H μουσική,ως βαρύνουσα έννοια,δεν έχει να κάνει με το δημιουργό της.
Από τη στιγμή που μία σύνθεση θα αποτυπωθεί στο οποιοδήποτε μέσο αναπαραγωγής,παύει να ανήκει σε εκείνον που την εμπνεύστηκε(του απομένει μόνο το νομικό μέρος) και ανήκει πλέον στο κοινό.Το κοινό θα την ανεβάσει,θα την κατεβάσει,θα τη λησμονήσει,θα τη χλευάσει,θα την εδραιώσει.
Σκέψου το εξής παράδειγμα...Πάρε ένα πολύ πολύ αγαπημένο σου τραγούδι.Κάτι που ανήκει στο δικό σου προσωπικό hall of fame.
Τώρα υποθέτουμε ότι κατά ένα διαβολικό τρόπο,αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι τελικά αποδεικνύεται πως έχει γραφτεί από τον προσωπικό συνθέτη του Justin Bieber ή...whatever shit.
Θα άλλαζε κάτι επί της ουσίας στην αξία που εσύ του έχεις δώσει;
Αν δεχτούμε λοιπόν(προσωπικά διαφωνώ) ότι η μουσική είναι μαθηματικά όσον αφορά στη δημιουργία της,τελικά αυτό το αξίωμα δεν αντέχει μέχρι τέλους διότι ο τρόπος που θα τρυπώσει στο μυαλό και την ψυχή του καθ'ενός δεν έχει σχέση με καμμία μαθηματική διαδικασία...Έχει;
Τί είναι η μουσική;Mια σύμπτωση.
Συγνώμη,εξακολουθώ να μην πιάνω το συλλογισμό σου.Σαφώς και το πρόβλημα μπορεί να είναι δικό μου.
Αντικειμενική αξία στη μουσική...........Μα πώς στο δαίμονα γίνεται;
Εάν θυμάμαι καλά(τριτοδεσμίτης γάρ) στα μαθηματικά και συγκεκριμένα στη γεωμετρία κάποιες λύσεις προβλημάτων ξεκινούσαν με τη φράση "έστω ότι"...