φαίνεται να είμαι η μειοψηφία που ασπάζεται (και εφάρμοσε - παντού) τις δημοκρατικές αρχές.
Μόνη εξαίρεση όταν φτιάχτηκαν οι πρώτοι a priori και κλήθηκα ως δεύτερος κιθαρίστας (όπου ήμουν ο νέος και εκτελούσα εντολές). Την επόμενη χρονιά το σχήμα στήθηκε εξ αρχής και ο καθένας έκανε την συνεισφορά του με τα κομμάτια - ιδέες του που τα επεξεργάζονταν όλοι. Το ίδιο γινόταν και για τα κλεισίματα συναυλιών, συμφωνιών κλπ. Είχε πέσει τότε πολλή καφετέρια και πιτσαρία...
Πιό πριν που ήμουν σε άλλα δυό σχήματα που έβγαινε χαρτζηλίκι το καλοκαίρι ήταν όλοι συμφωνούμε γενικώς.
Ακόμα και αργότερα που ήμουν στην ορχήστρα της Λέσχης στην αεροπορία και εκεί τα ίδια με τη διαφορά ότι τα λαϊκά κομμάτια τα διάλεγε ο τραγουδιστής ενώ στο ξένο οι κιθαρίστες. Το ίδιο και σε μιά μπάντα στο διάστημα εκείνο που παίζαμε σε μπαράκια στη Λάρισα όλοι πακέτο συμφωνία.
ναι για το Σπύρο μιλάμε, αλλά σιγά μην περιμένει ο Σπύρος από μας τους άσχετους να του πούμε τι να κάνει σε ένα σοβαρό θέμα...
Συζήτηση νομίζω κάνουμε...
(πάλι χωρίς τον ξενοδόχο ή για να πω και άλλη παροιμία, σε ξένο αχυρώνα)
να τον ρωτήσουμε τότε, κάπου εδώ θα είναι.
για μένα σήμερα (ή όταν άλλαξαν οι DT drummer) ήταν money makers.
Γι αυτό θεωρώ το παράδειγμα άσχετο.
Εντάξει μπορεί να κάνω και λάθος...
δεν συμφωνώ Βαγγέλη. Οι DT είναι τόσο τεράστιο (οικονομικά) κεφάλαιο που το παράδειγμά τους δεν ταιριάζει εδώ.
Και προφανώς ο op δεν έχει κάτι τέτοιο στο νού του.
Στην περίπτωση των DT το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς για την audition είναι το συμβόλαιο και οι όροι του ενώ στην ερώτηση του θέματος το σωστό integration στην μπάντα από μουσικής άποψης.