Grey

Η εννοια "μουσικοψυχολογος",ειναι καθαρος αυτοσαρκασμος για το θεο!!!Με μενα τα βαζω και με κανεναν αλλο! Οσο για το "κριμα" που αναφερει ο φιλος πιο πανω,συμφωνω απολυτα αλλα περιμενα και μαζευα λεφτα χρονια ολοκληρα για να την αγορασω,ναι? Ειναι η πρωτη μου επαφη με το forum και ειλικρινα δεν καταλαβαινω την επιθετικοτητα που βγαζεις...Ωπως και να 'χει,sorry αν προκαλεσα αθελα μου.

Ακριβως...Ειναι σαν να την ακουω να μου λεει "δεν εισαι ακομα ετοιμος για μενα,ομως ειμαι εδω και σε περιμενω!" Γιατι να μ'αρεσουν τα δυσκολα?

Μαλλον εχω την εμμονη οτι δεν ειναι αντικειμενο αλλα ζωντανος οργανισμος...Και δεν θελω να την ταλαιπωρησω με τιποτα λιγοτερο απο ενα τεχνικα και ηχητικα αρτιο παιξιμο...Το χοντραινω,νομιζω.

Γεια χαρα,παιδια. Θα ηθελα να συζητησουμε ενα θεμα που ισως αγγιζει τα ορια της ψυχαναλυσης! Φετος καταφερα επιτελους να αγορασω την κιθαρα που ονειρευομουν απο παιδι.Την Ibanez JS1000.Δεν ειμαι επαγγελματιας μουσικος,ουτε και προκειται να γινω.Απλα το συγκεκριμενο οργανο συγκεντρωνε ολα εκεινα τα χαρακτηριστικα,πρακτικα και μη,που ζητουσα απο μια κιθαρα.Προφανως,επαιζε ρολο και το feeling,αφου ο θειος Joe ειναι η μουσικη μου αδυναμια... Η στιγμη,μοναδικη...Οταν ανοιξα τη βαλιτσα και την επιασα στα χερια μου.Τελος παντων,με τον καιρο γνωριστηκαμε καλυτερα και καπου εκει εκασε το θεμα...Αρχισα να μη νιωθω ανταξιος της!Σκεψεις του στυλ "ωραια,παιζει υπεροχα και τωρα τι να την κανω?",εγιναν μονιμες.Ασε που η κιθαρα επαιζε μονο στο σπιτι συνδεμενη απλα σε ενα Fender Mustang,και λεω επαιζε γιατι τωρα πια στεκεται καμαρωτη μεσα στη βαλιτσα της ενω εγω προσπαθω να παιξω τα απαιχτα σε μια,εστω,αναβαθμισμενη S320...Ειμαι καλα?