Έχει τύχει πολλές φορές να μιλήσω με μουσικούς αλλά και τραγουδιστές για αυτό το θέμα.
Η μουσική δεν χωράει σε καλούπια και ετικέτες "αυτός είναι ροκάς, ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν να μισεί τα σκυλάδικα" (δώσε στον ροκά 3-4 μπύρες και όχι μόνο θα τα ακούσει, θα τα χορέψει κιόλας να σπάσει πλάκα) ή "αυτός είναι έντεχνος κουλτουριάρη, ΠΡΕΠΕΙ να απεχθάνεται ό,τι δεν έχει βαθυστόχαστο νόημα" (αν χωρίσει να δεις για πότε θα ακούσει καψούρικα του Καρρά).
Η μουσική δεν έχει "πρέπει''.
Η μουσική υπερβαίνει τα στρατόπεδα και τις παρατάξεις.
Όσοι πορώνονται με ένα είδος και όλα τα άλλα (μερικά χιλιάδες μόνο) τα θεωρούν "κατώτερα" και "ανάξια" , δεν έχουν ιδέα από την δύναμη και την απόλυτη ελευθερία της μουσικής και ας είναι καταξιωμένοι.