" κάποια στιγμή, και μάλλον λογικό είναι... Βέβαια ίσως με τα εξαιρετικά μικρά κενά στα τάστα να μην είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Πολλοί το'χουν κάνει και δεν έχει σκάσει, άλλοι το κάνουν έτσι και τους σκάει μέσα σε μήνες. Ίσως είναι και το πόσο προσεκτικά το βάζεις και κατά πόσο γεμίζει εντελώς το κενό, εκεί θέλει προσοχή. Εγώ αρχικά έβαλα και ξυλόκολλα και περίμενα αρκετά να στεγνώσει μπας και βοηθήσει. Ίδωμεν...

Thankyaverymush παιδιά για την ακρόαση και τα σχόλια, θα προσπαθήσω να γράψω και κάτι πιο ομαλό κάποια στιγμή, απλά έτυχε και έγραψα το συγκεκριμένο. SF, αυτό που είπε κι ο Audio για το μπάσσο, και προσωπικά το πιστεύω δεν το πιστεύω αποφεύγω να τις κόψω. Φύλαγε τα ρούχα σου... Άσε που σε περίπτωση έλλειψης σώζει ένα παλιό σετάκι. :) Evi δύσκολο να κάτσω να το ξαναγράψω, δεν είναι πλέον του στυλ μου και θέλω προπόνηση για να παίξω πιο γρήγορα - και δεν ψήνομαι! Με καμιά πενούλα αν θες στο άλλο μπάσσο μου! ;D ;D ;D Audio τέτοια δεν παίζω καθόλου πλέον, αλλά γενικά το όλο feel των flats δεν μου κάθεται καλά, μου φαίνεται πολύ ξένο. Ακόμα και οι black beauties που φοράει το άλλο μπάσσο μου μου φαίνονταν περίεργες στην αρχή! Παρεμπιπτόντως, όντως ο Harris μια ζωή με flats είναι, αλλά τις έχει τόσο μα τόσο τσιτωμένες που ακούγεται λες και βαράει σύρματα μπουγάδας! Έχοντας υπ'όψην και τον τρόπο που παίζει (slap-αριστά, σαν τους death-άδες! ;D) λογικό είναι ν'ακούγονται σαν rounds. Επίσης... Είχε η Kaye jazz μαγνήτη σε μπάσσο της?!?!!? ΑΙΣΧΟΣ!!! ;D ;D ;D

Λοιπόν, μετά από διάφορες δοκιμές, βάλε-βγάλε χορδές, κόψιμο nut κλπ. έφερα το μπάσσο πάνω-κάτω στα μέτρα μου κι είπα να γράψω ένα κλιπάκι. Το τραγούδι δεν είναι μάλλον της αρεσκείας σας αλλά το ξαναθυμήθηκα σήμερα, οπότε είπα να το γράψω. Έχει λαθάκια κλπ. μια κι έχω να το παίξω χρόνια και ακόμα δεν έχω συνηθίσει 100% το άταστο, αλλά ο ήχος είναι το θέμα. Παρεμπιπτόντως, οι flats δεν μου κάθονται καθόλου καλά... :-X Το μπάσσο είναι το γνωστό defretted G&L που πλέον φοράει rotosound flats, στον bridge μαγνήτη, active w/treble boost, πρίμα τιγκαρισμένα και μπάσσα στο 7.5 περίπου, σε parallel, παιγμένο με δάχτυλα καρφί στην κάρτα ήχου χωρίς περαιτέρω EQ, compressors κλπ. απ'το πρόγραμμα. Το κομμάτι είναι έκπληξη, είναι panned στα αριστερά και το μπάσσο στα δεξιά. Ομαλότερο clip προσεχώς. Προειδοποιώ, μη δώσετε ιδιαίτερη σημασία στο παίξιμο, και ακούτε με δική σας ευθύνη! ;D Το κομμάτι εξαιρετικά αφιερωμένο στον banana sensei! ;D Θα χαρώ ν'ακούσω εντυπώσεις. :) GL_flats.wma

Εδώ ένα βιντεάκι με το τι κάνουν τα μαραφέτια.

Να'ναι καλά οι διαδικασίες εδώ... >:(

Η απάντηση του vangelisorfas ήταν και η σωστότερη κατ'εμέ. Πρώτα γράφεις ένα scratch track της κιθάρας (ή του βασικού οργάνου του τραγουδιού τέλος πάντων) φυσικά με μετρονόμο, και πάνω σ'αυτό γράφονται έπειτα τα drums, το μπάσσο και μετά κιθάρες, πλήκτρα και τέλος φωνή. Μ'αυτή τη σειρά. Εννοείται το scratch track είναι πρόχειρο ηχητικά, αλλά ΟΧΙ χρονικά, κι επίσης εννοείται ότι ξαναγράφεις τις κιθάρες. Στην τελική, το μπάσσο είναι αυτό που χρειάζεται να γραφτεί "καρφί" στα drums, τις κιθάρες μπορείς να τις ηχογραφήσεις και "ξερά" με μετρονόμο αν δεν μπορείς με τα drums (πολλοί το προτιμούν). Όσο για τις αλλαγές ρυθμών, εφόσον υπάρχει ήδη γραμμένο ένα drum track μπορείς να ρυθμίζεις το cubase αναλόγως σε κάθε διαφορετικό ρυθμικό κομμάτι του τραγουδιού και να γράφεις, δεν είναι απαραίτητο το sequencer - αν και θα ήταν πιο εύκολο απ'το να αλλάζεις συνέχεια ρυθμούς και tempo. Καλές ηχογραφήσεις! :)

:P

Προσωπικά, επειδή αποχωρώ πλέον από τη χώρα γι'αυτόν (μεταξύ άλλων βέβαια) λόγο, έχω φάει στη μάπα το ίδιο θέμα που συζητάμε εδώ. Και πλέον μπορώ να πώ πως έχω αρχίσει και καταλαβαίνω το γιατί. Μπορεί να υπάρχουν αρκετοί μουσικοί που είναι πραγματικά ανεύθυνοι, φυγόπονοι, βαρεμένοι ή οτιδήποτε άλλο θέλετε να τους χαρακτηρίσετε, αλλά το θέμα είναι πως και η κατάσταση στην ελλαδα δεν είναι και η ιδανικότερη για μουσικούς πέραν των γνωστών εμπορικών λαικοποπκιεγωδενξερωτι στυλ. Και μπορεί ορισμένοι μουσικοί να έχουν και την τάβλα και τις γνώσεις και την τεχνική και την θέληση και όολα αυτά τα ωραία αλλά πιστεύω έχουν πλέον βαρεθεί να επενδύουν τόσα πολλά, και χρηματικά αλλά και χρονικά στη μουσική για να καταλήξουν να παίζουν ένα μέτριο, κακοπληρωμένο live το Σ/Κ, και μάλλιστα σε κάποιο μαγαζί που δεν έχει ούτε τα υποτυπώδη για ένα live της προκοπής. Έτσι, πολλοί ακολουθούν το δρόμο του ωδείου, άλλοι του "μισθοφόρου"/session-ά και παρατάνε το όνειρο της μεγάλης rock/metal/whatever μπάντας που είχαν για τα προς το ζην. Όσον αφορά το εξωτερικό, μπορεί να υπάρχουν επίσης τέτοιες περιπτώσεις αλλά το θέμα είναι πως σε χώρες που υπάρχει αυτή η μουσική κουλτούρα, αν θέλετε, υπάρχει και σκηνή και μαγαζιά και μουσικοί να την υποστηρίξουν. Και φυσικά η πληρωμή των μουσικών έξω (όχι παντού) είναι όσο ένα βασικό μηνιάτικο εδώ, και σε φάσεις ακόμα και περισσότερο (μιλάω αποκλειστικά για gigs, ΟΧΙ δίσκους). Αργόσχολοι και "ότι να'ναι" υπάρχουν παντού, εννοείται, αλλά εννοείται πως οι συνθήκες δεν είναι ίδιες παντού.

Thank you mr. Bihlas! ;D Κάτι που ξέχασα να συμπεριλάβω στο αρχικό post μου είναι και η αλλαγή χορδών. Πάαααρα πολλά μπάσσα έρχονται stock με κάτι τραγικές χορδές που συνήθως είναι και ψιλονεκρές, οπότε καλό είναι να το κοιτάμε κι αυτό πριν αλλάξουμε τα πάντα!

100% μαζί σου, αλλά και μερικές βασικές πληροφορίες έστω κι απ'την καρέκλα δεν κάνουν κακό. :)

Αν εννοείς τα νέα std. τότε δεν έχω ιδέα, δεν έχω δοκιμάσει κανένα. Απλά τα MIM 50's βγήκαν απίστευτα μπάσσα κατά γενική ομολογία και φαίνεται πως το QC σ'αυτά ήταν πιο αποτελεσματικό απ'ότι στα παλιά MIM std. κλπ. Το μόνο που ίσως σου φανεί κάπως είναι οι μαγνήτες, που σε μερικούς δεν άρεσαν - εγώ τους βρήκα μια χαρά πάντως. Όσο για το SB2, στην ελλάδα δεν γνωρίζω, λογικά αντιπρόσωπος απ'όσο ξέρω πρέπει να'ναι ο Λογοθέτης. Από τα γνωστά μαγαζιά υπάρχει και στο playback και στο musicstore και απ'όσο θυμάμαι πρέπει να'ναι ακριβώς στο budget σου. Απλά να ξέρεις ότι δεν θα είναι καρφί precision ο ήχος του, μια και είναι P/J, οι μαγνήτες του είναι πιο δυνατοί και δεν έχει και tone απ'όσο θυμάμαι. Τσέκαρέ το πάντως, αξίζει.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους παιδιά! :) Ετοιμάζω και κάτι άλλο που έχει μέσα και τα scales! Προσεχώς... :) Απλά να παρακαλέσω να μην πάει "φθηνά vs ακριβά" το θέμα, απλά παρέθεσα μερικές πληροφορίες που μπορεί να βοηθήσουν όποιον ψάχνεται για καινούριο μπάσσο, budget ή όχι.

Thank you!!! Και σωστή! :) Κοίτα, να σου πώ την αλήθεια δεν είμαι ούτε υπερ αυτού, ούτε εντελώς κατά. Κατ'εμέ, στην κατηγορία μέχρι 1000 ευρώ ένα όργανο δεν έχει τραγικές διαφορές από τα budget όργανα εκτός ίσως του QC, που και πάλι δεν είναι τόσο τραγική διαφορά στην ποιότητα, ειδικά όταν μιλάμε για συγκρίσεις με budget μπάσσα που έχουν βγεί υπερβολικά καλά. Άλλωστε και ακριβό μπάσσο να πάρεις, πάλι ίσως σκεφτείς να αλλάξεις ορισμένα πράγματα (εντός ορίων βέβαια). Δεν θα'χα πρόβλημα να πάρω ένα vintage modified π.χ. και να το έχω και για κύριο μπάσσο, και ίσως άλλαζα και μαγνήτες αν μου καρφωνόταν, αλλά το να πάρεις ένα φθηνό μπάσσο και να του αλλάξεις τα φώτα έχει και τη "χαρά" του DIY, οπότε... Και εννοείται πως τέτοια όργανα μια χαρά χρησιμοποιούνται και τρώνε και την "κακοποίησή" τους χωρίς φόβο και πάθος ότι θα γρατζουνίσεις τα 3 χιλλιάρικα που έσκασες για το custom shop σου! ;)

Αν ήμουν στη θέση σου θα επέλεγα είτε το squier classic vibe που μου ακουγόταν καλύτερο από πολλά ακριβότερα precision, είτε το classic 50's που πραγματικά είναι απ'τα καλύτερα μπάσσα που έχω πιάσει! Αν θες λεπτότερο μανίκι μπορείς να δοκιμάσεις και το G&L SB2 tribute, που είναι P/J και κάπως πιο hot στους μαγνήτες μεν, αλλά είναι απίστευτο μπασσάκι, ειδικά στην τιμή του.

Λοιπόοον, επειδή συνέχεια ξεπετάγονται θέματα που έχουν να κάνουν με την επιλογή ενός budget μπάσσου, είτε αυτό είναι για αρχάριο είτε όχι, αποφάσισα να γράψω μερικά πράγματα που πιστεύω μπορούν να θεωρηθούν "σταθερές" και να βοηθήσουν τον φτωχό πλην τίμιο μπασσίστα! Ας αρχίσω με μια βασική αξία που μάλλον πολλοί πλέον αγνοούν. Πλέον, τα φθηνά μπάσσα μόνο "φθηνά μπάσσα" δεν είναι. Αντιθέτως με (αρκετά) παλιότερα, όποτε δεν υπήρχαν τόσες επιλογές και πόσο μάλλον σε χαμηλό budget, σήμερα τα φθηνότερα μπάσσα είναι κλάσεις ανώτερα από τα παλιότερα ξαδερφάκια τους και πραγματικά τα περισσότερα αξίζουν, είτε ως modification platforms για πιο "εξελιγμένους" μπασσίστες, είτε ως κανονικότατα gigging basses, πάντα με ένα σωστό σετάρισμα. Δεν θα προχωρήσω σε εκτενή ανάλυση κάθε μάρκας γιατί ίσως θεωρηθεί διαφήμιση, αλλά στο τέλος θα παραθέσω τις πλέον γνωστές μάρκες και μοντέλα που αξίζει να προσέξει κάποιος όταν αγοράζει με χαμηλό budget. Ρύθμιση (setup) Πρώτα όμως, θα αναφέρω μερικά πράγματα που βοηθούν ένα φθηνό μπάσσο να ακουστεί "ακριβότερο". Και το πρώτο και βασικότερο είναι το setup, το οποίο βέβαια λειτουργεί και σε συνάρτηση με το πόσο καλό είναι πραγματικά το μπάσσο. Ανάμεσα σε όλα τα φθηνότερα μπάσσα υπάρχουν όντως μερικά που πραγματικά δεν σετάρονται με τίποτα σωστά. Πάντα θα "χάνουν" στο intonation, θα έχουν απαράδεκτα πολλά dead spots (δηλαδή σημεία/νότες στην ταστιέρα όπου οι σχετικές νότες ακούγονται "κούφιες", χωρίς τη δύναμη που χαρακτηρίζει τις υπόλοιπες), ασταθείς γέφυρες, κακά κομμένα nuts, τερματισμένα/σκληρά/δύσκολα truss rods κλπ. Όλα τα παραπάνω είναι μερικά πράγματα που πρέπει να κοιτάμε πρωτίστως όταν δοκιμάζουμε ένα νέο μπάσσο, και αυτό ισχύει γενικώς, ασχέτως τιμής. Μπάσσα με παραπάνω από ένα από τα παραπάνω "ελαττώματα" καλό είναι να τ'αποφεύγουμε αν δεν θέλουμε να δώσουμε κάποια παραπάνω χρήματα για να το "στρώσουμε". Και τώρα στην ουσία. Αν δούμε ότι το μπάσσο σετάρεται σωστά, έχει σωστό intonation, δεν ξεκουρδίζει κλπ., όλα τα προαναφερθέντα ελαττώματα μπορούν να φτιαχτούν άνετα. Εδώ ισχύει και η αναφορά μου σε κάποια μπάσσα ως mod platforms. Μπορούμε π.χ. ένα squier affinity να του αλλάξουμε τα φώτα και να ακουστεί ΠΟΛΥ καλύτερο, αλλά φυσικά αυτό μεταφράζεται σε ένα ποσό χρημάτων που πιθανώς θα ξεπεράσει την αξία του μπάσσου, οπότε είναι θέμα του καθενός αν θα περιμένει να πάρει ένα καλύτερο μπάσσο εξ'αρχής ή θα μοντάρει ένα φθηνότερο. Ως μια μικρή σημείωση, να επισημάνω πως πολλοί πάνε και αλλάζουν τα πάντα σε ένα φθηνό μπάσσο απλά επειδή το μπάσσο είναι φθηνό. Δεν σημαίνει πάντα ότι το μπάσσο είναι "κακό", και δεν σημαίνει πάντα πως μια αλλαγή π.χ. γέφυρας ή μαγνητών θα το κάνει καλύτερο για ΕΣΑΣ! Γνώμη μου είναι πριν αλλάξετε κάτι να έχετε σιγουρευτεί πως αυτό είναι που δεν σας αρέσει στο μπάσσο, και πρωτίστως να το παίξεται [σωστά σεταρισμένο] για κάποιο καιρό πριν προβείτε σε οποιαδήποτε μετατροπή, και φυσικά να είστε σίγουροι ότι η μετατροπή που θα κάνετε είναι αυτή που θέλετε, κι όχι αυτή που διαβάσατε πως είναι η καλύτερα στα διάφορα fora ή άρθρα στο internet. Τώρα, όσον αφορά το είδος μουσικής που παίζει ο καθένας, και το κατά πόσον αυτό επηρρεάζει την επιλογή μπάσσου. Εκτός αν μιλάμε για συγκεκριμένα πράγματα, όπως για παράδειγμα άταστο vs ενταστου (sic) μπάσσου, όπου δεν είναι εντελώς υποκειμενικό το θέμα, όλα τα υπόλοιπα μπάσσα πιστεύω μπορούν να ανταπεξέλθουν μια χαρά, από λαικά έως και metal. Κι αυτό γιατί, όπως και στα μικρά ξαδερφάκια του, τις κιθάρες, στο μπάσσο μετράει περισσότερο στο τέλος ο ενισχυτής, και όχι τόσο το μπάσσο καθ'αυτό, οι μαγνήτες του, τα ξύλα του κλπ. Μαγνήτες Φυσικά υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφορές στα μπάσσα, και η βασικότερη kate me στην επιλογή ενός καινούριου μπάσσου - όσον αφορά τον ήχο του - είναι οι μαγνήτες του. Όπως και στις κιθάρες, υπάρχουν πάρα πολλά μοντέλα μαγνητών του ίδιου τύπου, υπάρχουν active και passive, μονοί (single coils) και διπλοί (humbuckers) και όοολα αυτά τα ωραία. Θα εστιάσω όμως στις βασικές διαφορές τους. Μονοί: Όπως και στην κιθάρα, οι μονοί μαγνήτες τείνουν να έχουν (συνήθως) χαμηλότερο output και έναν "καθαρότερο" ήχο, όμως αρκετές φορές στα φθηνότερα μπάσσα αυτό σημαίνει πως θα υπάρχει και το γνωστό 60 cycle hum - κοινώς, θόρυβος ή αλλιώς BZZZZZZZ! Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι τραγικό, μια και λύνεται σχετικά εύκολα, είτε με shielding (με χαλκοταινία συνήθως), καλύτερες κολλήσεις, καλύτερα pots κλπ. Οι single coils βγαίνουν σε τρία διαφορετικά "είδη". Είναι ο παλιότερου τύπου precision sc, ο οποίος είναι σαν sc κιθάρας (ίσιος με τέσσερα pole pieces), o jazz (όπου όπως λέει και το όνομά του υπάρχει στα fender jazz basses) όπου μοιάζει κάπως με τον 50's precision sc όσον αφορά το "ίσιο" της υπόθεσης αλλά είναι κάπως πιο "γεμάτος" σε ήχο και συνήθως λίγο περισσότερο πρίμος, και τέλος ο split coil sc, ο οποίος είναι ο κλασσικός precision μαγνήτης, fat και full, και ιδανικός (πάντα kate me) για πένα! Παραθέτω και φωτογραφίες για τον κάθε μαγνήτη. 50's Precission single coil Jazz bass single Precission split coil Να σημειώσω εδώ πως υπάρχουν και μπάσσα με τον P/J συνδυασμό, δηλαδή με έναν jazz στη bridge θέση και έναν split coil στη neck. Ιδού. Όλοι οι παραπάνω μαγνήτες βγαίνουν και σε active. Humbuckers: Οι humbuckers βγαίνουν σε διάφορα "σχήματα", output levels και τύπους, αλλά όλοι έχουν ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά. Είναι πιο "γεμάτοι" από τους single coils (όχι πάντα), είναι hum cancelling (δηλαδή δεν έχει ΒΖΖΖΖΖ) και έχουν μεγαλύτερη έξοδο από τους single coil. Οι humbuckers βγαίνουν και σε active. Οι γνωστότερες ίσως εκδόσεις τους είναι οι κλασσικοί διπλοί της musicman που κοσμούν τα περισσότερα μπάσσα τους (βλ. stingray για ηχητικό δείγμα), οι MFD της G&L, οι EMG κλπ. Οπτικά τους καταλαβαίνουμε εύκολα επειδή απλά είναι και μεγαλύτεροι σε μέγεθος! Λοιποί μαγνήτες: Υπάρχουν και διάφοροι άλλοι μαγνήτες, καθώς και πιεζοηλεκτρικά συστήματα, αλλά θα αναφέρω τους δύο γνωστότερους τύπους. Τους mudbuckers, οι οποίοι είναι ένας μεγάαααλος μαγνήτης που βρίσκεται συνήθως στη neck θέση και είναι σκέτη λάσπη!!! Έχει παρα πολλά μπάσσα και μεσσαία. Τους βρίσκουμε συνήθως στη neck θέση των SG μπάσσων, όπως και στη neck του attitude (sheehan). Υπάρχουν και οι soapbars, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε passive είτε active, single coil ή και humbuckers, απλά σε σχήμα soapbar - πλατύ και σχετικά λεπτό συνήθως. Active: Οι active μαγνήτες οποιουδήποτε τύπου είναι συνήθως κάπως "καθαρότεροι" στον ήχο αλλά πολλοί (μεταξύ άλλων κι εγώ) τους χαρακτηρίζουν ως υπερβολικά κομπρεσσαρισμένους και κάπως "αποστειρωμένους", χωρίς χαρακτήρα στον ήχο τους. Σε άλλους βέβαια είναι το holy grail, οπότε δοκιμάστε πριν αγοράσετε!!! Οι active επίσης είναι εξαιρετικά "ήσυχοι", οπότε προτείνονται πολλές φορές για ηχογραφήσεις. Οι active έχουν ένα σύστημα "εσωτερικής προενίσχυσης", λειτουργούν με 9βολτη μπαταρία και συνοδεύονται με 25k pots, όχι 1000άρια όπως στα passive. Προενισχύσεις: Πολλά μπάσσα έχουν ενσωματωμένες προενισχύσεις, πράγμα που ουσιαστικά, χωρίς πολλές αναλύσεις είναι ένα ενσωματωμένο EQ που είτε boost-άρει είτε "κόβει" συχνότητες, όπως μπάσσα, μεσσαία, πρίμα. Μπάσσα με προενισχύσεις μπορούν να έχουν είτε active είτε passive μαγνήτες, και πάντα οι προενισχύσεις λειτουργούν με μπαταρία. Σε πολλά απ'αυτά τα μπάσσα οι προενισχύσεις μπορούν να παρακαμφθούν. Όλοι αυτοί οι μαγνήτες έχουν τις διαφορές τους, ειδικά αν συνοδεύονται ή όχι από προενισχύσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως προορίζονται συγκεκριμένα για ένα είδος μουσικής. Μπάσσα με single coils έχουν συνδεθεί με jazz, RnB και διάφορα πιο "light" είδη μουσικής, ενώ μπάσσα με humbuckers προορίζονται μόνο για rock/metal κλπ. Όλα αυτά τα θεωρώ απλά χαζά. Καλό θα είναι να ξέρετε τον ηχητικό χαρακτήρα κάθε μπάσσου πριν προβείτε σε αγορά, αλλά μην "τρώτε" τα άνωθεν στερεότυπα. Υπάρχουν πάρα πολλοί μουσικοί που προτιμούν jazz και ειδικά precision μπάσσα στη rock, και πάρα πολλοί jazz-ίστες που προτιμούν μπάσσα με EMG humbuckers! Το μπράτσο Τώρα, όσον αφορά την επιλογή του κατάλληλου μπάσσου για τον καθένα μας. Το βασικότερο κατ'εμέ είναι να βολεύει το μανίκι/ταστιέρα τον καθένα. Τα ξύλα προσωπικά δεν τα βρίσκω τεράστιο παράγοντα στην επιλογή, ειδικά όταν μιλάμε για budget μπάσσα, αλλά επειδή θα αρχίσουμε wood wars δεν θα αναλύσω περαιτέρω! ;D Επί της ουσίας. Τα μανίκια βγαίνουν σε διάφορα σχήματα (D, C, V κλπ.) και φυσικά σε λεπτά, μέτρια και πιο χοντρά. Το κάθε γράμμα του τύπου του μανικιού έχει να κάνει με την εικόνα του, π.χ. το D είναι ακριβώς όπως φαίνεται στο γράμμα D, κάπως πιο παχύ συνήθως, και rounded. Αυτό έχει να κάνει με το τι βολεύει τον καθένα, οπότε δοκιμάστε! Όσον αφορά το χοντρό/λεπτό, θα αναφέρω απλά μερικές μάρκες μπάσσων/μοντέλων που είναι η επιτομή του "χοντρού/λεπτού" στυλ. Αρχικά γνωστό είναι πως τα περισσότερα Ibanez έχουν εξαιρετικά λεπτά μανίκια. Κοντά στα ibanez με παρόμοιο πάχος είναι και τα jazz μπάσσα, όπως και μερικά πιο "μοντέρνα", όπως ορισμένα schecter. Πιο χοντρά μπράτσα έχουν τα precision, ορισμένα G&L, warwick, κάποια Gibson, κλπ. Θέμα προτιμήσεων όλα, οπότε περί ορέξεως... μανίκια! Ένας άλλος παράγοντας είναι και το radius της ταστιέρας. Το radius μεταφράζεται στην καμπυλότητα της ταστιέρας, και όσο πιο μεγάλο είναι τόσο πιο flat (επίπεδη) είναι η ταστιέρα. Τα fender έχουν συνήθως από 7.5 έως 12 (χοντρικά) και ακολουθούν μια παλιότερη νόρμα στο radius (πιο καμπυλωτά) ενώ τα διάφορα πιο μοντέρνα μπάσσα, τύπου Ibanez κλπ. έχουν από 9.5 έως 17!!! Τα warwick είναι γνωστά για τις εντελώς flat ταστιέρες τους. Ένας τρίτος παράγοντας είναι και τα τάστα. Άτυπος κανόνας είναι πως τα περισσότερα μπάσσα πλέον βγαίνουν με μεγαλύτερα/ψηλότερα τάστα (jumbo) ενώ τα fender με μικρότερα. Δεν μπορώ να αναλύσω περαιτέρω εδώ, μια και είναι καθαρά θέμα προτίμησης. Σε άλλους φαίνονται "βούτυρο" τα jumbo, σε άλλους τα vintage... Για να συνοψίσω, πλέον τα περισσότερα budget μπάσσα άνω των 200 ευρώ αξίζουν αρκετά, είτε για αρχάριο είτε για "προχωρημένο". Βασικότερο όλων είναι ένα καλό setup. Ο ήχος να θυμάστε πως βγαίνει κυρίως απ'τα χέρια και τον ενισχυτή, το μπάσσο είναι το μέσο, και πρέπει κυρίως να βολεύει τα χέρια, μια και με τον ενισχυτή/πετάλια/μαγνήτες κλπ. ο ήχος "έρχεται" εκεί που τον θέλει ο καθένας. Μάρκες δεν αναφέρω, αλλά feel free να προσθέσετε παραπάνω πληροφορίες ή να αναφέρετε τα γνωστά μοντέλα που κάνουν μπαμ τελευταία! ;D Ελπίζω να βοήθησα κάπως! :)

Πολύ καλές κιθάρες οι hagstrom και προσωπικά θα την προτιμούσα έναντι της epi, αλλά να ξέρεις ότι σχεδόν όλες οι hagstrom έχουν πάρα πολύ λεπτά μανίκια. Αν βολεύουν το φίλο σου τα λεπτά μανίκια go for it, κατ'εμέ είναι γενικώς ανώτερες κιθάρες των epiphone.

Thank you!!!

Yep! Να κι άλλο ένα με το καταραμμένο roadrunner. Στο θέμα μας, μιας και γεμίσαμε spoilers ( ;D): Skeleton key και drag me to hell. Απ'αυτα που μου'ρχονται τώρα.

Το tele έχει mudbucker και είναι αρκετά μακριά από τον κλασσικό ήχο του precision. Προσωπικά μ'αρέσει, αλλά αν ψάχνεις για precision μάλλον δεν είναι αυτό που θές. Πάντως για τα affinity δεν έχω και την καλύτερη γνώμη, αλλά υπάρχουν μερικά φθηνότερα μοντέλα όπως το special κάτι (δεν θυμάμαι ακριβώς) που βγαίνει σε iron pewter κάτι χρώμα (sorry αλλά μου διαφεύγει εντελώς) το οποίο είναι μια χαρά μπασσάκι. Και πάλι όμως, τα VM και CV είναι σε άλλη κατηγορία εντελώς, άσχετα αν λένε squier. ;)

Respect.-

Υπάρχει και το vintage modified που είναι λίγο πιο κάτω απ'το classic vibe, είναι μια χαρά μπάσσο και ίσως σου αρέσει. Τσέκαρε. http://www.squierguitars.com/products/search.php?partno=0326800505 Εναλλακτικά, υπάρχει και το 60's precision της classic vibe σειράς με τον "μονοκόμματο" sc που επίσης ακούγεται σαν precision. http://www.squierguitars.com/products/search.php?partno=0303080502 Αν δεν σου αρέσει κανένα απ'τα δύο, υπάρχουν και τα Τσεχίζιον! ;) Πόσοι πρόλαβαν πια?!?! ;D

Καλύτερα πούλα την κιθάρα σου και με τα λεφτά που θα έχεις μπορείς να πάρεις μια καλή πεταλιέρα που είναι και ένα λιγότερο φορτίο στην πλάτη, και θα πλησιάζει αρκετά τον ήχο ενός ενισχυτή που θα πάρεις. Αν δεν βρίσκεις τον ενισχυτή extra βάρος στο κουβάλημα σε κάθε live τότε πάνε για ενισχυτή, αν και θα επιμείνω στην άποψή μου να πουλήσεις και όχι να ανταλλάξεις την κιθάρα σου. Έχε επίσης υπ'όψην σου ότι και μια φθηνότερη κιθάρα θα σου κάνει μια χαρά για backup, δεν χρειάζεται να είναι gibson.