δινω το μισο μου βασιλειο για μια κατσαρολα χορτα βραστα με μπολικο λαδολεμονο.
Στην εταιρία logistics που δούλευα, είχαμε έναν προμηθευτή (είχε δικό του τριαξονικό) ο οποίος τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα πήγαινε δρομολόγιο Καλαμάτα - Σπάρτη.
Ωραίος τύπος, γύρω στα 60, δεν άφηνε ποτέ παραγγελία που να μην παραδώσει.
Κάποια μέρα που είχε πάει λοιπόν αυτό το δρομολόγιο (φόρτωνε και έφευγε ξημερώματα φυσικά), μας παίρνει τηλέφωνο μεσημεριάτικα μια από τις εταιρίες - πελάτες μας, για μια παράδοση στην Καλαμάτα που ήθελε να μάθει αν έγινε.
Τον παίρνουμε τηλέφωνο .... τίποτα, δεν το σήκωνε.
Ξαναμανά τηλέφωνο ... πάλι δεν το σήκωνε (πράγμα πολύ περίεργο, γιατί ήταν πολύ τυπικός).
Η εταιρία τελικά μας ενημέρωσε ότι έμαθε (από τον πελάτη της) ότι η παραγγελία παραδόθηκε, αλλά εγώ είχα ανησυχήσει.
Κάποια στιγμή, κατά το απογευματάκι το σηκώνει το τηλέφωνο.
Του είπα τι είχε συμβεί, και μου λέει ...
"Καλά ρε μ@λ@κα, δεν ξέρεις ότι όποτε κατεβαίνω κάτω, στον γυρισμό αράζω το φορτηγό σε ένα μέρος που έχω βρει, και μαζεύω χόρτα?
Σήμερα μάζεψα 3 σακούλες, γύρισα σπίτι, τα έβρασα, και τα έφαγα με 2 λίτρα κρασί και με πήρε ο ύπνος.
Να ξέρεις άλλη φορά, στον γυρισμό από Καλαμάτα μην με παίρνεις, μαζεύω χόρτα".
Έμεινα κάγκελο.
EDIT: Την επόμενη φορά που πήγε, μου έφερε κι εμένα μια σακούλα χόρτα.
Ωραίες εποχές ....