Ξεφυλλίζοντας το Guitar Player Νοεμβρη 1979

[BillTrantos]

Α γεια σου, κατάλαβες την προηγούμενη διαφωνία μου.

Ότι ισχύει με τα licks, ισχύει και με την ακρόαση.

Με την ακρόαση το βλέπω διαφορετικά γιατί εκεί παραμένω συγκεντρωμένος για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. 
 

Σιγουρα το Ίντερνετ και τα τόσα ερεθίσματα δε βοηθανε, αυτό είναι σίγουρο για μένα. 

 

[fusiongtr]

Σιγουρα το Ίντερνετ και τα τόσα ερεθίσματα δε βοηθανε, αυτό είναι σίγουρο για μένα. 

Η γνώμη μου είναι ότι βοηθάνε, αλλά .... από την ανάποδη.

Σου δίνουν δηλαδή το ερέθισμα/κίνητρο, αλλά από την άλλη πρέπει να βάλεις ένα φρένο στην διαδικασία, που είναι όντως δύσκολο.

 

[sultan of string]

Θα σου απαντήσω επιγραμματικα.

Ηξερα 5 ανθρώπους που εμπιστευομουν το κριτήριο τους.

Ποτε δεν εκαναν λαθος

 

[fusiongtr]

Θα σου απαντήσω επιγραμματικα.

Ηξερα 5 ανθρώπους που εμπιστευομουν το κριτήριο τους.

Ποτε δεν εκαναν λαθος

Σε τι?

Σε αυτά που σου άρεσαν?

Σε καινούρια ακούσματα?

Όπως και να έχει αυτό αφορά εσένα, δεν μπορείς να το γενικεύσεις.

 

[manosx]

Edit: Να προσθέσω και μια ωραία ιστορία που άκουσα πρόσφατα. Στο τελευταίο κεφάλαιο ενός audiobook για τον Bach, ο αφηγητής μίλησε για τη γνώμη που είχε ο Bach για τη μουσική εκείνης της εποχής, λίγο πριν πεθάνει δηλαδή. Και εκείνος τότε γκρίνιαζε, λέγοντας ότι το επίπεδο πέφτει διαρκώς, ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με τη μουσική και για να μην τα πολυλογώ, "πού πάμε ρε παιδιά" ήταν το μήνυμα. Εεε, λίγα χρόνια αργότερα ο κόσμος είδε τον Mozart και λίγο αργότερα τον Beethoven. ?

 Ο Bach είχε ένα δίκιο. Το Galant που ουσιαστικά διαδέχθηκε το μπαροκ, δε διαφέρει σαν λογική εξέλιξης από το πανκ που διαδέχθηκε το progressive rock. Από περίπλοκες φόρμες στον μινιμαλισμό, και από έντονα αισθήματα σε ανάλαφρα. ΟΚ, και εγώ γουστάρω punk hardcore, αλλά άλλο πράγμα οι floyd. ?

 Για την ακρίβεια, ούτε η μάνα τους δε θα ήξερε, ή μάλλον δε θα θυμόταν τους Beethoven και mozart, αν δεν υπήρχαν σοφοί άνθρωποι να τους καθοδηγήσουν στα νιάτα τους στο να μελετήσουν υπερεντατικά τη μουσική... των Bach και Handel. Η μελέτη αυτή και η συνεπαγόμενη εξοικίωσή τους με την προχωρημένη αντίστιξη, και η αφομοίωση και η επέκταση αυτής στο έργο τους, είναι που κάνει τους κλασσικούς Κλασσικούς. Αν είχαν μείνει απλά στο ρεύμα της εποχής τους, ούτε ενάτη θα είχαμε, ούτε Ρέκβιεμ, ούτε τίποτα.  

 

[D'Ailleurs]

Πολλά θα ελεγα

διαβάζοντας τα πόστ, θα έλεγα ότι δεν έχεις άδικο, η παρατήρηση μου ήτανε κυρίως στο γεγονός ότι τόσο τότε, όσο και σήμερα η προώθηση του gear επισκιάζει οτιδήποτε άλλο μπορεί να απασχολεί ένα μουσικό.

 

[sultan of string]

Λέμε το ίδιο πράγμα αλλά με διαφορετική οπτική και πιθανόν με διαφορετικά συμπεράσματα.

Κοίταξε να δεις τις διαφορές.

Πόσο εύκολο είναι σήμερα να μπεις στο YT και να ακούσεις κάτι που ξέρεις ότι σου αρέσει, ενώ παλαιότερα θα έπρεπε να πληρώσεις πολλά λ7, και αν το έβλεπες/άκουγες?

Πανεύκολο.

με την προϋπόθεση ότι ξέρεις ότι αυτό υπάρχει και ότι σου αρέσει. Αν δεν ξέρεις την ύπαρξή του?

πχ το 1973 δεν υπήρχε περίπτωση να ξέρω το coconut του Nilsson αν δεν το έβαζε ο Πετρίδης (σε προσφερόμενη (!) εκπομπή. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ). Σήμερα ένα τετοιο κομμάτι (κομματάρα) does not stand A chance

Πόσο εύκολο είναι σήμερα να βρεις κάτι νέο/καινούριο που να σου αρέσει?

Πολύ δύσκολο.

Δύσκολο

Πόσο εύκολο ήταν παλιά να βρεις κάτι νέο/καινούριο που να σου αρέσει?

Πιο εύκολο. Γιατί?

Είχα έναν μηχανισμό που εύρισκα. 5-10 το πολύ ραδιοφωνικές εκπομπές, γνωστοί με άκρες, έντυπα μέσα (προφανώς όχι mainstream - Πχ στην Θεσσαλονίκη ήμουν μέσα στους 2-3 που έπαιρναν το NME ή το Melody maker κάθε εβδομάδα μεταξύ 73-74-75) (ΚΑΙ ΤΑ ΈΧΩ ΚΡΑΤΗΜΈΝΑ....όρεξη να'χετε ? )

Μήπως η μουσική που ήταν mainstream παλιά σου άρεσε περισσότερο?

όχι βέβαια. Διότι δεν άκουγα μόνο maistream

Είχες περισσότερη πληροφόρηση για αυτά που κυκλοφορούσαν? Όχι.

Εννοείται. Μάθαινα αυτά που κυκλοφορούσαν Αγγλία Αμερική την ίδια εβδομάδα και τα άκουγα το πολύ την δεύτερη. Στην Ελλάδα αν έρχονταν, ήταν μετά από 2 μήνες στην καλύτερη

Είχες μεγαλύτερη πρόσβαση σ' αυτά? Όχι.

Ήξερες, εκτός από τα γνωστά που κυκλοφορούσαν και σου άρεσαν, αυτά που κυκλοφορούσαν και θα μπορούσαν να σου αρέσουν? Όχι.

το είπα πιό πάνω

Οπότε έμενες (οι περισσότεροι) σ' αυτά που τους άρεσαν, χωρίς να ψάχνουν πολύ περισσότερο, τους αρκούσαν αυτά.

Γιατί τους άρεσε η μουσική της εποχής.

αργότερα όταν αυτός ο μηχανισμός εύρεσης επιλογής μουσικής δοκιμάστηκε με οδηγούσε σε επιτυχία 90-95%. Και φυσικά δεν ήταν η μουσική της εποχής. Ποτέ δεν άκουγα την ίδια την μουσική της εποχής, αν και την ήξερα κανονικότατα

Αν (λέω αν), η σημερινή mainstream μουσική ήταν επιπέδου beatles, θα είχες μεγάλο πρόβλημα να βρεις κάτι που να σου αρέσει μέσα στην υπερπληροφόρηση?

Δεν το πιστεύω.

Ανέκαθεν πίστευα και πιστεύω ότι ισχύει το κριτήριο των 6-10 επαναλήψεων στη μουσική. Τόσες μου αρκούν για να πω αυτό είναι μέτριο, ΟΚ, αριστούργημα. Αλλά τις περισσότερες φορές ήξερα τι θα μου αρέσει στην πρώτη φορά. Και στην πρώτη φορά θα παίξει μεγάλο ρόλο μια καλή κουβένα. Από σένα πχ, από τον jazzjoker, το αφεντικό κλπ. Ξέρω τα ακούσματά σου οπότε κινούμαι.  Στο soundcloud πχ να κάποιος με ακουλουθεί δεν τον ακολουθώ απο υποχρέωση. Βλέπω τι ανεβάζει και τι ακολουθεί. Και ακούω τι ακολουθεί. Κ.ο.κ. Ετσι μαθαίνω ενδιαφέροντα πράγματα. Πιο ενδιαφέρονται βρίσκω έτσι στο soundcloud, παρά στο spotify, όπου ξέρω ότι η προώθηση είναι καθαρά εμπορική. Πριν 50 χρόνια η προώθηση δεν ήταν απλώς εμπορική ήταν και ποιοτική. Σήμερα το ψάξιμο έξω στο ωκεανό δεν βοηθάει τόσο εύκολα. Εχω ένα δυο γνωστούς που το κάνουν συστηματικά και μου στέλνουν λινκς. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Ακόμα σήμερα ο Πετρίδης (μια από τις βασικές πηγές μου επί 50 χρόνια γεμάτα) τα καινούργια (μιλάμε καινούργια πχ Jack White/Fear of the dawn) του που προτείνει μου μιλάνε πολύ. Εντάξει προτείνει και hip hop και rap, αλλά ΟΚ δεν είμαι τόσο πρόβατο. Ακούω και κρίνω.

Γι' αυτό λέω, η κουβέντα αυτή είναι τεράστια.

τεράστια λέει?

βαρέθηκα να γράφω. Και πλέον χάνω τη σκέψη μου. Και είσαι μακρυά. Να πίναμε έναν καφέ να τα λέγαμε. Αλλά....άστο....

Σε τι?

Σε αυτά που σου άρεσαν?

Σε καινούρια ακούσματα?

Όπως και να έχει αυτό αφορά εσένα, δεν μπορείς να το γενικεύσεις.

απάντησα αναλυτικά όσο γίνεται ακριβώς επάνω.

Πιστεύω ότι γενικεύεται αλλά δεν θα επιμείνω.

Σίγουρα ισχύει για μένα, και εδώ που έφτασα πλέον "δεν αλλάζω εγώ μυαλά, σ αγαπάω μέν αλλά", ξέρεις πως πάει παρακάτω.

διαβάζοντας τα πόστ, θα έλεγα ότι δεν έχεις άδικο, η παρατήρηση μου ήτανε κυρίως στο γεγονός ότι τόσο τότε, όσο και σήμερα η προώθηση του gear επισκιάζει οτιδήποτε άλλο μπορεί να απασχολεί ένα μουσικό.

Ισχύει. Απλά ακόμα και σήμερα που έχει αλλάξει ο εξοπλισμός, τρελλαίνομα για vintage...

Αλλωστε το περιοδικό και όλα αυτά της σειράς (γιατι είχε και keyboards κλπ) τέτοιο προσανατολισμό είχαν. Όμως κακά τα ψέματα το GP κάλυπτε πάρα πολλά. Από κλασική, luthiers, country, θεωρία, τεχνικές, άσχετο αν έπρεπε να ζήσει με τις διαφημίσεις σε μια εποχή χωρίς νετ.

 

[Jazzjoker]

Όσον αφορά το θέμα καλύτερα-χειρότερα/παλιά-τώρα, να αναφέρω ότι η κριτική σκοντάφτει στο εξής:

Εκ των πραγμάτων, οι μόνοι που μπορούν να έχουν πλήρη εικόνα και για τότε και για τώρα, είναι πάντα άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Οι νέοι δηλαδή δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία της πραγματικής εμπειρίας του τότε.

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι οι μεγαλύτερης ηλικίας, δημιουργήσαμε τις μουσικές μας αναμνήσεις πριν 20 - 30+ χρόνια. Είναι φυσικό το τώρα να μην έχει καμία ελπίδα αμερόληπτης σύγκρισης με το τότε γιατί οι μουσικές εμπειρίες της ηλικίας των 20s έχουν συνδεθεί με τόσο έντονα συναισθήματα και καταστάσεις, που σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να σταθεί δίπλα τους.

Και κάπως έτσι έχουμε συνέχεια τις εκάστοτε μεγαλύτερες γενιές να λένε ότι παλιά ήταν καλύτερα.

Που ήταν δηλαδή.

 

[cigaret13]

Όσον αφορά το θέμα καλύτερα-χειρότερα/παλιά-τώρα, να αναφέρω ότι η κριτική σκοντάφτει στο εξής:

 Εκ των πραγμάτων, οι μόνοι που μπορούν να έχουν πλήρη εικόνα και για τότε και για τώρα, είναι πάντα άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Οι νέοι δηλαδή δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία της πραγματικής εμπειρίας του τότε.

 Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι οι μεγαλύτερης ηλικίας, δημιουργήσαμε τις μουσικές μας αναμνήσεις πριν 20 - 30+ χρόνια. Είναι φυσικό το τώρα να μην έχει καμία ελπίδα αμερόληπτης σύγκρισης με το τότε γιατί οι μουσικές εμπειρίες της ηλικίας των 20s έχουν συνδεθεί με τόσο έντονα συναισθήματα και καταστάσεις, που σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να σταθεί δίπλα τους.

 Και κάπως έτσι έχουμε συνέχεια τις εκάστοτε μεγαλύτερες γενιές να λένε ότι παλιά ήταν καλύτερα.

Σπύρο σε ευχαριστώ... με έβγαλες απ'τον "κόπο" να γράψω τα ίδια αν και όχι τόσο κατανοητά και ωραία γραμμένα...

 Που ήταν δηλαδή.

Αυτό τι το ήθελες....;

 

[sultan of string]

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι οι μεγαλύτερης ηλικίας, δημιουργήσαμε τις μουσικές μας αναμνήσεις πριν 20 - 30+ χρόνια. Είναι φυσικό το τώρα να μην έχει καμία ελπίδα αμερόληπτης σύγκρισης με το τότε γιατί οι μουσικές εμπειρίες της ηλικίας των 20s έχουν συνδεθεί με τόσο έντονα συναισθήματα και καταστάσεις, που σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να σταθεί δίπλα τους.

θα ξαναφέρω το ίδιο παράδειγμα που έβαλα πιό πάνω

αυτό είναι τελευταία κυκλοφορία.

Ο καλλιτέχνης γνωστός βέβαια, νεος (με την ευρύτερη έννοια του όρου) η μουσική σύγχρονη (θέλω να πιστεύω) και σε ύφος και χρόνο. (κυκλοφόρησε πριν 3 μήνες).

Εγώ το έμαθα την μέρα που κυκλοφόρησε από τον σχεδόν 80ρη Πετρίδη. Και ξαναείχα το γνωστό deja vu που ένιωσα μαζί του 100δες φορές στο παρελθόν με νέα ονόματα και μουσικές.




έφτασα να αγοράσω το βινύλιο δυό φορές τους τελευταίους 2.5 μήνες.

Ο μόνος λόγος που δεν είναι ότι πληρώνω ήδη δυο πλατφόρμες άυλης μουσικής

 

[Jazzjoker]

Αυτό τι το ήθελες....;

Μου αρέσει, αφού έχω γράψει ένα σεντόνι, να αυτοαναιρούμαι με μία φράση. Προσωπικό βίτσιο.

 

[sultan of string]

Που ήταν   είναι δηλαδή.

 

[BillTrantos]

 Ο Bach είχε ένα δίκιο. Το Galant που ουσιαστικά διαδέχθηκε το μπαροκ, δε διαφέρει σαν λογική εξέλιξης από το πανκ που διαδέχθηκε το progressive rock. Από περίπλοκες φόρμες στον μινιμαλισμό, και από έντονα αισθήματα σε ανάλαφρα. ΟΚ, και εγώ γουστάρω punk hardcore, αλλά άλλο πράγμα οι floyd. ?

 Για την ακρίβεια, ούτε η μάνα τους δε θα ήξερε, ή μάλλον δε θα θυμόταν τους Beethoven και mozart, αν δεν υπήρχαν σοφοί άνθρωποι να τους καθοδηγήσουν στα νιάτα τους στο να μελετήσουν υπερεντατικά τη μουσική... των Bach και Handel. Η μελέτη αυτή και η συνεπαγόμενη εξοικίωσή τους με την προχωρημένη αντίστιξη, και η αφομοίωση και η επέκταση αυτής στο έργο τους, είναι που κάνει τους κλασσικούς Κλασσικούς. Αν είχαν μείνει απλά στο ρεύμα της εποχής τους, ούτε ενάτη θα είχαμε, ούτε Ρέκβιεμ, ούτε τίποτα.  

Νομίζω σταθηκες άλλου από εκεί που το πήγα. Δε διαφωνώ με όσα λες, το θέμα είναι ότι κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από ένα “πού πάμε ρε παιδιά”, κάθε εποχή βλέπει το τέλος της ανθρωπότητας στη γωνία, αλλά όλο εδώ είμαστε και πάμε μπροστά τελικά. Τους Beethoven-Mozart διαδέχθηκαν άλλα θηρία που πάτησαν στους ώμους τους, όπως εκείνοι πάτησαν στους ώμους του Bach και του Handel. Έτσι ήταν, είναι και θα είναι, μέχρι τελικά να την κάνουμε τη μ@λ@κι@ και να σβηστούμε από τον χάρτη. 
 

Καταλαβαίνω την οπτική ανθρώπων που έχουν τα διπλά μου χρόνια και τη συμμερίζομαι ως ένα βαθμό, αλλά μου είναι αδύνατο να συμφωνήσω στα 27 μου, είναι πάαααρα πολύ νωρίς για λευκή πετσέτα. Δε διαφωνώ σε όλα όσα λέτε, το επαναλαμβάνω, αλλά κάποιος πρέπει να προσπαθεί να κοιτάξει και λίγο μπροστά (κάτι το οποίο δε θα περιμένω από τον εαυτό μου όταν θα είμαι 60), αλλιώς καήκαμε, μεταφορικά και κυριολεκτικά. 

 

[sultan of string]

Σορρυ ρε σεις αλλα τα ρευματα ειναι ραπ και χιπ χοπ. Αλλα δεν υπαρχουν. Ειναι παλια και φορεμένα.

Ειστε οκ μ αυτα?

 

[manosx]

Bill η ανθρωπότητα θα πάει μπροστά, αλλά θα πάει μπροστά προς άλλες κατευθύνσεις. Η μουσική ήταν υψηλή προτεραιότητα την εποχή των κλασσικών για κοινωνικοπολιτικούς λόγους, έπεφταν λεφτά δηλαδή από βασιλείς και εκκλησία, και έγιναν τα έργα που έγιναν, θα είχαμε Καπέλα Σιξτίνα αν δεν ξηλώνονταν ο πάπας;

 Ε, όταν υπήρχαν οι αντίστοιχοι λόγοι, έπεφταν κυριολεκτικά εκατομμύρια για να γραφτούν τα dark side of the moon, και τα srg Pepper. Τώρα έπαψαν να υπάρχουν οι συνθήκες, θα πάψουν και τα προϊόντα των συνθηκών, οι άνθρωποι δεν δίνουν την έμφαση που έδιναν στη μουσική, video games, social media κλπ είναι ο δρόμος της εποχής, και δεν μπορεί να κάνει τίποτα κανείς για αυτό.

 

[BillTrantos]

Και φυσικά δεν ήταν η μουσική της εποχής. Ποτέ δεν άκουγα την ίδια την μουσική της εποχής, αν και την ήξερα κανονικότατα

Μία λες αυτό και μετά μας ρωτάς αν είμαστε οκ με την ραπ και την χιπ χοπ. Νομίζω είναι προφανές ότι βλέπεις τα δικά σου με άλλα μέτρα και σταθμά. Γιατί να είναι δική μου υπόθεση η ραπ και χιπ χοπ; Δε με αφορούν, όπως δε με αφορά και το μεγαλύτερο μέρος της mainstream μουσικής από τότε που θυμάμαι να συμμετέχω ως ακροατής.

Δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ charts/πωλήσεων και καλλιτεχνικής αξίας, να το πω απλά. Δε με αφορά ο Kaney West και η Cardi B, όσο και να πουλάνε, με αφορούν καλλιτέχνες που μπορεί να έχουν 100k προβολές στο YouTube, αλλά έχουν να πουν κάτι που με αγγίζει.

Και φτάνω και σε αυτό που είπε παραπάνω ο @Jazzjoker, θρύλοι οι Beatles, φανταστικοί οι Pink Floyd και οι Led Zep, αλλά δε με άγγιξαν όσο οι Muse και οι Foo Fighters, γιατί έγραψαν σε μια εποχή που δε ζούσα, για μία εποχή που πλέον δεν υπάρχει. Και καταλήγουμε σε αυτό που είπες παραπάνω Δημήτρη, ανούσια τα σεντόνια όταν δεν υπάρχει περίπτωση μετακίνησης ούτε στο εκατοστό.

Bill η ανθρωπότητα θα πάει μπροστά, αλλά θα πάει μπροστά προς άλλες κατευθύνσεις. Η μουσική ήταν υψηλή προτεραιότητα την εποχή των κλασσικών για κοινωνικοπολιτικούς λόγους, έπεφταν λεφτά δηλαδή από βασιλείς και εκκλησία, και έγιναν τα έργα που έγιναν, θα είχαμε Καπέλα Σιξτίνα αν δεν ξηλώνονταν ο πάπας;

 Ε, όταν υπήρχαν οι αντίστοιχοι λόγοι, έπεφταν κυριολεκτικά εκατομμύρια για να γραφτούν τα dark side of the moon, και τα srg Pepper. Τώρα έπαψαν να υπάρχουν οι συνθήκες, θα πάψουν και τα προϊόντα των συνθηκών, οι άνθρωποι δεν δίνουν την έμφαση που έδιναν στη μουσική, video games, social media κλπ είναι ο δρόμος της εποχής, και δεν μπορεί να κάνει τίποτα κανείς για αυτό.

Έδιναν οι άνθρωποι έμφαση στη μουσική όταν δεν ήξεραν τι θα φάνε αύριο το πρωί και άκουγαν ορχήστρα μία φορά το εξάμηνο; Ή το επίπεδο των εκτελεστών ήταν ίδιο τότε με τώρα; Δεν είναι άσπρο-μαύρο το θέμα, υπάρχει μπόλικο γκρι που ο καθένας μας το βλέπει ή το αγνοεί με βάση τις προσλαμβάνουσές του.

 

[sultan of string]

Μία λες αυτό και μετά μας ρωτάς αν είμαστε οκ με την ραπ και την χιπ χοπ. Νομίζω είναι προφανές ότι βλέπεις τα δικά σου με άλλα μέτρα και σταθμά. Γιατί να είναι δική μου υπόθεση η ραπ και χιπ χοπ; Δε με αφορούν, όπως δε με αφορά και το μεγαλύτερο μέρος της mainstream μουσικής από τότε που θυμάμαι να συμμετέχω ως ακροατής.

Δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ charts/πωλήσεων και καλλιτεχνικής αξίας, να το πω απλά. Δε με αφορά ο Kaney West και η Cardi B, όσο και να πουλάνε, με αφορούν καλλιτέχνες που μπορεί να έχουν 100k προβολές στο YouTube, αλλά έχουν να πουν κάτι που με αγγίζει.

Και φτάνω και σε αυτό που είπε παραπάνω ο @Jazzjoker, θρύλοι οι Beatles, φανταστικοί οι Pink Floyd και οι Led Zep, αλλά δε με άγγιξαν όσο οι Muse και οι Foo Fighters, γιατί έγραψαν σε μια εποχή που δε ζούσα, για μία εποχή που πλέον δεν υπάρχει. Και καταλήγουμε σε αυτό που είπες παραπάνω Δημήτρη, ανούσια τα σεντόνια 

Μα το τρεντ ειναι η ραπ και το χιπ χοπ.

 Όπως το 73 ήταν η bubble gum το 75 το πανκ το 76 η ρεγγε και το 77 η ντίσκο. Και αργοτερα οι muse

Εγω φετος αν δεν ειχε κλεισει η κορη επιστροφη πριν 3 μερες θα πηγαιναμε να τους δουμε.

Θα ακουσεις ραπ και χιπ χοπ ή θα τους απορριψεις?που υποτιθεται ειναι το μελλον 15 χρονια τωρα αφου το εκλεψε απ τους μαυρους ο εμινεμ?

 

[BillTrantos]

Μα το τρεντ ειναι η ραπ και το χιπ χοπ.

 Όπως το 73 ήταν η bubble gum το 75 το πανκ το 76 η ρεγγε και το 77 η ντίσκο. Και αργοτερα οι muse

Εγω φετος αν δεν ειχε κλεισει η κορη επιστροφη πριν 3 μερες θα πηγαιναμε να τους δουμε.

Θα ακουσεις ραπ και χιπ χοπ ή θα τους απορριψεις?που υποτιθεται ειναι το μελλον 15 χρονια τωρα αφου το εκλεψε απ τους μαυρους ο εμινεμ?

Γιατί η ραπ να είναι το μέλλον και όχι μια κακή παρένθεση; Ποιος τα λέει αυτά, με τι credentials και γιατί να το κάνω εγώ σημαία; Ραπ αποφάσισαν να πουλήσουν οι χαρτογιακάδες στο Αμέρικα, και; Ποιος θα τους θυμάται αυτούς σε 20-50-100 χρόνια; Ούτε τα εγγόνια τους, γιατί δε θα τους έχουν αφήσει μία.

 

[sultan of string]

Γιατί η ραπ να είναι το μέλλον και όχι μια κακή παρένθεση; Ποιος τα λέει αυτά, με τι credentials και γιατί να το κάνω εγώ σημαία; Ραπ αποφάσισαν να πουλήσουν οι χαρτογιακάδες στο Αμέρικα, και; Ποιος θα τους θυμάται αυτούς σε 20-50-100 χρόνια; Ούτε τα εγγόνια τους, γιατί δε θα τους έχουν αφήσει μία.

Γιατί?

Ποιο ειναι?

Παρενθεση 15 ετων?

Την πανκ την ξεχασαμε?

 

[BillTrantos]

Γιατί?

Ποιο ειναι?

Παρενθεση 15 ετων?

Την πανκ την ξεχασαμε?

Θα το πω αλλιώς, γιατί φτάνουμε σε τέλμα. 15 χρόνια είναι ΤΙΠΟΤΑ μπροστά στην ανθρώπινη ύπαρξη και στην ιστορία της μουσικής. Επίσης δε μιλάμε για 15 χρόνια αποκλειστικής ραπ/χιπ-χοπ, υπήρχε και ποπ ανάμεσα και EDM και house και πανκ.

Θα προσπαθήσω να φέρω ένα παράδειγμα:

Όταν αρχίσαμε να χρονομετρούμε δρομείς, γινόντουσαν ρεκόρ διαρκώς. Γιατί; Γιατί το baseline ήταν χαμηλά. Με την πάροδο του χρόνου το baseline ανέβηκε και πλέον χρειαζόταν έξτρα προπόνηση, έξτρα σκευάσματα, έξτρα φυσικοθεραπείες για να πλησιάσεις αυτό το baseline και ιδανικά να το ξεπεράσεις. Το 2009 ο Bolt έκανε 9.58, ρεκόρ το οποίο προς το παρόν δεν έχει σπάσει. Το ότι δεν έσπασε ακόμα σημαίνει ότι γινόμαστε πιο αργοί, ή ότι δε θα βελτιωθούμε ποτέ;

Ακριβώς το ίδιο γίνεται και με τη μουσική, υπήρξαν κάποιοι που έσπασαν το ταβάνι τους και μαζί της ανθρωπότητας. Τα standards πλέον είναι στο Θεό, σημαίνει αυτό ότι δε βγάζουμε μουσικούς; Επίσης μην ξεχνάμε, ότι πλέον έχουν "φωνή" όλοι οι άνθρωποι, η μουσική δεν είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών, κάτι το οποίο προφανώς θα επηρεάσει τάσεις και προτιμήσεις. Άλλη μουσική θα ακούσει ο απόφοιτος του Berklee, άλλη θα ακούσει ο εργαζόμενος εστίασης στην Πάρο.

Για να κλείσω, επειδή όντως φτάσαμε σε τέλμα, αν έπρεπε να στείλω μουσική στο διάστημα για ένα άλλο είδος, θα έστελνα Bach, ό,τι έχει σωθεί από το έργο του. Και αν μερικά χρόνια αργότερα έπρεπε να ξαναστείλω, πάλι Bach θα έστελνα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να το κλείσουμε το μαγαζί;