Είσαι σε καλό δρόμο. Θεωρία δεν ξέρεις, αλλά προφανώς εμπιστεύεσαι το αυτί σου, και μπορείς με αυτό να κάνεις πολλά. Βέβαια, όταν ο δάσκαλος σου εξηγεί, παράλληλα, αναλύοντας τις κλιμακες, τότε καταλαβαίνεις και γιατί παίζεις αυτό που παίζεις. Μην το σταματήσεις για κανέναν λόγο αυτό που κάνεις με τον δάσκαλο, μέχρι να νιώσεις ότι μπορείς να "σταθείς" στα πόδια σου και ότι ξέρεις και καταλαβαινεις τι κάνεις στο όργανο. Θα κερδίσεις απίστευτο χρόνο.
Σε καταλαβαίνω, διότι και εγώ ξεκίνησα να παίζω ηλεκτρική έχοντας ήδη ένα πιτσιρίκι σπίτι, προ 5ετίας. Το έβαλα στόχο να μάθω να παίζω κάποια βασικά πράγματα, να μάθω να αυτοσχεδιάζω, και φτάσω σε σημείο να μου αρέσει να με ακούω. Έκανα κάποια ιδιαίτερα τα πρώτα 2 χρόνια, όπου έμαθα τα πολύ βασικά με τις κλίμακες. Η μοναδική μου εξάσκηση ήταν να παίζω σπίτι, με τις ώρες, πάνω σε backing tracks, και να τζαμάρω με φίλους. Το πρώτο είναι πολύ εύκολο, και σου συνιστώ να το δοκιμάσεις παίζοντας μια απλή κλίμακα (πχ πεντατονική).
Θα μπορούσες να δεις εισαγωγή και σόλο από το temple of the king, sweet child o mine (το πρώτο σολακι), εισαγωγή από το still got the blues, europa. Τα σολο από μπλουζ και κλασικά ροκ κομμάτια, θεωρώ ότι είναι πιο δομημένα και μελωδικά σε σχέση με εκείνα από μεταλ κομμάτια. Άρα, και πιο εύκολα να τα "τραγουδήσεις", άρα και να τα παίξεις. Δεν είναι απόλυτο, βέβαια.