dimsonic

παρεξηγημένο μηχάνημα. απίστευτη ποιότητα (ηχητικά) σε περιτύλιγμα των 200 ευρώ. Το έχω πάνω από 10 χρόνια. Με τον controller σου λύνει τα χέρια, διότι δεν έχεις up-down, έχεις 10 τη φορά συν 2 expression. Φυσικά όταν φτιάξεις τα patches στον υπολογιστή με το usb/midi έχεις περισσότερες ρυθμίσεις από αυτές που φαίνονται. Οι περισσότεροι ακούν behringer και ...λακίζουν. Κάπου είχα διαβάσει ότι το σχεδίασε κάποιος πολύ...ψαγμένος, αλλά δεν το κράτησα.

εδιτ.... δεν σας έδειξα βέβαια τις κιθάρες και το σκύλο...

νομιζα ότι διάβαζες... Ενισχυτές όχι. Γιατι αυτό δεν βγαίνει από το σπίτι και παίζω πάντα line out. Μια φορά μόνο βγήκαν κάποια και πήγα PA κατ ευθείαν. Προενισχύσεις είναι ο soldano μόνο. Τα άλλα είναι rack effects και από πάνω είναι lexicon dual reverb soldano v-amp pro της behringer (βασικά είναι το Line6 pod pro) που κάνει amp / cab / effects simulation MXR Delay system II πιό κάτω τα BOSS noise suppressor compressor limiter chromatic tuner parametric eq και κάτω Roland 12 chanel mixer... Προφανώς οι δυνατότητες που δίνουν είναι περισσότερες από τα αντίστοιχα pedal ιδίως για συνδεσμολογίες. Στο μίξερ πηγαίνουν καθαρό σήμα μαζί με σήμα από διάφορα εφέ για blend έχει send return κλπ. Το v-amp είναι βασικά όλοι οι ήχοι μου. Μπορείς να έχεις έως 125 preset (αυτά λέω patches) και τα διαλέγεις με το midi foot controler. Εννοείται όλα αυτά τα χρόνια από τα 125 έχω φτιάξει καμιά 20ριά δικά μου, από τα οποία χρησιμοποιώ το πολύ 5-10. Για πρόβες και βιαστικά παίρνω συνήθως το digitech όπου έχω επίσης σετάρει καμιά 10ριά ήχους. Το μικρό footswitch είναι το leslie για το kbd . Βασικά υπάρχουν 2 γραμμές που επιλέγονται με το άσπρο boss μιά χωρίς τα μικρά πετάλια και μιά με αυτά. Φυσικά υπάρχουν και πιό πολύπλοκα patches πχ με 3 delay στη σειρά, (αλλά αυτά πρέπει να βγάζω κάθε φορά σημειώσεις...σπάνια τα πιάνω...βαριέμαι...). Ενισχυτή έχω ένα μικρό για προβίτσες και περιμένω αυτόν τον καιρό έναν παλιό λαμπάτο (όχι κιθαριστικό) να τον συμμαζέψει ένας φίλος μπας και βολέψει. Δεν ξέρω αν σε κάλυψα...

γιά ποιό ακριβώς λες?

από πού είναι αυτά Σπύρο?

γιατί όταν βγάζεις ένα δίσκο δηλώνεις κάπου ΤΙ είναι? αναφέρεις συνθέτη στιχουργό και εκτελεστή. ή κάνω λάθος?

πρώτη εκτέλεση είναι αυτό που δημοσιοποιείται και παγιώνεται σε κάποιο μέσο. Η επίσημη. Τώρα δεν θα έλεγα με τίποτα ότι οι βικ προχωράνε την παράδοση. Παίρνουν κάτι και το δίνουν με νέο περιτύλιγμα. Ακραίο κι όλας. Φυσικά....αποψης

προσωπικά τα δυό προηγούμενα τα θεωρώ πολύ πιό ολοκληρωμένες και αντιπροσωπευτικές δουλειές. (αν και βάσει δικών σας σχολίων είναι σε αναθεώρηση - τουλάχιστον παραγωγής) Αυτό ήταν άσκηση.

άσε μου το πετσόκοψε!

τον είδαμε με τη γυναίκα μου και την κόρη μου (στην κοιλιά) πριν 23 χρόνια. Μια χαρά περάσαμε

το γνωρίζω.

εδώ είμαι και εγώ εδώ και αρκετό καιρό κατασταλαγμένος Φυσικά εννοείται δεν χρησιμοποιούνται πάντα όλα ή τα περισσότερα. Εχω καταλήξει σε κάποια patches και ...τελος. Επίσης μην ψάχνετε το board του pedalboard διότι δεν υπάρχει. Κανονικά τα κουτάκια είναι σε ένα συρτάρι που τα χωράει όπως τα βλέπετε ενωμένα.

και γενικά (αν και είναι θέμα για άλλη συζήτηση) προσωπικά ενώ εκτιμώ αφάνταστα τα πληρωμένα πιστόλια που ζούν στα στούντιο και "έχουν" για πλάκα κάθε μουσικό ή καλλιτέχνη που βγάζει εκατομύρια παίζοντας επιτυχίες των τριών ακόρντων, η καρδιά μου πάει σ αυτόν που βγάζει 3 ή 5 ακόρντα από το κεφάλι του. Αυτό μπαίνει παρενθετικά για τους toto που αναφέρθηκαν. Και αν το κάνω ακόμα πιό σαφές, μου αρέσουν πχ οι U2 και όχι οι Toto... (έβαλα δυό ονόματα στα δυό άκρα για μένα που γενικά ΔΕΝ πολυακούω καθώς έχω μόνο από έναν δίσκο τους - ενω από άλλους σχεδόν όλη τη δισκογραφία) (βέβαια κανιβαλίζουμε το θέμα των vic... αν θέλετε ξεκινάμε άλλη κουβέντα)

όχι φανατικός δεν είμαι. μεγάλωσα αρκετά πλέον για να είμαι φανατικός. Καλώς ή κακώς αυτά άκουγα στα 15 μου, διότι αυτά ήταν τα μεγάλα ονόματα τότε. Και μέχρι το 1975 (μετά ήρθε η real music ) γέμιζαν αρένες παίζοντας roundabout και όχι owner.

και να το κάνω ακόμα σαφέστερο. Είπα τι ήθελα για τους χωριάτες. Ξέρω τι παίζουν και το παίζουν καλά άριστα. Γενικά όμως δεν μπορώ ιδίως όταν κάνεις cover να το κάνεις με την ίδια συνταγή. Εδώ έχω ενστάσεις για τον Carlos που ήταν ο κατ εξοχήν καβερατζής εξ απ ανέκαθεν... (και τουλάχιστον έκανε κάβερ από 10δες στυλ). Τώρα στα οπαδικά. Βαγγέλη σε εκτιμώ ιδιαίτερα αλλά δεν θα μπω σε αντιπαράθεση 12χρονων αν οι back street boys ή ο Bieber είναι καλύτεροι. Κακώς μπλέχτηκαν άλλα ονόματα εδώ. (τώρα για να το κλείσουμε αν από τους yes ξερεις το owner αντι πχ να ξέρεις το heart of the sunrise ή το Siberian Khatru ή το Roundabout ή το America - μια και λέμε για covers δεν έχουμε βάση για συζήτηση)

@Nestoras δεν τους γνωριζω. αλλα γενικα δεν μου αρεσει η τροπή που πηρε η συζητηση. η ενσταση μου για τους γιαννιωτες ηταν σαφής. τωρα γιατι μπηκαν αλλα ονοματα στην κουβεντα δεν το γνωριζω

ποτε δεν χωνεψα ουτε τον μεν ουτε τους δε... πρεπει να ψαξω να σου βρω τι εγραψε ο Ζηλος οταν βγηκαν οι Τοτο....

οι yes one hit wonders.... ε... ζησαμε να το ακουσουμε κι αυτο.... Βαγγελη.... do your homework....

τσ τσ... αγαπημένοι yes.... ανάμεσα σε χιλιάδες αγαπημένους... πως τσιμπατε ορισμένοι εδώ μέσα... Ατοπη η σύγκριση Ευάγγελε.... οι γιαννιώτες με τους yes... και άδικη... τεράστια τα μεγέθη. owner ....μια χαρά. Αλλωστε ποτέ δεν είχαν πρόβλημα για ορίτζιναλ υλικό. Ενώ αντιθέτως...

γιατί όχι...

κάτι που ζητάω σε ένα συγκρότημα συνήθως είναι η originality. Ακόμα και στην περίπτωση των εξαιρετικών διασκευών. Θεωρώ (όπως είπα) μία είναι τέλεια, δυό μπράβο το ξανάκαναν, 3 ναι ρε παιδιά το ξέρουμε, 4....κάτι δικό σας μήπως?

η απορία μου δεν σχετίζεται με το πόσο καλά γίνεται...

εχω την απορία: πόσο μπορεί κάποιος να παίζει αγριεμένες βερσιόν δημοτικών ή δημοτικιζόντων τραγουδιών? δηλαδή ΟΚ, άκουσα ένα εντυπωσιάστηκα, άκουσα 2 εντάξει, 3 και πάει λέγοντας....

Ευχαριστώ για τα σχόλια... Ελπίζω να βρω τον τρόπο να φτιάξω ένα βιντεάκι για να μπω σε μερικές λεπτομέρειες ακόμα που δεν λέγονται εύκολα με λόγια. Να προσθέσω μερικά ακόμα βασικά.... 1. Οι περισσότερες ιδέες (όπως πάντα) έρχονται καθώς φτιάχνεις. Στο σημείο αυτό θα έλεγα ότι αυτοαναιρείται η λεγόμενη έλλειψη αλληλεπίδρασης μεταξύ των "μουσικών" (μια και προφανώς δεν υπάρχουν περισσότεροι από ένας), διότι στην πορεία τελικά η μιά ιδέα φέρνει την άλλη, ΟΚ όχι σε real time, αλλά το τελικό αποτέλεσμα βγαίνει "συλλογικά". Σίγουρα δυό ή τρεις μουσικοί είναι δυό ή τρία μυαλά, αλλά σίγουρα αυτό που έφτιαχνα πχ το πρωί, το βράδυ αφού το είχα χωνέψει έφερνε ανταπόκριση με ένα άλλο όργανο, άλλη χροιά, αλλαγή στο τέμπο κλπ.... 2. Τα θέματα....σίγουρα όλοι σπάμε το κεφάλι μας για να κατεβάσει το καλό θέμα, πολλές φορές όμως είναι πολύ πιό απλό. πχ... η μπασολούπα στο 0.30 μου έδωσε την ιδέα να την απλουστεύσω στην κιθάρα ώς εισαγωγικό θέμα (και φυσικά να την ντουμπλάρω και ως Β3). Όμως δεν στεκόταν για ένα ολόκληρο κομμάτι. Δεν ήθελα το κομμάτι να μην έχει μια βασική δομή και να είναι μια επανάληψη... 3. Ετσι όταν έρχεται η τρίτη μπασολούπα στο 0.46 αρχικά έβαλα κάτι ακορντα πάνω της, που έφεραν το "βασικό" θέμα στην dot. Το ότι κρατούσα την dot εκείνη τη στιγμή ήταν η έμπνευση, καθώς φοράει φλατ και πιό χοντρες χορδες και τον benedetto ήταν φυσιολογικό σχεδόν να παίξω το άκουσμα από τα ακόρντα με οκτάβες πάνω στη λούπα που θυμίζει Miller (μιά και είναι από τα πολύ παλιά μου ακούσματα ο Ritenour με Miller). Γνωρίζοντας ότι σε τέτοιου είδους αυτοσχεδιαστικά κομμάτια τα θέματα πρέπει να είναι λιτά, έμεινε εκεί. Εμπλουτίστικε πάλι στην επανάληψη στο 1.34 με άλλες δυο φωνές, από τις οποίες η τρίτη βγήκε αρχικά κατα λάθος ! και στη συνέχεια την τροποποίησα ως κανονική. 4. έχοντας ως γνώμονα τα 3 λεπτά και έχοντας ακούσει (εδώ κυρίως) αρκετές κριτικές για ατελείωτα σόλα , αποφάσισα να είναι όλα μετρημένα. Ετσι το σόλο στην dot κράτησε 6 λούπες, 2 λούπες το rhodes στην μετατροπία και άλλες 4 το ...πιό αγριεμένο rhodes στον κανονικό τόνο. 5. Γνωρίζοντας από την προσωπική εμπειρία (και άποψη) ότι όταν κάνεις συμμαζεμένη παραγωγή (και όχι σε λογική ατελείωτου αυτοσχεδιασμού) ότι τίποτα δεν πρέπει να είναι πάνω από μιά φορά (διότι χάνεται το νόημα της έκπληξης) σημειώνω πού το ακολούθησα σε πολλά σημεία, πχ οι διπλές muted κιθάρες αντιγραφή της πρώτης λούπας ακούγονται μόνο στην εισαγωγή στην αρχή μόνο δεξιά, μετά αριστερά και μετά όχι σε όλο το μέτρο ή οι άλλες δυό φωνές στο θέμα της dot ακούγονται μόνο από μία φορά. Μαράκες ακούγονται αρκετά μόνο στην εισαγωγή, ενώ στο break έχουμε μόνο δυό μέτρα όχι ίδια bongos (με τη λούπα της elina) , 2 μαράκες και στη μετατροπία congas με ένα hihat, και στα τελευταία μέτρα του rhodes το ντέφι που έκανα αρκετό edit για να ταιριάζει με τους τονισμούς του πιάνου. Επίσης στο τέλος δεν χρησιμοποιώ τα τύμπανα της elina, αλλά άλλο θέμα του ez και στα τελευταία μέτρα των congas στο 2.54 και μετά πέφτει αντίστοιχο edit ανάλογα με το τί παίζει η στρατο. 6. Σχετικά με τα καθαρά αυτοσχεδιαστικά, με την dot έπαιξα δυό σόλα πάνω στις 6 λούπες και κράτησα το δεύτερο. Το πιό πριν 3ο... από βλακεία δεν πατήθηκε το rec.... Στο Rhodes τώρα, έγινε με το Triple play στην στρατο και όταν το άκουσε η πιανίστρια κόρη είχε ενστάσεις, καθώς με ρώτησε αν τα έπαιξα στο kbd....και φυσικά με μάλωσε διότι λέει τόσο γρήγορες νότες δεν στέκουν. Της εξήγησα ότι κάτι Corea, Camillo κλπ το κάνουν άνετα, αλλά επέμενε, οπότε έπεσε χέρι και το σόλο κάπως "αραίωσε" 7. Δεν μπαίνω στις τεχνικές λεπτομέρειες της παραγωγής, ίσως τα πούμε στο βίντεο αν γίνει ποτε. Αυτά ... Highlights (αγαπημένα που λένε, για μένα) τα παρακάτω: α. από 0.03-0.12 οι αντεστραμένες παναρισμένες κουρτίνες της elina β. το κατέβασμα του ημιτονίου στην εισαγωγή στο 0.14 γ. το τρικ αλά Jossie στο 0.22 δ. η τρίτη φωνή στο 1.42 δ. η μετατροπία στο 1.50 και το καλύτερο όλων ζ. τα Eb στο σόλο του Rhodes στο 2.17 Ξέρω, δεν κέρδισα τίποτα, όμως θα έλεγα ότι επί μια εβδομάδα χάρη στο διαγωνισμό έμαθα πάρα πολλά που δεν ήξερα και εφάρμοσα επίσης πράγματα και τεχνικές για πρώτη φορά (πχ το Abbey Roads TG mastering chain που είχα εδώ και κανά τρίμηνο και δεν είχα ασχοληθεί παρά ελάχιστα μαζί του). Τελικά ...μάλλον κάτι κέρδισα!