kostri

Θέλεις σώνει και ντε να ακούσεις αρνητικά σχόλια? ;D Εγώ δεν έχω αρνητικές εντυπώσεις απ’ τον δίσκο. Μόνο δύο σημεία θα παρατηρούσα που μπορείς ενδεχομένως να τα πεις αρνητικά. Το είδος που παίζετε και στην πιο “ροκ” μορφή του(π.χ. mogwai) και στην πιο ηλεκτρονική(π.χ. boards of Canada) αλλά και στην πιο ακουστική/πειραματική(π.χ. sigur ros ή ακόμα και Tiersen) έχει πλέον διαγράψει έναν αισθητικό κύκλο και έχει αρχίσει να επαναλαμβάνεται. Δεν βγαίνουν μπάντες σαν τους Godspeed το τελευταίο διάστημα, βγαίνουν όμως πολλοί που θέλουν να παίζουν σαν τους Godspeed. Θέλω να πω πως είναι λίγο δύσκολο να κάνεις κάτι πραγματικά προσωπικό, δηλαδή διαφορετικό, σ’ αυτό το είδος. Έχετε όμως στιγμές που είναι πραγματικά προσωπικές όπως π.χ. όταν εμφανίζεται η φωνή στο Lullaby(η αγαπημένη μου στιγμή του δίσκου). Νομίζω πάντως πως όσο παίζετε τόσο θα αρχίσετε να “διακινδυνεύετε” μια πιο προσωπική έκφραση. :) Το δεύτερο σημείο είναι η ερμηνεία του «Μετρώντας». Δεν με έπεισε. Νομίζω πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να τραγουδήσεις πραγματικά καλά σ’ αυτό το είδος στην ελληνική γλώσσα. Η αλήθεια είναι πως μου μοιάζει λίιιιγο με έντεχνο(προσοχή, μόνο για την φωνή μιλάω, όχι για την πολύ όμορφη ενορχήστρωση). Αυτές είναι οι παρατηρήσεις μου. Μπορούν κάλλιστα να μην θεωρηθούν αρνητικές, όμως. Άρα δεν ξέρω αν σε ικανοποίησα. ;D

Μπορείς να ακούσεις τον δίσκο a sufi and a killer. Πολύ καλός, κατά τη γνώμη μου.

Ναι, έχει κάτι περίεργο αυτός ο δίσκος. Είναι πολύ σκοτεινός. Σίγουρα η συμμετοχή των αυτοχείρων Chesnutt και Linkous(οι οποίοι, και οι δύο, άφησαν σπουδαίο έργο) συντελεί στη βαριά ατμόσφαιρα.

Τα κομμάτια του δίσκου είναι γραμμένα απ τον DangerMouse και τους Sparklehorse. Πρόκειται, εκτός των άλλων, για την τελευταία δουλειά του σπουδαίου Mark Linkous ο οποίος αυτοκτόνησε τον Μάρτη του 2010. Πολλές αξιοπρόσεκτες συμμετοχές(Iggy Pop, Wayne Coyne, Vic Chesnutt κ.α.) και πολλές όμορφες μουσικές. Dark Night Of The Soul - David Lynch, Danger Mouse and Sparklehorse http://www.dnots.com/

Α μόλις θυμήθηκα ότι είχα φτιάξει τον ήχο(και την “μουσική επένδυση” εγώ την έχω κάνει.. ;D) σ’ αυτό το ταινιάκι με το zoom. Είναι όλα ηχογραφημένα με το zoom. Έχει κατέβει πάρα πολύ η ποιότητα λόγω upload. http://www.redbullremake.gr/#/remakes/sortby=date/page=1/videoID=162/ Ελπίζω να βοηθήσει κάπως :).

Το h2 ήταν φίλου. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να βρω κάτι απ' αυτό. Σίγουρα όμως μπορώ να σου δώσω πολλά πράγματα από h4. Αν και δεν χρειάζεται διότι το μηχάνημα είναι απλά κορυφαίο. Έχω δει να το χρησιμοποιούν και σε κινηματογραφικές δουλειές με εξίσου καταπληκτικά αποτελέσματα.

Έχω το rode nt 1 και πολλές φορές το αντικαθιστώ με τα μικρόφωνα του zoom h4. Στα δικά μου αυτιά είναι τρομερά καλά. Πολλές ηχογραφήσεις στο myspace(ειδικά ακουστικές/κλασσικές κιθάρες και εξωτερικούς ήχους) με αυτό τις έχω κάνει. Όσο για τις συνθήκες στις οποίες έχει δοκιμαστεί είναι από τα αμφιθέατρα της νομικής Αθηνών και μικρότερα αμφιθέατρα/αίθουσες μέχρι εξωτερικούς χώρους(για τον αέρα χρησιμοποιείς το αντιανεμικό που έρχεται μαζί με το zoom) και την συναυλία του Cave στο ελληνικό. Δηλαδή παντού ;D. Φαντάζομαι ότι με το h2 δεν θα έχεις πολύ χειρότερο αποτέλεσμα. Προσωπική εμπειρία από το h2 έχω μόνο από διαλέξεις(πάλι στη νομική) με καλά αποτελέσματα.

Χρησιμοποιώ, για τον ίδιο σκόπο αλλά και για ηχογραφήσεις πρόβας και συναυλιών, το zoom h4. Απ’ ό,τι βλέπω στους καταλόγους κάποιων γνωστών μαγαζιών του εξωτερικού, δεν υπάρχει πλέον. Αλλά νομίζω πως μια χαρά θα κάνεις την δουλειά σου και με το zoom h2(γύρω στα 170 ευρώ, σήμερα) Υπάρχει και το h4n το οποίο είναι ουσιαστικά η αναβάθμιση του h4, με πολλά και χρήσιμα νέα χαρακτηριστικά. Η τιμή όμως ανεβαίνει(γύρω στα 330 ευρώ). Υπάρχουν κι άλλες λύσεις. Μιλώ για τα zoom διότι αυτά ξέρω.

Κλασσικό πρόβλημα. Αναγκαίο κακό η ταμπέλα. Ας το προσπαθήσουμε... Το έχω ακούσει ήδη αρκετές φορές το ep(και όσο το ακούω τόσο μου αρέσει :D). Θα προσπαθήσω να βοηθήσω με το να σας πω τα βασικά συγκροτήματα που μου θυμίζει. -the books(οι οποίοι είναι πολύ αγαπημένοι μου) -your hand in mine (το έχω ήδη πει στον Πέτρο) -mice parade(τα λόγια περιττά) -radiohead(για κάποιο περίεργο λόγο..) Αν δούμε τις ταμπέλες αυτών των συγκροτημάτων σε συνδυασμό με τι πιστεύω εγώ για την μουσική σας(σκέτη, χωρίς να συγκρίνεται με κάτι) θα κράταγα τα : indie, experimental, post rock. Παρ’ όλα αυτά, κανείς απ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς ΔΕΝ δηλώνει την κινηματογραφική σας αισθητική(ακούγεται δηλαδή σαν soundtrack χωρίς να υπάρχει ταινία :)) η οποία κατά τη γνώμη μου είναι πρωτεύουσα στην μουσική σας. Δεν ξέρω όμως κάποια ταμπέλα που να το δηλώνει αυτό..

Καλώς ήρθες! Απ’ το κομμάτι που ανέβασες συγκράτησα την τεχνική σου η οποία είναι σε καλό επίπεδο για την ηλικία σου :). Αν μου επιτρέπεις μια συμβουλή, θα σου πρότεινα να ακούς πολύ μουσική. Από όλες τις εποχές και φυσικά και από την εποχή σου. Συμβαίνουν πολύ αξιόλογα πράγματα και σήμερα και έχουμε κάθε λόγο να τα τσεκάρουμε. Καλή συνέχεια στη μουσική σου! :)

+1 :) Ό,τι θέλει κάνει πια ο Ribot. Γίνεται συνεχώς καλύτερος.

::)

Ναι. Ο περισσότερος κόσμος που γνώρισα όσο έμεινα στην ..πολιτισμένη Εσπερία τον ήξερε(όπως και τον Καζαντζάκη). Α, περιττό να πω ότι ξέρουν τους αρχαίους πολύ καλύτερα από μας. Έχω Ιταλίδα φίλη που απαγγέλει απταίστως Όμηρο κι εγώ δεν καταλαβαίνω την τύφλα μου. Είναι ..μπανάλ βρε παιδί μου ο Όμηρος για την νεοελληνική παιδεία ::). Για τους Αμερικάνους δεν ξέρω. Δεν τους έχω δει ούτε με το κιάλι. ;D Σταματώ το off topic.

Διαφωνώ τελείως με την άποψή σου. Είναι εξωφρενικό να αποδίδουμε την νέκρωση ενός μουσικού είδους(και την μετατροπή του σε μουσειακό, όπως σωστά λες) στην απουσία “μυθικής δύναμης”. Ειδικά όσον αφορά αυτό που αποκαλούμε ρεμπέτικο σαφώς δεν συνέβη αυτό. Αν υπάρχει “μυθική δύναμη” στην μουσική, το ρεμπέτικο είχε περίσσευμα :). Είναι σαφώς απ’ τα πιο ιδιαίτερα, μεστά και γνησίως λαϊκά είδη που είδαμε στην νεότερη ιστορία της ελληνικής μουσικής. Το γιατί έχει νεκρωθεί είναι μια μεγάλη κουβέντα που πρέπει, κατά την γνώμη μου, να συμπεριλάβει πολύ ευρύτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των νεοελλήνων κατά τη μεταπολεμική και ιδίως κατά την μεταπολιτευτική περίοδο. Όλα αυτά νομίζω πως δεν έχουν σχέση με το γιατί το blues(το οποίο όντως, ως επίσης γνησίως λαϊκή μουσική, υφολογικά και στιχουργικά μοιάζει με το ρεμπέτικο) ζει, βασιλεύει και εξελίσσεται στις μέρες μας. Αν θέλουμε ντε και καλά να κάνουμε σύγκριση πρέπει να δούμε την εξέλιξη των πολιτισμικών χαρακτηριστικών των δύο λαών. Αυτό που αποκαλείς «ψυχισμό» είχε άλλη πορεία στις δύο χώρες και το ότι το ρεμπέτικο δεν μπορεί(?) να εκφράσει τον «ψυχισμό» του νεοέλληνα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι φταίει αυτό. Ο νεοέλληνας της μεταπολίτευσης δεν ενδιαφέρθηκε για αυτήν την ιστορία. Δεν λέω πως η ευθύνη είναι όλη δική του (άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή). Είναι πολύ σημαντικό να δούμε πάντως πως τις λίγες(δυστυχώς) φορές που η λαϊκή μουσική των δεκαετιών 30-40 χρησιμοποιήθηκε ως επιρροή με δημιουργικό τρόπο και προσωπική έκφραση(Θ. Παπακωνσταντίνου, Αγγελάκας και ίσως ο Παπάζογλου σε κάποια κομμάτια) τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά. Το παράδειγμα είναι ατυχές. Τον Καβάφη τον ξέρουν. Αλλά συμφωνώ με την σκέψη σου, θα μπορούσες να αναφέρεις κάποιον άλλον ποιητή(π.χ. Καρυωτάκη).

Άλλη μια πολύ καλή παρουσία. Δεν την είχα πάρει χαμπάρι και πραγματικά έχει ωραία και ξεχωριστή αισθητική. Επιτέλους βλέπουμε όλο και περισσότερο κόσμο(μουσικούς και ακροατές) να ενδιαφέρεται για αυτές τις ωραίες μουσικές της νέας σκηνής που έχει προκύψει. :)

Πολύ καλό. Επίσης πολύ καλή δουλειά και στα υπόλοιπα κομμάτια(myspace). Εμένα μου αρέσει η προφορά, δεν με ενοχλεί να φαίνεται η μη αγγλοσαξονική προέλευση ενός συγκροτήματος. Μπράβο και καλή συνέχεια! :)

Ακριβώς

Απλά λέω ότι συχνά μπερδεύουμε την τεχνολογική ή τεχνική εξέλιξη με την καλή μουσική. Τίποτα παραπάνω. :)

Τεράστιος παίχτης. :D Βέβαια, προσωπικά δεν συμφωνώ με τον ισχυρισμό ότι με τον Χιώτη προόδευσε το μπουζούκι. Σαφώς έπαιξε διαφορετικά απ’ τους μπουζουξήδες της εποχής του αλλά αυτό δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι έπαιξε καλύτερη μουσική. Το ότι έκανε το μπουζούκι ηλεκτρικό και τετράχορδο ή το ότι έπαιζε γρήγορα μας κάνει συχνά να ξεχνάμε ότι πίσω απ’ τον Χιώτη υπάρχει το άφταστο μπουζούκι της δεκαετίας του 30. Άρα, είναι σπουδαίος μπουζουξής ο Χιώτης(για κάποιους ο σπουδαιότερος) αλλά μην συγχέουμε την τεχνική ή τεχνολογική πρωτοπορία με την πρόοδο και την καλή μουσική.

Στα χρήματα που διαθέτεις υπάρχει και το fender jaguar. Το έχω ένα χρόνο περίπου. Στο προτείνω διότι αφενός έχει εξαιρετική ποιότητα κατασκευής και αφετέρου είναι πολύ ευέλικτο ηχητικά. Δεν έχω παίξει ποτέ το είδος που παίζεις αλλά νομίζω πως μπορεί να σε καλύψει. Στα μαγαζιά της Αθήνας είναι διαθέσιμο(τουλάχιστον, πέρυσι ήταν).

Ακούω τον Koch μου να την ζητάει. Της γράφει ποιήματα, δεν κοιμάται για κείνην τα βράδια…

Πάντως αν ο ήχος έστω μοιάζει με αυτόν του βίντεο, προσωπικά θα το σκεφτόμουν ΠΟΛΥ πριν τους αλλάξω. Πολύ γλυκός αλλά και ζωντανός(όχι μουντός) ήχος. Άσε δε που οι κιθάρες αυτές είναι μια ομορφιά. Πω πω.. Συμπτώματα GAS μου χτυπούν την πόρτα.. ::)

+1 ;D. Το έχω δηλώσει κι εγώ με άλλες αφορμές. ;D Ειδικά με birthday party πολύ θα ήθελα να τον δω. Άσχετο, πριν λίγο καιρό πέθανε ο τρομερός κιθαρίστας τους R. S. Howard(αφήνοντας έναν πολύ ωραίο δίσκο, pop crimes τον λένε)

Ο βασικός περιορισμός είναι τα κανάλια. Το lite προσφέρει συνολικά 8 audio/midi κανάλια(προσοχή, όχι 8 audio ΚΑΙ 8 midi όπως εύκολα μπορεί κανείς να παρανοήσει απ’ το site της ableton). Αν δεν σε πειράζει αυτό, προχώρησε. Φαντάζομαι πως απ’ τη στιγμή που είσαι αρχάριος στα DAW, δεν θα σε απασχολήσει σε πρώτη φάση.

Την είχα δει πριν καιρό. Ωραία είναι αλλά φαίνεται να κουράζεται ο Cave απ’ τον συνεντευξιαστή… Πάντως προέρχεται απ’ την τρομερή περίοδο της προετοιμασίας του abattoir blues(δηλαδή του καλύτερου δίσκου των 00’s ;D)…