Zep.... προσεγγίσεις

[rgxinap]

Το να αναμιγνύεις διάφορα μουσικά είδη (έστω "μακρινά" μεταξύ τους) δεν είναι κάτι καινούριο. Το θέμα είναι να βγαίνει κάτι εύηχο.... Οι Μανιταρόκ, κατά την γνώμη μου, διάλεξαν έναν δύσκολο δρόμο εν αντιθέσει με τα παιδιά απ'τα Γιάννενα που δεν 'κάναν και κάτι τόοοοοσο πρωτότυπο και δύσκολο πιά!  Οι Γρεβενιώτες λάτρεις των μανιταριών το πήγαν παραπέρα με επιρροές (εκτός της Rock και των Ηπειρώτικων) από Βυζαντινή, ψυχεδελική και ανατολική μουσική,    Όσο για τις διασκευές γνωστών ροκ τραγουδιών από μουσικούς της κλασικής, μόδα είναι θα περάσει, ελπίζω....... (αν και κρατάει καιρό αυτή η κολόνια, ίσως γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη...).                                                                                                                           Υ.Γ. Dimsonic, στον Πνοή και Νύξη αναφερόμουν στο προηγούμενο μου ποστ....

θα διαφωνήσω, ο πετρο λούκας παίζει με τους ινδούς χρόνια , ο ross daly παντρεύει κρητικά με οτιδήποτε μεταξυ ατλαντικού και ινδικού ωκεανού επίσης 10ετίες. Ενώ οι VIC, έκαναν κάτι που ουδέποτε έκανε ελλαδίτης (ή και έλληνας γενικότερα, αλλά έχει σημασία που το επισημαίνω ειδικά), δηλ να παίξει παραδοσιακή μουσική με σύγχρονο ήχο, και να ακουστεί τόσο φοβερά.

 

[gkourmoul1]

θα διαφωνήσω, ο πετρο λούκας παίζει με τους ινδούς χρόνια , ο ross daly παντρεύει κρητικά με οτιδήποτε μεταξυ ατλαντικού και ινδικού ωκεανού επίσης 10ετίες. Ενώ οι VIC, έκαναν κάτι που ουδέποτε έκανε ελλαδίτης (ή και έλληνας γενικότερα, αλλά έχει σημασία που το επισημαίνω ειδικά), δηλ να παίξει παραδοσιακή μουσική με σύγχρονο ήχο, και να ακουστεί τόσο φοβερά.

Σε τι ακριβως διαφωνεις με τον cigaret?

 

[rgxinap]

σχετικά με VIC.

 

[TamTam Radio]

My two cents: Aν μια διασκευή έχει groove, ας είναι ό,τι είδος θέλει. Οι Μανιταρόκ δεν με έπεισαν και βαρέθηκα λίγο. Ωστόσο respect.

Οι δήθεν κλασικές διασκευές γνωστών ροκ κομματιώνε, δεν είναι ούτε κλασική μουσική ούτε πρωτότυπη - εκτός αν μιλάμε για τύπους σαν τον Nigel Kennedy, ούτε ροκ, αλλά τις περισσότερες φορές μουσική για σουπερμάρκετ.

To groove σώζει ζωές! (και διασκευές)
 

 

[vagelism]

θα διαφωνήσω, ο πετρο λούκας παίζει με τους ινδούς χρόνια , ο ross daly παντρεύει κρητικά με οτιδήποτε μεταξυ ατλαντικού και ινδικού ωκεανού επίσης 10ετίες. Ενώ οι VIC, έκαναν κάτι που ουδέποτε έκανε ελλαδίτης (ή και έλληνας γενικότερα, αλλά έχει σημασία που το επισημαίνω ειδικά), δηλ να παίξει παραδοσιακή μουσική με σύγχρονο ήχο, και να ακουστεί τόσο φοβερά.

Αν εννοεις το οτι εμπλεξαν το στονερ με τα παραδοσιακα θα συμφωνησω.

Αλλα τα παραδοσιακα εχουν συνειπαρξει ξανα στο παρελθον με μοντερνες μουσικες κ ενορχηστρωσεις. Ισως τοσο επιτυχημενα.

Οι Socrates το εκαναν το 70 , oi Μοde plagal το εχουν ξανακανει. Γενικα τα εχουν πειραξει αρκετες μπαντες. Στο ροκ κ Jazz ιδιωμα.

 

[TamTam Radio]

Πάντως από όλο αυτό το ηχητικό φάσμα και από VIC και Mode Plagal μέχρι Imam Baildi , υπάρχουν εξαιρετικά δείγματα groove και ευφάνταστων διασκευών και στα τρια σχήματα.
Το γούστο μου είναι πιο κοντά στους Mode Plagal, ίσως λόγω του ότι έχουν περισσότερη πολυφωνία - πολυρυθμία, αλλά είναι εντελώς υποκειμενικό. Επιπλέον, χαίρομαι πάντα να τους ακούω, γιατί είναι από τα λίγα σχήματα που ο ήχος και οι ερμηνείες στα live τους είναι 50 κλάσεις πάνω από εκείνες του στούντιο.

 

[RayDTutto]

Τόσα χρόνια προσπάθειες να μπλέξουν τα παραδοσιακά με τη ροκ.

Τόσα χρόνια αποτυχίες.

Αλλά οκ κάθε γενιά αξίζει να προσπαθήσει.

Σεβασμός στην προσπάθεια, αλλά η κριτική (που πάντα είναι υποκειμενική) οφείλει να είναι αληθινή.

Δεν μου άρεσε κανένα από τα δύο. Τα βρήκα χωρίς groove που λέει και ο @Tamtam και γενικά όχι επαρκώς αυθεντικά, (ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που δεν ήταν θετικό για μένα).

 

[gkourmoul1]

Τωρα που μιλατε για stoner και παραδοσιακα, ακουστε και τους δικους μας (απο Ρεθυμνο) babel trio. Αξιολογα κοπελια!

 

[gvour]

Τωρα που μιλατε για stoner και παραδοσιακα, ακουστε και τους δικους μας (απο Ρεθυμνο) babel trio. Αξιολογα κοπελια!

Δυνατοι οι συντεκνοι.

 

[fandomius]

Οι VIC δεν είναι κάτι τόσο φρέσκο και πρωτότυπο όσο κάποιοι νομίζουν. Στο παρελθόν το ΄πάντρεμα' το 'χουν κάνει πολλοί και κάποιοι με πολύ μεγάλη επιτυχία (μουσικά πάντα μιλώντας και όχι εμπορικά). Οι Socrates και οι Mode Plagal που αναφέρει ένας συμφορουμίτης είναι πολύ καλά παραδείγματα, θα πρόσθετα και σε πιό ανεξάρτητο ύφος τους τόσο 'ξεχασμένους' Εν Πλώ με τον υπέροχο στίχο ή ακόμα και τους Γκούλαγκ σε κάποια περάσματα κομματίών τους, μέχρι και τους Λαικεδέλικα που παίζαν με τον Παπακωνσταντίνου. Ολα αυτά τα σχήματα καλό είνα να μη τα προσπερνάμε και να τους αποδίδουμε τα εύσημα που τους αξίζουν. Η πρόσμυξη της βαριάς ροκ (ή σκέτο ρόκ) με τα παραδοσιακά και τα ρεμπέτικα έχει αρκετά μεγάλη παράδοση στο Ελλάντα και είναι για μένα πολύ φυσική προσπάθεια οικειοποίησης της 'ξένης' μουσικής που μας αρέσει, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι φρέσκια πατέντα και 'ιδεάρα' τωρινών σχημάτων που απλά γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Το πρόβλημα είναι, όπως πάντα, οι υπερβολές και το δισδυάκριτο όριο του 'κίτς' που τείνει να εισβάλλει σε τέτοιες προσπάθειες.

p.s. μια χαρά μου αρέσουν οι VIC και τους ακούω, όσο για τα 2 παραδείγματα των βίντεο: απλά δε με πείθουν, ειδικά στο πρώτο είναι η τραγουδίστρια νομίζω που μου το 'χαλάει'.

 

[rgxinap]

1 hour ago, vagelism said:

Αν εννοεις το οτι εμπλεξαν το στονερ με τα παραδοσιακα θα συμφωνησω.

Αλλα τα παραδοσιακα εχουν συνειπαρξει ξανα στο παρελθον με μοντερνες μουσικες κ ενορχηστρωσεις. Ισως τοσο επιτυχημενα.

Οι Socrates το εκαναν το 70 , oi Μοde plagal το εχουν ξανακανει. Γενικα τα εχουν πειραξει αρκετες μπαντες. Στο ροκ κ Jazz ιδιωμα.

Δεν αναφέρομαι σε κανένα stoner (χώρια που αγνοώ αυτό το ειπο-είδος για να είμαι ειλικρινής). Socrates εννοείς το mountains? Οκ, ένα σολάκι είναι, δεν βασίστηκε δισκογραφία πάνω σε αυτό. Για jazz, όντως υπάρχουν εκεί πολλές καλές προσπάθειες, αλλά η jazz αφενός είναι η μουσική της ελευθερίας οπότε αυτο είναι πιο "φυσικό", απο την άλλη όμως δεν είναι ευρέως δημοφιλής, οπότε δεν έχει την ίδια βαρύτητα με το βαρύ ρόκ (πεστο (στην αργή του έκδοση) και stoner) που το ακούει πολύς κόσμος. Νομίζω το 2ο εγχείρημα είναι σαφώς πιο δύσκολο.

 

[cigaret13]

Οι VIC δεν είναι κάτι τόσο φρέσκο και πρωτότυπο όσο κάποιοι νομίζουν. Στο παρελθόν το ΄πάντρεμα' το 'χουν κάνει πολλοί και κάποιοι με πολύ μεγάλη επιτυχία (μουσικά πάντα μιλώντας και όχι εμπορικά). Οι Socrates και οι Mode Plagal που αναφέρει ένας συμφορουμίτης είναι πολύ καλά παραδείγματα, θα πρόσθετα και σε πιό ανεξάρτητο ύφος τους τόσο 'ξεχασμένους' Εν Πλώ με τον υπέροχο στίχο ή ακόμα και τους Γκούλαγκ σε κάποια περάσματα κομματίών τους, μέχρι και τους Λαικεδέλικα που παίζαν με τον Παπακωνσταντίνου. Ολα αυτά τα σχήματα καλό είνα να μη τα προσπερνάμε και να τους αποδίδουμε τα εύσημα που τους αξίζουν. Η πρόσμυξη της βαριάς ροκ (ή σκέτο ρόκ) με τα παραδοσιακά και τα ρεμπέτικα έχει αρκετά μεγάλη παράδοση στο Ελλάντα και είναι για μένα πολύ φυσική προσπάθεια οικειοποίησης της 'ξένης' μουσικής που μας αρέσει, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι φρέσκια πατέντα και 'ιδεάρα' τωρινών σχημάτων που απλά γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Το πρόβλημα είναι, όπως πάντα, οι υπερβολές και το δισδυάκριτο όριο του 'κίτς' που τείνει να εισβάλλει σε τέτοιες προσπάθειες.

 fandomius με γλίτωσες απ'το "σεντόνι" που θα έγραφα....  +1 σε όλα!     Πάντως, για να ξαναγυρίσω στους Μανιταρόκ, Ηπειρώτικα μοιρολόγια που να αναμιγνύονται με Rock τραγούδια  δεν έχω ξαναματακούσει.

 

[rgxinap]

Οι VIC δεν είναι κάτι τόσο φρέσκο και πρωτότυπο όσο κάποιοι νομίζουν. Στο παρελθόν το ΄πάντρεμα' το 'χουν κάνει πολλοί και κάποιοι με πολύ μεγάλη επιτυχία (μουσικά πάντα μιλώντας και όχι εμπορικά). Οι Socrates και οι Mode Plagal που αναφέρει ένας συμφορουμίτης είναι πολύ καλά παραδείγματα, θα πρόσθετα και σε πιό ανεξάρτητο ύφος τους τόσο 'ξεχασμένους' Εν Πλώ με τον υπέροχο στίχο ή ακόμα και τους Γκούλαγκ σε κάποια περάσματα κομματίών τους, μέχρι και τους Λαικεδέλικα που παίζαν με τον Παπακωνσταντίνου. Ολα αυτά τα σχήματα καλό είνα να μη τα προσπερνάμε και να τους αποδίδουμε τα εύσημα που τους αξίζουν. Η πρόσμυξη της βαριάς ροκ (ή σκέτο ρόκ) με τα παραδοσιακά και τα ρεμπέτικα έχει αρκετά μεγάλη παράδοση στο Ελλάντα και είναι για μένα πολύ φυσική προσπάθεια οικειοποίησης της 'ξένης' μουσικής που μας αρέσει, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι φρέσκια πατέντα και 'ιδεάρα' τωρινών σχημάτων που απλά γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Το πρόβλημα είναι, όπως πάντα, οι υπερβολές και το δισδυάκριτο όριο του 'κίτς' που τείνει να εισβάλλει σε τέτοιες προσπάθειες.

p.s. μια χαρά μου αρέσουν οι VIC και τους ακούω τα 2 παραδείγματα των βίντεο απλά δε με πείθουν, ειδικά στο πρώτο είναι η τραγουδίστρια νομίζω που μου το 'χαλάει'.

χμμμ είμαι γεννημένος το 69 και παίζω ροκ απο το 81. Θα είχες την καλοσύνη να μου πεις ΕΝΑ συγκρότημα που έπαιξε ΒΑΡΙΑ ροκ και παραδοσιακά, στα ελληνικά (γλώσσα εννοώ), εύστοχα, με επιτυχία, χωρίς κομπλεξισμούς και υπερβολές, πριν τους VIC?

 

[fandomius]

χμμμ είμαι γεννημένος το 69 και παίζω ροκ απο το 81. Θα είχες την καλοσύνη να μου πεις ΕΝΑ συγκρότημα που έπαιξε ΒΑΡΙΑ ροκ και παραδοσιακά, στα ελληνικά, χωρίς κομπλεξισμούς και υπερβολές, πριν τους VIC?

H πρόταση δεν πήγαινε στους VIC και δεν ανέφερα πουθενα τη λέξη 'κομπλεξισμούς'. Γενικότερη ήταν η παρατήρηση και κόλλαγε λίγο και στα 2 βιντεάκια του αρχικού ποστ θαρρώ. Μιά χαρά τα πάω και με τους VIC και ακόμα περισσότερο με το Stoner/Dessert Rock ή όπως αλλιώς θέλεις πές το (ειμαι του '73 και ακούω Sabbath απ τα 11 και Kyuss απ όταν βγήκαν και όλοι νομίζαν οτι είναι όνομα Ρωμαίου εκατόνταρχου στο Αστερίξ!). Παραδείγματα τώρα ανέφερα ήδη 2, τους Εν Πλώ (και κάποια μετέπειτα του Σαδδίκη) και κάποια περάσματα σε κομμάτια των Γκούλαγκ(ο αγαπητός πόντιος αρχικός κιθαρίστας τους έχει βάλει το χεράκι του νομίζω), αν δε σου κάνουν 'η δε σου φτάνουν, άλλο θέμα, γούστα είναι αυτά.

 

[manosx]

 Για να έχει νόημα και ζουμί η συνένωση δυο μουσικών ρευμάτων, θα πρέπει τα δομικά υλικά να είναι ποιοτικά, όπως ακριβώς για να πετύχει μια μαγειρική συνταγή θα πρέπει να είναι φρέσκα μαρούλια και τα κρέατα. Από τη στιγμή λοιπόν που το ελληνικό ροκ είναι αυτό που είναι, δεν μπορεί να προκύψει και τίποτα το φοβερό με την περαιτέρω ανάμιξή του, σαν το κραγιόν στο γουρούνι ένα πράγμα.?

 

[matawan]

Αυτη η εκτελεση μου αρεσε.

 

[fusiongtr]

 σαν το κραγιόν στο γουρούνι ένα πράγμα.?

Εμένα μια χαρά μου φαίνεται.

 

[ez]

Και τα δυο μια χαρα τα βρηκα...αλλα απο την αλλη με αρεσουν  :classic_smile: γενικα τα ανακατεματα και οι πειραματισμοι - και οχι μονον οταν αναντιρρητα το αποτελεσμα "σκοτωνει", βρισκω ενδιαφερον σε αυτες τις προσεγγισεις και σεβομαι παντα τις ανησυχιες των καλλιτεχνων, οσο κι αν καποιες δεν μου αρεσουν.

Απο παλια, καθε που ακουγα East West/Butterfield blues band η τους Shakti γοητευομουν, but that's just me...

Κοιτα τωρα με τα δυο που εβαλες...ενω τα μανιταρια δε μου αρεσουν, τα παιδια απο τα Γρεβενα γενικα τα σπανε, η εκτελεση τους ειναι οργασμικη και μου φερνει χαμογελα και εσωτερικη ενταση.

Απο την αλλη, ενω το τσελο με συναρπαζει, το Kashmir οπως αποδοθηκε, νομιζω ακουγεται ελαφρως "κλινικο" και ισως μια ιδεα "ματαιοδοξο"...ωραιο, λιγο "κρυο" ομως, για τα δικα μου γουστα τουλαχιστον.

 

[noe13]

Τόσα χρόνια προσπάθειες να μπλέξουν τα παραδοσιακά με τη ροκ.

Τόσα χρόνια αποτυχίες.

Αλλά οκ κάθε γενιά αξίζει να προσπαθήσει.

Σεβασμός στην προσπάθεια, αλλά η κριτική (που πάντα είναι υποκειμενική) οφείλει να είναι αληθινή.

Δεν μου άρεσε κανένα από τα δύο. Τα βρήκα χωρίς groove που λέει και ο @Tamtam και γενικά όχι επαρκώς αυθεντικά, (ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που δεν ήταν θετικό για μένα).

Παντως οι VIC δεν νομιζω να απετυχαν...αντιθετως!

 

[RayDTutto]

Παντως οι VIC δεν νομιζω να απετυχαν...αντιθετως!

Εξαρτάται τι εννοεί ο καθένας ως επιτυχία.

Ποιοτικά, ποσοτικά, καλλιτεχνικά... Υπάρχουν πολλές παράμετροι.