gkourmoul1

Δεν είναι μωβ. Μπλε είναι, και απλά δεν την είχα ξαναδεί πιο πριν.

Ούτε τελική πατινιού δε φτάνω.. ?

Η ζωή μου (πιστεύω ότι) είναι σε καλό δρόμο για εντελώς διαφορετικούς λογους, που δεν έχουν να κάνουν με μουσική ή με υλικά αγαθά. Ο καλός εξοπλισμός σίγουρα κάνει κάνει κάπως πιο ευχάριστη την καθημερινότητα. Ακόμα πιο ευχάριστη, βέβαια, την κάνει η γνώση του πως να τον χρησιμοποιήσεις αποδοτικά. Το αction είναι e 1,50mm - E 2.00mm, με ένα ελάχιστο relief. Πολύ ευχαριστημενος με το leveling σε σχέση με τις υπόλοιπες tele μου. Τα τάστα, βέβαια, ήταν χωρίς polishing και χρειάστηκαν κάνα δυο μέρες εντατικό παίξιμο για να στρώσουν.

Δεν ξέρω τι είναι ακριβώς. Αλλά είναι πολύ πολύ άνετα για το χέρι μου. Ευχαριστώ Φώτη!

Και ένα βιντεάκι που μόλις τράβηξα, για είναι πιο ζωντανό όλο αυτό που περιγράφω. Παίζω με τον origin 20 και χρησιμοποιώ το boss OD3 και το starlight fuzz

Πριν κάνα μήνα την πηρα

Η πρώτη G&L που αγόρασα, και τελικά επέστρεψα, είχε κάποια θέματα που μου δημιουργούσαν αρνητική στάση προς το όργανο και την φίρμα. Είχε ένα ράγισμα, το headstock έδειχνε (και ήταν) δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το μανίκι, και ήταν αρκετά βαριά, παρότι ήταν thinline. Είχα απογοητευτεί, και δεν ειχα σκοπό να ξαναγοράσω αλλο μοντέλο της εν λόγω εταιρίας, μέχρι που είδα την ASAT TRIBUTE DELUXE. Την ερωτεύτηκα αμέσως, σε σημείο να ψάξω να την βρω από reverb (από ένα κατάστημα στο Βέλγιο), μιας και μόλις είχε εξαντληθεί η διαθεσιμότητα στο Thomann. Η τιμή της είναι περίπου 650 ευρώ. Εγώ τη βρήκα, ως εκθεσιακό προϊόν, στα 520. Εμφάνιση Αυτό που με κέρδισε, εξ’αρχής, ήταν η εμφάνιση. Πρόκειται για ένα όργανο, πανέμορφο, από άκρη σε άκρη. Το όμορφο μπλέ maple top με το λευκό binding, η βαρβάτη γέφυρα, το σκούρο της ταστιέρας, οι μοντέρνες γραμμές του σώματος ήταν καθοριστικά. Μάλιστα, δεν με ενόχλησε ούτε στο παραμικρό το μεγάλο headstock, καθώς το μαύρο χρώμα το κάνει να μοιάζει πολύ μικρότερο. Τα χειριστήρια είναι λιτά και μικρά σε όγκο, pickguard δεν υπάρχει, και μια αύρα φρέσκου σχεδιασμού έρχεται να ταράξει τα (δικά μου) νερά που έχουν συνηθίσει να πλέουν παραδοσιακού σχεδιασμού telecaster. Ποιότητα κατασκευής Σε γενικές γραμμές, το (made in Indonesia) όργανο είναι πολύ καλά κατασκευασμένο, σε γενικές γραμμές, και ποιοτικώς κοντά σε μια ΜΙΜ fender. Η διαφορά είναι ότι ενώ στην fender όλα τα μέρη του οργάνου είναι ίδιας ποιοτικής εμβέλειας, η G&L επιμένει να είναι λίγο...των άκρων. Ο διακόπτης και τα ποτενσιότετρα θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη αίσθηση, όπως και το φινίρισμα θα μπορούσε να ήταν τελειότερο σε κάποια σημεία. Η τρύπα του ενός ποτενσιομετρου δεν έχει κεντραριστεί εντός της κυκλικής έσοχής, με αποτέλεσμα να «βρίσκει» λίγο στο ξύλο την ώρα που το γυρνώ. Minor faults (για μένα) που λένε και οι Εγγλέζοι, αλλά αρκετά για να σπρώξουν κάποιους «παράξενους» αγοραστές να επιστρέψουν το προϊόν. Δεν έχει άδικα τη φήμη, περί ατελειών, η Αμερικάνη εταιρία. Στον αντίποδα, υπάρχουν τομείς που είναι σαφώς ανώτερη... του μέσου όρου της. Το μανίκι και η ταστιέρα είναι, απλά, φανταστικά. Τα medium jumbo ταστα είναι αρκετά καλοδουλεμένα, χωρίς κοφτερές άκρες. Το maple top δεν το βρίσκεις σε fender τέτοιας κατηγορίας τιμής. Η (top load) γέφυρα, που προέρχεται από την αμερικάνικη έκδοση, έρχεται για να δέσει το γλυκό. Πρόκειται για έναν βαρύ, μεταλλικό όγκο, ο οποίος δεν είναι απλά βιδωμένος στο σώμα, αλλά εσωτερικά του (σώματος) είναι γαντζωμένο. Πραγματικά στιβαρή γέφυρα, με πολύ ποιοτικά βαγονάκια, και με μια βιδούλα στο πλάι όπου (μόλις τελειώνει το σετάπ) πιέζει τα saddles, κλειδώνοντάς τα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να γίνονται ένα σώμα.Ως εκ τούτου, οι δονήσεις μεταφέρονται απ’ όλη τη γέφυρα στο σώμα, με το sustain να είναι έντονο, ακόμα και ακουστικά. Τα κλειδιά κουρδίσματος δεν προβληματίζουν, στο κούρδισμα. Το nut, από την άλλη, ήθελε άνοιγμα σε όλα τα αυλάκια για να κινούνται ελευθερα οι χορδές στο εσωτερικό. Η κιθάρα έφθασε ασετάριστη, κάτι που δεν μου προξένησε και πολλή εντύπωση, είναι η αλήθεια. Μαγνητες Επίσης, κατευθείαν από το αμερικάνικο eργοστάσιο, έρχονται και οι μαγνήτες. Δυο διπλοί με δυνατότητα split. O neck είναι Alnico 5 (42 gauge, 5K turns) στα 7,9Κ ως διπλός και στα 4Κ ως μονός. Ο μαγνήτης στη γέφυρα είναι Αlnico 5 (43 gauge, 7K turns) στα 13,5Κ ως διπλός και 6,9Κ ως μονός. Είναι αρκετά hot, με μπολικο definition (ειδικά ο bridge), και ηχητικά πλησιάζουν μαγνήτες απο les paul, αλλά με brightness που θυμίζει telecaster. Τους αρέσουν τα βρώμικα, ενώ τα πάνε εξαιρετικά καλά και με τα καθαρά, προσφέροντας έναν πολυ παχύ, με λιγο twang feel, ήχο. Ισορροπημένο θα χαρακτήριζα το συχνοτικό φασμα τους, ιδανικό για κάθε είδος μουσικής. Εντύπωση μου προκάλεσε το πόσο καλά «καθαρίζουν» με το volume της κιθάρας. Τραβόντας το ποτενσιόμετρο του tone, έρχεται η αποκάλυψη. Συνήθως οι μαγνήτες σε split mode ακούγονται περισσότερο σαν μισός διπλός, παρά σαν ολόκληρος μονός. Σε αυτούς τους μαγνήτες δεν συμβαίνει αυτό. Όταν σπλιτάρουν, ο ήχος είναι γεμάτος και με χαρακτήρα. Δεν θυμίζει τόσο telecaster, όσο στρατοκαστερ στα αυτιά μου. Εξαιρετική επιλογή μαγνητών για το όργανο αυτό. Εάν ο neck είχε λίγο περισσότερο definition θα την χαρακτήριζα ως τέλεια επιλογή. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι G&L δεν έχουν πολλές ηχητικές ομοιοτητες με κλασικές telecaster. Έχουν τον δικό τους, ξεχωριστό, ήχο που θυμίζει, αλλά δεν είναι, tele… Ανεση στο παίξιμο Η άνεση αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της κιθάρας αυτής. 3272 γραμμαρια, μοιρασμένα απ’ άκρη σε άκρη της κιθάρας, το μαρτυρούν. Το μανίκι είναι ένα κλικ πιο βαρύ και με στιβαρή αίσθησh, σε σχεση με αντίστοιχο από fender/squier. To -από nato κατασκευασμένο- σώμα, επίσης, είναι αρκετά πιο λεπτό και ελαφρύ. Υπάρχει το μοντέρνο κόψιμο στο σωμα, ωστε να εφαρμοζει η κοιλιά του παίχτη, προσφέροντας υποδειγματική άνεση στο καθισμό παίξιμο. Επίσης, οι γωνίες περιμετρικά του σώματος είναι στρογγυλεμένες, αυξάνοντας ακόμα παραπάνω τα επίπεδα άνεσης, τα οποία ξεπερνούν εκείνα μιας στρατοκαστερ. Μέχρι και η γέφυρα έχει τέτοια σχεδίαση ώστε να μην ενοχλεί στο παραμικρό το «παρκαρισμένο», πάνω της, χέρι. Τα χειριστήρια είναι σε διαφορετικό σημείο, σε σχέση με μια κλασική tele, αλλα τουλάχιστον η πρόσβαση στο volume είναι πολύ ευκολότερη. Το classic C μανίκι, με 12άρι radius, είναι το κατι άλλο, μακράν το πιο άνετο σε σχέση με όποιας άλλης τελεκάστερ έχω πιάσει. Τα τάστα είναι ψηλά και πολύ φαρδιά, και ο συνδυαμός τους με την εξαιρετική αίσθηση της rosewood ταστίερας, κάνει τη διαφορά. Χαρακτηριστικά - CONSTRUCTION: bolt-on - SCALE: 25 1/2" - PICKUPS: Neck - G&L AS4255B, Bridge - G&L AW4470B - BODY WOOD: Premium Flame Maple top over Mahogany - NECK WOOD: Hard-Rock Maple with Maple or Caribbean Rosewood fingerboard - NECK PROFILE: G&L Modern Classic with 9 1/2" radius - NUT: 100% natural bone - FRETS: 22 medium jumbo, Jescar 57110 18% nickel silver - TUNING KEYS: 12:1 ratio, sealed-back - BRIDGE: Leo Fender-designed G&L Saddle-Lock™ with chrome-plated brass saddles - CONTROLS: 3-position pickup selector, volume, tone with push/pull coil split for both pickups Ήχοι Origin 20 και nobels ODR mini, στο οποίο σταδιακά ανεβάζω gain gl odr or20.mp3 Laney supertop με cleanish ήχο gl laney cleanish.mp3 Laney supertop με βρώμικο ήχο (από πετάλια) gl laney mid-high gain.mp3 Laney supertop με split gl laney split.mp3

.

Δεν ισχύει αυτό που λες. Πάνω από 10 μπορούν να γίνουν, εύκολα. Δες τους μαμα 10 συνδυασμούς που έχω στη δικιά μου στρατ. Μπορείς να έχεις εξτρα συνδυασμούς πχ μόνο με neck και bridge.

Ενδιαφέρον κομμάτι. Στα τεχνικά, που ξέρω ότι σε ενδιαφέρει να ακούσεις απόψεις, θα σου προτεινα να χαμηλώσεις λίγο τη φωνή και να ψηλώσεις κάμποσο τα τύμπανα. Επίσης, θέλει χαμήλωμα ο ήχος των power chords/distorted ρυθμικών που συχνά "ξεπετάγονται" στο μιξ. Αυτά όσο αφορά τις εντάσεις. Οι ηλεκτρικές κιθάρες είναι πολύ "σκληρές" σαν ήχος. Δοκίμασε να δώσεις μερικά db στα 250hz και να βγάλεις λίγα db στα 1000hz. Επίσης δώσε της και μπολικο κομπρέσιον. H φωνή έχει πολύ καλό ήχο. Επίσης, θα σου πρότεινα να ξανακοιτάξεις τη σόλο ηλεκτρική, καθώς έχει πολλά προβλήματα. Ένα ελαφρύ quantize θα τη βελτιώσει αρκετά. Τα τις ενορχήστρωσης δεν θα τα σχολιάσω, καθώς είναι θέμα προσωπικού στυλ, καθαρά. Προσωπικά, θα προσπαθούσα να κρατήσω μια ηχητική ισορροπία, χωρίς έντονες αλλαγές και εξάρσεις, όπως προκαλεί πχ η ρυθμική ηλεκτρική. Νιώθω ότι δεν πολυταιριάζει στο, κατά τα άλλα πολύ , ακουστικό μιξ. Πιθανόν με τις ρυθμίσεις των εντάσεων, που προανέφερα, να βελτιωθεί αρκετά. Και μόλις τελείωσεις με τη μίξη, δοκίμασε να βάλεις έναν κομπρέσορα στο μαστερ κανάλι, με κάποιο preset για μαστερινγκ. Θα δέσει καλύτερα το μιξ και θα "μαλακώσει" ο ήχος του. (αυτά που σου γραφω πιο πάνω προκύπτουν από την προσωπική μου αισθηση για τη μίξη, και είναι υποκειμενικά. Ίσως είναι και λάθος κάποια από αυτά.)

Τώρα κατάλαβα γιατί η μπλέ είναι η αγαπημένη σου κιθάρα. Πέρα από το φοβερό μανίκι, σου δίδει ο,τι ήχο θες... Μου άρεσαν όλοι οι ήχοι, ιδιαίτερα οι bluesy με τον marshall στον neck. Ενδιαφέρον είχαν στο 5ο λεπτο εκείνοι με το octave εφε. Πως πετυχαίνεις τον ήχο του edge? Πόσες νοτες παίζεις με το δεξί σου χέρι (δεν το δειχνει η κάμερα...)?

Ξέχασες τις 2 προενισχύτριες και 3 τελικές λάμπες που έχεις στον λαιμό...? Λίγο πολύ αυτό κάνουμε όλοι. Άλλά είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις σωστό ήχο με την πρώτη, δεύτερη, τρίτη φορά. Και να πετύχεις σωστό ήχο, μπορεί να μη σου ταιριάζει στο μιξ, σωστα. Χρειάζεται χρόνος, ατέλειωτες δοκιμές, ηχογραφήσεις και μίξεις, ώστε να καταλάβεις τι χρειάζεται. Εν τέλει, θα δεις πόσο ευκολο ήταν, καθώς τα εργαλεία θα παραμείνουν τα ίδια που είχες τοσο καιρο, και το μόνο που θα αλλάξει είναι οι ρυθμίσεις που τους κάνεις. Οι πιο πολλοί, εδω μέσα, που έχουν κορυφαίο ήχο στις παραγωγές τους, έχουν έναν απλό υπολογιστή, μια κάρτα ήχου, ένα μικρόφωνο και τα όργανά τους. Το τι κάνεις με αυτά, είναι το σημαντικό, Ο Φώτης κάνει παραγωγές κοντά μια 10ετία με τον εξοπλισμό που σου περιέγραψε, και έχει γράψει τουλάχιστον 70-80 ολοκληρωμένα κομμάτια. Κάθε κομμάτι του που θα ακούσεις, έχει βελτιωμένο ήχο σε σχέση με το προηγούμενο. Ακούει κομμάτια που έγραψε πριν 3 χρόνια, εντοπιζει τα αδύναμα σημεία στον ήχο, τα ξαναμιξάρει και τα βελτιώνει. Έχει την εμπειρία να το κάνει αυτό. Σε 3 χρόνια από τώρα, θα ακούει τα σημερινά και δεν θα του αρέσει ο ήχος του...

Φρέσκο, ευχάριστο, ξεσηκωτικό και με πολύ καλό ήχο. Εξαιρετική και η φωνή, ταιριαξε απόλυτα με αυτό ζητούσε η μουσική.

Μπάμπη, έχω ήδη γράψει 100 φορές το "πάντα θα ξαναγράφω τις κιθάρες ΜΕΤΑ που γράφω τα υπόλοιπα ρυθμικά μέρη"... ? (Το αρπετζιο στη γέφυρα το ξέχασα εντελώς...) Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

Έκανα ότι σου είπα ο,τι θα κάνω...

Ευχαριστώ Νικ! Πάω στο ζαχαροπλαστείο δίπλα να ψαχτώ για κάνα ταψί κανταϊφι... ?

Όχι αρκετες

Είμαι πολύ υπερήφανος για το κομμάτι αυτό, όπως και για όλα όσα εχω φτιάξει. Το ακούω, το ευχαριστιεμαι και θα συνεχίσω να το ακούω και να το ευχαριστιεμαι. Εάν έχεις κάποιο πρόβλημα με την αισθητική μου, και τις επιλογές που κάνω βάσει αυτής, θα σε απογοητεύσω, καθώς δεν έχω τρόπο να σε βοηθήσω.

Το 2 το γνωρίζω, αλλά δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία, ενώ έπρεπε. Μόλις το ξανάγραψα και το ανέβασα. Για άκου μια να μου πεις εάν είναι οκ. Ευχαριστώ για την επισήμανση!

Δηλαδή μιλάς για το κεντρικό ριφ που παίζει σε όλο το κομμάτι? Να το "βγάλω" πάνω από τον μέτρονομο και να "παιξω" πάνω στη γκρουβα με πιο ελεύθερο τροπο? (Η αλήθεια είναι ότι πρώτα έγραψα αυτό και μετά βρήκα τυμπανα και όλα τα υπόλοιπα, και δεν το ξαναγραψα).

Ευχαριστώ Γιώργη!

Μας έστειλες παλι...!! Αντιπροσωπευτικό κομμάτι σου, δίδεις ρέστα. Λόγια τέλος!

Είσαι ο Βασιλιάς, θα γίνω ο Πρίγκηπας! ? Να σαι καλά ρε Κώστα! Ευχαριστώ Πάνο!

Εάν δεν αδειάσει το σπίτι να το βάλω τσίτα δεν μπορώ να μιξαρω. Την τρίτη...

Σε ευχαριστώ Απόστολε! Άκρως πειραματικό κομματι, στο οποίες εβαζα μέσα ο,τι μου κατέβαινε...