Billie Eilish

[Πάνος Χελιδόνης]

you're losing all the fun

Τους έχω ακούσει εκτενώς και σε κάθε άλμπουμ βρίσκω μετα βίας 1 κομμάτι καλό. Αλλά απο SGT Pepper κι ύστερα, αξίζει κάθε άλμπουμ ολόκληρο. Πιο πολύ μουσικά μιλούσα. Ομοίως, δεν άκουγα ποτέ Stones, Pistols & Pearl jam, αλλά αυτό δεν αναιρεί οτι όντως εκπροσώπησαν τις γενιές τους.

 

[kpeyos]

Και σε αυτό έχεις δίκιο. Οι Beatles απο το 1966 και πίσω ΔΕΝ μου αρέσουν καθόλου. Απο το magical mystery tour κι ύστερα αξίζουν στ'αλήθεια για'μένα. Μένει λοιπόν να δούμε αν η Μπίλι θα έχει παρόμοια ωρίμανση ή οχι.

Εγώ μάλλον θα παραδεχτώ ότι απλά δε με αφορά, δεν έχω τα ίδια βιώματα και τους ίδιους προβληματισμούς με ένα παιδί που γεννήθηκε το 2005 και θα προσπαθήσω να αποφύγω το να μοιάσω σε αυτούς που 70 χρόνια πριν έλεγαν ότι το ροκ ν ρολ δεν είναι μουσική. 

 

[Πάνος Χελιδόνης]

Ο Steven Wilson το έθεσε σωστά νομίζω: " I don't belong in the entertainment business, I belong in the music business".

 

[sultan of string]

εγω πάντως θυμάμαι ότι το 1963-64 που συνυπήρχαν τα πρώτα 45άρια τους στο σπίτι μαζί με άλλους δίσκους του 45 και του 50 δεν ξεχώριζα μεταξύ τους. Όλα ήταν ενδιαφέροντα ακούσματα.

Σήμερα εξακολουθώ (κάποιες μέρες κάθε χρόνο) να τα ακούω όλα μαζί με την ίδια χαρά.

 

[Πάνος Χελιδόνης]

δεν ξεχώριζα μεταξύ τους

Ακριβώς. Διοτι τότε δεν υπήρχε διαχωρισμός. Σήμερα έχουμε τη μουσική τέχνη και τα μουσικά τεχνάσματα.

 

[kpeyos]

Ο Steven Wilson το έθεσε σωστά νομίζω: " I don't belong in the entertainment business, I belong in the music business".

Ο Cave νομίζω ότι θα σχολίαζε αυτό του το σχόλιο ως εξής: "Αμυνόμενος παρανοϊκός με παραισθήσεις μεγαλείου". ? 

Όλοι στο entertainment business βρισκόμαστε, τουλάχιστον όσο συνεχίζουμε να παίζουμε με τον ίδιο τρόπο που έπαιζαν τον 17ο αιώνα αλλάζοντας απλά λίγο τα μέσα. Ελάχιστοι αυτοί που προσπαθούν να προχωρήσουν πραγματικά τον ήχο και τη μουσική σήμερα, οι περισσότεροι ανήκουν στον ακαδημαϊκό χώρο και κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. 

 

[Πάνος Χελιδόνης]

Πάντως αυτοί που όλοι ασχολούνται μαζί τους, σίγουρα δεν προχωράνε τη μουσική παραπέρα..

 

[Superfunk]

Πάντως αυτοί που όλοι ασχολούνται μαζί τους, σίγουρα δεν προχωράνε τη μουσική παραπέρα..

Κατσε αρχηγε γιατι με μπρεδευεις.

Δεν προχωρησαν τη μουσικη παραπερα ο Elvis,oι Stones,oι Beatles ,οι Nirvana και εκατονταδες άλλοι?

Ακομα και οι Sex Pistols (τους οποιους προσωπικα θεωρω εκπληκτικους μουσικα) μας απαλλαξαν απο τη σαπιλα των YES,Genesis ,Εmerson Black n' Decker & ξαναηρθε η χαρα στη ζωη μας ?  

Μη κρινουμε λοιπον εξΑΙδιωνταΑΛοτρια ? καθε γενια (αλλα και καθε ανθρωπος) εχει αλλες προσλαμβανουσες, αλλες ΑΝΑΓΚΕΣ και ΑΛΛΑ ΓΟΥΣΤΑ.

Το ζητημα ειναι αν εχει ΤΑΛΕΝΤΟ η κοπελα και προσωπικα θεωρω οτι της...τρεχει απο τα αυτια.....ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ομως (οπως δεν μου αρεσουν ΚΑΘΟΛΟΥ οι YES,Genesis ,Εmerson Black n' Decker οι οποιοι και ΦΥΣΙΚΑ ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ)

Αλλωστε η ιδια η ζωη εχει αποδειξει οτι στο 99,9% των περιπτωσεων καποιος που ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΙ ΜΑΖΙΚΑ σε ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τομεα  παντα "κατι" εχει που ΑΞΙΖΕΙ ..... και "κατι" κανει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ.

 

[kpeyos]

Ακομα και οι Sex Pistols (τους οποιους προσωπικα θεωρω εκπληκτικους μουσικα) μας απαλλαξαν απο τη σαπιλα των YES,Genesis ,Εmerson Black n' Decker & ξαναηρθε η χαρα στη ζωη μας ?  

Και μόνο που μας απάλλαξαν οριστικά απ τους χίπιδες με τα ντέφια, θα έπρεπε η ημέρα κυκλοφορίας του Never Mind The Bollocks να είναι παγκόσμια επέτειος εορτασμού για την ανθρωπότητα. 

 

[Πάνος Χελιδόνης]

Ναι. Όλοι αυτοί που αναφέρεις πήγαν τη μουσική παραπέρα. Γιατι έκαναν μουσική τέχνη. Οι σημερινοί κάνουν μουσικό τέχνασμα, γιαυτό η μουσική δεν πάει παραπέρα. Έχει πάει πολύ παραπέρα η έννοια της διασημότητας όμως. Οι παλιοί ήξεραν οτι κάτι έπρεπε να έχουν και αν δεν το είχαν δεν έκαναν τίποτα. Ενώ τώρα δεν νοιάζονται αν έχουν κάτι ή οχι και μερικοί μάλιστα νομίζουν οτι κάτι έχουν. Κι έτσι γεμίσαμε κουτσές μαρίες που πιστεύουν οτι είναι οι επόμενοι απο αυτούς που ανέφερες, αλλά δεν είναι. Είναι απλώς πασίγνωστοι. Χωρίς την προϋπόθεση να προσφέρουν κάτι στη μουσική. Αλλά προσφέρουν πάρα πολλά σε οτιδήποτε άλλο. Που απο μια μεριά είναι καλό, γιατι έτσι μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιοί κάνουν μουσική τελικά. Εδώ στο ΝΟΙΖ, μπορώ να σου αναφέρω τουλάχιστον 10 άτομα που αν είχαν τα εργαλεία promotion ή τα φράγκα που έχουν οι αμερικανοί σταρ, ή αν δρούσαν σε εποχή που η μουσικότητα καθόριζε τη διασημότητα, θα είχαν γίνει πασίγνωστοι και ζάπλουτοι. Δεν κρίνω εξ'ιδίων, ούτε με βάση τί μου αρέσει. Απλώς παρατηρώ ένα συμβαν. Το πώς απομακρύνεται η διασημότητα απο τη μουσικότητα, ενώ παλιότερα ήταν πιο κοντά. Μπορεί να είμαι ρομαντικός, υπερβολικά ιδεαλιστής ή οτιδήποτε, αλλά πραγματικά, έχω να νιώσω κάποιου είδους εξέλιξη πάνω απο 10 χρόνια.

Εmerson Black n' Decker

Χαχαχαχαχα.. έλιωσα

τους χίπιδες με τα ντέφια

Παρ'εμπιπτόντως, το ντέφι είναι κατα τη γνώμη μου το πιο αξιομίσητο, κακόηχο, σχεδόν προσβλητικό όργανο. Θα έπρεπε να απαγορευτεί. Ίσως γιαυτό να μην μου αρέσουν οι early Beatles..

 

[sultan of string]

Τους έχω ακούσει εκτενώς και σε κάθε άλμπουμ βρίσκω μετα βίας 1 κομμάτι καλό. Αλλά απο SGT Pepper κι ύστερα, αξίζει κάθε άλμπουμ ολόκληρο. Πιο πολύ μουσικά μιλούσα. Ομοίως, δεν άκουγα ποτέ Stones, Pistols & Pearl jam, αλλά αυτό δεν αναιρεί οτι όντως εκπροσώπησαν τις γενιές τους.

Ξέρεις...αν και διαφωνώ γενικά μ αυτό και στο είπα πιό πάνω, πολλοί δεν συνειδητοποιούν ότι οι δίσκοι μέχρι το 1965-66 ήταν το προαπαιτούμενο για να πάμε στον λοχία, στο λευκό κλπ.

Αν δεν υπήρχαν αυτοί δεν θα υπήρχε τίποτα.

Κανείς δεν γεννιέται και γράφει το a day in the life ή το dear prudence αν δεν έχει γράψει πρώτα το Ι've just seen a face ή το you're gonna lose that girl.

 

[Πάνος Χελιδόνης]

Αν δεν υπήρχαν αυτοί δεν θα υπήρχε τίποτα.

Σαφώς και το αναγνωρίζω, απλά δεν κάθομαι πια να τα ακούσω. Με την ίδια λογική που δε θα μου άρεσαν τα sketches ενός ζωγράφου. Πάω κατευθείαν στον πίνακα.

 

[Jet72]

Ναι αλλά όταν το έκανε αυτό ο Jarre, το τελικό αποτέλεσμα ήταν καλύτερο καί ηχητικά καί (κυρίως) συνθετικά. ...

Γιαυτό κι εγώ έχω βάλει πολλά μέτρα καλώδια κι έχω βυσματώσει 9 synth σε μια 24κάναλη αναλογική κονσόλα και γράφω ΜΟΝΟ audio. Ούτε MIDI, ούτε αυτοματοποιήσεις κι "ευκολίες". ...

Έχω αποφανθεί πλέον οτι η δυσκολία είναι που μας κάνει να δουλεύουμε στ'αλήθεια.

...

Τα είπες ΟΛΑ.

Βέβαια, άλλο η τέχνη (ήτοι - κατ' εμέ-, το απόλυτα όμορφο ψέμα που θα σε αγγίξει εσωτερικά) και άλλο μουσική βιομηχανία κλπ κπλ, ήτοι κυνηγάω το απόλυτα όμορφο $$$.

Ο περιορισμός ανοίγει τεράστιες πόρτες έμπνευσης.

Αν σου δώσουν ένα χαρτί και ένα μολύβι μπορείς να κάνεις απίστευτα πράγματα - από πλευράς έμπνευσης. Αν σου δώσουν τα τελειότερα σχεδιαστικά προγράμματα πιθανώς να χαθείς κάπου στη μετάφραση και τελικά να φτιάξεις ένα τέλειο... demo των δυνατοτήτων του προγράμματος. 

Κάποιοι μπορούν να κάνουν συνδυασμό των δύο - και βέβαια αυτοί είναι που μεγαλουργούν. 

Και κάτι άλλο: φεύγοντας από το απόλυτα τέλειο (quantized, digital κλπ) πηγαίνεις σε πιο organic ακούσματα (και αυτό σίγουρα είναι πιο γλυκό στο αυτί).

Μεγάλες κουβέντες ανοίγουν, αυτά κανονικά θέλουν τζάκια, ουίσκια και καλή παρέα ?

 

[cos_dr]

Εδώ στο ΝΟΙΖ, μπορώ να σου αναφέρω τουλάχιστον 10 άτομα που αν είχαν τα εργαλεία promotion ή τα φράγκα που έχουν οι αμερικανοί σταρ, ή αν δρούσαν σε εποχή που η μουσικότητα καθόριζε τη διασημότητα, θα είχαν γίνει πασίγνωστοι και ζάπλουτοι. 

Είναι αδύνατον να είμαι στους 10 αλλά είμαι σίγουρα ο 11ος ??

 

[fusiongtr]

Βέβαια, άλλο η τέχνη (ήτοι - κατ' εμέ-, το απόλυτα όμορφο ψέμα που θα σε αγγίξει εσωτερικά) και άλλο μουσική βιομηχανία κλπ κπλ, ήτοι κυνηγάω το απόλυτα όμορφο $$$.

Αν σου δώσουν τα τελειότερα σχεδιαστικά προγράμματα πιθανώς τελικά να φτιάξεις ένα τέλειο... demo των δυνατοτήτων του προγράμματος. 

Κάποια πράγματα που έγραψες εδώ, είναι κορυφαία, και (άσχετα με το αν συμφωνώ ή όχι) θέλω να τα αναδείξω.

Μπράβο!

 

[kpeyos]

Τα είπες ΟΛΑ.

Βέβαια, άλλο η τέχνη (ήτοι - κατ' εμέ-, το απόλυτα όμορφο ψέμα που θα σε αγγίξει εσωτερικά) και άλλο μουσική βιομηχανία κλπ κπλ, ήτοι κυνηγάω το απόλυτα όμορφο $$$.

Εδώ βέβαια θα ήθελα να θυμίσω ότι απ τον Μότσαρτ μέχρι τον Μικελάντζελο, τα περισσότερα από αυτά που αναγνωρίζουμε ως μεγάλη τέχνη σήμερα, υλοποιήθηκαν κατά παραγγελία. Υπήρχαν εξαιρέσεις όπως Βαν Γκόγκ που ζωγράφιζε για πάρτη του αλλά ευτυχώς τον ζούσε ο αδερφός του. Ο γενικός κανόνας είναι: No money, no honey. Για να είσαι επαγγελματίας καλλιτέχνης ή θα πρέπει να κάνεις κάτι που έχει κοινό για να το αγοράσει, να το χορηγήσει κλπ ή θα πρέπει να έχεις ξεπεράσει με κάποιον άλλο τρόπο την ανάγκη του βιοπορισμού. Αλλιώς μπορείς να μείνεις και ασυμβίβαστος ερασιτέχνης. Μια χαρά ρομαντικό και καθόλου κακό. Εκτός απ το ότι ποτέ δε φτάσεις έτσι στο επίπεδο δυνατοτήτων που θα είχες σε αυτό αν ήσουν επαγγελματίας.

Ο περιορισμός ανοίγει τεράστιες πόρτες έμπνευσης.

Αν σου δώσουν ένα χαρτί και ένα μολύβι μπορείς να κάνεις απίστευτα πράγματα - από πλευράς έμπνευσης. Αν σου δώσουν τα τελειότερα σχεδιαστικά προγράμματα πιθανώς να χαθείς κάπου στη μετάφραση και τελικά να φτιάξεις ένα τέλειο... demo των δυνατοτήτων του προγράμματος. 

Συγγνώμη αλλά και πάλι διαφωνώ. Αν ήταν έτσι όσοι ασχολούνταν με τη pop (γενικότερος όρος) μουσική στην Ελλάδα τη δεκαετία του 70, του 80 και του 90 θα έπρεπε να έχουν βγάλει καμιά δεκαριά dark side of the moon. Αντιθέτως όμως δεν τα έβγαλαν αυτοί αλλά οι Pink Floyd που εκτός από ταλέντο και έμπνευση είχαν και άπειρο cutting edge για την εποχή του εξοπλισμό. Απλά κάποιοι μπορούν να διαχειριστούν την πληθώρα των επιλογών και κάποιοι άλλοι όχι. Αν δεν έχεις σαφή εικόνα απ την αρχή του τί ψάχνεις κι ανοιγοκλείνεις presets, είναι πολύ εύκολο να χαθείς στη διαδρομή του όλου πράγματος. Ο αυτοπεριορισμός μπορεί να είναι εργαλείο έμπνευσης όταν κάποιος έχει βαλτώσει και ψάχνει έναν τρόπο να τον βγάλει απ το comfort zone ώστε να σκεφτεί διαφορετικά αλλά σε καμιά περίπτωση δεν νοιώθω ότι η πολυτέλεια των εργαλείων που υπάρχουν σήμερα σταματά κάποιον απ το να δημιουργήσει.   

 

[sultan of string]

Αν δεν έχεις σαφή εικόνα απ την αρχή του τί ψάχνεις κι ανοιγοκλείνεις presets,

επειδή λέμε για dsotm αν ψάξεις στο διαδίκτυο θα δεις πχ ότι το On the run γράφτηκε κυριολεκτικά ανοιγοκλείνοντας presets.

Όχι ότι δεν ισχύουν τα όσα έγραψες περι pf, απλά μερικές φορές υπάρχει και ο πειραματισμός που οδηγεί κάπου αλλού. Τώρα αν αυτό το αλλού για εκείνους ήταν παιχνίδι και απο μας αναδείχτηκε σε τοτέμ είναι μεγάλη ιστορία.

πχ

https://player.vimeo.com/video/198241086?h=ea44473bcd&app_id=122963

 

[kpeyos]

επειδή λέμε για dsotm αν ψάξεις στο διαδίκτυο θα δεις πχ ότι το On the run γράφτηκε κυριολεκτικά ανοιγοκλείνοντας presets.

Όχι ότι δεν ισχύουν τα όσα έγραψες περι pf, απλά μερικές φορές υπάρχει και ο πειραματισμός που οδηγεί κάπου αλλού. Τώρα αν αυτό το αλλού για εκείνους ήταν παιχνίδι και απο μας αναδείχτηκε σε τοτέμ είναι μεγάλη ιστορία.

Δεν διαφωνούμε κάπου, ένα preset πάνω στο οποίο έπεσες τυχαία μπορεί να σε εμπνεύσει να γράψεις δέκα τραγούδια και δεν έχω τίποτα εναντίον των presets και των σύγχρονων ευκολιών, ίσα ίσα αυτό έγραψα παραπάνω. Αρκεί να μην σκρολάρει κάποιος presets όπως κάναμε κάποτε zapping στην τηλεόραση περιμένοντας να βρούμε κάτι για να ρημαδοπεράσει το απόγευμα.  

 

[sultan of string]

Αρκεί να μην σκρολάρει κάποιος presets όπως κάναμε κάποτε zapping στην τηλεόραση περιμένοντας να βρούμε κάτι για να ρημαδοπεράσει το απόγευμα.  

Εννοείται. Εχω ψωνίσει αρκετά pluggins που "μου γιάλισαν" και έχω καταλήξει μόνο να τα δοκιμάζω. Βεβαια κάποια στιγμή έρχεται που τα χρησιμοποιείς, αλλά θέλουν το τσίγκλισμα.

Το ίδιο συμβαίνει με βιβλιοθήκες που έρχονται από διάφορες μεριές, πχ σε bundles και δώρα, τίγκα σε ήχους. 

 

[Jet72]

Συγγνώμη αλλά και πάλι διαφωνώ. 

Η διαφωνία είναι η μητέρα της προόδου!

Εγώ πάλι συμφωνώ με όσα γράφεις και όπως τα τοποθετείς - τα οποία με προβληματίζουν βέβαια γιατί μου χαλάνε το απόλυτα όμορφο ψέμα που λέγαμε.......

Για να μείνω στα δικά μας, θέλω την τομή τύπου ΄"παίρνω την τεχνολογία και την στείβω για να βγάλω ό,τι έχω εμπνευστεί". Αν και νομίζω πως και σε επαγγελματικό επίπεδο πολλές φορές παίζει το ανάποδο, παίρνω την έμπνευση από ό,τι έχει να μου προσφέρει η τεχνολογία. Δεν πειράζει, ό,τι δουλεύει στον καθένα...

ΥΓ από την Billie Eilish συζητάμε για τους Pink Floyd. Μια χαρά το θρεντ, το φέραμε στα μέτρα μας ?