Προς τι ο σπαραγμος? Οι βάσεις των σχολών, έπαιζαν διαχρονικά εκεί. Ανεβηκαν το 2003 που ειχα μπει εγω +6000 μορια, επειδή ακούστηκε ότι διορίζεσαι στο δημόσιο, και επειδή ειχαν γίνει γελοιες οι μουσικές εξετάσεις.
Αποτέλεσμα ήταν να πέσει το επίπεδο των εισακτέων κατακόρυφα, και να παρουσιάζεται το φαινόμενο, τριτοετείς φοιτητες μουσικολογίας, να μαθαίνουν βασικούς κανόνες αρμονίας, και να δυσκολευονται να γράψουν απλό ντικτέ.
Η αποψη μου είναι, ότι τα μουσικολογικά πανεπιστήμια, είναι στην καλύτερη "φορμα" τους. Με πληθώρα νέων και με όρεξη, καθηγητών, και με μικρες, αλλά υπαρκτές βασεις (επιτέλους), εγχωριας μουσικολογικής ερευνας.
Επιστημονικά είναι πολύ ανοιχτο το πεδίο ακόμα και γεμάτο διακεκριμένους νεους επιστήμονες. Θα έλεγα πως μονο ενθαρρυντικά είναι τα πραγματα...αν δεν τα ρουφήξει καποια μιζερη πραγματικότητα.
Το διδακτικό προσωπικό στα μουσικά πανεπιστήμια αυτη τη στιγμή απαρτίζεται κυρίως από νέους και ενθουσιώδεις ανθρώπους, και η προσφερόμενη γνώση είναι υπεραρκετή. Δε γνωρίζω για άλλες χώρες, αλλά δε νομίζω να εχουμε να ζηλέψουμε τίποτα, μια και διαθετουμε πολλους περισσότερους διακεκριμένους μουσικολόγους απ'οτι παλιότερα.
Κατα τη γνώμη μου, η ελληνική μουσικολογία κάνει μεγαλα βήματα μπροστα, και είναι στο χέρι του φοιτητή να επωφεληθεί απ'αυτό ;)