The Genius Loci

Και ένα μικρό βιντεάκι: πρωταγωνιστούν, το καμάρι της Ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας και το "βλακώδες" Focus RS. ;D Ελπίζω, από τα συμπεράσματα του παρουσιαστή, να γίνεται κατανοητό τι προσπαθούμε να πούμε εδώ. ;)

Μεγειά! Και για τη χάρη που σου κάναμε να μη τη χτυπήσουμε, clips και photos μόλις έρθει! ;D

ΟΚ. Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτικός (αλλά δεν δίνω εγγυήσεις). Πιστεύω ότι μιλάμε για διαφορετικά πράγματα και έτσι είναι που δημιουργούνται οι παρεξηγήσεις. Αν μιλάμε για supercars, ΠΡΟΦΑΝΩΣ οι νόμοι της φυσικής λένε αυτό που υποστηρίζεις. Αλλά ένα supercar στήνεται "γύρω από οδηγό" για ένα και μόνο σκοπό και συνήθως τα supercars έχουν κινητήρες στο κέντρο (με εξαίρεση τους... απογόνους του Σκαραβαίου). Επίσης έχουν τροχούς, ανάρτηση και σύστημα διεύθυνσης βελτιστοποιημένο για την οδηγική απόδοση και μόνο. Και απευθύνονται στους ελάχιστους που μπορούν να τα αξιοποιήσουν (στην Ελλάδα, που δεν έχουμε πίστες, σε κανέναν απολύτως). Ακόμα και έτσι πάντως, προσωπικά προτιμώ μια Lotus Elise (που έχω οδηγήσει) απέναντι σε μια Ferrari 430 ή μια Gallardo. Η Elise έχει λιγώτερα από 200 άλογα και είναι πανάλαφρη. Είναι επίσης ένα απόλυτο μηχάνημα οδήγησης. Κάνει αυτό ακριβώς που του λες. Ακαριαία. Έτσι έστειλαν και όλους αυτούς που λες στα θυμαράκια, τα διάφορα γρήγορα hatchbacks όπως τα Ραλλάκια. Γιατί το αυτοκινητάκι αυτό έκανε ό,τι του ζητούσες. Και να είσαι σίγουρος ότι άλλους τόσους είχαν στείλει σε περασμένες δεκαετίες τα πισωκίνητα BMW, Ford και Alfa. Δεν φταίει το αυτοκίνητο αν ο οδηγός δεν ξέρει τι οδηγεί... Όσο για τις Βόρειες χώρες και τα ατυχήματα με πισωκίνητα (που έχουν και ένα σκασμό ηλεκτρονικά πλέον, παρεμπιπτόντως) τυχαίνει να έχω αρκετά στοιχεία που δείχνουν ότι ΟΝΤΩΣ είναι πιο "επικίνδυνα" για τον μέσο οδηγό, σε οριακές συνθήκες. Μπορώ να σου στείλω φωτο από τη Σουηδία, για παράδειγμα, που θα σε κάνουν να ανατριχιάσεις... Το θέμα, τεχνικά μιλώντας, είναι ότι όταν έχουμε 2 αυτοκίνητα, ένα FWD και ένα RWD, το FWD μπορεί να είναι και 100 και 150 κιλά ελαφρύτερο, για την ίδια ισχύ κινητήρα. Γιατί το RWD, χρεώνεται το βάρος του άξονα μετάδοσης και των ενισχύσεων που απαιτούνται. Αυτός ήταν ο λόγος που, πριν μερικά χρόνια στους αγώνες rally, τα προσθιοκίνητα kit-car της Citroen έπαιρναν τα πάσα από τετρακίνητα τέρατα με +100 ίππους (σε άσφαλτο βέβαια). Μάλιστα, χρειάστηκε να αλλάξουν οι κανονισμοί (!!!) για να μην εξευτελίζονται τα τετρακίνητα από τους "κόκκινους πυραύλους". ;) Αλλά και τα επόμενα χρόνια, ακόμα και στο χώμα, τα 1600άρια kitcar ήταν σαφέστατα ταχύτερα των τετρακίνητων Group N. Για πραγματικές συνθήκες και πραγματικούς οδηγούς ένα αυτοκίνητο με αναλογία 7-8 κιλών ανά ίππο είναι πολύ γρήγορο. Εκτός αν ασχολείσαι με dragster. Και σήμερα (όπως και παλιότερα) υπάρχουν ένα σωρό τέτοιο FWD, που και στρίβουν υπέροχα, και περίσσεια ισχύος έχουν για να ξεκολλάνε από ανηφορικές φουρκέτες για πλάκα και ασφάλεια (ενεργητική και παθητική) παρέχουν. Όχι, δεν έχουν 300 ίππους, αλλά δεν τους χρειάζονται κιόλας. ;) Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την, να μου επιτρέψεις, αρτηριοσκληρωτική στάση... ::) Δήλωσες προηγούμενα ότι δεν μπορεί να πείσει ο ένας τον άλλο... είναι σαν να προσπαθώ να πείσω εγώ κάποιον ότι στην Αφρική έχει κάτι τεράστια ζώα με προβοσκίδες και χαυλιόδοντες και αυτός να επιμένει να μην δει ένα ρημάδι ντοκυμαντέρ ή έστω μια φωτογραφία, για να εξακριβώσει την ύπαρξή τους! Αυτό σου είπα: ρίξε μια ματιά στην Ιστορία της Αυτοκίνησης, για να καταλάβεις από που στα κομμάτια επηρεάστηκαν οι αγαπημένοι σου Γιαπωνέζοι και τι ακριβώς αντέγραψαν με κάθε σπουδαίο μοντέλο που έβγαζαν. Αναφέρομαι βέβαια σε περασμένες δεκαετίες, οι άνθρωποι έχουν αποδείξει πλέον ότι μπορούν να τα καταφέρουν μια χαρά, αλλά από κάπου ξεκίνησαν. Και αυτό ήταν, κατά κανόνα, η στυγνή αντιγραφή. Σε αντίθεση με άλλους που ξεκίνησαν από το μηδέν. Αν δεν το δέχεσαι αυτό, χωρίς να το ψάξεις κιόλας, με συγχωρείς, αλλά εθελοτυφλείς.

Συγγνώμη αλλά θα μου επιτρέψεις να μη συνεχίσω τη συζήτηση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαλάσουμε τις καρδιές μας.

Τότε μαθήματα Ιστορίας το συντομότερο! ;D Χωρίς πλάκα, το γεγονός ότι οι Ιάπωνες έφτασαν εκεί που έφτασαν αυτοκινητικά, οφείλεται 100% στον τεράστιο θαυμασμό τους για τους πρωτοπόρους. Δεν είναι τυχαίο ότι το 80% των ιστορικών αυτοκινήτων καταλήγει σε προσωπικές συλλογές στην Ιαπωνία. Όπως λένε, η μίμηση είναι η μεγαλύτερη πράξη σεβασμού.

Η υπόθεσή σου περί... λάθους μηχανολογικής διάταξης, έχει απορριφθεί πανηγυρικά εδώ και δεκαετίες. Ευτυχώς πάντοτε υπήρχαν μηχανικοί με φαντασία και ικανότητες.... Από την αναφορά σου στο Focus RS, υποψιάζομαι ότι έχεις στο μυαλό σου κατασκευές με 250+ άλογα... Ωστόσο σου διαφεύγει ότι ένα προσθιοκίνητο είναι και κατά πολύ ελαφρύτερο... Προσωπικά είμαι της σχολής Colin Chapman: ελαφρύ και με την ιπποδύναμη που χρειάζεται για να κάνει τη δουλειά του. Και με "λίγο λάστιχο"! Τα Ραλλάκια, πιο πριν τα 205 και τα Williams, ακόμα πιο πριν οι Alfasud, έστριβαν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ με 14άρια λάστιχα που σήμερα φοράνε 1000άρια πόλης. Και μιας και μιλάμε για γεωμετρίες και μηχανολογικά, της BMW της βγήκε η παναγία να κάνει τις πρώτες M3 να στρίβουν χωρίς να υποστρέφουν μιας και το ελάφρωμα του μπροστινού άξονα τις έκανε να "χάνουν" το τιμόνι. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, ούτε άσπρο-μαύρο. Επίσης κάτι που διαφεύγει σε πολλούς είναι πως τα προσθιοκίνητα, ανεξαρτήτως χαρακτήρα (πόλης, οικογενειακά, σπορ, κλπ) είναι εξαιρετικά πιο ασφαλή σε ακραίες συνθήκες που, ατυχώς, επικρατούν 4-5 μήνες το χρόνο στη μισή Ευρώπη. Και μην ακούσω βλακείες με χεράδες και κουλούς παρακαλώ... Οι πιο ηρωϊκές κόντρες γίνονται στις καφετέριες, ως γνωστόν. Στην ορεινή Κορινθία, τον Αχλαδόκαμπο, τις παλιές ειδικές του Ακρόπολις στη Φθιώτιδα, την Εύβοια και άλλες "αντρικές" διαδρομές συνήθως οι εν λόγω χεράδες το βουλώνουν και μιμούνται τέλεια το γνωστό πτηνό που χαρακτηρίζει τέλεια την οδηγική τους προσωπικότητα. ;D

Δεν μπορείς να φανταστείς ΚΑΝ πόσο λάθος κάνεις. ;) Λίγη Ιστορία πρώτα, για το πόσο καινούργια... μόδα είναι το FWD: http://en.wikipedia.org/wiki/Front-wheel_drive Εταιρείες όπως η Peugeot, η Alfa Romeo, η Citroen, η Renault, η Ford και πολλές άλλες έχουν βγάλει αναρίθμητα μοντέλα που έχουν σαν χόμπυ τους τον εξευτελισμό δήθεν "σπορ" RWD κατασκευών στα στροφιλίκια. ;)

Δείξε χαρακτήρα! Μην υποκύπτεις στον πειρασμό! Μπορείς να το πολεμήσεις σου λέω! :D

Φίλε μου, 450 πωλήσεις είναι ΠΟΛΛΕΣ. Μπορεί να μην έχει καν τόσες, παίρνεις feedback και σαν αγοραστής. ;) Εκτός αν είναι κανένας τύπος που πούλαγε... γραμματόσημα και κονκάρδες ;D και ξαφνικά τον βλέπεις να πουλάει καμμιά κιθάρα... σε τέτοιες περιπτώσεις ανησυχώ. Απλά γιατί μπορεί να είναι άσχετος και να μην έχει περιγράψει σωστά το προϊόν, ή να τον έχουν κοροϊδέψει. Τέλος, η τιμή που έχει η κιθάρα είναι καλή, αυτή τη στιγμή, αλλά φοβάμαι ότι θα πάει αρκετά κοντά στην τιμή που θα μπορούσες να την πάρεις από ευρωπαϊκό μαγαζί... :-\ 'Ιδωμεν όμως! Καλή επιτυχία! ;)

Μπράβο Κώστα, μεγειά και καλόπαικτη! ;) Photos and clips or it didn't happen! 8) PS: Η σπαστική παρατήρηση της ημέρας: το Suhr δεν προφέρεται "sure" στα αγγλικά, αλλά "sir". ;)

Καταρχάς δεν μπορείς να την "αγοράσεις", πρέπει να την κερδίσεις, και ποιος σου είπε ότι δεν την παρακολουθώ κι εγώ, για παράδειγμα (τελείως τυχαίο)?? ;D ;D ;D Καταδεύτερον, τσέκαρε το feedback του πωλητή, δες ότι μπορείς να πληρώσεις με paypal και σταμάτα να ανησυχείς. ;)

Στο ebay υπήρχε ανάλογο πρόβλημα με την αιτιολόγηση στις αξιολογήσεις. Τελικά προχώρησαν σε ένα σύστημα με 5 επιλογές, για ταχύτητα παράδοσης, ακρίβεια στην περιγραφή, συννενοησιμότητα, κλπ. Πιστεύω ότι στην περίπτωση των Αγγελιών κάτι τέτοιο θα ήταν overkill. Εκεί που έχει σημασία πάντως, καλό θα ήταν να γράφουμε δυο πραγματάκια παραπάνω.

Είσαι ο άνθρωπος μου. 8) 8) Ιγνάτιε, απ'αυτά που γράφεις, συμπεραίνω ότι δεν πρέπει να είσαι πάνω από 30. Χωρίς παρεξήγηση έτσι? Αλλά έχεις πολλά να μάθεις αν ψάξεις λίγο την ιστορία της Αυτοκίνησης. Trust me. ;) Για να μην ξεχνιόμαστε. Ιαπωνικό αυτοκίνητο: δεν σπάει, δεν χαλάει, δεν στρίβει! * ;D ;D ;D ;D (*) Με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις

Τεράστιο respect στον blue και τον fenderiarh. :D Είναι υπέροχο να βρίσκεις άτομα που σκέφτονται ακριβώς όπως εσύ σε κάποια θέματα. Για τα κιτ καρ: ξεχάστε το για την Ελλάδα. :-\

Μα δεν υπάρχει ζήτημα debate, όπως, απ'ότι βλέπω, δεν υπάρχει και θέμα επιχειρημάτων. Η πιο τίμια απάντηση είναι, είμαι φανατικός με τις .............. (συμπληρώστε ελεύθερα), γιατί... έτσι! Και εγώ έχω κόλλημα με τις παλιές Alfa Romeo, αλλά τουλάχιστον δεν προσπαθώ να πείσω οποιονδήποτε γνωρίζω ότι είναι τα "αντικειμενικά" καλύτερα αυτοκίνητα. ;)

Να υποθέσω επομένως ότι πρόκειται για την καλύτερη κιθάρα για τα Πάντα Όλα? ;D edit: και μη λες ψέματα, ΔΕΝ υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη μουσικής :P :P ;D

Έχω την απορία, αυτό πως ακριβώς διαπιστώθηκε? Τις έβαλες να παλέψουν? Τις έβαλες να τρέξουν 100άρι? Με κάποιον άλλο μεταφυσικό τρόπο? ;D ;D Θέλω να πω ότι οι "συγκρίσεις" ανάμεσα σε κιθάρες είναι ζήτημα 1000% υποκειμενικό, καθώς άλλος ενδιαφέρεται για το sustain, άλλος για το twang, άλλος για το resonance, άλλος για την "προσωπικότητα" των μαγνητών, για να μη βάλουμε στην εξίσωση καθαρά παικτικά ζητήματα, όπως ζύγισμα, πάχος και σχήμα μπράτσου, action, τάστα, κλπ. Μόνο ΓΙΑ ΣΕΝΑ η μία κιθάρα μπορεί να είναι "καλύτερη" ή χειρότερη από μια άλλη ή για κάποιον που έχει ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ γούστα με σένα! ;)

Επειδή έλαβα απαντήσεις που δείχνουν ότι δεν έγινε κατανοητή η θέση μου, θα ήθελα να προχωρήσω στο ακόλουθο disclaimer: ΛΑΤΡΕΥΩ τον "κλασσικό" Fender ήχο (ό,τι και να σημαίνει αυτό... ;)) και πραγματικά πιστεύω ότι μια Strat/Tele ίδια κι'απαράλλαχτη με μια των '50s ή '60s μπορεί να σταθεί 100% σε οποιοδήποτε στυλ μουσικής με ενδιαφέρει εμένα τουλάχιστον. Η αντίθεσή μου δεν αφορά τις ΚΙΘΑΡΕΣ αλλά την νοοτροπία της Fender. @ alderbody Καταρχάς welcome back bro! ;) Κατά δεύτερον, την κλασσική ιδέα που περιγράφεις, εσύ την ακολουθείς αν δεν κάνω λάθος... συναρμολογώντας τις δικές σου! Και μάλιστα κάνεις εξαιρετική δουλειά που δεν έχει να ζηλέψει από κανένα custom shop. Οπότε δεν έχουμε καμμία διαφωνία, σ'αρέσει το icon και φτιάχνεις ένα δικό σου! @ superfunk Αυτά που γράφεις μου θυμίζουν παρόμοιες συζητήσεις με φανατικούς των παλιών αυτοκινήτων. ;) Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσα φράγκα δίνουν τέτοια άτομα για να συντηρήσουν και να ανακατασκευάσουν τα αγαπημένα τους οχήματα. Υπάρχουν δε και κάποιες εταιρείες που θησαυρίζουν πουλώντας αντίγραφα original ανταλλακτικών και μερικές και ολοκληρωμένες replicas. Στα αυτοκίνητα βέβαια δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίξει σοβαρά ότι ένα Caterham ή Westfield ("αντίγραφα" Lotus 7 με μοντέρνους κινητήρες και μεθόδους κατασκευής) μπορεί να σταθεί για καθημερινή χρήση. Σε μια κιθάρα αντιθέτως αυτό ισχύει. Ίσως όντως ο Ηλίας να έχει δίκιο και η Fender να έχει πέσει θύμα του παρελθόντος της, με τις οποίες απόπειρες για καινοτομίες να πέφτουν στο κενό. Μπορώ να θυμηθώ τα MIDI μοντέλα, απόπειρες για διαφορετικά switching συστήματα, κλπ. Δεν συγκίνησαν ιδιαίτερα. Θα μπορούσαν βέβαια να κατευθυνθούν σε τελείως διαφορετικά σχέδια, αλλά επέλεξαν τη σιγουριά... Μ'αυτή τη νοοτροπία διαφωνώ, αν και την καταλαβαίνω.

http://www.cracked.com/funny-2359-progressive-rock/ enjoy! ;D

Συμφωνώ. Ένα όργανο που σου αρέσει εμφανισιακά και στέκεται καλά στα χέρια σου σε εμπνέει να παίξεις καλύτερα. Τουλάχιστον για μένα ισχύει.

To ίδιο ισχύει, read between the lines. ;) Όταν κάτι μαρκετάρεται και προωθείται για 50 χρόνια ως "το μόνο original" (που χρησιμοποιούν όλοι οι μεγάλοι μουσικοί), είναι φυσικό να έχει ανταπόκριση ειδικά στο νεαρόκοσμο που προσπαθεί να μιμηθεί τα είδωλά του. ;D Όμως, για να σοβαρευτούμε, προφανώς και εγώ συμφωνώ ότι τόσο η Fender όσο και η Gibson βγάζουν εξαιρετικά όργανα. Συμφωνώ ακόμα και με το "Leo did it right first time". Με τη διαφορά ότι ο Leo προσπάθησε και κατάφερε να βγάλει όργανα καλύτερα σε πολλούς τομείς, στη μετά Fender εποχή. Όμως η Ιστορία και η Παράδοση ήταν ισχυρότερες. Και ναι, το "brand new models = brand new colors" (και ένα πιασάρικο όνομα), εξακολουθεί να είναι γελοίο.

Φυσικά. Το ίδιο ισχύει και με τα αμερικάνικα αυτοκίνητα εξάλλου, που έχουν τους ίδιους κινητήρες εδώ και 50 χρόνια... Κάποιοι τα γουστάρουνε και τα αγοράζουνε. Κάποιοι τα αγοράζουν μόνο και μόνο επειδή είναι αμερικάνικα. Κατά σατανική σύμπτωση είναι όλοι Αμερικάνοι, γιατί, στην Ευρώπη ή την Ιαπωνία, προκαλούν από ειρωνικά σχόλια έως υστερικά γέλια. ;)

Ναι, είσαστε! ;D ;D ;D Ξέρεις πολύ καλά Ηλία ότι δεν ανήκω σ'αυτή την κατηγορία, οπότε δικαιούμαι να... κράζω ελεύθερα, n'est-ce pas? :P Δεν θα συμφωνήσω. Το να βγάζεις μια κιθάρα σε νέο χρώμα και να την αποκαλείς "νέο μοντέλο" είναι γελοίο κατ'εμέ. Υπήρξαν και υπάρχουν, κατασκευαστές που έκαναν (και κάνουν) κάτι διαφορετικό, χωρίς κατ'ανάγκη να είναι και πρωτοποριακό. Όταν οι Fender και Gibson αναμασούσαν τις ίδιες συνταγές του παρελθόντος, ήρθε ο Paul Reed Smith και παρουσιάζοντας μια νέα ιδέα (που "πάταγε" πάντως στην παράδοση), τους πήρε τα πάσα. ;) Ο Ken Parker παρουσίασε κάτι πραγματικά καινοτόμο, που έπιασε και αγαπήθηκε από το ευρύ κοινό. Το ότι η Gibson δεν συγκινεί όσο κόσμο θα έπρεπε με τις προσπάθειές της για ρομποτικές κιθάρες, δεν οφείλεται μόνο στο συντηρητισμό του μέσου κιθαρίστα, οφείλεται και στο ότι το προϊόν το ίδιο είναι πιθανώς λίγο για τα πανηγύρια... ;)

Kαταπληκτικά, μια NEA σειρά αποτελούμενη από τις ΙΔΙΕΣ κιθάρες, από τη Fender!!! :P Same old, same old... ::) ::) ::)

Όχι αρχηγέ μου, δεν κάνει δουλειά, και εξατμίζεται και αμέσως. ;) Άσε που είναι και τραγικά ακριβότερο (το καθαρό). Τόσο για τον έβενο όσο και για τον παλλίσανδρο, πολλοί συνιστούν steel wool, αλλά μου φαίνεται κάπως hardcore και μπορεί να κάνεις ζημιά στα τάστα. Μια λύση είναι μια παλιά μαλακή οδοντόβουρτσα. Με αυτή αφαιρείς τα χοντρά και μετά μπορείς να τρίψεις με ένα πανάκι χρησιμοποιώντας αρχικά την υγρασία από το χνώτο σου. Αν και πάλι δεν έχει καθαριστεί, λίγη νάφθα σε ένα πανάκι. Αλλά ειδικά ο έβενος δεν έχει μεγάλους πόρους για να μείνει βρωμιά.