kostri

Δεν συνηθίζω να τσακώνομαι διαδικτυακά. Παρενέβην διότι ο LK προσέφερε κάποιες νομικές συμβουλές οι οποίες ήταν κατά την γνώμη μου λάθος και σε περιβάλλον μη ειδικών, όπως είναι το noiz, επικίνδυνες. Απ’ την στιγμή που άρχισε η παράθεση βιογραφικών, η αντιπαράθεση γίνεται pathetic. Καλό βράδυ σε όλους.

Προφανώς, γράφω πως τα λεγόμενά σου είναι ανακρίβειες διότι έχω τις ειδικές γνώσεις. Πώς αλλιώς θα έλεγα πως κάνεις λάθος; Έχω σπουδάσει(και συνεχίζω) νομικά αλλά αυτό είναι αδιάφορο για το ΝΟΙΖ. Επίσης, κανείς δεν σου ζήτησε να δαπανήσεις χρόνο για να ασχοληθείς με μία υπόθεση. Αλλά πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Θα ασχοληθείς; Αυτό σημαίνει διατύπωση σοβαρής νομικής άποψης. Δεν θα ασχοληθείς; Θα αφήσεις τον Π.Κ. κατά μέρος και θα κάνεις μια χαλαρή κουβέντα η οποία έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες ευτυχούς έκβασης.

Ναι, εννοώ ότι γράφεις ανακρίβειες. Δεν είναι δυνατόν να δηλώνεις νομικός και να δίνεις συμβουλές επικαλούμενος ένα άρθρο του Π.Κ. Αυτή η στάση είναι απαράδεκτη κατά την γνώμη μου όπως απαράδεκτο είναι να μας μιλάς για «νόμιμο τρόπο» άσκησης δικαιωμάτων. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Κι αν παρέθετες μια (νομική) τεκμηρίωση, ποιος θα ήλεγχε τα λεγόμενά σου; Τέλος πάντων, επέστησα την προσοχή στους αναγνώστες και σταματώ εδώ.

Μα Εύη, για να γίνει νομική ερμηνεία πρέπει να υπάρχουν νομικοί. Μια σαλάτα θα γίνει και θα γραφτούν ένα σωρό ανακρίβειες όπως ακριβώς συνέβη στο παρόν thread. Επαναλαμβάνω, στα νομικά πρέπει να υπάρχει αποτελεσματικός έλεγχος των απόψεων.

Όχι δεν λες τι ορίζει ο νόμος. Για να το πεις πρέπει να αναφερθείς: 1.Στους κανόνες δικαίου οποιασδήποτε μορφής, εσωτερικού και διεθνούς δικαίου οι οποίοι διέπουν το καθεστώς των καταγγελιών 2.Στον αντικαπνιστικό νόμο. Τις διατάξεις αλλά κυρίως την φιλοσοφία του. 3.Στη σχετική νομολογία όσον αφορά τις διώξεις για το ανώνυμο των καταγγελιών. 4.Στον ελληνικό και ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, στο βαθμό που αυτός επηρεάζει την αντιμετώπιση των θιγόμενων προσώπων από την έννομη τάξη. Αν νομίζεις πως μπορείς και θέλεις να τα κάνεις όλα αυτά τότε θα μας πεις τι ορίζει ο νόμος. Αλλά και σ’ αυτήν την περίπτωση θα μιλάς στο κενό, διότι εδώ δεν είμαστε νομικοί.

Όπως έχω υποστηρίξει στο παρελθόν, το ΝΟΙΖ δεν μπορεί να είναι χώρος ανταλλαγής απόψεων για τα νομικά ζητήματα. Αυτό το φόρουμ δεν μπορεί να ελέγξει αποτελεσματικά τις “νομικές” απόψεις που εκφράζονται κατά καιρούς απλούστατα διότι δεν αποτελείται από νομικούς. Εφιστώ ξανά την προσοχή στους αναγνώστες, ιδιαίτερα όταν γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένους κανόνες δικαίου. Το «αφού το λέει ο νόμος» δεν σημαίνει τίποτα από μόνο του. Επί της ουσίας, μπράβο στον Νικόλα.

Αν κρίνω κι απ’τα άλλα κλιπς σου, νομίζω σου πάνε πολύ τα νταμποειδή. Αν δοκίμαζες κάτι με λίγο πιο υπόκωφους ήχους και λίγο περισσότερο “μυστήριο”(δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω..) θα σου έβγαινε σε καλό, νομίζω. Uninstall τώρα! ;D ;D (vst δεν είναι?) Επίσης, για τύμπανα τι χρησιμοποίησες?

Ο ήχος που μπαίνει στο 00:33(και 01:25) δεν μου άρεσε. Κατά τα άλλα στο 02:17 μ’αρέσει αρκετά ο ήχος των πλήκτρων. Συνολικά ήταν ωραίο με δυνατά σημεία το μπάσσο και την ρυθμική κιθάρα. Ευχαριστούμε. Σε καλή μας μεριά(ο..χειμώνας).

Εγώ θα επιμείνω στο θέμα της δοκιμής. Αν δεν μπορείς να βρεις στην πόλη σου, κανόνισε μια βόλτα σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Αξίζει τον κόπο. Ο Ampeg που προτάθηκε, προσωπικά μου ακούγεται πολύ ωραία στο utube, εμφανισιακά είναι μια χαρά αλλά όταν τον άκουσα και τον είδα από κοντά έχασα πάσα ιδέα. Ο ήχος άσχημος(καμία σχέση με τον κλασσικό ampeg), τα knobs ψεύτικα, γενικώς δεν μου είπε τίποτα. Αυτή φυσικά είναι η δική μου γνώμη. Γι αυτό νομίζω είναι απαραίτητο να τον(τους) δοκιμάσεις. ;)

Δυστυχώς δεν τους πρόλαβα. Μπορώ να φανταστώ όμως τι εννοείς. Σιγά μην χρειαζόντουσαν εκκωφαντικές εντάσεις οι clash στα gigs. Οι στίχοι τους ήταν αρκετά εκκωφαντικοί για την κοινωνία της εποχής. Mάλλον η μετάβαση στη νέα εποχή ξένιζε περισσότερο τον bo diddley παρά οι ενισχυτές ή τα PA.

Έχεις δίκιο. Ο καθένας με τον πόνο του.

If you can play.. Τι μπορεί να σημαίνει αυτή φράση για τον Bo Diddley. Τι ψάχνουμε τώρα.. Μπορεί να τα μπέρδεψε, όπως λέει ο SF, αλλά ήταν απολύτως σωστός για τα tricks κάθε γενιάς. Και η ένταση είναι σίγουρα συστατικό απαραίτητο στην μουσική των clash.

Δυστυχώς είναι όντως πολύ ακριβοί. Πάντως έχω πάθει πλάκα απ’ τον ήχο. Και έχω λατρέψει το reverb τους(καμία σχέση με το μετριότατο, κατά την γνώμη μου, του Koch studiotone που έχω.. :-\).

Έβλεπα ένα guitar demonstration στο youtube και εντυπωσιάστηκα όχι απ’ την κιθάρα αλλά απ’ τον ενισχυτή. Απ’ την περιγραφή διάβασα ότι επρόκειτο για έναν swart atomic space tone. Δεν είχα ξανακούσει για τον ενισχυτή, απ’ την εμφάνισή του υπέθεσα ότι είναι vintage. Ψάχνοντας περισσότερο βρήκα ότι αυτοί οι ενισχυτές παράγονται σήμερα από έναν Αμερικανό τεχνικό ήχου ονόματι Michael Swart . Διάβασα επίσης την διθυραμβική κριτική του Paul Leary, κιθαρίστα των buthole surfers(o οποίος στον..ελεύθερο χρόνο του κάνει διάφορα ανέμπνευστα ;D πράγματα όπως παραγωγές σε U2, Sublime etc.) Δείγματα ήχου εδώ http://www.swartamps.com/sound_samples.htm Ένα utube με συμπαθητικό ήχο (ηχογράφηση με m audio sputnik) Swart Atomic Space Tone vs. Swart Atomic Space Tone Pro-GTV Αυτοί είναι οι swart, λοιπόν. Κατά την γνώμη μου, απίθανος ήχος, reverb, tremolo αλλά και εμφάνιση. Αν κάποιος ξέρει κάτι παραπάνω ας το μοιραστεί. Επίσης θα ήθελα να μάθω αν μπορώ να τους βρω στην Αθήνα. Ευχαριστώ.

Μπράβο σας. Σπουδαία κίνηση. Ανεβαίνετε ακόμα περισσότερο στην εκτίμησή μου. Αλίμονο αν άφηνε ο καθένας τον άλλο μόνο του αυτή τη μαύρη εποχή. Σαφώς οι blues wire στηρίζουν την μουσική τους με την στάση ζωής τους. Γι αυτό είναι σπουδαίοι.

Γενικώς, νομίζω πως οι μουσικοί όχι μόνον δεν κατανοούν καλύτερα την μουσική αλλά είναι και “αναρμόδιοι” να το κάνουν. Όπως κάθε μορφή τέχνης έτσι και η μουσική αφορά όποιον τύχει να την συναντήσει. Οι δημιουργοί μπορεί να θέλουν να μιλήσουν σε 5 φίλους τους, στους επαΐοντες του Berklee ή στο πνεύμα του Stravinsky. Όλα αυτά φυσικά είναι για τον υπόλοιπο κόσμο αδιάφορα διότι, είπαμε, η μουσική αφορά τους πάντες. Επίσης, οι μουσικοί συνήθως αυτό που κάνουν καλά είναι να ..παίζουν μουσική. Αυτό δεν σημαίνει πως ακούν καλύτερα. Στην ουσία δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο απ’ το ότι μπορούν ή εν πάση περιπτώσει φιλοδοξούν να εκφραστούν μέσω αυτής. Σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. για τύπους όπως ο dj shadow) φαντάζει αδύνατο να μην συνδέσουμε την μουσική παραγωγή με την ποιοτική και ευρεία ακρόαση μουσικής. Αλλά γενικώς, δεν χρειάζεται να το κάνουμε. Προσωπικά, σπανίως θαυμάζω την μουσική παιδεία των μουσικών. Ακόμα και άνθρωποι που ακούω και μ’ αρέσουν, διαπιστώνω συχνά πως έχουν ακούσει πολύ λιγότερη μουσική απ’ όση φανταζόμουν. Βεβαίως, κάποιοι ακροατές έχουν ασχοληθεί τόσο πολύ και έχουν οξύνει το αισθητικό τους κριτήριο σε τέτοιο βαθμό που ξεχωρίζουν απ’ το..πόπολο ;D. Δεν είναι δυνατόν ο Πετρίδης, ο Ζήλος ή ο Μηλάτος να αντικατασταθεί π.χ. από ένα μουσικό φόρουμ(καλή ώρα :)). Φυσικά μπορεί κανείς να αμφισβητήσει όποιον θέλει, μπορεί να παρακολουθεί όποια αρθρογραφία θέλει και να δει τι του ταιριάζει. Αλλά δεν μπορεί να φαντάζεται πως επειδή σήμερα υπάρχει σχεδόν ίση δυνατότητα (ηλεκτρονικής έστω) έκφρασης, η άποψή του έχει την ίδια βαρύτητα με την άποψη ανθρώπων που έχουν αφοσιωθεί στην ακρόαση μουσικής για μισόν αιώνα. Άρα ποιος δικαιούται δια να ομιλεί; Όλοι φυσικά, αλλά δεν όλοι το ίδιο.

Σαφέστατα όχι. Τηρουμένων των αναλογιών, οι οποίες δεν αφορούν μόνο την αριθμητική διαφορά των πληθυσμών αλλά και πιο ποιοτικές παραμέτρους (π.χ. στον Καναδά η στήριξη των νέων καλλιτεχνών αποτελεί επίσημη κρατική πολιτική με απτά αποτελέσματα) η ελληνική στιχουργία βρίσκεται σε εξαιρετικό επίπεδο. Η Ελλάδα(δεν μιλώ φυσικά για τον κόσμο αλλά για τις πολιτικές ηγεσίες) μισεί κυριολεκτικά την νέα δημιουργία και είναι απορίας άξιον πώς αυτή έχει προκύψει. Συγκριτικά λοιπόν, όσον αφορά τις γλώσσες που γνωρίζω καλά (αγγλικά, γαλλικά) οι Έλληνες στιχουργοί(Κ. Βήτα, Αγγελάκας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, the boy κ.α.) λένε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Κάποιες φορές εντάσσονται μάλιστα στην παράδοση της νεοελληνικής ποίησης η οποία κατά την γνώμη μου είναι κυριολεκτικά ζηλευτή από πολλούς πολιτισμούς. Κομμάτι της ελληνικής αγγλόφωνης μουσικής (π.χ. last drive, bokomolech, earthbound) έχει επίσης εξαιρετικούς στίχους. ;)

Εδώ και ώρα τρώγομαι να ποστάρω άλλη μια τοπ 5 λίστα. Συγνώμη αλλά 5 είναι πολύ λίγα ρε παιδιά. Λένα Πλάτωνος – Ο Μάρκος Εν πλω – Χωρίς κανόνα Lost bodies – Αξέχαστο Αγγελάκας – Μέσα μου ο αέρας που φυσά Xaxakes – fly Αν ακολουθήσει κι άλλη λίστα, μη με βρίσετε ;D

Θανάσης Παπακωνσταντίνου ;)

Απαντώ κι εγώ με την ευρεία έννοια του ροκ. Χωρίς αξιολογική σειρά: 1. Στέρεο Νόβα – (Όλα. Αν έπρεπε σώνει και ντε να διαλέξω: ) Ηλίθια αστεία 2. Τρύπες – Γιορτή 3. Spy f & the Zakulas – Άφραγκο Αγόρι 4. Σιδηρόπουλος – Σοβαροί κλόουν 5. Θ. Παπακωνσταντίνου – Ο μάντης Τειρεσίας(ή ..οποιοδήποτε άλλο)

-Τα τύμπανα, παικτικά, είναι πολύ καλά. Μακάρι να είχαν λίγο καλύτερο, φυσικότερο ήχο. Πάντως, είναι, κατά την γνώμη μου, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του κομματιού. -Η κιθάρα παραείναι μπροστά και είναι όντως κάπως ξερή. -Δεν ακούω καθόλου το μπάσσο. -Το πιάνο σα να μου φαίνεται λίγο προχειρογραμμένο, ίσως φταίει ο ήχος του, ίσως το παίξιμο. Επίσης νομίζω πως θάβεται λιγάκι. -Τα διάφορα samples μου άρεσαν πολύ ως ιδέα. Θα έλεγα όμως πως δεν έχουν κάτσει καλά στην μίξη. Ακούγονται ανεπεξέργαστα και δεν συμβάλλουν τόσο στην δημιουργία μιας ιδιαίτερης ατμόσφαιρας. Δεν ξέρω βέβαια τι ηχητικό αποτέλεσμα θέλατε να έχετε. Απλώς, πέφτουν στο κομμάτι κάπως σαν κεραυνοί εν αιθρία. Συνολικά, έχει ενδιαφέρον και με λίγο περισσότερη δουλειά νομίζω πως μπορείτε να έχετε ένα πολύ πιο δεμένο αποτέλεσμα.

Το κομμάτι, λόγω της μίξης που έχεις κάνει, είναι κάπως άνευρο. Είμαι σίγουρος πως αν ξαναδείς εντάσεις, panning, eq κτλ. θα αναδειχθούν πράγματα που τώρα μπερδεύονται μεταξύ τους κι τελικώς “μουρμουρίζουν” περισσότερο παρά ακούγονται. Αν και η 80’s hard rock αισθητική δεν μου είπε ποτέ τίποτα, το παίξιμο(ιδιαίτερα στην κιθάρα), η σύνθεση, οι στίχοι και η ερμηνεία σου είναι, νομίζω, σε εφάμιλλο επίπεδο με τα συγκροτήματα στα οποία αναφέρεται η μουσική σου. Εύχομαι καλή συνέχεια. :)

Θα προσπαθήσω να βοηθήσω κι εγώ. Απ’ ό,τι διαβάζω το πρόβλημά σου είναι το χαμηλό επίπεδο των σπουδών σου. Σε αυτό μπορούν να σε βοηθήσουν μόνον άνθρωποι με εμπειρία στην πανεπιστημιακή κοινότητα της μουσικής. Είναι τελείως άστοχο να σου πω εγώ που έχω κάνει διαφορετικές σπουδές απ’ τις δικές σου ποιο πανεπιστήμιο(και πολύ περισσότερο ποια ..χώρα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) παρέχει όντως υψηλό επίπεδο σπουδών. Προτίμησε να μιλήσεις με καθηγητές, φοιτητές κτλ. μου εμπιστεύεσαι και εκτιμάς. Σίγουρα θα έχεις έρθει σε επαφή με βιβλιογραφία και ανθρώπους που κινούνται στο αντικείμενό σου. Αν δεν το έχεις κάνει, θα σε συμβούλευα να το κάνεις άμεσα. Μόνον έτσι θα έχεις μια ακριβή εικόνα των πραγμάτων. Πέραν αυτών των βασικών παρατηρήσεων, η γενική μου γνώμη είναι ότι το υψηλό επίπεδο σπουδών δεν παρέχεται απαραίτητα(και, σίγουρα, όχι μόνον) από την λίστα των τοπ 10 πανεπιστημίων του κόσμου. Ασφαλώς η φοίτηση σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο σου δίνει καλύτερες προϋποθέσεις όσον αφορά την είσοδό σου στην αγορά εργασίας αλλά μέχρι εκεί. Δεν απαξιώνω τα φημισμένα πανεπιστήμια αλλά λέω πως, σύμφωνα με την δική μου εμπειρία(σε άλλα αντικείμενα, άσχετα απ’ το δικό σου), το βασικό ποιοτικό τους προβάδισμα αφορά, πλέον, την υλικοτεχνική υποδομή και όχι πολλά περισσότερα πράγματα. Ο λόγος είναι ότι όλο και περισσότερα πανεπιστήμια, στην σημερινή εποχή, λειτουργούν περισσότερο με τους νόμους της αγοράς και λιγότερο με τους κανόνες της πανεπιστημιακής δεοντολογίας. Μεγάλη κουβέντα, δεν θέλω να την αρχίσω, απλώς προσπαθώ να τεκμηριώσω πρόχειρα τον συλλογισμό μου. Καλό κουράγιο. :)

Και το τελευταίο της(you are not alone), εξαιρετικό είναι. Τέλεια μουσική για παιδιά. Μπράβο σου. Δεν ξέρω κάτι σχετικό. Θες να μας πεις?

Tις προάλλες άκουσα στο ραδιόφωνο τον Θανάση Μήνα να λέει πως ο Solomon Burke και η Mavis Staples είναι οι μόνοι απ’ την παλιά θρυλική γενιά της soul οι οποίοι εξακολουθούν να κάνουν καταπληκτικούς δίσκους. Είχε δίκιο, όποιος ακούσει τι έκαναν την τελευταία δεκαετία αυτοί οι άνθρωποι θα πειστεί.