Earendil

Jase μην ανοίγεις δουλειές, γιατί καραδοκεί ο Δυσοίωνος... ;D

Τί θα γίνει με σένα ρε συνάδερφε; G.A.S και στο πάτωμα; Ακόμα δεν έβγαλες τις ζελατίνες απ'την tele... ;D ;D ;D Με το καλό να σού'ρθει! Δεν είναι του γούστου μου, αλλά πιστεύω ότι χτύπησες φλέβα παρ'όλα αυτά. ;) Παραμένεις "η ντροπή των ταυρομάχων" ;D ;D

Ψησταριά να έτριβα, λιγότερη...κάπνα θα έβγαζε!

Εγώ πάντως όταν έχω όρεξη να γυαλίσω κανένα τάστο, βάζω...Silvo (ναι ναι, αυτό που βάζουν και οι vintage μητέρες στα vintage ασημικά τους) ;D ;D :-[ :-[ Πιό λίγη μουτζούρα θα έβγαινε αν έπαιζα δίπλα σε τσιμινιέρα (Το "Πάγωσ' Η Τσιμινιέρα" ίσως; ;D ;D )

[move]ΠΑΣ ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ. ΚΟΙΤΑ ΠΟΣΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΧΩ.[/move]

Αντρέα καλορίζικη! Ελπίζω με τον καιρό να αποκτήσεις και εφέ της προκοπής... ;D :P 8) Να υποθέση ότι σε πρώτη ευκαιρία θα έχουμε την...μάχη των δύο κόσμων; ;D ;D

;D Δεν έχεις κι άδικο, πάντως εγώ προτιμώ τα "αγυάλιστα" (τεχνικά και ηχητικά) clips από τα πολύ "ρετουσαρισμένα"... Σημασία έχει ότι ο τύπος κάνει καλή δουλειά σε πολύ καλές τιμές. Αν βρει και κάποιον να του γράψει καινούρια clips... ;D

Στο eBay θα βρείς και πακέτα επώνυμων κατασκευαστών σε πολύ συμφέρουσες τιμές. Από τους "ανώνυμους", η πιό δοκιμασμένη λύση βρίσκεται εδώ www.webstrings.com Κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντως, τουλάχιστον οι Ernie Ball που χρησιμοποιούσα πριν τις webstrings και που χρησιμοποιώ και πάλι, υπερτερούν τουλάχιστον σε διάρκεια ζωής. Ηχητικά...φρέσκες να'ναι κι ό,τι μάρκα θέλει ας γράφει...

162 Ευρώ (τιμή μαζί με τα nickel καπάκια και τα μεταφορικά). Νομίζω πως σώθηκα με δαύτους, η κιθάρα διατήρησε τον προφέ χαρακτήρα της, και τα...τσομπάνικα σφυρίγματα που άκουγα στα βαριά distortion φύγανε για άλλο βοσκοτόπι. ;)

Λίγο πριν τις γιορτές, και αφού είχα αποφασίσει ότι οι Burstbuckers είναι μεν πολύ καλοί, αλλά όχι ακριβώς αυτό που θέλω, έβαλα στην πιστή -αν και πολύπαθη- Epiphone G400 το σετάκι "Growldogs" από www.leosounds.de. Πρόκειται για ένα χειροποίητο ζευγαράκι humbuckers με nickel καπάκια, "moderate output" φιλοσοφίας. Η πρώτη εντύπωση ήταν πως θα μπορούσα άνετα να ξεγελαστώ ότι έχω ακόμα τους BB πάνω. Πράγμα που νομίζω πως είναι αρκετά κολακευτικό, σε πρώτη ανάγνωση τουλάχιστον, για έναν "άσημο" κατασκευαστή του Γερμανικού Νότου. Λοιπόν, δεν είναι καθόλου κακοί! Ο neck κάνει πολύ καλά αυτό που ενδιαφέρει ("Rhythm" παίξιμο με στρουμπουλά distortion). Μπήκα σε μια λογική να δοκιμάσω και κάτιτις jazzy, κι αν εξαιρέσει κανείς ότι είμαι κουλός, ηχητικά το αποτέλεσμα με το tone στη μέση ήταν πολύ εύγευστο. Ο Bridge ΦΩΝΑΖΕΙ, και έτσι τα βιδάκια του κατεβήκανε κάμποσες βόλτες. Και πάλι όμως, δεν πρέπει ο κόφτης του να είναι κάτω από τις 7000 στροφές! Πολύ ψωμί για lead, sustain άφθονο, δρύινες απολήξεις και φρουτώδης επίγευση. ;D ;D Στη μεσαία θέση, το κτήνος αλωνίζει χωρίς περιορισμούς. Σιροπάκι λέμεεε... Εν ολίγοις, μια επιτυχημένη αγορά σε πολύ, πάρα πολύ καλή τιμή. Σας τους συνιστώ, και λυπάμαι που στερούμαι κάθε μέσου ηχογράφησης για να σχηματίσετε κι εσείς τη δική σας άποψη. :'( Τα clip στο site πάντως είναι αρκετά ενδεικτικά. ;)

Πριν από ο,ποιαδήποτε κίνηση, μίλα με τον electrictabs (Χρήστο). ;D

Πάσο... :-X

Τα ίδια κι από δω. Ενισχυτές και καμπίνες μονίμως ανοιχτά, αλλιώς ο ταπεινός Orange Crush δεν κολακεύει το αποτέλεσμα. Τα ίδια και στο στούντιο, αλλά εκεί μιλάμε για Valvestate ;D,...οπότε... ;D ;D Τώρα, για να προτείνουμε και κανέναν ενισχυτή...Οι περισσότεροι Laney είναι γύρω στα λεφτά που λέμε. Αν τον παίρνει για υπέρβαση τον συνάδερφο, ας τσεκάρει τον Carvin Nomad. Εμένα με έστειλε, αλλά και τα watt...είναι πολλά (50).

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι χωρίς ιδιαίτερη ζέση σε ό,τι αφορά την ακρόαση μουσικής. Υπάρχουν πάντως κασέτες που αποδεικνύουν ότι υπήρξα τραγουδισταράς από πολύ νωρίς, με το αζημείωτο μάλιστα. Ιστορικό είναι το συμβάν, πιθανότατα το '85, που ένας αρκετά μεγαλύτερος ξάδερφος μου με έβαζε να του τραγουδάω το ρεφρέν του "Σαλονικιού" (γειά σου ρε Στράτο) και μου έδινε μετά από κάθε φορά ένα σοκολατάκι. Κάπου στα 20 σοκολατάκια η μάνα μου πήρε είδηση το γεγονός, και έσπασε το αποδοτικό deal. :'( Κίνητρο για να ψαχτώ υπήρξε ο αυτοδίδακτος μπουζουξής παππούς μου. Ψάρωνα άσχημα με τις μελωδίες των ρεμπέτικων, και ψαρώνω ακόμα. Ξεκινώντας κιθάρα στα 11, δεν έβρισκα αυτή τη φτιάξη στις ασκήσεις του Sangreras, οπότε στο δίμηνο...αποχαιρέτησα. Στο Γυμνάσιο, παίρνοντας τζούρες από Brian May και Iommi, σκέφτηκα "Χμ. Έτσι μάλιστα." Ο πατέρας ψήθηκε τελικώς να στάξει το υστέρημα στον μπαρμπούλη του DoReMi, και από τον Οκτώβρη του '98...νυμφέφθηκα τον ταύρο. Όταν άκουσα κομμάτια όπως "Powerslave" και "Gates Of Babylon", κατάλαβα ότι αυτό που προσπαθούσα να πετύχω δεν ήταν και τόσο ξεκούδουνο τελικά. Επέμεινα, και τις συνέπειες τις λούζονται οχτώ χρόνια τώρα οι λοιποί The Low Budget Orchestra. 8) Όταν μεγαλώσω θέλω να παίξω σε πανηγύρια με τους Krabathor.

Η αλήθεια είναι ότι η αντίστοιχη επτάχορδη μου είχε κάνει πολύ καλύτερη εντύπωση. Άσχετα που έπαιζα περισσότερο...jazz, λόγω καγκουροσύνης. Μάλιστα είχε εντυπωσιάσει και την κοπέλα μου, που εξελίσσεται σε guru. Είχε δηλώσει φεύγοντας απ'το μαγαζί: "Άμα είναι να ψωνίσεις, την εφτάρα να πάρεις. Όταν έπαιζες στα μπάσα οι κιθάρες στη βιτρίνα χορεύανε. Τί θα την κάνεις τη 2η εξάχορδη;" ??? :o ??? :o Να δεις που ακούει Meshuggah κρυφά η άτιμη.

Begging your pardon, ποτέ δεν δήλωσα τίποτα απ'τα δύο! Οι ηλεκτρικές κιθάρες υπάρχουν για να συνοδεύονται από καντάρια distortion. Αλλιώς, υπάρχουν και αξιόλογες κλασσικές.

Είναι κούκλα, και πολύ καλή για τα λεφτά της! Αν δεν είχα (πολλές) άλλες προτεραιότητες θα την είχα τσιμπήσει, παρά το μπράτσο-ρόπαλο... Υ.Γ: Αυτή η κιθάρα απαγορεύεται να κουρδιστεί πάνω από D ;D. Καλορίζικη!

Μες στο μυαλό μου είσαι. ;) Πολύ καλό το post, το πάμε για sticky κύριοι mods;

Αρκετά παλιότερα είχα πετύχει, σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, μια σχετική σειρά εκπομπών. Τις είχα παρακολουθήσει με ενδιαφέρον ομολογώ. Αναλογίες υπάρχουν μεταξύ των ειδών, αυτό το πιστεύω κι εγώ, όπως επίσης υπάρχουν αναλογίες στις συνθήκες που τα γέννησαν. Αυτό που δεν γνωρίζω εξακριβωμένα είναι αν τα μπλουζ κυνηγήθηκαν όσο το ρεμπέτικο-αν και νομίζω ότι συγκέντρωναν όλες τις προϋποθέσεις για να κυνηγηθούν συστηματικά. Στο δίσκο "Τα Μπλουζ Του Πρίγκηπα", τη μετά θάνατον Σιδηρόπουλου κυκλοφορία, υπάρχουν σε πρωτογενές στάδιο κάποιοι "οδηγοί" που καταδεικνύουν ότι ο συγκερασμός είναι τόσο εφικτός, όσο και ενδιαφέρων. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι θα το έχετε υπόψιν... ;)

http://www.tube-town.net/ttstore/index.php/cat/c158_TT-Speaker-Cabs.html Τί θα έλεγες για...χειροτεχνία; Οι τύποι προσφέρουν λύσεις για κάθε γούστο, με tolex, γρίλια και μεγάφωνο της επιλογής σου. Επιπλέον είναι πολύ μα πολύ εξυπηρετικοί, το διαπίστωσα ο ίδιος, χωρίς πάντως να παραγγείλω κάτι. ;)

Μπορεί, αλλά εγώ σοβαρά ρώτησα, επειδή το nick σου έχει Μυτιληνιά κατάληξη. :-*

Πες μου κάτι ρε Αλεκέλη, απ'τη Γκασμαδία είσαι;

Να και μια φορά που ο όρος "vintage" ταιριάζει γάντι. ;) Αν είναι ότι λέει, φυσικά και θα ζητήσει ό,τι θέλει ο ευτυχής ιδιοκτήτης...

Αφού ξετρυπώσατε τα βαθιά κρυμμένα, αμοραλιστικά μου ένστικτα, θα σας αποκαλυφθώ. Στην παρακάτω φωτό ποζάρω (με το μουστάκι) δίπλα στον Pastelius, πολύ πριν εκτοξευτούμε στο διεθνές star system, όταν ακόμα ασπαζόμασταν το lifestyle "μπύρα Lowenbrau και καλαμάκι με ψωμί". P.S: "Οι κότες πρέπει να τρώνε λίγο". 8)