The Genius Loci

Αν οι ανύπανδροι ήταν πλειοψηφία, θα ήταν λογικό να επιλέξουν 30 σαβουροκιθάρες, τις οποίες θα μπορούν να πετάνε εδώ και εκεί στο σπίτι χωρίς γκρίνιες. Γιατί το συνολικό ποσό, σου υπενθυμίζω, είναι το ίδιο. Εκτός αν η συλλογιστική σου είναι διαφορετική, στην οποία περίπτωση θα ήθελα πολύ να με διαφωτίσεις σχετικά.

Άρα, όπως το λες, είναι σαν να προσπαθείς να συζητήσεις με ανθρώπους που ασχολούνται με χόκευ επί πάγου ενώ εσύ ασχολείσαι με το ping pong. Υπάρχει περίπτωση να συννενοηθείτε λες? ;)

A μπράβο, εκεί το είχα δει! ;) Όταν έγραψα "το ίδιο" για τον Tyler, δεν εννοούσα φυσικά αυτό στο link, αλλά την ίδια ιδέα.

Αν το βάλεις/βγάλεις 300 φορές, και ίσως είσαι λίγο... άτσαλος, υπάρχει όντως περίπτωση να χαλαρώσουν οι τρύπες στο μπράτσο. Μου έχει συμβεί κάποτε σε μία κιθάρα, με αποτέλεσμα να έχω (πολύ ελαφρύ) neck shifting. Πιστεύω ότι η επαφή σώματος/μπράτσου είναι από τα πιο καθοριστικά στοιχεία στον ήχο της ηλ. κιθάρας. Μια (εύκολη) λύση για προβλήματα σαν το παραπάνω, είναι να γεμίσεις τις τρύπες με... Logo, να περιμένεις μερικές ώρες και μετά να ξαναβιδώσεις. Δουλεύει μια χαρά. Τώρα, αν τα πράγματα είναι ζόρικα, θα πρέπει να γεμίσεις τις τρύπες με κάποιο σκληρό ξύλο και να ξανα-ανοίξεις τρύπες. Η "απόλυτη" λύση, είναι κάτι σαν αυτό: http://www.onyxforgeguitars.com/Insert%20kit.html το οποίο σκέφτομαι να δοκιμάσω κάποια στιγμή. Απ'όσο ξέρω, το χρησιμοποιούν κάποιοι κατασκευαστές, όπως ο Tyler.

Στο θέμα των wah συμφωνώ με τον gyspy αποπάνω. Το βασικό θέμα είναι αυτό της αίσθησης. Αυτή η εταιρεία: http://www.mission-engineering.com/Mission-Engineering/Mission_Engineering.html βγάζει και ένα expression που είναι ειδικά σχεδιασμένο για τη σειρά Μ. Όλοι λένε τα καλύτερα για την αίσθηση, που είναι ίδια με ενός wah. ;)

Do your demons - do they ever let you go When you've tried - do they hide -deep inside Is it someone that you know You're a picture - just an image caught in time We're a lie - you and I We're words without a rhyme There's no sign of the morning coming You've been left on your own Like a Rainbow in the Dark :'(

Χμμμ, ΟΚ, χωρίς να θέλω να προσβάλλω το κουρδιστήρι σου, όταν μιλούσα για πολύ ακριβές tuner είχαν μάλλον στο μυαλό μου κάτι σε Peterson. ;) Αν λες ότι καταλαβαίνεις τη φθορά του τάστου, ένα τέτοιο θα σου δείξει και τα προβλήματα στο intonation. Σε κάθε περίπτωση θα έλεγα πάντως να την εμπιστευτείς σε έναν καλό μάστορα για τον... καλωπισμό των τάστων της, αμαρτία είναι ρε συ, Suhr έχεις... ;)

Αν σε ενοχλεί πολύ η λύση είναι το fret leveling (+crowning + polishing ;D). Αλλά απορώ που δεν δείχνει κάτι το κουρδιστήρι, για ποιο μιλάμε?

Γιατί, stainless steel έχει η δικιά σου? Τι εννοείς ότι είναι δύσκολο να βρεις μάστορα? Βασικά αν το σύμπτωμα είναι.... φλαταδούρες και όχι... λακουβάκια ;D τότε θα σε συμβούλευα να κάνεις το εξής πείραμα: Με ένα πολύ ακριβές κουρδιστήρι κάνε intonation κανονικά σε φρέσκο σετ χορδών. Μετά τσέκαρε το intonation, σε διάφορες χορδές, ανά οκτάβα, πατώντας μετά τα ταλαιπωρημένα τάστα. Αν βλέπεις ότι σε κάποιες περιπτώσεις ξεφεύγει αρκετά, καλό θα ήταν να σκεφτείς για ένα fret leveling. Αυτό είναι συνήθως το πρώτο σύμπτωμα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Πέστα ρε Κώστα. ;) +10000 Τα πράγματα είναι όντως ΠΟΛΥ απλά. ;)

Εδώ είναι ένα σημείο που συμφωνώ μέχρι κεραίας με τον bloody. Το κλασσικό DMM είναι ένα από τα ελάχιστα αναλογικά πετάλια που έχω κρατήσει, γιατί πραγματικά βρίσκω ότι, σε μινιμαλιστικό περιβάλλον τουλάχιστον, είναι αξεπέραστο. Δυστυχώς ήδη οι τιμές τους αρχίζουν να τραβούν την ανηφόρα και προβλέπω τα επόμενα 5-6 χρόνια να φτάνουν σε ύψη ανάλογα με των original Tube Screamers και διαφόρων κλασσικών fuzzboxes.

Φίλε Διονύση, το πρόβλημα είναι ότι αντιμετωπίζεις το θέμα σαν μουσικός. ;) Σε διαβεβαιώ ότι ο μέσος ακροατής χέσ**κε για το ποιο από τα μέλη "καθορίζει τον ήχο της μπάντας". ;) Το 99% αυτών, θα επικεντρωθούν στη φωνή του τραγουδιστή. Στις περισσότερες μπάντες τώρα, κακά τα ψέμματα, ένας ή δύο έχουν τον κυρίαρχο ρόλο συνθετικά και στιχουργικά. Αυτό δε σημαίνει ότι οι υπόλοιποι είναι κομπάρσοι, γιατί, όπως ανέφερες και από το δικό σου παράδειγμα, η χημεία μεταξύ των μουσικών είναι που "φτιάχνει" μια μπάντα. Να δεχτούμε σαν συνθήκη, ότι η αξία μιας μπάντας οφείλει να είναι μεγαλύτερη από το άθροισμα της αξίας των μελών της. Διαφορετικά κάτι δεν πάει καθόλου καλά, και τα αποτελέσματα φαίνονται αργά ή γρήγορα.

Είναι ΠΟΛΥ καλή για τα λεφτά της. Καλύτερη από Fender? Από ποια Fender? ;) Αν ψάχνεις μια κιθάρα εισαγωγική στον "κόσμο της Tele" είναι θαυμάσια επιλογή, αν έχεις να δώσεις 2 κατοστάρικα περισσότερα, η Baja είναι σαφώς ασφαλέστερη επιλογή. ;)

[superfunk mode]Τι είναι αυτά ρε Σπύρο? Πάρε μια Ακατανόμαστη (1 ή 2) να δεις την υγειά σου!!![/superfunk mode] ;D ;D ;D ;D Αστειεύομαι βεβαίως! Κούκλα το αποτέλεσμα! Μ'αρέσουν οι δύο "τέλειες" τριάδες (RC/AC/BB και Eventide) καθώς και το γούστο σου στα Phaser και τα Wah! (έχω τα ίδια, αν και το phaser μου είναι DIY). ;) Αν θα τολμούσα να κάνω μερικές παρατηρήσεις/εισηγήσεις αυτές θα ήταν: 1) Πάρε ένα Peterson rack tuner! :P 2) Τι γίνεται με το control? Κάποιος midi controller + switcher που θα σου επιτρέπει να ελέγχεις και τα Eventide? Μεγειά και καλόπαικτο!

Ναι. Της RME. ;)

Παιδιά μισό λεπτό γιατί το έχετε πάρει λάθος. ;D Στο fx send αυτό που θα ακούει ο φίλος lsega θα είναι η έξοδος του προενισχυτή και όχι του ενισχυτή του. ;) Υπάρχει λύση (μιας και έχεις πλέον ενισχυτή ακουστικών) αλλά είναι κομματάκι ακριβή. Θα σου δώσει λύση όμως και σε άλλα προβλήματα. Ακούει στο όνομα... Hot Plate! Αυτό το πραγματάκι εκτός από attenuator δίνει και δική του έξοδο line out, την οποία μπορείς να κατευθύνεις και σε μια κάρτα ήχου (για παράδειγμα) ή κονσόλα. Στη δική σου περίπτωση την στέλνεις στον ενισχυτή ακουστικών σου. Και επειδή το Hot Plate "ακούει" ό,τι και το μεγάφωνο, παίρνεις τον ήχο ολόκληρου του ενισχυτή σου. Δεν γνωρίζω αλλά μπορεί και άλλα attenuators να έχουν αυτή τη δυνατότητα. Και μην ξεχνάμε ότι θα μπορείς να παίζεις και με το μεγάφωνο εν ενεργεία, σε χαμηλότερες εντάσεις. Μεγειά. ;D

http://www.premierguitar.com/Magazine/Issue/Daily/News/Gibson_Facilities_Raided_by_Law_Enforcement_Officials.aspx

Έτσι κι'αλλιώς δεν θα γινόταν πολλά... Την διαφορά θα την δεις ίσως, σε πολύ "εχθρικό" περιβάλλον (λέγε με live με φώτα, ατίθασα ρεύματα και άλλα τινά ;D). Θα έπρεπε βέβαια να κάνεις shielding και στις κοιλότητες για τους μαγνήτες και αυτό να το συνδέσεις στην κοιλότητα με τα ηλεκτρικά. Αλλά και πάλι (είπαμε) λόγω του τύπου του οργάνου, τα οφέλη δεν είναι συναρπαστικά.

Ναι, στη συγκεκριμένη με "υγρό χαλκό" (έχει ο Rockinger). Δυστυχώς από κατασκευής, δεν μπορείς να πετύχεις κλωβό στους μαγνήτες, μόνο στο control cavity (μέσα στο cavity, πίσω από το κάλλυμα και φροντίζεις να εφάπτονται οι επιφάνειες που είναι "ντυμμένες"). Μια βελτίωση θα τη δεις πάντως, κυρίως σε παρεμβολές από άλλα ηλεκτρονικά. Πες μας για τα αποτελέσματα!

Ωραία ακούγεται. ;) Παίξε λίγο με τη θέση του eq και ακολούθως, θα έλεγα, και του compressor, πριν ή μετά το distortion. Οι πειραματισμοί δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν (εκτός από τα πειραματόζωα...).

Όχι ρε αργόσχολε... θα ντύσεις όλα τα cavities, και του jack, όπως και το pickguard από πίσω. Θα φροντίσεις να εφάπτονται οι επιφάνεις με το αγώγιμο υλικό, για να κάνουν κλουβί. Και θα τραβήξεις και μια γραμμή μέχρι τη γέφυρα της κιθάρας που θα συνδέεται με τον κλωβό. Αν πας για star grounding, τσέκαρε το site των guitarnuts. ;)

1) Είναι φιδαετός dude, προσωπικός μου φίλος. :P 2) Το τέλειο θα ήταν να υπήρχε ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ eq εκεί που λες, κατά τη γνώμη μου. ;) Βέβαια δεν ξέρω τι eq έχει και το πεταλάκι distortion και πόσο ευέλικτο είναι.

Χαχαχαχα, σωστό. :D

Τυπική συνδεσμολογία: Behringer TU 300 (Tuner) ::) Boss CS-3 (Compression/sustainer) AMT Electronics "California sound" (Distortion) Boss CH-1 (Chorus) Boss BF-2 (Flanger) Boss DD-6 (Delay) Boss Ge-7 (Equalizer)

Γιατί το βασανίζουμε? Εδώ μιλάμε για απάτη και τίποτε άλλο... Το να καταλάβεις αν μια κιθάρα είναι original ή όχι, σίγουρα, μπορεί να απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, γι'αυτό εξάλλου παίρνουν τόσα λεφτά οι εκτιμητές των vintage οργάνων. Αν δεν απατώμαι, η Carvin έχει ένα σύστημα με microchip (?) για να εγγυάται την αυθεντικότητα του κάθε οργάνου (κρατάει το serial number). Από κει και πέρα, το όργανο είναι σαν το γλυκό: το εκτιμάς κατά την κατανάλωση (χρήση). Τι σημασία έχει τι γράφει στο headstock? Εδώ τις προάλλες φάγαμε τα μουστάκια μας με τον evris για τα headstock των Anderson, όργανα τα οποία 9 στους 10 πρωτάρηδες κιθαρίστες θα τα περνούσαν για... κινέζικες κόπιες Fender. ;) PS: Το Opel Manta 400 της φωτό ήταν ένα πετυχημένο rallycar που διέπρεψε στα χέρια πιλότων όπως ο Βάλτερ Ρελ. Δεν έχει καμμία ανάγκη από αλογάκια για να αποδείξει την αξία του στις χωμάτινες ειδικές διαδρομές. ;)