spy

ΟΚ. Δηλαδή τα ελληνικά μαγαζιά έχουν γίνει και επισήμως τα "δοκιμαστήρια" του Thomann και του Playback; Μετά, ας μην εκπλησσόμεθα που κάποιοι πωλητές παίρνουν ανάποδες. ::) ::) Απ τ υπλπ π γρφσ δν κτλβν τπτ.

+1

Για τώρα: Harley Benton Σε 2 χρόνια: Squier Στους αρραβώνες: Epiphone Στο γάμο: Gibson Στα 5 χρόνια γάμου: μεξικάνικη Fender Στα 10 χρόνια γάμου: Harley Benton (όλα αυτά αν συνεχίσει)

Μάκη, συγχαρητήρια και από μένα και για την πρωτοβουλία και για το παίξιμο!! :) Στο blind test δεν θα συμμετάσχω (κότα ::)), ενώ προσωπική μου προτίμηση είναι η 6. Το τεστ - και η σύγχυση που επικρατεί ως τώρα - μάλλον δικαιώνει τον Superfunk όσον αφορά τις solidbodies.

Ο Πάνος έχει ήδη apprentice, από όσο ξέρω. But you never know. ;)

Όχι. Το "Strawberry fields forever" είναι ΚΑΛΟ και το "Καμπριολέ" είναι ΚΑΚΟ.

Άψογος. :)

+1

Longshadow, ΕΙΣΑΙ ΧΑΛΑΡΟΣ; (ατάκα βλάχου υπαξιωματικού όταν ήμουν στρατό) ;D ;D Κατά τα άλλα, συμφωνώ με Jase. Από εδώ και στο εξής, να ηχογραφείς (αν δε βαριέσαι) με δικό σου backing. 8)

Bebop = playing mostly over II-V-I & variations with substitutions Wave (by Jobim) = Dmaj7 | A7b9 | Am7 | D7b9 | Gmaj7 | Gm6 | F#13 F#7b13 | B9 B7b9 | Bm7 E7 | Bb9 A7 | Dm7 G13 | ... (η bridge έχει άλλα δύο II-V-I) Εν ολίγοις, το Wave είναι τέλειο κομμάτι για έναν παίκτη bebop αρμονικά. Μπορεί να μην είναι uptempo και να είναι straight 8ths αλλά αυτό δεν έχει πολλή σημασία. ;)

1. Για τελευταία φορά. Για ένα ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΑ f(t) ισχύουν τα εξής: α) Τυχαίο σήμα με περιεχόμενο σε οποιαδήποτε συχνότητα: Αναπαράσταση με ολοκλήρωμα Fourier F(v) από τη συχνότητα v=-∞ έως v=∞. Δηλ. χρειάζεται ένα (μη αριθμήσιμα) άπειρο πλήθος αριθμών F(v) για να το περιγράψουν. β) Περιοδικό σήμα με περιεχόμενο σε οποιαδήποτε συχνότητα: Αναπαράσταση με άπειρη σειρά Fourier F(n) από n=-∞ έως n=∞. Δηλ. χρειάζεται ένα (αριθμήσιμα) άπειρο πλήθος αριθμών F(n) για να το περιγράψουν. γ) Σήμα με περιεχόμενο σε συχνότητες μέχρι μία ανώτατη συχνότητα B: Αναπαράσταση με ολοκλήρωμα Fourier F(v) από τη συχνότητα v=-B έως ν=B. Παρότι οι συντελεστές F(v) είναι άπειροι το πλήθος, καθένας από αυτούς μπορεί να γραφεί σαν σειρά Fourier με συντελεστές τα δείγματα x(n)=f(n/2B), τα οποία είναι 2BΤ το πλήθος, όπου Τ η χρονική διάρκεια του σήματος. Άρα αρκεί ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών x(n) για να το περιγράψουν. Το (γ) είναι το θεώρημα Shannon (η Β είναι η συχνότητα Nyquist) και είναι η βάση του DSP. ΤΕΛΟΣ. Ένας καλός DAC θα κάνει τέλεια τη δουλειά του με τα 2ΒΤ δείγματα που θα πάρει. (γνωρίζω ότι ένα σήμα πεπερασμένης διάρκειας δεν μπορεί να περιοριστεί σε πεπερασμένο εύρος συχνοτήτων και αντίστροφα, αλλά αυτό δεν επηρεάζει σημαντικά τα παραπάνω) 2. Για το square wave, προφανώς και δεν είναι bandlimited όπως απαιτεί το θεώρημα Shannon. Αλλά αυτό που θα χάσεις από sampling στα 44.1kHZ δεν μπορείς να το ακούσεις έτσι κι αλλιώς. Να σου το πω και αλλιώς: αν υπήρχε τρόπος να καταγραφεί αυτό που ακούει το αυτί σου και αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός σου όταν ακούει ένα square wave, η κυματομορφή θα ήταν rounded στα άκρα (και θα είχε και πολύ περισσότερες ατέλειες από όσες μπορείς να φανταστεις). 3. Για το aliasing, το phasing και ότι άλλο πρόβλημα μπορεί να προκύψει από περαιτέρω επεξεργασία συμφωνώ, όπως είχα γράψει και παραπάνω: ένα oversampling (αλλά προς θεού όχι και 96kHz) θα μετατοπίσει τα προβλήματα στην περιοχή που δε γίνονται αντιληπτά.

Αυτά που διαβάζω παραπάνω ισχύουν όσο ισχύει το ότι αν μου δώσει κάποιος 200 σημεία μίας γραμμής, για την οποία ΞΕΡΩ εκ των προτέρων ότι είναι ευθεία, θα τη ζωγραφίσω καλύτερα από ότι αν μου δώσει 2 σημεία. ::)

Εντάξει, αν κρίνουμε κάθε παίκτη συγκρίνοντάς τον με τον Benson, τον Pass και τον Montgomery (και τους αντίστοιχους στα άλλα είδη) δεν έχει κανένα νόημα να ανεβάσει κανείς ξανά κλιπ στον πίνακα "Video". Τι ιδιαίτερες σκάλες; Ο άνθρωπος παίζει αυτά που "πρέπει" να παίξει. Σιγά μην παίξει ουγγαρέζικες, ναπολιτάνικες και γιαπωνέζικες κλίμακες πάνω από το "Wave". ;)

Ο Clint είναι όντως ...δυνατός παίκτης. Και έχει ακριβώς το φρασάρισμα που μου αρέσει να ακούω. :) Αν έπαιζε και με καμία 335 για να ακούγονται οι νότες μία-μία και όχι όλες μαζί, θα ήταν ακόμα καλύτερα. ;D :P

Ακριβώς. Απλά να προσθέσω ότι και αυτά τα 2 samples/cycle που παίρνουμε για τα 22050 Hz αρκούν (κι ας φαίνονται λίγα) για την πλήρη ανακατασκευή του περιεχομένου του αρχικού σήματος σε αυτή τη συχνότητα. Προφανές, αλλά καλό είναι να αποφευχθεί περαιτέρω σύγχυση για το ποιές συχνότητες δειγματοληπτούνται "καλά" και ποιές όχι. :) Και άλλο ένα που είδα τώρα: Όταν κάνεις το wav mp3 το βασικό που συμβαίνει ΔΕΝ είναι η ενδεχόμενη δειγματοληψία σε χαμηλότερο rate, αλλά η συμπίεση αυτή καθαυτή. Με λίγα λόγια (και χωρίς να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες των σύγχρονων αλγορίθμων συμπίεσης): μηδενίζεις το περιεχόμενο του σήματος σε συχνότητες στις οποίες είναι αμελητέο ή στις οποίες δε γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό από το αυτί για λόγους που σχετίζονται με την ψυχοακουστική (auditory masking), κβαντώνεις περαιτέρω το σήμα, και κωδικοποιείς την πληροφορία που απέμεινε σε λιγότερα bytes με τη χρήση πινάκων (κάτι σαν τους κώδικες Huffman). Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη δειγματοληψία και επηρεάζουν πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα.

Αν ίσχυαν αυτά που γράφεις, το θεώρημα του Shannon δεν θα ήταν θεώρημα αλλά ...urban legend. Λοιπόν: αν δειγματοληπτείς στα 44100 μπορείς να ανακατασκευάσεις ΤΕΛΕΙΑ όλες τις συχνότητες μέχρι τα 22050. Η αύξηση του sampling rate μπορεί να επηρεάσει αυτό που θα ακούσεις αν το σήμα υποστεί περαιτέρω επεξεργασία, αλλά πριν από την επεξεργασία, το θεώρημα Shannon και τα περί συχνότητας Nyquist ισχύουν και παραϊσχύουν. Επίσης: α) 1 Hz = 1 κύκλος/sec. Δειγματοληψία στα Χ Hz = X δείγματα ανά δευτερόλεπτο. Το kHz/sec που έγραψες δεν έχει νόημα. β) Γρήγορο μήκος κύματος δεν υπάρχει: υπάρχει μικρό/μεγάλο μήκος κύματος ή ισοδύναμα μεγάλη/μικρή συχνότητα.

Δες εδώ: http://www.guitarplayer.com/article/rockfield-swv-swc/Apr-08/34415

Κι εγώ το γύρισα σε alternative design, ειδικά για το 2009.

Εφόσον αναφέρεσαι σε συγκεκριμένη χρονιά, καλύτερα θα ήταν να αναφερθείς και σε συγκεκριμένα μοντέλα αντί για τις κατηγορίες του Thomann.

Εκ του κατά Noiz Αγίου Ευαγγελίου, το ανάγνωσμα (Πρόσχωμεν)... Τω καιρώ εκείνω ήτο ο Haeussel o Γερμανός, o κατασκευάζων τους μαγνήτας, και ο Ντούκας ο εξ Ιωαννίνων, ο συναρμολογών τας κιθάρας, τελεκάστορας τε και στρατοκάστορας... Διά τούτο λέγω υμίν, μη σπαταλάτε τον οβολόν σας εις την Fender, αλλά προτιμάτε τους παρτσκάστορας...νυν και αεί... (Και εις τους αιώνας των αιώνων) Αμήν. 8)

1. Της δίνεις μια μπανάνα. :D 2. Διαβάζεις αυτό: http://www.stollas.com/viewStory.asp?articleID=105 ΥΓ. Καλωσόρισες. Αλλά να αποφεύγεις τα κεφαλαία απο εδώ και στο εξής.

1. O elavd το είχε ποστάρει εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=165178.msg285791#msg285791 2. Σε πολλά συμφωνώ, αλλά η ιστορία με το Stairway to Heaven είναι λίγο μούφα. Το progression Am-Amin/maj-Am7-D είναι από τα πιο γνωστά κλισέ στη μουσική του 20ου αιώνα, υπάρχει σε πάρα πολλά κομμάτια jazz, pop και rock, και ο ισχυρισμός ότι οι Zeppelin το έκλεψαν από τους Spirit έχει ίδια βαρύτητα με τον ισχυρισμό ότι το έκλεψαν π.χ. από τον Duke Ellington. Από την άλλη, ακόμα και να ισχύει, θέλει ΠΟΛΥ ταλέντο για να κλέψεις 5sec από ένα εντελώς άγνωστο κομμάτι των (κατά τα άλλα συμπαθέστατων) Spirit και τελικά να καταλήξεις σε ένα από τα 10 πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια στην ιστορία του ροκ. :) 3. Παρότι ο Jimmy Page και ο Noel Gallagher θεωρούνται "κλέφτες", τους προτιμώ από εκατοντάδες "original" τραγουδοποιούς. ;)

Σιγά μην είναι και του Harvard. :D (για GIT κάτι γίνεται)

Εγώ επιπλέον πήρα το θάρρος να μετακινήσω το θέμα επειδή το είχες ανοίξει σε λάθος πίνακα. Ο θεός ας με συγχωρήσει.