Wanted lost drummer

[mitsar]

Παρακαλώ αν τον γνωρίζετε, να με φέρετε σε επαφή μαζί του, τον αγαπούσα πολύ το 1990 και τον αγαπάω ακόμα (η εικόνα των χεριών του πάνω στα τύμπανα δεν σβύνει από το μυαλό μου).

 

[sultan of string]

κάνε λογαριασμό στο fb να σου τον στείλω

μιλάμε καθε μέρα

 

[mitsar]

Δεν θέλω για ιδεολογικούς λόγους ΠΟΤΕ να μπώ στο dungeon of despair.

Πες του σε παρακαλώ ποιος είμαι και δώστου στοιχεία μου - αν θέλει θα με πάρει.

Και THANKS a lot. Η φωτό μου ήρθε από τους Moot Point (τώρα ψήνεται και βινύλιο στα εξωτερικά).

 

[sultan of string]

Δεν θέλω για ιδεολογικούς λόγους ΠΟΤΕ να μπώ στο dungeon of despair.

Πες του σε παρακαλώ ποιος είμαι και δώστου στοιχεία μου - αν θέλει θα με πάρει.

Και THANKS a lot. Η φωτό μου ήρθε από τους Moot Point (τώρα ψήνεται και βινύλιο στα εξωτερικά).

πάρε άλλη μια φωτό δώρο.

(εγώ στο κέντρο, πιθανόν γνωρίζεις κι άλλους)

 

[ez]

πάρε άλλη μια φωτό δώρο.

(εγώ στο κέντρο, πιθανόν γνωρίζεις κι άλλους)

Προβολή συνημμένου 28191

Εκτός απο τους μπασισταράδες πάνω, σε ποιανού την αγκαλιά κάθεσαι; Ο Ντάνης είναι;

 

[mitsar]

άλλη μια φωτό δώρο

Είσαι ο ασπρόμαυρος αηβασίλης με τα δώρα!

Για τους νεότερους, εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί η έγχρωμη φωτογραφία

 

[sultan of string]

Εκτός απο τους μπασισταράδες πάνω, σε ποιανού την αγκαλιά κάθεσαι; Ο Ντάνης είναι;

Σωτήρης Αλεβίζος. Τότε έπαιζε πλήκτρα μαζί μας και τραγουδούσε.

http://www.armonias-genesis.gr/18-εκδηλώσεις/βιογραφικά/98-sotiris-alevizos

 

[sultan of string]

Επειδή πιθανόν να τεθεί ερώτημα (ακαδημαϊκόν) στην εν λόγω φωτογραφία απεικονίζονται πολύ σημαντικά ονόματα στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης (αλλά και πέρα από τα όριά της).

Επάνω αριστερά Δημήτρης Γουμπερίτσης και Τζένιος Πολίτης, κάτω αριστερά Σωτήρης Αλεβίζος και τέρμα δεξιά Χρήστος Κουτσούρης.

 

[mitsar]

Hats off to Γουμπερίτσης! Μέγας Διδάσκαλος του Γένους!

Θυμάμαι μια βραδυά (1991?) που είχα πάει καλεσμένος στο σπίτι του Γιώργου Κωνσταντινίδη (αλαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει) για να διερευνήσω την προοπτική μιας ζωντανής συνέντευξης στο Ράδιο Ακρόπολις. Ήσαν και οι τρείς εκεί (οι A Priori ντέ) και συζητούσαμε για μουσική, για ζωή, για ραδιόφωνο, για τα πάντα. Από εκείνη την βραδυά θυμάμαι δύο πράγματα: Την μοναδική στο σπίτι του κόπια του δίσκου τους (https://www.discogs.com/A-Priori-A-Priori/release/2600246) που μου τον δάνεισε για να τον παίξω στο ραδιόφωνο (δανεικός και αγύριστος, συγνώμη Γιώργο, στείλε μου το παιδί σου να τον παραλάβει, τον έχω άθικτο και σε τζελατίνα), και την λέξη "γκασμάς" ή "αξίνα".

"Γκασμάς" ή "Αξίνα" ήταν εκείνη την εποχή (και είναι ίσως ακόμα) στην αργκό των μουσικών η φάση όπου τζαζ μουσικοί αναγκάζονται να παίζουν κάθε βράδι για το μεροκάματο και για το γάλα του μωρού σε χοροπηδάδηκα, ξενυχτάδικα και οποιαδήποτε άλλα Πολιτιστικά Κέντρα τους δεχτούν. Οι νέοι το λένε "γαλέρα". Μια γενιά ολόκληρη τζαζ (και ροκ και μέταλ) μουσικών επιβίωσε (δεν 'έζησε') υπό τους ήχους των ανακυκλωσίμων και ανακυκλωμένων πιάτων στην πίστα και την μυρουδιά των πλαστικών γαρύφαλλων και το φτηνό πατσουλί της πρώτης σειράς. Ο σούπερ ντούπερ ζουπερσταρ μπουζουξής και η ντιζέζ αοιδός κοιτούσαν λοξά την τζαζομπασκλασαρία κάθε φορά που ακουγόταν καμιά παραπανίσια νότα που δεν ήταν στην πάρτα του Beethoven... Ναί, τα έχω δει ιδίοις όμμασι, έκοψα εισιτήριο εις την Λυρικήν Σκηνήν και πήγα και τους άκουσα.

Και ναί, τα είπα τότε όλα αυτά στο ραδιόφωνο verbatim, και ναί, έπαιξα τουλάχιστον την "Ηδονή του Πλάφ", και με στοιχειώνει ακόμα το δάκρυ στα μάτια του Γουμπερίτση όταν μου περιέγραφε τις δυσκολίες τους στο καθημερινό νυχτερινό μετερίζι της επιβίωσης. Εϊμαι βέβαιος ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται (προ πανδημίας φυσικά, και φυσικά, και μετά την πανδημία). The show must go on...