Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι το συγκεκριμένο κομμάτι χαρακτηρίστηκε και ως ένα από τα καλά του είδους..
Επίσης από που προκύπτει πως όποιος αποδοκιμάζει δεν γνωρίζει ή δεν καταλαβαίνει;
Είμαστε μήπως σαν τους μπάρμπες στο καφενείο που έκραζαν τη ροκ ενώ δεν καταλάβαιναν ούτε τη γλώσσα ή μήπως δεν έχουμε αναφορές στο παρελθόν από ΖΝ μέχρι TXC;
Μπορώ λοιπόν άνετα μεταξύ του άφωνου κλάψα με στίχους επιπέδου 10χρονου, να προτιμώ να μπαίνει ο Αρτέμης στο 02:26
σε στίχους Μεντζέλου που περνάει αυτό που θέλει χωρίς τατουάζ στη μούρη και αχρείαστα μπινελίκια..
Στα παράξενα όνειρά μου αλεξίπτωτο φοράω
Σαν χρυσόσκονη κλεμμένη στον αέρα με σκορπάω
Ένα μάτι θηλυκό δε δακρύζει να με σώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα
Κι αχαλίνωτη η πτώση
Δεν υπάρχει γυρισμός
Όλοι τρέχουν κι εγώ μέσα
Με ξεγέλασε ξανά η ανάμνηση η μπαμπέσα
Το '80 μ' έχει αφήσει τη φωτιά να ξανανάψω
Τις παλιές εκείνες μνήμες μάλλον
Πρέπει να τις κάψω
Κι εκείνο το φιλί, ένα άγγιγμα με ρίγος
Τόσα χρόνια μακριά, ο καιρός φαίνεται λίγος
Τότε το γλυκό μεθύσι ήταν κάτι σαν αστείο
Τώρα όλα σκοτεινά κι ένα λίκνισμα γελοίο
Το βυνίλιο ξεθωριάζει και χαϊδεύω
Τις στροφές του
Δάσκαλος ο χρόνος και ανίερες οι ουλές του
Ξένος παρατηρητής, λέω πια πως δε φοβάμαι
Μα τα λάθη σαν ταινία μπρος
Στα μάτια μου περνάνε
Τις φωνές από τα λάθη
Κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα
Κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη
Κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα
Κι αχαλίνωτη η πτώση
Να 'μαι μόνος, μεθυσμένος πάλι να ονειροπολώ
Με ναυάγια αναμνήσεων φτιαγμένα από φελλό
Τι να φταίω που γεννήθηκα αγόρι με φτερά
Και το κάθε υγρό όνειρό μου μένει
Δε με διαπερνά και χαζεύοντας τον batman
Τον coyot και τον ten ten
Διαπιστώνω πως δεν είμαι με τους
Δε ούτε με τους μεν
Μα ονειρεύομαι στον δρόμο κάτι πράγματα μικρά
Που ο ήλιος τα γεμίζει με μια δύσκολη ομορφιά
Α! Α! Α! Άνοιξε τα μάτια σου
Μάζεψ' τα κι ένωσε τα κομμάτια σου
Μπορείς ακόμα
Βγες από το ψυχοφθόρο τέλμα κι όρμα
Αναζήτησε το σοκ που θα σε βγάλει από το κώμα
Βάλε σε μια σειρά τα πράγματα
Μεσ' στο κεφάλι σου
Ποτέ δεν είναι αργά για να
Πιστέψεις στις δυνάμεις σου
Εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει
Να δώσει ένα τέρμα σ'
Αυτή την καταραμένη πτώση!
Τις φωνές από τα λάθη
Κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα
Κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη
Κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα
Κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη
Κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα
Κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη
Κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα
Κι αχαλίνωτη η πτώση