Επιλογή κιθαρίστα

Εγώ δεν είμαι σόουμπιζ, αλλά κι ό Μπάουι όταν έκανε τους Σπάιντερς, έβαλε τον Ρόνσον και τους άλλους να ντυθούν, όπως θεωρούσε πως ταιριάζει στο όλον.
Θα μας βοηθούσε πολύ,να δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες για την στολή που πρόκειται να φορέσουμε,σε περίπτωση που συνεργαστούμε μαζί σου.

 
Θα μας βοηθούσε πολύ,να δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες για την στολή που πρόκειται να φορέσουμε
image.png

 
Είναι κεφαλαιώδες και στις δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος που θα κληθεί, να έχει μια σαφή και ξεκάθαρη εικόνα του τι καλείται να κάνει στο μουσικό μέρος του ρόλου του (και στις δυο περιπτώσεις) ή και στο μη μουσικό μέρος του ρόλου του (στην δεύτερη περίπτωση). Δηλαδή είναι κεφαλαιώδες ο συνθέτης-εργοδότης να έχει ολοκληρώσει συνθετικά το έργο του και να έχει φροντίσει να το επικοινωνήσει με σαφήνεια (ειτε αυτό είναι με παρτιτούρες, ή οδηγούς ή να το έχει γράψει οσο πιο καλα μπορεί σε ενα demo και ο αλλος να το ακούσει). 

Αυτά για να αποφευχθουν παρεξηγήσεις που θα κοστίσουν σε όλους σε χρόνο, χρήμα και ψυχικές διαθέσεις. Δηλαδή ο κατα 99% λογος διάλυσης των συνεργασιών στη χώρα. Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο μέσα απο την παραπάνω διαδικασία να διαπιστώσει ο καλεσμένος μουσικός ότι δεν ενδιαφέρεται ή ότι δεν μπορεί να συνεισφέρει αποτελεσματικά στο ζητούμενο. Και είναι οκ αυτο. Τίμιο.

Στα κριτήρια συνφωνώ με τον ΣπύροD αλλά γενικά θεωρώ ότι το να είναι κάποιος ένας "ομαλός" χαρακτήρας με τρόπους (που μπορει να ειναι και επαγγελματικοι) είναι πάντα ένα προσόν. Στην τελική θα περάσεις πολλές ώρες μαζι του στο στούντιο ή σε λαιβ και περιβάλλοντες χώρους-χρονους και το τελευταιο πράγμα που θες είναι να το κανεις με καποιον που σου ειναι ασυμπάθηστος (στην καλύτερη).

Επίσης συνήθως διαλέγουμε ανθρώπους που θεωρούμε ότι μπορούνε να συνεισφέρουν στο ύφος του έργου και να ενσωματωθούν εύκολα. Δηλαδή θεωρήτικά αν ο Springsteen ή η Patti Smith αύριο έμπαιναν στο στούντιο και ψαχνανε κιθαριστα για να γραψουν κάτι που ήταν πιο folk rock, μάλλον θα παιρνανε τηλ κάποιον σαν τον Buddy Miller, τον  ή τον Ethan Johns παρά τον Tim Henson ή τον Tosin Abasi.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Για ποιο λόγο θα ερχόσουν δλδ ΚΑΙ τσάμπα, γιατί παρότι βρεθήκαμε ΚΑΙ προσωπικά δεν ενθυμούμαι να μου έχεις τέτοια εκτίμηση


Χριστός και Παναγία.

Πότε έγινε αυτό και δεν θυμάμαι ΤΙΠΟΤΑ.

Για βοήθα

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
A. Session

Προτιμώ έναν όχι εκπληκτικό μουσικό ο οποίος έχει κάτσει, έχει κάνει πρόβες τα κομμάτια, τα έχουμε συζητήσει, έχουμε τσακωθεί γι αυτά μετά την τρίτη μπύρα, παρά έναν παικταρά που που θα έρθει για τέσσερις ώρες στο στούντιο, να παίξει ένα γενικά καλό πράγμα με έναν γενικά καλό ήχο. Άρα γενικά είμαι αντίθετος στους session μουσικούς στα δικά μου projects.

Εξαιρέσεις:

1. Αν ασχολούμουν με τίποτα σκυλάδικα ή κάποιο άλλο "κονσερβοποιημένο" είδος.

2. Αν είχα κάνει μόνος μου ένα pre-production που με ικανοποιούσε σχεδόν απόλυτα κι ερχόταν ο άλλος να παίξει άπταιστα ή να αναπτύξει κάτι κοντινό σε αυτό.

3. Αν είχα τεράστιο budget, ώστε να φέρω υπερ-μουσικάρες με τις οποίες θα είχαμε το χρόνο να δούμε μαζί τα κομμάτια και θεωρούσα ότι μπορούν να τα πάνε σε άλλο level. 

Β. Mέλος 

Επειδη διάβασα διάφορα πιο πάνω, με δεδομένο ότι το μεγάλο κοινό της ροκ είναι 45+, θεωρώ ότι το εμφανισιακό πλέον δεν είναι προαπαιτούμενο. Στα είδη δε που άκουγα εγώ, ποτέ δεν ήταν. Οπότε αυτό μπορώ να το βγάλω από την εξίσωση ?

Το βασικό προαπαιτούμενο είναι να είναι ο άλλος καλλιτεχνική προσωπικότητα με αρκετές προσλαμβάνουσες. Το δεύτερο σημαντικότερο είναι να έχει τη διάθεση και τον χρόνο να ασχοληθεί σοβαρά. Τρίτον να κολλάμε σαν χαρακτήρες. Αν υπάρχουν αυτά, μπορεί να μη με νοιάξει αν αγόρασε το όργανο που παίζει την προηγούμενη εβδομάδα που λέει ο λόγος. Καλύτερα κάποιος που θα βάλει μια νότα ή ένα χτύπημα με νόημα, παρά κάποιος που παίζει χίλια πράγματα ξανα-ματα-χιλιο-ακουσμένα που δε μου λένε τίποτα. 

 
Πολύ σύντομα:

Κάποιον που είναι διατεθειμένος να υπηρετήσει το όραμά σου, είτε μουσικά, είτε στυλιστικά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι το κάνεις γιατί γουστάρεις να ακούσεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο αυτό που έγραψες και να μην απαιτεί δημοκρατία σε ένα περιβάλλον που δε λειτουργεί κατά αυτόν τον τρόπο.

Αν αυτό είναι ξεκάθαρο και σου παρέχεται 100%, θα κοιτούσα αν μπορώ να πιω και καμιά μπίρα με αυτόν τον άνθρωπο χωρίς να το νιώθω αγγαρεία.

Και τα 2 αυτά σημεία είναι δύσκολα, οπότε καλή τύχη.

 
H επιλογή άλλου μέλους επι σκηνής και άλλου στο recording,προσωπική γνώμη,έχει να κάνει με 3 κατηγορίες γρουπ,τα super group,τους τελείως άσχετους,τα super group από τελείως άσχετους.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις,ο χαρακτήρας,η αντίληψη και διάθεση ενός μόνο ατόμου,είναι αρκετά για να δημιουργηθεί η απαραίτητη χημεία συνεργασίας/παρέας και εξέλιξη του γενικού συνόλου πάνω στο συγκεκριμένο είδος που πρόκειται να παρουσιάσουν.

Το χρονικό διάστημα επίσης παίζει μεγάλη σημασία,γιατί θέτει απίστευτες δοκιμασίες.

Οτι και να γράψεις,έχει γραφτεί καλύτερα,ότι και να παίξεις και ότι ακροβατικό κάνεις επι σκηνής,το έχει κάνει άλλος καλύτερα.

Ενα απο τα παραδείγματα που έχω,μια παρέα απο το brighton που πήγαιναν απο παιδιά σαν τους χιώτες,(τα χαιρετίσματα μου στην όμορφη χίος),φτάνοντας σε σημείο στα 16 περίπου χρόνια τους και με 2 μόνο μέλη να έχουν μουσικές σπουδές,να παρουσιάζουν τα παρακάτω δείγματα.

Αρκετοί έτρωγαν στην μάπα ο ένας τον άλλον από το πρωί εως το βράδυ,αφου έμεναν και μαζί αργότερα,ο κιθαρίστας πέρασε αρκετά καλοκαίρια στο ηράκλειο κρήτης δουλεύοντας μαζί μου σεζόν,παίζοντας σε τουρίστες.

Ετσι φτιάχνονται οι μουσικοί,η μουσική και τα γρουπ,απο ανθρώπους που αρκετές φορές είναι απο παιδιά μαζί,με ξεκάθαρο στόχο,επιμονή και κάποια στιγμή ολα αυτά θα ευθυγραμμιστούν.

Τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να μαζέψεις,μια παρέα που μεγάλωσε μαζί,έκαναν μουσικό ο ένας τον άλλον και μιλάνε χωρίς να βγαίνει κουβέντα απο το στόμα τους δέν πρόκειται να την φτιάξεις/φτάσεις ποτέ και αν το κάνεις,δέν θα έχει διάρκεια.

Βρες τον χαρακτήρα που ταιριάζει στο πορτρέτο σου και μήν ψάχνεις πολλά.

https://www.reverbnation.com/swallowingshotguns

Alex Raptakis καλοί για 16χρονα το 2008?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Οτι και να γράψεις,έχει γραφτεί καλύτερα,ότι και να παίξεις και ότι ακροβατικό κάνεις επι σκηνής,το έχει κάνει άλλος καλύτερα.
Συγγνώμη για το off topic, αλλά για αυτό έχει σημασία να γουστάρεις αυτό που κάνεις και να έχεις άτομα που σου ταιριάζουν από δίπλα.

Ετσι φτιάχνονται οι μουσικοί,η μουσική και τα γρουπ,απο ανθρώπους που αρκετές φορές είναι απο παιδιά μαζί,με ξεκάθαρο στόχο,επιμονή και κάποια στιγμή ολα αυτά θα ευθυγραμμιστούν.
Συμφωνώ 100%. Το μόνο μουσικό περιβάλλον στο οποίο πέρασα καλά ήταν η μπάντα που είχα με τους 20 χρόνια φίλους μου.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Συγγνώμη για το off topic, αλλά για αυτό έχει σημασία να γουστάρεις αυτό που κάνεις και να έχεις άτομα που σου ταιριάζουν από δίπλα.
Σωστός και αυτό είναι το κυριότερο,άν δέν έχουν τώρα και τόσο καλή σκηνική παρουσία,υπάρχουν ερεθίσματα για να το καλύψεις.

Φόρα γυαλιά,καπέλα,κανα κύπελλο απο φτερούγες κοτόπουλου στο κεφάλι,κανένα τεράστιο μάτι να μην σε ματιάζουν κιόλας,ράψε στολές,βάψου,με προσοχή οι ντράμερ μην γλυστρίσει καμιά μπακέτα και χτυπήσουμε κανέναν άνθρωπο,πηγαινέ εκεί λιγο πάνω κάτω,βάλε ενα τσιγάρο στο στόμα,φάε μια νυχτερίδα,έχει πολλά.

Δεν είναι δα και επιστήμη!

 
Α. Να παίζει για το τραγούδι. Αν έχει και προσωπικότητα στο παίξιμο είναι σίγουρα θετικό.

Β. Ό,τι ισχύει για το Α. συν να είναι συμβατές οι προσωπικότητες των μελών. Μεγάλα red flags ο εγωισμός, η αφερεγγυότητα και οι ουσιοεξαρτήσεις. Για μένα η εξωτερική εμφάνιση δεν μετράει τόσο, ειδικά τώρα που (καλώς φυσικά) ζούμε την εποχή του diversity και της συμπερίληψης.

 
Α. Να παίζει για το τραγούδι. Αν έχει και προσωπικότητα στο παίξιμο είναι σίγουρα θετικό.

Β. Ό,τι ισχύει για το Α. συν να είναι συμβατές οι προσωπικότητες των μελών. Μεγάλα red flags ο εγωισμός, η αφερεγγυότητα και οι ουσιοεξαρτήσεις. Για μένα η εξωτερική εμφάνιση δεν μετράει τόσο, ειδικά τώρα που (καλώς φυσικά) ζούμε την εποχή του diversity και της συμπερίληψης.
Προφανώς η συμπερίληψη αφορά μια φαντασιώση και όχι την πραγματικότητα. Φυσικά και παίζει τεράστιο ρόλο η εμφάνιση. 

 
A. Session

Προτιμώ έναν όχι εκπληκτικό μουσικό ο οποίος έχει κάτσει, έχει κάνει πρόβες τα κομμάτια, τα έχουμε συζητήσει, έχουμε τσακωθεί γι αυτά μετά την τρίτη μπύρα, παρά έναν παικταρά που που θα έρθει για τέσσερις ώρες στο στούντιο, να παίξει ένα γενικά καλό πράγμα με έναν γενικά καλό ήχο. Άρα γενικά είμαι αντίθετος στους session μουσικούς στα δικά μου projects.
Mε ποσους session εχεις παιξει?

 
Mε ποσους session εχεις παιξει?
Ξεκινάς με λάθος ερώτηση.

Η σωστή πρώτη ερώτηση θα ήταν "τί μουσική ακούς και παιζεις"; Για να μπορέσεις τουλάχιστον να βγάλεις συμπέρασμα για το αν θα έβρισκα session μουσικούς στην Ελλάδα που να μου κάνουν.

Συγγνώμη αλλά μου φαίνεται τυπικό για σεσιονά. Ακριβώς για αυτό πιστεύω ότι ο μέσος session που θα έρθει απλά θα συγκεράσει έναν μέσο όρο. Το μυαλό του είναι ήδη εκεί. 

 
Αυτή η εκδοχή είναι μία από τις πολλές που αναφέρεται για το ίδιο τραγούδι και υπάρχουν στο Σωλήνα, αλλά η βάση, είναι περίπου αυτή....ίσως βοηθήσει στη κουβέντα 



 Βαρτάνη ένα βράδυ με τον Digisilence σε κάποιο λάιβ

ΥΓ μη κολλάτε στο χρήμα

ΥΓ2  η μπάντα, είναι φυσικά διαφορετική φάση και προσωπικά θεωρώ σωστό αυτό που έχουν αναφέρει κάποιοι ήδη, είναι παρέα

Μέχρι τέλους θα σας πω, τι αισθάνομαι πως μου κάνει εμπειρικά

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
1. Να μου αρέσει το παίξιμό του

2. Να είναι συνεργάσιμος, τυπικός, επαγγελματίας.

2. Να του αρέσει αυτό που θα παίζει ή τουλάχιστον να τον ενδιαφέρει να το εξελίξει.

 
Ειχα παει σε πολλα λαιβ με τον Πετρο, αλλα εσενα δεν σε θυμαμαι καθολου.

Ποσο μαλλον οτι δεν σε ειχα και σε εκτιμηση. Μου εκανες κατι ;

Για το τσαμπα ισχυει κανονικα.?

 
Νομίζω ότι πρέπει να οριοθετηθεί το επίπεδο της συνεργασίας.

1. Αμιγώς επαγγελματικό project. Με budget και στόχο.

2. Ημι- επαγγελματικό.

3. Πάμε και όπου βγει....?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Νομίζω ότι πρέπει να οριοθετηθεί το επίπεδο της συνεργασίας.

1. Αμιγώς επαγγελματικό project. Με budget και στόχο.

2. Ημι- επαγγελματικό.

3. Πάμε και όπου βγει....?
1-2 Δεν νομίζω επαέ μέσα να είναι μέλος ο Νταλάρας, αλλά ακόμα κι αν ήταν -ο Δέλτας γνωρίζει - για μια κι όξω άσθμα στο στούντιο παίζει να μιλάμε και για τσάμπα.

Δια τα μέλη του Νοιζ και από προσωπική εμπειρία δεν μίλησα με κανέναν περί χρημάτων για ηχογράφηση, με κάποιον δε κοντεύω να τον κάνω και μόνιμο μέλος της ανύπαρκτης μπάντας.

3. αυτό ισχύει για μπάντα με σταθερά μέλη

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top