spy

...και για τους Ελβετούς μπουζουξήδες... :D :) http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendID=428782970

Κανείς δεν έγραψε τίποτα το περίεργο, μόνο το κοινώς αποδεκτό γεγονός ότι οι single-coils έχουν θόρυβο και ότι οι noiseless μαγνήτες έχουν διαφορετικά ηχητικά χαρακτηριστικά από τους παραδοσιακούς single-coils (πράγμα που κι εσύ παραδέχτηκες). Άρα μάλλον με τον εαυτό σου τσακώνεσαι. Όσον αφορά τα καφενεία και τις τυρόπιτες, σου κάνω την ευγενική σύσταση να το πάρεις αλλιώς γιατί θα βρεις. ::) ::) ::)

??? ??? ???

Εγώ πάλι ισχυρίζομαι ότι αν οι Βρετανοί δεν έτρωγαν αυτά που τρώνε θα πάθαιναν πολύ λιγότερα ακόμα και αν έβαζαν πλουτώνιο στο τσάι τους... :-\ ;)

Στο 0:43 κάτι δεν ακούστηκε καλά... ::) ::) :D :D

Αμ αυτό: Άντε βρες άκρη... ::) ::) ::)

Εγώ πάντως έχω γνωρίσει τύπους που έπαιζαν κιθάρα στο στιλ π.χ. του playloud (και σε πολύ καλό επίπεδο) και επιπλέον δεν ήξεραν τίποτα από θεωρία. Μετά από μικρό διάστημα σχετικών μαθημάτων, οι τύποι αυτοί έμαθαν να παίζουν τέλεια standards και τζαζοfusion γιατί τα τεχνικά/εκφραστικά προβλήματα είχαν λυθεί προ πολλού και το αυτί τους είχε αναπτυχθεί τόσο πολύ (ναι, από τις πεντατονικές και το hard rock) που αφομοίωναν άμεσα ότι και αν τους έδειχναν. @fenderiarhs: ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Ναι ρε συ, αλλά με δεδομένο ότι για να μάθεις ΚΑΛΑ τις μελωδικές δυνατότητες π.χ. της ματζόρε κλίμακας χρειάζονται κάποια χρόνια είναι λίγο "κάπως" να αραδιάζουμε "bebop mixolocrian με #5 και b11" επειδή την ...παίξαμε 5 φορές πάνω-κάτω. Καλές οι κλίμακες, καλό να τις ξέρεις, αλλά αν δεν μπορείς να βγάλεις μελωδίες από αυτές, ΔΕΝ... Επίσης, τα αυτάκια μας είναι τόσο πολύ συνηθισμένα στις κλίμακες της δυτικής μουσικής (μ' αυτά και μ' εκείνα που ακούμε) ώστε οι περισσότεροι από μας μπορούν να χρησιμοποιούν τις μη συμβατικές κλίμακες το πολύ σε κάποιο πέρασμα ή σε κάποια άσκηση...

Πάντως, από αυτό που παρατήρησες (ειδικά όταν η περιγραφή είναι καρμπόν από βιβλία που έχουν λάθη) προτιμώ 1000 φορές την τοποθέτηση του playloud. :)

Συμφωνώ με ZombieTone: τέτοια περιστατικά μου έχουν συμβεί κάμποσες φορές και μπορεί να οφείλονται σε οτιδήποτε, από την αλλαγή της διαθεσιμότητας μέχρι το αργό updating της διαθεσιμότητας στο site. Εγώ θα τα χαρακτήριζα αναγκαίο κακό των online αγορών. Για τον επικοινωνιακό χειρισμό από το κατάστημα, συμφωνώ ότι δεν ήταν ο καλύτερος εφόσον βέβαια έχουν λάβει mail σου.

Εγώ συμφωνώ με το αρχικό ποστ και επιπρόσθετα προτείνω να οργανωθούν λαϊκά δικαστήρια που μετά από συνοπτικές διαδικασίες θα καταδικάζουν και θα εκτελούν όσους πηγαίνουν κόντρα στη νέα τάξη πραγμάτων. Έντεχνοι; Απαγχονισμός. Τσουκαλά; Αποκεφαλισμός. Υπεύθυνοι δισκογραφικών; Σφαγή στο γόνατο. Άνθρωποι των media; Καταναγκαστικά έργα. Μέσα από τη διαλεχτική της σύγκρουσης οι φράξιες του Myspace θα ενωθούν και θα κηρύξουν αντάρτικο υπολογιστών (όπως λέμε "πόλεων") μέσα στο YouTube. Θα αναλάβει την εξουσία ο λαός των μουσικών και η μουσική δημιουργία θα είναι κτήμα όλων και θα διανέμεται αφιλοκερδώς όπως άλλωστε είναι επιθυμία όλων των καλλιτεχνών. :P ::) ::) On a more serious note,

Σε παλιό ανέκδοτο με έναν κυνηγό και ένα ...arkoudion (if you get my drift)... :D :)

+1. Επισήμως λέγεται Lydian dominant και είναι ο τέταρτος τρόπος της μελωδικής μινόρε. Οι ειδικοί τη συνιστούν σε όσους βαρέθηκαν τα solidia στη mixolydia. :D

Αυτό το ελάχιστο offset συχνά είναι επιθυμητό και "γκρουβάρει" πολύ καλύτερα από το "on the beat", ειδικά σε κομμάτια σαν και αυτό του κλιπ. Εμένα με άρεζε. :)

Ο θεός να με συγχωρέσει - εμένα και τα άχρηστα αυτιά μου - αλλά δεν άκουσα κάτι το ιδιαίτερο. Αυτό που είδα το αφήνω ασχολίαστο. Ναι, αλλά ποτέ τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς δεν περιελάμβαναν γυναίκες με κακοσχηματισμένο πρόσωπο, μυτερό πηγούνι και ...τρύπες σε ασυνήθιστες θέσεις. ;D ;D ;D

Μέγα λάθος. Το δεξί χέρι έχει τους τονισμούς, τις δυναμικές, τον έλεγχο του ήχου και κατευθύνει το ρυθμό. Και όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο παίξιμο όπως τα παρακάτω (γνώριμα σε πολλούς Έλληνες κιθαρίστες) -να παίζεις bossa nova με τονισμούς Φραγκοσυριανής -να δυσκολεύεσαι να παίξεις μεγάλα διαστήματα -να παίζεις "neoclassical" και να ακούγεται σαν ελαφρολαϊκό δεκαετίας '70 με distortion -να κουράζεσαι εύκολα σε φράσεις μεγάλης διάρκειας -να νομίζεις ότι παίζεις funk και στην πραγματικότητα το μόνο που λείπει να είναι το μπουζούκι και η φωνή του Τερλέγκα τότε κατά πάσα πιθανότητα "φταίει" το δεξί και όχι το αριστερό χέρι. Επίσης καλό δεξί δε σημαίνει μόνο γρήγορη πένα. Σημαίνει να μπορείς να παίξεις chord melody, να έχεις έλεγχο της δυναμικής, να μπορείς να κάνεις rest strokes με πένα και πολλά άλλα.

Είμαι 16 και παίζω κιθάρα 3 μήνες. Έχω βγάλει όλα τα κομμάτια των Metallica από το Master of Puppets και μετά (και του Hetfield και του Hammett) και έχω μία μπάντα που παίζουμε instrumentals στιλ Steve Vai. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν είμαι καθόλου γρήγορος και δυσκολεύομαι πολύ σε 16α πάνω από 220bpm. Είμαι πολύ απογοητευμένος και σκέφτομαι να τα παρατήσω. Μπορεί κάποιος να μου πει τι πρέπει να κάνω; Πλάκα πλάκα, έχω δει κατά καιρούς τέτοιες ερωτήσεις σε ξένα forums... ;D ;D

+1000 και σ' αυτό και σε όλα τα σχόλια που έγραψες. :) Διακρίνω σπόντα για συγκεκριμένη "σχολή" ελλήνων κιθαριστών ή κάνω λάθος; ;D ;D ;D

Ενδιαφέρον το ποστ του TGL, αλλά τα αποτελέσματα είναι πάνω-κάτω αυτά που υποψιάζεται ο οποιοσδήποτε: οι υψηλές επιδόσεις απαιτούν και κάποια φυσικά προσόντα. Επίσης πιστεύω ότι: 1. Δεν υπάρχουν - νοήμονες - μουσικοί που μελετούν με στόχο να φτάσουν ταχύτητες Gambale και Holdsworth χωρίς να έχουν λάβει κάποια θετικά "μηνύματα" από το νευρικό τους σύστημα. 2. Ο μέσος μουσικός έχει μία εικόνα για τα ταλέντα του και τους περιορισμούς του στα πρώτα χρόνια της ΣΟΒΑΡΗΣ μελέτης του και αναπροσαρμόζει κατάλληλα τους στόχους του. 3. Αυτοί που δεν μελετούν ΚΑΘΟΛΟΥ μα ΚΑΘΟΛΟΥ δεν νομιμοποιούνται να επικαλούνται το ότι δεν έχουν ταλέντο στο γρήγορο παίξιμο για να παίζουν the same old tired blues in B minor, 7th position. Αν το θέλουν, υπάρχουν και άλλοι δρόμοι εξέλιξης πέρα από τα πεντάηχα στα 250bpm.

Εγώ το έκανα γιατί καλό θα ήταν να γράψετε πληροφορίες για σχήματα εκείνης της εποχής προς επιμόρφωση των νεότερων. Αλλά please no more rapidshare links. :)

Υπάρχει τέτοιο σετ σε Thomastik-Infeld. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. http://www.thomann.de/gr/thomastik_js113.htm

Ε, ας βάλουμε τότε και το αυθεντικό "Walk, don't run" του μεγάλου Johnny Smith από το 1954 (0:00-2:46). :)

Λυπάμαι, ο χτυπημένος σκύλος δεν έζησε. http://www.msnbc.msn.com/id/28148352/

Είμαστε εδώ για να μοιραζόμαστε, όχι για να διανέμουμε και να προωθούμε.

Μaze, έχεις όρεξη, έτσι; Πάνω που άρχισε να γίνεται μία πολιτικώς ορθή συζήτηση επι των νομικών πτυχών του θέματος - όπως διακαώς επιθυμούσες - ξαναρχίζεις. Είναι πράγματι στραβός ο γιαλός; ::) ::)