To σηματάκι Gibson δίδει πολύ mojo, να ξέρεις, στην όλη φάση. Σαν όργανα, οι φτηνές gibson, είναι αρκετά καλά. 2-3 που έχω πιάσει παιζουν υπέροχα και εχουν πολύ καλύ αίσθηση στα χέρια. Άλλους τους χαλά η απουσία finish στις studio ή το "προβληματικό" φινίρισμα σε κάποιες tribute (προσωπικά, θεωρώ ότι δίδει παραπάνω mojo το ξεφτυσμα του λουστρου).
Πολύ καλές και οι V100. Αξίζουν κάθε ευρώ, από τα 400κάτι που κοστίζουν. Ποικιλία σε χρώματα και μαγνήτες. Όργανο για μια ζωή και αυτό. Βέβαια, όπως και οι gibson, έχουν στενό και παχύ λαιμό και όχι τον πλατύ που έθεσες ως βασική προϋπόθεση.
Γιαυτό και σου πρότεινα epi les paul standard (και standard pro), που έχουν slimtaper πλατύ λαιμό. Επίσης, πλατύ λαιμο έχουν και οι G52XX, οι οποίες είναι εκπληκτικές και πανέφορφες, αλλά δεν είναι les paul, ούτε στον ήχο, ούτε στα χειριστήρια και στον τρόπο που αυτά επιδρούν στον ήχο. Εχει άλλη φιλοσοφία.
Εάν σε βόλευε το παχύ, στενό μανίκι, θα σου πρότεινα v100 ή ακόμα (πολύ) καλύτερα prs se 245. Ανώτερο όργανο, κατ' εμέ, από όλα τα προαναφερθέντα. Σου προτείνω να δεις ξανά το θέμα μανίκι, και να δοκιμάσεις να παίξεις σε όποιο υποψήφιο μοντέλο μπορείς. Ενδεχομένως να καταλήξεις να μη σου αρέσει το slimtaper...