Ευχαριστώ Νέστορα,
Το κατανοώ και το σέβομαι. Δεν είναι εύκολο άκουσμα.
Εδώ σηκώνει συζήτηση. Σίγουρα δεν συνηθίζεται σε κομμάτια με τέτοια αρχή, να έχουν τέτοια κατάληξη με σκληρές κιθάρες. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Η άποψη μου είναι ότι το κομμάτι αυτό δεν είναι συνηθισμένο. Δεν ακολουθεί μια πεπατημένη, ασφαλή διαδρομή. Ο δημιουργός είναι αυτός που οριζει το ''τι'' κομμάτι είναι. Μπορεί να μην αρέσουν, εν τέλει, σε κανέναν οι επιλογές του, και να πρόκειται για δύσκολο ακουσμα, αλλα στη τελική αυτό είναι το "κομμάτι". Όχι αυτό που θα ήθελε να ακούσει ο ακροατής, αλλά αυτό που θέλει να δημιουργήσει ο μουσικός.
Αυτό το βλέπω ως προϋπόθεση για κάθε δημιουργία. Σαν ένα πίνακα όπου ο καθένας έχει την ελευθερία να πετάξει ο,τι χρώμα θέλει, σε όποιο σημείο θέλει, χωρίς να τον απασχολεί εάν είναι κάτι το συνηθισμένο, το "ευκολο" στο μάτι κλπ. Σαν έναν στίχο, που για πολλούς ίσως να μη βγάζει νόημα, αλλά για τον ποιητή είναι μια δήλωση ψυχής.
Γενικά μιλώ, και όχι για το κομμάτι μου.