Βιβλια Αρμονιας

Ilithekid

Νέο μέλος
Μηνύματα
1
Πόντοι
1
Γεια σας ειμαι στο 3 ετος ειδικου αρμονιας. Αυτη τη στιγμη κανω το βιβλιο του Μπαμπη Κανα και για ασκησεις του Καλομοιρη. Θα ηθελα οταν το τελειωσω να μου συστησετε καποια βιβλια με πιο δυσκολα θεματα για να λυσω και να δω πιο πολλες λεπτομεριες κ.α.

Ευχαριστω

 
Καλομοίρης sucks!!! Πάρε τα θέματα του Μιχάλη Τραυλού... Όποιος τα λύσει σημαίνει πως κατέχει καλά το αντικείμενο...

 
ΑΡΜΟΝΙΑ του Γιωργου Διαμαντη και ολες οι ασκησεις απο το Εγχειριδιο αρμονιας των 4 Ρωσων ( με επιμελεια Πλουμπιδη ). Αν περασεις απο αυτους, τοτε εισαι σε πολυ καλο επιπεδο ασκησεων.

 
Ο Διαμαντής όπως και πολλοί άλλοι θεωρητικοί προσπάθησαν να γράψουν μεθόδους αρμονίας, αναφέροντας απιστευτες λεπτομέρειες, κάνοντας τα πράγματα από εύκολα δύσκολα, καταστρέφοντας έτσι τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του σπουδαστή. Με αυτές τις μεθόδους η αρμονία λύνεται μηχανικά και χωρίς το προσωπικό στοιχείο. Είναι σα να μαθάινει κανείς όλους τους πολλαπλασιασμούς όλων των αριθμών απο μνήμης... Δεν είναι πιο δημιουργικό να μάθει κανέις τον προπαίδεια πρώτα και μετά να αφήνει το μυαλό του να δουλέυει; Η Αρμονία έιναι πέντε πραγματα στη θεωρία και 5.000.000 πράγματα στην πράξη... Προσωπική μου γνώμη πάντα :)

 
Καταρχας να επισημανω οτι η ερωτηση του Ηλια, ηταν περι περισσοτερων ασκησεων..Αλοιμονο αν περιμενε στο 3ο ετος ειδικου να μαθει αρμονια απο τον Διαμαντη ( σε αντιθεση με το 2ο βιβλιο που προτεινω των Ντουμποφσκι, Εφσεγεφ, Σποσομπιν και Σοκολοφ ). Απλα ο Διαμαντης εχει αρκετα ενδιαφεροντες ασκησεις ( οχι τοσο μελωδικες βεβαια, ομως κανουν για μια πιο "ψαγμενη" μελετη ) και ενα αντιστοιχο λυσαρι σε περιπτωση που θελει να δει τις προτεινομενες λυσεις...Εξαλλου, παντα ο μαθητης μαθαινει με τη λογικη του δασκαλου, οποτε και παλι...απο τον Διαμαντη θα μαθαινε αυτο που θα του τονιζε ο δασκαλος.

 
λυσάρι στην αρμονία ...τι είπες τώρα!!! Η ερώτηση του φίλου μας ήταν για θέματα και αυτό ακριβώς του πρότεινα... Μιας και φαίνεσαι προχωρημένος στα θεωρητικά θα σου πρότεινα και σένα τα θέματα του Μιχάλη Τραυλού, αν δεν τα έχεις ήδη δει... Είναι θέματα που αρέσουν σε όλους τους ψυχάκιδες της αρμονίας! Γιατί δεν έχουν καμια σχέση με τα συνηθισμένα, αναγκάζεσαι και στίβεις το μυαλό σου, βλέπεις τις εξαιρέσεις των κανόνων να σχηματίζονται πάνω στο θέμα, βλέπεις την κλασική αρμονία σε σύγχρονες εφαρμογές, σε κάνει και πορώνεσαι με την αρμονία!

 
Εχω περασει απο τη φαση του ειδικου αρμονιας :), εχω αλλους πονοκεφαλους τωρα να ασχοληθω...

Το λυσαρι δεν εχει σκοπο να επιβαλλει την λυση...Με την ιδια λογικη, ουτε και ο καθηγητης θα επρεπε να δινει τις λυσεις που εκεινος φανταζεται στον μαθητη!! Η σωστη χρηση ενος "λυσαριου" ειναι η μελετη του, οχι σε περιπτωση που κολλαμε ( τετοια εννοια δεν υπαρχει στην αρμονια εξαλλου ), αλλα οταν θελουμε να δουμε πως τη λυνει την ασκηση και ενας τριτος! Τοσο κακο ειναι αυτο?

Απορω με ποση ευκολια μπορουμε παντως να κρινουμε καποιους ανθρωπους που διεπεπρεψαν στο κλαδο τους ( και πολλοι ακομα στηριζονται στην διδασκαλια και στη μεθοδολογια τους ) και αναγνωριστηκαν ( οπως και να εγινε αυτο..γιατι θα το ακουσουμε και αυτο σε λιγο καιρο οπως παμε ) για το εργο τους...Δεν λεω οτι ο Διαμαντης ειναι απο τους αναγνωρισμενους, ομως δεν καθεται ο καθενας να γραφει βιβλιο θεωρητικων ετσι? Εκτος αν ολοι ειμαστε συγγραφεις ( κοινως "προπονητες της εξεδρας" ) και δεν το ξερω:P

 
οκ ¶γιος και ο Διαμαντής και όποιος θέλεις... Το ποιος είναι ο καθένας μας να κάνει κριτική είναι μεγάλη κουβέντα... Δε θα κάνω κριτική στο έργο ενός θεωρητικού, αφου καταξιώθηκε και μόνο που ΚΑΤΑΦΕΡΕ να γράψει βιβλία θεωρητικών, ότι και να γράφει, οκ πάω πάσο. Απλά δε θα συστήσω τα βιβλία του στους μαθητές μου. 8)

 
Θεοντόρ Ντιμπουά. Εξαιρετικά θέματα με ιδιαίτερες περιπτώσεις και πολλές εξαιρέσεις. Είναι Γαλλικό το βιβλίο αλλά νομίζω ότι έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά από τον Απόστολο Βαληνδρά

Parsifal

 
Παιδιά καλησπέρα! Φέτος πιστοποίησα τη βασική θεωρία της μουσικής (μέχρι συγχορδίες η ύλη και ρυθμικό ντικτέ επίσης έδωσα) και συνεπώς θα εισαχθώ στην αρμονία.Υπάρχει κάποιο καλό βιβλίο για το επίπεδο μου;Δεκτές πολλαπλές προτάσεις;;

;) ;)

 
Εφόσον ο OP θελει κατι περισσοτερο δημιουργικο παρά στείρο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υιοθετώ την άποχή του για το Διαμαντή - η δική μου γνώμμη είναι κάθετα διαφορετική) πιστέυω ότι τoυ Walter Piston  ειναι ενα εξαιρετικο βιβλιο.

 
Ρε παιδιά κανένα βιβλίο που να μπορει να ασχοληθεί κανείς μόνος του με την αρμονία (έστω και σε απλά θέματα μόνο) υπάρχει? ???

 
panouhl είπε:
Ρε παιδιά κανένα βιβλίο που να μπορει να ασχοληθεί κανείς μόνος του με την αρμονία (έστω και σε απλά θέματα μόνο) υπάρχει? ???
Το θέμα με την αρμονία είναι ότι πρέπει να έχεις κι άλλες γνώσεις μουσικής θεωρίας για να προχωρήσεις. Γενικά δε νομίζω ότι είναι ένα αντικείμενο που μπορείς να ασχοληθείς μόνος χωρίς δάσκαλο.

 
panouhl είπε:
Ρε παιδιά κανένα βιβλίο που να μπορει να ασχοληθεί κανείς μόνος του με την αρμονία (έστω και σε απλά θέματα μόνο) υπάρχει? ???
Είναι μάλλον επικίνδυνο, και λίγο ρηχο, να παρεις ένα βιβλιο και να μαθεις απλά κάποιους κανόνες του 18ου αιώνα, για 4φωνη χορωδια :)

Σε καμία περίπτωση δεν είναι άχρηστο, όμως τελικά βλέπεις πως περισσότερο περιορίζουν κάποιον, παρά του δίνουν έξτρα εφόδια.

Βρίσκω πολυ καλύτερο, να παρακολουθήσει κανείς μαθήματα με κάποιον δάσκαλο, γνώστη της αρμονίας ως ιστορικό αντικείμενο, και να μελετήσει την πορεία της μεχρι ενα σημείο. Στις απλές φόρμες, από δίφωνα ή ακόμα και παρτιτες για σολιστικά του Μπαχ μέχρι τα έργα για πιάνο των Σοπεν, Μεντελσον ή τα τραγουδια του Σούμπερτ.

Γενικά μια διαδρομή 2 αιώνων (17ο μέχρι 19ο), δίνει μια αρκετα ολοκληρωμένη εικόνα για την τονική μουσική, και αν θες συνεχίζεις παραπέρα σε πιο σύγχρονά σε μας συστήματα.

Μπορει (και πολυ πιθανο) να κάνω λάθος, αλλα το όλο θέμα με τα "υποχρεωτικά αρμονίας" και τις απανωτες ασκήσεις σε ΕΝΑ είδος, ΜΙΑΣ εποχής*, μου φαίνεται πολύ ρηχο και ότι απλά εξυπηρετει τη μανία μας "να εχουμε ένα χαρτί"...

* Που αν ήταν εν γνωσει του δασκαλου και του μαθητη, πάει κι ερχεται. Αλλά βλέπουμε πολύ συχνά φαινόμενα, όπου σε μια άσκηση 4φωνου χορικού σε στυλ Μπαχ, να θεωρουν σωστό κάτι, επειδή το έκανε ο Μπετόβεν σε μια Συμφωνία, 100 χρόνια μετα ::)

Πλήρης σύγχυση :(

 
Τα δε βιβλία του Αμαραντιδη, ειδικά χωρίς δάσκαλο, είναι ο ορισμός της στείρας γνώσης. Καλό για την εποχή του ίσως, ξεπερασμένο οσο δεν πάει σήμερα :-\

 
neeq είπε:
Τα δε βιβλία του Αμαραντιδη, ειδικά χωρίς δάσκαλο, είναι ο ορισμός της στείρας γνώσης. Καλό για την εποχή του ίσως, ξεπερασμένο οσο δεν πάει σήμερα :-\
Νίκο θα συμφωνήσω μαζί σου.

Έτυχα να ήμουν και μαθητής του.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top