@vrasidas27 Βασίλη καταλαβαίνω τη διαφωνία σου, ωστόσο για να εξηγήσω και τη λογική που κράτησα το ίδιο tonestack στις τρεις μεθόδους ηχογράφησης είναι προφανώς το αντίθετο από αυτό που περιγράφεις. Εσύ περιγράφεις το "Τι μπορώ να κάνω ώστε να φέρω το vst ηχητικά κοντά στον λαμπάτο ενισχυτή;". Οπότε τότε ναι, συμφωνώ ότι πρέπει να κάνεις το αντίστοιχο tweaking. Εγώ εδώ πέρα ήθελα να διαπιστώσω το αντίθετο, πόσο διαφορετικά είναι αυτά τα τρία πράγματα μεταξύ τους. Δηλαδή το ερώτημα μου ήταν "πώς ερμηνεύει η λάμπα, το τρανζίστορ, και το λογισμικό τον ήχο πχ για ένα τζαζ tone, μπάσο στις 2:00 ακριβώς, μεσαία 12 ακριβώς και ελάχιστα πρίμα". Και όντως διαπίστωσα ότι ηχητικά οι διαφορές είναι πολύ μεγάλες. Τώρα εάν θέλεις μπορώ να προσπαθήσω να κάνω και το αντίστροφο, δηλαδή να προσπαθήσω να πετύχω το ίδιο ηχητικό αποτέλεσμα φτιάχνοντας τον εκάστοτε ήχο, αλλά το θέμα μου είναι ότι σπάνια προσπαθώ να το κάνω αυτό. Συνήθως δεν με απασχολεί το από πού προέρχεται ο ήχος, αλλά το αν μου αρέσει.
@Spyros Delta έχεις τεράστιο δίκιο για τις δυναμικές και το παίξιμο. Βέβαια μιλώντας προσωπικά δεν θέλω να πω ότι δεν πάνε τα χέρια μου, αλλά προτιμώ να το βλέπω σαν την οδήγηση σε διαφορετικά οχήματα, πρέπει στην ουσία να προσαρμόζουμε το παίξιμό μας στις εκάστοτε συνθήκες. Όντως δεν μου αρέσει πού στο vst ο ήχος κομπρεσάρει πάρα πολύ. Πολύ όμως. Σε φάση κάνεις ένα strum σε bridge μαγνήτη και ακούγεσαι edge of break up με την ένταση να είναι στο 2. Και αυτό μου συμβαίνει ακόμα και με low output filtertrons και single coils. Είναι κάτι το οποίο περιορίζει τον παίκτη. Αλλά είναι σαν να οδηγάς πισωκίνητο αυτοκίνητο, δεν θα πλακώσεις τα γκάζια στη στροφή αν δεν θέλεις να driftάρεις. Αν όμως θέλεις, προσαρμόζεις την οδήγησή σου και είναι εκεί.
@fusiongtr Φιούζιε το πείραμα με κάνει να εμμένω στην αρχική υπόθεση. Προτιμώ τον ήχο της λάμπας. Είναι πιο "ζεστός", πιο "natural", και καταλαβαίνω ότι είναι γενικοί όροι που χρησιμοποιώ για κάτι το οποίο δεν βρίσκω ακριβέστερη ορολογία να περιγράψω. Αξίζει όμως να έχει κανείς στο νου ότι είμαι 34, το οποίο σημαίνει πως δεν πρόλαβα τη Χρυσή εποχή της λάμπας, δεν έχω βρεθεί σε πολλές συναυλίες που να έχει πολύ δυνατό ήχο (πού είναι το βασικό πλεονέκτημα της λάμπας) και δεν είμαι έμπειρος παίκτης ώστε να έχω συνηθίσει να παίζω με λάμπα επί σειρά ετών. Στην ουσία τώρα μαθαίνω και τώρα διαμορφώνω γνώμη from scratch. Και ναι, εννοείται κατανοώ πώς μπορώ να κάνω τη δουλειά μου και μετά τρία κάλλιστα. Αλλά:
Με ενισχυτές τύπου katana πιστεύω πως η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ και αγαπώ τα καθαρά του. Απλά το treble δεν θα το ξαναβάλω μετά τη μέση. Βγαίνει υγρό από τα αυτιά ασούμε. Επίσης τα μπάσα του είναι πολύ έντονα. Προσπάθησαν οι άνθρωποι να εξομοιώσουν το "σκάσιμο" της λάμπας, και ως ένα βαθμό το κατόρθωσαν αλλά είναι αρκετά artificial για τα δικά μου γούστα. Λατρεύω το πακέτο που προσφέρει ο πενηντάρης, ένα κόμπο πούπουλο που μπορείς να το μεταφέρεις παντού, να το αποθηκεύσεις παντού, να το πάρεις σε συναυλία και για ήχους μέχρι ελαφριά παραμόρφωση ο μη κιθαρίστας να μην καταλάβει διαφορά στον ήχο, ειδικά μέσα στη μίξη.
Αγαπώ τον ήχο της λάμπας και ίσως πάντοτε θα είναι η go-to επιλογή μου όταν ηχογραφώ με βασικό γνώμονα το ηχητικό αποτέλεσμα. Δεν αγαπώ το βάρος, το μέγεθος, την ευαισθησία, το κόστος αγοράς και συντήρησης, και το να περιμένεις να ζεσταθεί και να κρυώσει χωρίς να μπορείς να το μετακινήσεις.
Μου αρέσει πάρα πολύ η ευελιξία του vst. Για project στο σχολείο π.χ. που πρέπει να περάσω κιθάρες σε ένα τραγούδι και να το έχω έτοιμο μέσα σε δύο μέρες, μου λύνει τα χέρια, ειδικά εφόσον μπορώ να ηχογραφώ και νύχτα. Επίσης όσον αφορά την εμπειρία ηχογράφησης είναι αυτό το οποίο βρίσκω αρκετά inspiring και αυτό το οποίο με κάνει να θέλω να τελειοποιήσω το ηχητικό αποτέλεσμα περισσότερο. Επίσης μου αρέσει και η ιδέα της virtual πεταλιέρας που έχει να προσφέρει, δηλαδή ψηφιακά πετάλια τα οποία δεν χρειάζεται να τα συνδέσεις σε κανένα ρεύμα και ούτε να σκοντάφτεις στα καλώδια (Είμαι και λίγο αδέξιος, χτες όταν ηχογραφούσα σκόνταφτα μόνο πάνω στο καλώδιο της κιθάρας)