dienekes

Ηλία δεν ξέρω αν έχεις πρόβλημα με το... μέγεθος, αλλά το Big Muff είναι κάπου 4 φορές μεγαλύτερο από το DS-1... 8) Στο λέω αν τυχόν δεν το έχεις δει από κοντά. Επίσης, είναι θέμα ορολογίας εν πολλοίς, αλλά πραγματικά θεωρείται fuzz και όχι distortion, άσχετα αν μπορείς να πάρεις distorted ήχους. Λέω δηλαδή το... αντίστροφο απ'αυτό που λέει ο Funk. :wink: Εγώ θα σου πρότεινα, μιας και δεν θέλεις να ξοδέψεις πολλά, να κοιτάξεις και το MXR Distortion +. Έχει έναν αρκετά ξεχωριστό ήχο από τα άλλα γνωστά πετάλια (DS-1 και Tube Screamer δηλαδή) και μπορεί να σου αρέσει περισσότερο. :wink:

Τάκη... Καιρός είναι να αποκαλύψεις επιτέλους την συγγενική σχέση που έχεις με τον Κάτμαν... Και μήπως νομίζεις ότι δεν καταλάβαμε ποιος παίζει κιθάρα στο προσεχώς-τρις-πλατινένιο CD του;;;; :P :P :P

:lol: :lol: :lol: Τα πολυυυυυυύ παλιά χρόνια που έβγαινε ο SD πήγαινα στο Ζοζέφ στον Πειραιά και έπαιζα μερικές φορές, απίστευτος ενισχυτής, ο πρόδρομος των modelling... εχμ... πραγμάτων που έχουμε σήμερα. Το πιο κοντινό ανάλογο θα ήταν μάλλον ο Flexi. Αν έβρισκα έναν και μερικά modules θα τον χτύπαγα ανηλεώς. Και σιγά μην τον έδινα μετά! 8)

Σύμφωνα με... έγκυρες πηγές, ο αντιπρόσωπος στη Γερμανία άλλαξε πρόσφατα. Επίσης κάποιος στη Γερμανία λέγεται ότι έχει αγοράσει έναν μεγάλο αριθμό από Parker από κάποια έκθεση και πρόκειται να τις διαθέσει σε πολύ ενδιαφέρουσες τιμές. Έχετε το νου σας! :wink:

Την Santana στην Ελλάδα θα τη δοκιμάσεις στο Ζοζέφ.

Σε κάποιο site διάβασα κάποιες πολύ χρήσιμες συμβουλές για την ηχογράφηση ακουστικής/κλασσικής κιθάρας, τις οποίες και μεταφέρω στους φίλους συμφορουμίτες που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν καλοκαιριάτικα. Συνοπτικά: 1) Αποφύγετε να βάλετε μικρόφωνο κοντά στο soundhole. Αντιθέτως προτιμήστε το σημείο ένωσης του μπράτσου με το σώμα. :wink: 2) Πειραματιστείτε με δυναμικά ΚΑΙ πυκνωτικά μικρόφωνα, ακόμα καλύτερα με συνδιασμό τους 3) ¶λλη θέση τοποθέτησης του μικροφώνου: κοντά στ'αυτιά του οργανοπαίκτη! Σκεφτείτε το: έτσι ηχογραφείτε όσο γίνεται πιο πιστά αυτό που ακούτε! 4) Δύο πυκνωτικά μικρόφωνα τοποθετημένα ψηλά και μπροστά από τον κιθαρίστα. Ανάλογα με την ακουστική του χώρου παίρνουμε έτσι την (φυσική) αίσθηση του βάθους Τώρα αν κάποιος διαθέτει αρκετά μικρόφωνα και την ανάλογη κονσόλα το καλύτερο θα ήταν να γράφει χρησιμοποιώντας όσες περισσότερες θέσεις λήψης μπορεί, αν και αυτό μπορεί να αποδειχτεί κάπως άβολο για το μουσικό. :? Τέλος, προσωπική μου εκτίμηση για οποιοδήποτε ακουστικό όργανο (και φωνή) είναι ότι μια λαμπάτη προενίσχυση είναι must, φυσικά αυτό είναι τελείως υποκειμενικό θέμα.

Ηλία, τον Seymour Duncan που είναι στην πάνω φωτογραφία, ξέρεις, κάτω απ'όλη αυτή τη σαβούρα :lol: μήπως τον πουλάς;;; :P

Να συνεισφέρω στις προτάσεις; (αν προσανατολίζεσαι σε κάτι "τύπου LesPaul) Αυτή: http://www.thomann.de/thoiw2_artikel-161198.html Αν και, προσωπικά θα προτιμούσα αυτή: :wink: http://www.thomann.de/thoiw2_artikel-180942.html Κατάλληλες για κάθε στυλ μουσικής. :wink:

Αγαπητέ φλίππερ, ρίχνωντας μια ματιά και στα προηγούμενα posts σου, υποψιάζομαι ότι διακατέχεσαι από ένα σοβαρό κόλλημα απέναντι στους εγχώριους προμηθευτές, που εκφράζεται ενίοτε υπερβολικά. Ηρέμησε Όλοι την έχουμε πατήσει στο παρελθόν, αφού δε σου κάνουν μην αγοράζεις απ'αυτούς και τελειώνει εκεί το θέμα. Ηρέμησε Τις αρχές αυτού εδώ του forum καλώς ή κακώς πρέπει να τις σέβεσαι και να μην ξεκινάς με την παραδοχή ότι ο άλλος είναι κακοπροαίρετος ή έχει κάτι να κρύψει. Από τη δική μου εμπειρία, οι άνθρωποι έχουν κάθε διάθεση να ακούσουν αν έχεις να προτείνεις κάτι Τέλος... ... θυμήθηκα να σου πω να ηρεμήσεις; :P :wink: :wink:

Αυτά είναι, όλες οι μεγάλες προσωπικότητες της μουσικής σκηνής στην επαρχία πάνε τώρα το καλοκαίρι, αλί από εμάς που θα μείνουμε εδώ στο καμίνι... :cry: :P :P

Ακόμα καλύτερα ο Pearly Gates Plus, που διακινείται μόνο από το δίκτυο της Fender. Αν θέλει να κάνει χειρουργική βέβαια. Ο Lil'59 είναι κατά τη γνώμη μου ο πιο ευέλικτος "small humbucker" που κυκλοφορεί και θα τον πρότεινα για οποιαδήποτε κιθάρα.

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Τέλος καλό λοιπόν!

Το ερώτημα δεν είναι σχετικά με το ποιον του Εδουάρδου, αλλά κατά πόσο ισχύει αυτό που υποστηρίζει για τις αρμονικές του 24ου τάστου.

Ρίξτε μια ματιά σ'αυτό: http://www.edromanguitars.com/tech/22vs24.htm Κατά πόσο συμφωνείτε; Ο Ed Roman έχει γενικά μια φήμη ότι είναι παρλαπίπας και ολίγον καραγκιοζάκος, αλλά εδώ έχει δίκιο ή όχι; :?

Χε χε, Τακούλη χαίρομαι που... έπεσα μέσα :P αν και με προβλημάτισες σε κάτι, για το οποίο πιο κάτω. Παρενθετικά να σου πω να μην τρελλαίνεσαι με το "απαίσιο" Floyd, η κιθαρίτσα μου που έχω στο avatar έχει Floyd και ακούγεται μια χαρά "ακουστικά", όπως γράφω. Σε πρώτη φάση, κάντο το ρημάδι κομμάτια, καθάρισέ το καλά και ξανατοποθέτησέ το. Μπορεί να δεις μεγάλη βελτίωση. :wink: Προφανώς παίζουν όλα ρόλο μεταξύ των οποίων και οι αποστάσεις των μαγνητών από τις χορδές. Μήπως είναι πολύ ψηλά στη Squier? Εννοείται ότι η SRV θα ακουγόταν πολύ καλύτερα, όσο για τα locking tremolo, όταν έρθεις με το καλό Αθήνα (πότε?), πάμε μια βόλτα μέχρι τον Τρίμη να δοκιμάσουμε καμιά από εκείνες τις Ibanez που προκαλούν... εκσπερματώσεις, αυτές ντε με τα σατανικά edge pro. :lol: Ο προβληματισμός μου τώρα. Έλεγα προσεχώς να αποκτήσω πάλι μετά από χρόνια μια Fender κιθάρα (όταν λέμε Fender εννοούμε original, έτσι; ). Υπάρχει πιθανώς η δυνατότητα να φέρω μία από Αμερική. Εδώ σε θέλω τώρα. Έλεγα για μια American Deluxe Ash, λόγω της ευελιξίας στον ήχο και της πολύ προσεγμένης κατασκευής, όπως λένε. Αλλά τώρα με προβληματίζεις. Και σκέφτομαι και μια (πολύ ακριβότερη) Eric Johnson Signature. Και ας μην έχει locking κλειδιά και λοιπές ευκολίες. Αν υπάρχει τέτοια διαφορά στο feeling και η κιθάρα είναι στημένη να "ακούει", ας πούμε, σε μικρομετρικές ρυθμίσεις των ποτενσιομέτρων, ή, ακόμα περισσότερο, στην πένα, τότε είναι εκ'των πραγμάτων μια κιθάρα που θα ακούγεται καλά ότι και να της βάλεις, πετάλια, ενισχυτές, πάντοτε αστέρι θα είναι. :? Τάκη σε μισώ! :evil: :P :P Λοιπόν, μετά τη Suhr μια SRV στο πρόγραμμα? 8) :P

Λοιπόοοοον.... Τα άκουσα 2-3 φορές έκαστο. Gimme some more of this blue stuff, please! ¶ντε ρε επτανήσιε, κατέβα Αθήνα να τα ακούσουμε και από κοντά! Μου άρεσε ο ήχος στο track #1 πολύ περισσότερο. Πολύ λιγώτερο hot οι μαγνήτες και "αναπνέουν" περισσότερο. Αλλά είναι και θέμα γούστου, και ανάλογα με το κομμάτι και το στυλ. Στη track #2 πέρα του μεγαλύτερου compression μου δίνεται η εντύπωση ότι η κιθάρα είναι "όλο μαγνήτες", ότι δηλαδή δεν υπάρχει ο "ακουστικός" τόνος που έχουμε συνηθίσει να συσχετίζουμε με μια "καλή" strat. Τελείως υποκειμενικά βέβαια αυτά... Αναμένωντας την Suhr... 8)

¶σε goat, πήγε ήδη, την αγόρασε την Ibanez! :D ¶ντε cyberjohny, μελέτη τώρα! :D

Να μην φαντάζεσαι. :P Βέβαια, για να πούμε του στραβού το δίκιο, το μπράτσο μου αλλάχτηκε, γιατί ανήκε στην παρτίδα των Kramer που είχε πρόβλημα το "luthier's joint" στο headstock. Για ένα εξάμηνο έμεινα χωρίς κιθάρα, και έπαιζα με μια παλιά που είχα και κάτι δανεικές. :cry: Γιατί βλέπεις η Kramer υποχρέωσε τον Ζοζέφ να στείλει πρώτα το παλιό μπράτσο στην Αμερική. Αλλά χαλάλι. Την παπαριά με το headstock δεν θυμάμαι ποιος την έκανε, αμερικάνοι ή ιάπωνες, είχε να κάνει πάντως με τον τύπο της κόλλας που χρησιμοποιούσαν. Στο www.vintagekramer.com έχει λεπτομέρειες για όποιον ενδιαφέρεται για... προϊστορία. :wink: (Vintage οι Kramer? Ναι. Η πραγματική Kramer δεν υπάρχει πια, την πάτησε το τρένο... που έγραφε πάνω Gibson...).