Η όλη συζήτηση μου φέρνει αναπόφευκτα στο μυαλό το "Απολαυστικό review high-end ενισχυτή", χωρίς να επαναλαμβάνεται κατ'ανάγκη η φαιδρότητα εκείνου του άρθρου.
Είχα γυρίσει "εναντίον μας" εκείνη την κουβέντα, θα ήθελα να γυρίσω κι αυτή. Για να μην ξεχνιόμαστε...:
Ας μην πέφτουμε τόσο εύκολα στη, σχεδόν αντανακλαστική, απόρριψη αυτού του χόμπι/λόξας/μανίας, ό,πως θέλετε πείτε το. Ορισμένα πράγματα γίνονται κατανοητά εντός του πλαισίου μέσα στο οποίο είναι προορισμένα να λειτουργούν. Πιθανότατα κανείς μας δεν ανήκει στο club των "hi-end", πολύ ωραία, αλλά ας μην το αφορίσουμε κιόλας. Τουλάχιστον όχι πριν σκεφτούμε με το χέρι στην καρδιά τις αναλογίες του δικού τους "ψαξίματος", με το δικό μας. Πολύ δε περισσότερο, πριν αναλογιστούμε την ισχύ της ατεκμηρίωτης μπαρουφολογίας, τόσο στο δικό τους χώρο, όσο και στο δικό μας.
Εκτός αν έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι η παρακολούθηση μιας κουβέντας τύπου "Maple Vs Rosewood" από κάποιους τρίτους, θα μας κατέτασσε κάπου καλύτερα από το "ΣΑΛΕΜΕΝΟΙ" στα μυαλά τους.
Και εδώ θα συμφωνήσω με τον Harilatron: Προφανώς κάπου υπάρχει πρόβλημα όταν η βελόνα του πικάπ πρέπει να κάνει μισό μηνιάτικο (για να ακούς μουσική στο σπίτι σου), αλλά μήπως δεν φαίνεται εξίσου ακατανόητη για τους "απ'έξω" η κατοχή μιας κεφαλής π.χ. Diezel με την ασορτί 4x12 καμπίνα, όταν έχει σαν ορίζοντα τη κατ'οίκον μελέτη, την πρόβα, ή κάποιο live στο π.χ. Lazy ή τα αναλόγων δυνατοτήτων στην πλειοψηφία τους μαγαζιά της Αθήνας;
Με λίγα λόγια: Και σε μένα φαίνεται τραβηγμένο όλο αυτό το πράγμα, τουλάχιστον όπως εμφανίζεται στο video που έγινε αφορμή της κουβέντας. Νομίζω όμως ότι δεν είμαστε και τόσο πολύ καλύτεροι, κιθαρίστες, μπασίστες, κομπιουτεράδες, από πλευράς πετριάς στον εγκέφαλο. Αν εξαιρέσεις τα μέσα δαπανούμενα ποσά και την κάπως πιουρίστικη αύρα των χάϊεντάδων, στα δικά μου μάτια...μοιάζουμε.