Δυσκολεύομαι να το πιστέψω.Πραγματικά.Τα παιξίματα σου μου αφήνουν αυτή την αίσθηση του "μπορώ να παίξω ό,τι γουστάρω αλλά θα παίξω αυτό που θέλω την κάθε φορά".
Ο Kee Marcello,ένας μελωδικότατος και άκρως εκφραστικός shreder,χρησιμοποιεί στο παίξιμο του τον όρο tension & relief,όπως ο ίδιος αρέσκεται να λέει.Αν τον έχεις ακούσει τον συγκεκριμένο κιθαρίστα θα γνωρίζεις ακριβώς τι εννοώ.
Προς θεού,δεν επιχειρώ να σου υποδείξω κάποιο λάθος στο σκεπτικό σου(δικό σου είναι και μόνο) απλά τονίζω το ότι τέτοιου είδους παντρέματα έχουν πλέον πολλές επιτυχημένες και άκρως ελκυστικές εφαρμογές.
Το feeling μπορεί κάλιστα να πηγαίνει χέρι-χέρι με το shreding,αρκεί βέβαια ο ίδιος ο καλλιτέχνης να το επιθυμεί και να μπορεί να το υποστηρίξει.
Μαζί σου είμαι.Το μία νότα/χορδή τη φορά δεν είναι σόλο αλλά άσκηση.Την πολυφωνικότητα του οργάνου επίσης την έχουν διδάξει κάτι τύποι όπως ο Johnson,o Vai,o Satriani και άλλοι που σαφώς μου διαφεύγουν.
Φαίνεσαι σπουδαίος τύπος και ειλικρινά ταπεινός χαρακτήρας.Οπότε αυτό:
...συγνώμη,αλλά δεν με καλύπτει. :)