Να τονίσω μερικά πράγματα, έτσι όπως τα έχω αισθανθεί εγώ.
Το ξύλο είναι 'ζωντανό' υλικό που ωριμάζει με τον χρόνο.
Η αλήθεια είναι πως πριν 50 τόσα χρόνια, η ξυλεία που προοριζόταν για τα καλά όργανα, ήταν πιο καλά διαλεγμένη απ' ότι σήμερα, με ότι αυτό συνεπάγεται...
Επίσης οι βιομηχανίες οργάνων του τότε, έδιναν περισσότερη σημασία στο τελικό αποτέλεσμα, με καθημερινό τεστ τους μουσικούς που έπαιζαν με αυτά κάθε μέρα και ηχογραφούσαν μέρα παρά μέρα...
Τώρα τα αντίστοιχα όργανα περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους μες' την θήκη τους.
Η αναζήτηση του ήχου τότε ξεκινούσε σχεδόν από μηδενική βάση (άλλη εποχή, ακμή τεχνολογίας και ιδεών...) ενώ σήμερα η προσέγγιση αρχίζει και τελειώνει στην απομίμηση των τότε καλών ήχων.
Μη ξεχνάμε πως οι μουσικοί του 'τότε' έπαιζαν με καινούρια όργανα και δεν είχαν καμία επιθυμία να ψάξουν για παλιά όργανα και ούτε ρώταγαν ποτέ, 'του πότε είναι μια κιθάρα και τι ξύλα έχει' ...
Οι
Gibson hollow body των '50 και μέχρι τα τέλη σχεδόν των '60, όπου κι έχω προσωπική εμπειρία, είναι αξεπέραστες...
Η αίσθηση μιας 'καλά παιγμένης κιθάρας' κατά τη γνώμη μου και στα χέρια μου, είναι καλύτερη απ' ότι μιας άπαιχτης.
Οι σημερινές κιθάρες είναι καλύτερα κατασκευασμένες, ακόμα και οι πολύ φθηνές.
Οι σημερινές καλές κιθάρες, ίσως σε 50 χρόνια από τώρα να ακούγονται μαγικά...
Οι ηλεκτρικοί κιθαρίστες είναι ίσως οι συντηρητικότεροι των μουσικών...
Η ηλεκτρική κιθάρα έτσι όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία 60-70 χρόνια, αποτέλεσε φετίχ και τα φετίχ που κουβαλάμε ο καθ'ένας μας δεν εξηγούνται εύκολα με λόγια...