Πάντως εγώ διαφωνώ με τη λογική του Abraxas.
Η κιθάρα δεν είναι αθλητισμός, και η σύγκριση είναι ανεπιτυχής. Ζητούμενο του κιθαρίστα είναι η πιστότητα και όχι η κατάρριψη του ατομικού του ρεκόρ. Θα είχε νόημα η σύγκριση εαν έπρεπε ο αθλητής σε κάθε γύρο να κάνει τα ίδια ακριβώς βήματα στο ταρτάν με ακρίβεια χιλιοστού. Και τότε θα βλέπαμε αν θα πετυχαίναν τπτ με το 105%, ή αν απλά θα μπερδεύαν τα πόδια τους και θα πέφτανε κάτω.
Αυτό που πρέπει να ζητά ο κιθαρίστας στο παίξιμό του είναι η απόλυτη ακρίβεια και πιστότητα στη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα (εαν η ταχύτητα χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί σαν εκφραστικό μέσο) , και όχι το αντίστροφο. (απόλυτη ταχύτητα με εκπτώσεις στο καθαρό παίξιμο) . Νομίζω ότι η μέθοδος του 105% δε βοηθά, διότι θυσιάζεις καθαρό παίξιμο, και αυτό αφομοιώνεται στην τεχνική σου.
Η κιθάρα δεν είναι αθλητισμός, και η σύγκριση είναι ανεπιτυχής. Ζητούμενο του κιθαρίστα είναι η πιστότητα και όχι η κατάρριψη του ατομικού του ρεκόρ. Θα είχε νόημα η σύγκριση εαν έπρεπε ο αθλητής σε κάθε γύρο να κάνει τα ίδια ακριβώς βήματα στο ταρτάν με ακρίβεια χιλιοστού. Και τότε θα βλέπαμε αν θα πετυχαίναν τπτ με το 105%, ή αν απλά θα μπερδεύαν τα πόδια τους και θα πέφτανε κάτω.
Αυτό που πρέπει να ζητά ο κιθαρίστας στο παίξιμό του είναι η απόλυτη ακρίβεια και πιστότητα στη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα (εαν η ταχύτητα χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί σαν εκφραστικό μέσο) , και όχι το αντίστροφο. (απόλυτη ταχύτητα με εκπτώσεις στο καθαρό παίξιμο) . Νομίζω ότι η μέθοδος του 105% δε βοηθά, διότι θυσιάζεις καθαρό παίξιμο, και αυτό αφομοιώνεται στην τεχνική σου.
