Το βαρέλι δεν έχει πάτο...

Αφού δε σας αρέσει η τράπ και ο ΛΕΞ και τέτοια, συνεχίστε να αυτομαστιγώνεστε με το παρελθόν αναπολώντας μεγαλεία........



 
Δηλαδή ή ΛΕΞ ή Michael Jackson; Δεν μπορώ να τραβήξω τον δικό μου έρημο δρόμο;

Στην εποχή των ιντερνέτς, τίποτα δε μπορεί να είναι τόσο έρημο όσο δείχνει....Εκτιμώ βαθιά κι εγώ την ερημιά τού Φλοριδιανού death metal. ;)
 
1746726044377.jpeg
Για να έχουμε και μιαν εικόνα για το πώς μας βλέπει το κοινό του κάθε ΛΕΞ.
 
Προβολή συνημμένου 51013Για να έχουμε και μιαν εικόνα για το πώς μας βλέπει το κοινό του κάθε ΛΕΞ.
Το 2014 ήμουν 41 χρονών. Έκανα ποδήλατο στην παραλία Θεσσαλονίκης. Με βλέπουν 2 αγοράκια γύρω στα 10 χρονών. Εγώ τότε είχα καράφλα και γκρίζα μαλλιά στα πλάγια , ξέρετε . Τώρα ξυρίζομαι γουλί. Επειδή φόραγα αμάνικο, φαινόταν το ταττού φουλ μανίκι που έχω στο δεξί χέρι.
Σχεδόν σοκαρισμένο φωνάζει το ένα αγόρι στο φίλο του ( ενώ εγώ πέρναγα κυριολεκτικά από δίπλα τους ) : '' Ε, ε!! Κοίτα τατουάζ ο γέρος!!! ''
Εκεί κατάλαβα...
 
Γεράσαμε ρεεεε!!! Ευτυχώς. μέσα στα home studio μας τουλάχιστο παραμένουμε μικρά παιδιά. 🤠
 
Σε μια πρόχειρη αυτοκριτική που έκανα.

Και εγώ παλιότερα ένα ακριβώς τέτοιο παιδί ήμουν,που απλά αντί να ακούει τραπ,ραπ άκουγε ρόκ/πανκ/μέταλ,γιατί αυτό υπήρχε τότε σαν εναλλακτικό,με παραπλήσια θεματολογία,ενω σε κάποιες περιπτώσεις η μουσική,ασχέτος αν προερχόταν απο πραγματικά μουσικά όργανα,ήταν τα ίδια χάλια.

Κάποιος απο αυτούς,δεν τους ξέρω,κατακριθηκε για τον στοίχο του.
Απο κάτω παραθέτω απόσπασμα απο τους στίχους απο ένα αγαπημένο μου τραγούδι του 1999,που άκουγαν όλοι οι λάτρεις του είδους,χωρίς να τρέξει κάστανο.

If I cut off your arms and cut off your legs
Would you still love me anyway?

Cutting with the knife, blood is spilling everywhere
She will be my wife, secondary spine
Incisions must be accurate, I know just what to do
My hands are trembling, I can't spare to slip up with this knife.


Αν αρχίσω να βάζω αποσπάσματα στιχου απο παλιότερες εποχές,απο αστεία κωμικών,μέχρι ατάκες που χρησιμοποιούσαν οι νέοι της εποχής,δεν μαζεύεται με τίποτα.

Δέν φταίει ουτε ο στίχος,ούτε η μουσική.

Η κοινωνία έχει σαλέψει,απο γέρους μέχρι νέους.
Παντοτε ήταν σαλεμένη,απλά σε εποχές με επάρκεια υπάρχει ένα είδος ανεκτικότητας/λήθαργου και σε δυσκολες εποχές υποτροπιάζει και κάνει μία έξαρση,γιατί όλοι ψάχνουν να δούν τι φταίει,βγάζοντας φυσικά τον εαυτό τους έξω απο αυτό.

Με τους μισθούς και το κόστος ζωής,τις προοπτικές για το μέλλον,για τι θέλετε να μιλούν τα παιδιά,για φιλοσοφικά ζητήματα?
Τόσοι και άλλοι τόσοι να πάτε.
Η μουσική βέβαια είναι για τον πέο,αλλά δέν πειράζει.
Και ο στίχος είναι ψιλομαλακία,αλλά δέν πειράζει.
Οσο για τα ρούχα...
 
όλοι ψάχνουν να δούν τι φταίει,βγάζοντας φυσικά τον εαυτό τους έξω απο αυτό.
Γιατί, εγώ τι φταίω? Όχι, αν φταίω κάπου συγκεκριμένα πες μου 🤣
 
Απο κάτω παραθέτω απόσπασμα απο τους στίχους απο ένα αγαπημένο μου τραγούδι του 1999,που άκουγαν όλοι οι λάτρεις του είδους,χωρίς να τρέξει κάστανο.

If I cut off your arms and cut off your legs
Would you still love me anyway?

Cutting with the knife, blood is spilling everywhere
She will be my wife, secondary spine
Incisions must be accurate, I know just what to do
My hands are trembling, I can't spare to slip up with this knife.
θέλω να πιστεύω ότι ΟΛΟΙ καταλαβαίνουν τη διαφορά του να έχεις τραγούδια με θεματολογία από ΤΑΙΝΙΕΣ horror / thriller από αυτά που λέει ο κάθε Light
 
ΟΛΟΙ καταλαβαίνουν τη διαφορά του να έχεις τραγούδια με θεματολογία από ΤΑΙΝΙΕΣ horror / thriller από αυτά που λέει ο κάθε Light

Ακόμη... ναι, μάλλον ΟΛΟΙ καταλαβαίνουν, αλλά η διολίσθηση προς την κακοτεχνία, με όποια αφορμή ή έμπνευση και αν γίνεται, παραμένει διολίσθηση προς την κακοτεχνία... πάνω στην οποία μελλοντικοί καλλιτέχνες θα κτίσουν κάτι ακόμη χειρότερο.

Μπορεί κανείς να γράψει πιο καλούς και λιγότερο παρεξηγίσιμους στίχους, ακόμη και αν εμπνέεται από βιβλία τρόμου, δεν είναι ανάγκη να υπαινιχθεί ότι τη βρίσκει με τον τεμαχισμό της ερωμένης του.

Σιγά-σιγά, καταστρέφεται η φάση. Και ξημερώνει μία μέρα που κάθε Light γράφει αυτά που γράφει και ... περνάνε σαν φυσιολογικά.
 
Ακόμη... ναι, μάλλον ΟΛΟΙ καταλαβαίνουν, αλλά η διολίσθηση προς την κακοτεχνία, με όποια αφορμή ή έμπνευση και αν γίνεται, παραμένει διολίσθηση προς την κακοτεχνία... πάνω στην οποία μελλοντικοί καλλιτέχνες θα κτίσουν κάτι ακόμη χειρότερο.

Μπορεί κανείς να γράψει πιο καλούς και λιγότερο παρεξηγίσιμους στίχους, ακόμη και αν εμπνέεται από βιβλία τρόμου, δεν είναι ανάγκη να υπαινιχθεί ότι τη βρίσκει με τον τεμαχισμό της ερωμένης του.

Σιγά-σιγά, καταστρέφεται η φάση. Και ξημερώνει μία μέρα που κάθε Light γράφει αυτά που γράφει και ... περνάνε σαν φυσιολογικά.
άρα μάλλον δεν καταλαβαίνουν δυστυχώς

το Helena των Misfits είναι επηρεασμένο από το ερωτικό θριλερ Boxin Helena της Jennifer Lynch , που οκ μια μαπα ήταν αλλά η θεματολογία είχε κάτι να πει, εμμονές κλπ "άρρωστα" που είναι βέβαια μέρος της ζωής . Θα μπορούσε να ήταν και νουβελα κάποιου "καταραμμένου"

Το να είσαι μια μπάντα που λάτρευες μικρός το shock rock τύπου Alice Cooper και το πανκ και κάνεις τραγούδια λίγο πιο σκληρά ηχητικά , ας πούμε πανκ ροκ/μεταλ με θεματολογία ζομπι βρυκολακες , λυκανθρώπους κλπ κλπ δεν σε κάνει κακότεχνο ούτε παραβατικό

και οι μπάντες που επηρεασαν οι misfits δεν διολίσθησαν σε κανένα κακότεχνο μονοπάτι ( Μεταλλικα κλπ ) , δλδ οι επόμενοι δεν έγιναν χειρότεροι , άντε ίσως με εξαίρεση τον Marilyn Manson που ενώ καλλιτεχνικά δεν με ενόχλησε ποτέ, φέρεται να έχει παρενοχλήσει γυναίκες τώρα στα πίσω πίσω

Δεν υπάρχει τίποτα κακότεχνο στους Misfits , τραγούδια για ταινίες τρόμου έγραφαν. Αυτά που αναφέρει στο Helena είναι κυριολεκτικά οι πράξεις του πρωταγωνιστή ( που είναι στην φαντασία του κιόλας ) . Μια ταινία που κατακρίθηκε γιατί ήταν μέτρια εκτελεστικά όχι για τη θεματολογία

Αν αυτό εξισώνεται με τον κάθε Light , τότε δεν έχω τρόπο να το εξηγήσω καλύτερα

Για μένα παίζει ρόλο και τι παρουσιαζεις προς τα έξω σαν άνθρωπος . Ο light συμπερίφερεται λες και τα κάνει αυτά , ενώ οι Cannibal Corpse που γράφουν αηδίες είναι απλά κάφροι που νομίζουν ότι κάνουν παρωδία και που θα δεις τον τραγουδιστή στον ζωολογικό κήπο με τα παιδιά του , δεν θα δεις κανένα να το παίζει γκανστερ . Οκ, καταλαβαίνω ότι αυτό είναι αυστηρά προσωπικό , βέβαια
 
Last edited:
το ερωτικό θριλερ Boxin Helena της Jennifer Lynch

Ήμουν φαντάρος, και επέστρεφα από άδεια προς την Ξάνθη... κάποιος είχε αφήσει ένα περιοδικό στην μπροστινή θέση του λεωφορείου, όπου ξεφυλίζοντας διάβασα για τη συγκεκριμενη ταινία... θυμάμαι ότι είχα ενοχληθεί - όντας φανατικός σινεφιλ - από το ότι κάποιος/α χρειάστηκε να καταφύγει σε ένα τόσο χοντροκομένο θέμα για να μιλήσει για τέτοια θέματα, και - αυτό θα δυακολευτείς να το πιστέψεις - ήταν η μόνη φορά κατά τη διάρκεια της θητείας όπου χάρηκα που δεν ήμουν πολίτης, έξω.. να πάω να το δω, όπως μάλλον θα είχα κάνει...

Εννοείται ότι τα διάφορα Hostel και Saw που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια στηρίχτηκαν στο ότι το κοινό ήταν οπτικά και νοητικά προετοιμασμένο για τέτοιες σκέψεις και τέτοια θεάματα... σε σύντομα αφικνυόμενες γενιές, με τη χρήση ειδικών εφέ (αρχικά), η φρίκη θα φτάσει σε απίστευτα ύψη...

Τελικά, είδα την ταινία, σε βίντεο, μερικά χρόνια μετά την απόλυσή μου.. και επιβεβαίωσα αυτό που ήξερα από το λεωφορείο, ότι δηλαδή θα ήταν μία μεγάλη μαλακία, πέρασα το μισό της μιλώντας στο τηλέφωνο από την πλήξη.

Αλλά η ζημιά, ζημιά... όπως έγραψα μπορεί κανείς (αν βέβαια έχει το ταλέντο), να γράψει καλούς στίχους ακόμη και εμπνεόμενος από το συγκεκριμένο έργον.
 
Εχετε απόλυτο δίκιο σε αρκετά απο αυτά που γράφετε.Η ουσία παραμένη ίδια.
Πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν ακραία/κατακριτέα θέματα μέσα στην μουσική,όπου δέν αποτελούν τίποτα παραπάνω απο την προσπάθεια κάποιου να ξεχωρίσει,ακόμη και με μή κοινωνικά αποδεκτό τρόπο. Το εμπόριο δέν έχει,ούτε είχε ποτέ ηθικούς φραγμούς και λόγο του οτί η διαφήμιση αποτελεί το κομμάτι που αποσπά το 70% του κόστους μιάς ολοκληρωμένης εμπορικής παραγωγής,υπάρχουν διάφοροι πλάγιοι τρόποι για να μειωθεί σημαντικά.

Το προφίλ του προιόντος καθορίζει και τους τρόπους που μπορείς να κινηθείς,συνήθως όσο πιό χαμηλής ποιοτητας προιόν,τόσο πιό ευρηματικός πρέπει να γίνει κάποιος,χωρίς αυτό να αποτελεί κανόνα,αλλά νομίζω είναι λίγο σπάνιο να δείς jazz/soul δίσκο με ανοικτά πτώματα στο εξώφυλλο,τους μουσικούς να δαγκώνουν νυχτερίδες επί σκηνής,να έχουν μοικάνες,να σπάνε κιθάρες επί σκηνής η να φτύνουν το κοινό τους,να κυλιούνται πάνω σε σπασμένα γυαλιά ρουφόντας άσπρες γραμμές απο το ταμπούρο του ντράμερ.

...Νομίζω οτί βρήκα ιδέα για το επόμενο μου project...

Τι έλεγα?
Α ναι...

Ας ασχοληθούμε τώρα με το πρόβλημα,το οποίο όπως αναφέρεται,είναι ο αντίκτυπος και η επιρροή στο κοινό οπού απευθύνονται.
Λαμβάνοντας υπ όψην τα δείγματα πιθηκισμού όπου έχει επιδείξει το ανθρώπινο είδος,ιστορικά και κατά την πάροδο των περασμένων αιώνων,μέσα απο ευρήματα και επιβεβαιωμένες αναφορές,κάτι σιδερένιες παρθένες,κάτι κλουβιά με βίδες που σου έβαζαν στο κεφάλι και σου πετούσαν τα μάτια έξω,κάτι ιατρικές ανακαλύψεις οπού ο εν λόγο εφευρέτης κατηγορούταν για μαγεία και καιγόταν σε μιά εκδήλωση/γιορτή με τα παιδάκια να τρέχουν γύρω γύρω ανέμελα,η την τύχη που είχαν όσοι προσπάθησαν να πούν ¨αγαπάτε αλλήλους",η "i have a dream",προσωπική μου πάντα γνώμη είναι,οτί δέν κινδυνεύουμε άμεσα από αυτούς τους μαλάκες τους τράπερς/ράπερς.

Δέν είδα ποτέ ρωμαίο με casio κασσετόφωνο στον ώμο,φαρδύ πανοπλία και μπαντάνα στο κεφάλι,σε καμία τοιχογραφία,εγώ προσωπικά.

Και χωρίς αυτούς,πιστεύω οτί πάλι η ευριματικότητα μας σαν είδος θα λειτουργήσει,έτσι ωστε να ξεκάνουμε κάποιον,όπως γίνεται και την στιγμή που μιλάμε σε διάφορες χώρες του κόσμου,είτε γιατί πιστεύει κάτι άλλο από εμάς,είτε γιατί δέν μοιάζει σαν εμάς,η απλά γιατί θέλουμε αυτά που έχει.
Ποίος την γαμή την τραπ,θα βρούμε εμείς λόγο και με κλασική μουσική για υπόκρουση.
Νομίζω...
 
Εις επιρρωση των λεγομενων του MG, και μια που με τους Misfits τα ριξαμε στις σινεφιλ ανησυχιες :ROFLMAO:, ας βαλω απο το σεντουκι του old school thrash του manosx ενα ευγενες ασμα, η θεματολογια του οποιου αγγιζει τις ευαισθητες χορδες καθε ρομαντικου νεου, και δειχνει γλαφυρα των πλουσιο εσωτερικο του κοσμο και τα ευγενικα του συναισθηματα, προτυπο και παραδειγμα συμπεριληψης και ταυτισης με τα ζητηματα της κοινωνικης δικαιοσυνης και του φεμινιστικου κινηματος.




"First I'll slice your tender leg off just above the thighs
Then I remove your slender arms my passion running high
Last I will decapitate your pretty little head
A masterpiece of blood and flesh lies twitching on my bed

Why do you make me do these things?
When you know I never wanted to hurt you (!)"


Αν σκεφτει κανεις ολη αυτη τη φασαρια που γινεται σημερα για εναν στιχο σαν του light, τρωει λεει το ετσι σαν γιουβετσι, και εμεις τοτε ακουγαμε αυτα, πρωτον υπαρχει μεγαλη προοδος και βελτιωση, και δευτερον αφου δε γιναμε εμεις serial killers ισως τη γλυτωσουν τελικα και τα σημερινα πιτσιρικια.

Φυσικα ο ανθρωπος ελκεται απο το μακαβριο, και ετσι τα θριλερ, η ακραια μουσικη κλπ θα συνεχισουν να θριαμβευουν, ας ακουσουμε αλλο ενα κομματι old school thrash, της προκοπης αυτη τη φορα, που αναφερεται σε αυτο ακριβως το ζητημα




Acted situation
Cheap shadowplay, sold expensive
Triumph of a dying culture [...]


Charge yourself during scenes of dying
You will buy again 'cause boredom creates hunger


Κομματια σαν το πρωτο βλεπω παντου, σαν τους coroner ομως δυστυχως οχι.
 
Ακραία μουσική υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα. Οι Gojira κέρδισαν και grammy με το κομμάτι που ερμήνευσαν στους τελευταίους ολυμπιακούς αγώνες (δικαίως).
Αυτή είναι τέχνη, η τραπ όχι...

 
Εντάξει guys, το ότι ακούγατε κάποια τέτοια στιχουργικά αίσχη, δεν σημαινει και ότι πρέπει και τα παιδιά σας να ακούνε αντίστοιχα, νομίζω.
 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top