Τι σημαίνει άραγε "αξιολογώ ως μουσικός"

[fusiongtr]

είτε γιατί δεν είσαι δημιουργός και είσαι απλά οργανοπαίχτης,

Αυτός ο διαχωρισμός σηκώνει ένα ξεχωριστό thread, και έχει πολύ ψωμί.

Εκτός του οργανοπαίχτη γενικότερα, υπάρχει και η έννοια του επαγγελματία οργανοπαίχτη.

Η διαφορά τους είναι ότι ο μεν πρώτος παίζει κομμάτια άλλων και γουστάρει, ενώ ο δε το κάνει "αναγκαστικά" λόγω επαγγέλματος (μπορεί και να μην του αρέσουν αυτά που παίζει).

Μπορεί κάποιος να είναι και τα δύο είδη οργανοπαίχτη?

Φυσικά, είναι μάλιστα και το πιο συνηθισμένο.

Και ερχόμαστε τώρα στην κρίσιμη ερώτηση.

Με ποιά ιδιότητα (εκτός της για όλους κοινής, αυτής του ακροατή), μπορούν να αξιολογήσουν κάτι ως μουσικά ενδιαφέρον (εκτός από το τεχνικό μέρος της μπάντας το οποίο γνωρίζουν καλά όλοι οι παραπάνω "τύποι μουσικών"), ως μουσικά αξιόλογο ή μη, όλοι αυτοί οι παραπάνω "τύποι"?

 

[vagelism]

Το θέμα είναι πως "μιλάμε" σαν μουσικοί που δεν συμμετέχουν στην διαδικασία της μουσικής βιομηχανίας.

Οπότε είτε γιατί δεν θες, είτε γιατί δεν τα κατάφερες, είτε γιατί δεν είσαι δημιουργός και είσαι απλά οργανοπαίχτης, είτε γιατί έχεις ηθικά διλήμματα και έχεις διαλέξει άλλον δρόμο, είσαι έξω απο το παιχνίδι.

Αυτοί είναι μέσα. Και για να είναι μέσα κάνοντας καριέρα πρέπει να έχουν κι ένα στόχο, να δουλεύουν σκληρά (να γράφουν μουσική και να παίζουν ασταμάτητα) και να αφήνουν το marketing στους marketeers. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα τέλεια ούτε και να πυροβολάς το πόδι σου αφορίζοντας την... βιομηχανία που χάρη της εχεις ακούσει τους Led Zeppelin ηχογραφημένους και θέλεις κι εσύ κάτι απο την ίδια αναγνώριση και τα φράγκα, αν είσαι συνειδητοποιημένος.

Όσον αφορά την επιλογή του ύφους, θα εκπλαγείτε όταν μάθετε πόσα παιδιά ηλικίας 18-24 ακούν hard rock classics. Ξεκίνησαν απο την δισκοθήκη των γονιών βέβαια. Κάτι ξέρει λοιπόν οι εταιρία τους. Την  δουλειά της κάνει κι αυτοί την μουσική που γουστάρουν παίζουν.

Ας μιλήσει και κάποιος νεότερος ρε παίδες.

Υ.Γ. Κατάλαβες τώρα ποσο χρήσιμο στην συζήτηση είναι να βλέπεις και την ηλικία του γράφοντα;

Προσωπικα την αφοριζω Γιαννη..γιατι χαρη σε αυτη την βιομηχανια ποσα πραγματα δεν εφτασαν τελικα στα αυτια μας..ειτε γιατι η τραγουδιστρια ηταν καλη φωνη μωρε αλλα ..χοντρουλα ειτε γιατι ειχε στραβομαμισει εκεινη την ημερα ο παραγωγος και βαριοταν να ακουσει demo...ειτε γιατι η εταιρεια αποφασισε να εκδοσει κ μετα να το θαψει.

Το εχουμε ξαναδει αυτο το ποιημα με τις ¨"αναβιώσεις" κ τα copies.

 Προσωπικα δεν χαλιεμαι που ειναι μεσα - Καλα κανουν τα παιδια - ουτε το δισκο τους θα παρω ουτε στα Live τους θα παω

Κουβεντουλα να γινεται. Την αποψη μου σαν μουσικος ειπα.

 

[pipityri]

Με ποιά ιδιότητα (εκτός της για όλους κοινής, αυτής του ακροατή), μπορούν να αξιολογήσουν κάτι ως μουσικά ενδιαφέρον (εκτός από το τεχνικό μέρος της μπάντας το οποίο γνωρίζουν καλά όλοι οι παραπάνω "τύποι μουσικών"), ως μουσικά αξιόλογο ή μη, όλοι αυτοί οι παραπάνω "τύποι"?

Το τι είναι μουσικά ενδιαφέρον και πόσο, είναι κάτι απολύτως μετρήσιμο-δεν είναι θέμα ούτε γούστου ούτε προσωπικής άποψης.Αφορά στην ποσότητα της μουσικής πληροφορίας που περιέχεται και τον χειρισμό της. Αυτό δεν συνεπάγεται πως ένα μη ενδιαφέρον μουσικά αντικείμενο δεν μπορεί να είναι σημαντικό ή να επικοινωνήσει έντονα συναισθήματα ή να εμπνεύσει ή να είναι ωραίο-για κάποιους-και αντίστροφα, κάτι μουσικά ενδιαφέρον δεν είναι κατ΄ανάγκη κάτι που σε αγγίζει ή σου αρέσει κλπ. Ο Στραβίνσκυ έχει μουσικό ενδιαφέρον, σ΄αρέσει δεν σ΄αρέσει. Οι Σεξ Πίστολς δεν έχουν, σ'αρέσουν δεν σ' αρέσουν.

 

[Spyros Delta]

Ο Στραβίνσκυ έχει μουσικό ενδιαφέρον, σ΄αρέσει δεν σ΄αρέσει. Οι Σεξ Πίστολς δεν έχουν, σ'αρέσουν δεν σ' αρέσουν.

Διαφωνω και αιτιολογω την αποψη μου.

Απο τη στιγμη που μια μουσικη (καλες τεχνες γενικοτερα) επηρεαζει συναισθηματα και μαλιστα πολυ εντονα, για μενα εχει σοβαροτατο ενδιαφερον μουσικα, ακομα κι αν βασιζεται σε απλουστατες μορφολογιες, θεωρητικα, αρμονικα, τεχνικα κλπ

Και εκει ειναι η μαγκια του θεωρητικου που θα βρει και θα καταγραψει τι κανει αυτο το απλο μουσικο μορφωμα να επηρεαζει τοσο εντονα.

 

[pipityri]

Διαφωνω και αιτιολογω την αποψη μου.

Απο τη στιγμη που μια μουσικη (καλες τεχνες γενικοτερα) επηρεαζει συναισθηματα και μαλιστα πολυ εντονα, για μενα εχει σοβαροτατο ενδιαφερον μουσικα, ακομα κι αν βασιζεται σε απλουστατες μορφολογιες, θεωρητικα, αρμονικα, τεχνικα κλπ

Και εκει ειναι η μαγκια του θεωρητικου που θα βρει και θα καταγραψει τι κανει αυτο το απλο μουσικο μορφωμα να επηρεαζει τοσο εντονα.

Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να διαφύγω του υποκειμενισμού μου.  Δηλαδή,  θεωρώ πως το impact που είχαν οι Πιστολς πάνω μου έχει να κάνει με ένα συνολικό πακέτο του οποίου η μουσική αυτή καθεαυτή ήταν ένα μέρος του. Εξακολουθώ να τους γουστάρω, αλλά δεν τους βρίσκω μουσικά ενδιαφέροντες. Σε αντίθεση,  ξέρω γω,  με τους Πολις,  που ενώ τους βρίσκω ενδιαφέροντες, δεν τους αντέχω. 

 

[fusiongtr]

Αφορά στην ποσότητα της μουσικής πληροφορίας που περιέχεται και τον χειρισμό της.

Πόσο αντικειμενικά μετρήσιμα είναι αυτά από έναν απλό ακροατή, έναν μουσικό δημιουργό, έναν μουσικό εκτελεστή, και έναν επαγγελματία οργανοπαίχτη, με βάση αυτές τις ιδιότητές τους?

Αυτό είναι το ζητούμενο.

Και όταν λέμε ποσότητα πληροφορίας και χειρισμό της, εννοούμε τα σολιστικά μέρη, την ενορχήστρωση, το δέσιμο της μπάντας, κλπ.

 

[Yameth]

Προσωπικα την αφοριζω Γιαννη..γιατι χαρη σε αυτη την βιομηχανια ποσα πραγματα δεν εφτασαν τελικα στα αυτια μας..ειτε γιατι η τραγουδιστρια ηταν καλη φωνη μωρε αλλα ..χοντρουλα ειτε γιατι ειχε στραβομαμισει εκεινη την ημερα ο παραγωγος και βαριοταν να ακουσει demo...ειτε γιατι η εταιρεια αποφασισε να εκδοσει κ μετα να το θαψει.

Το εχουμε ξαναδει αυτο το ποιημα με τις ¨"αναβιώσεις" κ τα copies.

 Προσωπικα δεν χαλιεμαι που ειναι μεσα - Καλα κανουν τα παιδια - ουτε το δισκο τους θα παρω ουτε στα Live τους θα παω

Κουβεντουλα να γινεται. Την αποψη μου σαν μουσικος ειπα.

Το πόσοι δεν έφτασαν στ' αυτιά μας μπορείς μόνο να το φαντάζεσαι. Το πόσοι όμως έφτασαν αξίζοντας ή μη (αντικειμενικά κι υποκειμενικά) είναι εκατομμύρια. Έφτασαν μέσω της μουσικής βιομηχανίας βέβαια, με όλα τα στραβά και τα καλά της.

Οταν δεν έχεις σοβαρό εναλλακτικό επιχείρημα, πραγματοποιήσιμο και όχι στην σφαίρα της άποψης εξ αποστάσεως κάποιου μουσικού μεν αλλά όχι δημιουργού-συνθέτη, τότε θα έλεγα πως δεν μπορείς να πεις, καλύτερα να μην υπήρχε η βιομηχανία.

 

[pipityri]

Πόσο αντικειμενικά μετρήσιμα είναι αυτά από έναν απλό ακροατή, έναν μουσικό δημιουργό, έναν μουσικό εκτελεστή, και έναν επαγγελματία οργανοπαίχτη, με βάση αυτές τις ιδιότητές τους?

Αυτό είναι το ζητούμενο.

Και όταν λέμε ποσότητα πληροφορίας και χειρισμό της, εννοούμε τα σολιστικά μέρη, την ενορχήστρωση, το δέσιμο της μπάντας, κλπ.

Απολύτως αντικειμενικά μετρήσιμα. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα η το σημάδι που αφήνει κάτι.  Για παράδειγμα,  η εξαιρετικά καλοψημένη μπριζόλα που με περιμένει αυτή τη στιγμή,  δεν έχει μαγειρικό ενδιαφέρον. Δεν παύει όμως να είναι μια απολύτως ικανοποιητική γαστριμαργική εμπειρία την οποία και σπεύδω,  σπεύδω λέω,  να αδράξω.

 

[fusiongtr]

Απολύτως αντικειμενικά μετρήσιμα. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την ποιότητα

Βρε εντάξει, αντικειμενικά, αλλά δεν έχουν όλοι αυτοί τον τρόπο/τα εργαλεία να μετρήσουν αντικειμενικά αυτό το πράγμα, αυτό λέω.

Άσε δηλαδή που εννούσα την ποιότητα εγώ.

Αν είχες σκεφτεί φίλως να αφήσεις από το βράδυ την μπριζόλα σου σε σε μια μαρινάδα, θα έβλεπες ότι ανάλογα με την μαρινάδα και τον τρόπο ψησίματος, μπορούσε να έχει μεγαλύτερο μαγειρικό ενδιαφέρον.

Όρμα της τώρα.

 

[vagelism]

Διαφωνω και αιτιολογω την αποψη μου.

Απο τη στιγμη που μια μουσικη (καλες τεχνες γενικοτερα) επηρεαζει συναισθηματα και μαλιστα πολυ εντονα, για μενα εχει σοβαροτατο ενδιαφερον μουσικα, ακομα κι αν βασιζεται σε απλουστατες μορφολογιες, θεωρητικα, αρμονικα, τεχνικα κλπ

Και εκει ειναι η μαγκια του θεωρητικου που θα βρει και θα καταγραψει τι κανει αυτο το απλο μουσικο μορφωμα να επηρεαζει τοσο εντονα.

συμφωνω απολυτα με τον Σπυρο.

Απο την στιγμη που μια μουσικη μπορει κ αγγιζει μια μεριδα του κοσμου ειτε συναισθηματικα ειτε εγκεφαλικα ειτε απλα κ μονο  διασκεδαστικα , για μενα εχει καλλιτεχνικο κ μουσικο ενδιαφερον.

Με αυτο το τροπο Ο Μπαχ , ο Ακης Πανου και η Sia..τους προσεγγιζω με τον ιδιο τροπο και τους δινω την ιδια σοβαροτητα οταν ακουω μουσικη.

 

[vagelism]

Το πόσοι δεν έφτασαν στ' αυτιά μας μπορείς μόνο να το φαντάζεσαι. Το πόσοι όμως έφτασαν αξίζοντας ή μη (αντικειμενικά κι υποκειμενικά) είναι εκατομμύρια. Έφτασαν μέσω της μουσικής βιομηχανίας βέβαια, με όλα τα στραβά και τα καλά της.

Οταν δεν έχεις σοβαρό εναλλακτικό επιχείρημα, πραγματοποιήσιμο και όχι στην σφαίρα της άποψης εξ αποστάσεως κάποιου μουσικού μεν αλλά όχι δημιουργού-συνθέτη, τότε θα έλεγα πως δεν μπορείς να πεις, καλύτερα να μην υπήρχε η βιομηχανία.

εχω υπαρξει μερος της μουσικης βιομηχανιας Γιαννη  και σαν μουσικος κ σαν δημιουργος / συνθετης.

Οι εμπειριες μου με ολο αυτο τον συρφετό των εταιρειων / παραγωγων δεν μπορω να πω οτι ηταν κ οι καλυτερες. Ο

ι αποψεις μου δεν βασιζονται λοιπον σε φαντασιες για την αδικη κοινωνια..αλλα σε πραγματικες εμπειριες..{αυτες που η μπαντα επαιρνε σβαρνα τις εταιρειες με ντεμο..κ μετα να περιμενεις τηλ μηπως το ακουσε ο παραγωγος.}

Ισως το ρημα αφοριζω που χρησιμοποιησα{με} δεν ηταν και το καλυτερο .

Αλλα δεν μπορω να μην δεν σκεφτομαι ποση μουσικη θα ειχε φτασει στα αυτια μας..ποσους Led Zeppelin θα ειχε η παλετα μας αν ειχε εφευρεθει την δεκαετια του 60..το youtube.

 

[pipityri]

συμφωνω απολυτα με τον Σπυρο.

Απο την στιγμη που μια μουσικη μπορει κ αγγιζει μια μεριδα του κοσμου ειτε συναισθηματικα ειτε εγκεφαλικα ειτε απλα κ μονο  διασκεδαστικα , για μενα εχει καλλιτεχνικο κ μουσικο ενδιαφερον.

Με αυτο το τροπο Ο Μπαχ , ο Ακης Πανου και η Sia..τους προσεγγιζω με τον ιδιο τροπο και τους δινω την ιδια σοβαροτητα οταν ακουω μουσικη.

Δεν είμαι σίγουρος πως μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Δεν είπα πως δεν αντιμετωπίζω σοβαρά τους Sex Pistols. Πιστεύω πως το πόσο ΜΟΥΣΙΚΟ ενδιαφέρον έχει κάτι μπορεί να αξιολογηθεί με μεγάλη ακρίβεια βάσει της χρήσης που γίνεται εντός αυτού του κάτι στα διάφορα ΜΟΥΣΙΚΑ συστατικά. Αυτό, δε, δεν προδικάζει ούτε το πόσο απολαυστικό, σημαντικό ή επιδραστικό είναι αυτό το κάτι, ούτε την καλλιτεχνική του αξία.Ένα τραγούδι του Dylan, του Springstreen ή του Άκη Πάνου μπορεί να είναι κάτι που θα μας αγγίξει βαθιά, θα μας κάνει να σκεφτούμε, να πορωθούμε ή να κλάψουμε, άσχτετα από το γεγονός πως τα ΜΟΥΣΙΚΑ συστατικά που το αποτελούν-και η διάδραση μεταξύ τους-ενδέχεται να απλοικά, προφανή ακόμα και ευτελή. Προσωπικά, αντιμετωπίζω με σοβαρότητα οποιονδήποτε πιάνει ένα όργανο και προσπαθεί να κάνει κάτι-αυτό είναι ένα πράγμα. Η χρήση που γίνεται στο ΜΟΥΣΙΚΟ υλικό, όμως, βάσει της οποίας αξιολογώ το πόσο ΜΟΥΣΙΚΑ ενδιαφέρον είναι κάτι-αυτό είναι άλλο πράγμα. Και δεν τα συγχέω.

 

[VangelisV]

'Ενας Τζαμαϊκανός που παίζει τις κάλτσες του στη ρέγγε βρίσκει αξιόλογο μουσικά έναν απ' το μισισιπι που παίζει μαμάτα μπλουζ ο οποίος βρίσκει αξιόλογο αυτόν που παίζει κάντρι, ο οποίος θεωρεί αξιόλογο μουσικά αυτόν που παίζει φλαμένγκο, ο οποίος θεωρεί αξιόλογο αυτόν που παίζει κλασική ο οποίος βρίσκει τον Μάλμστην αξιόλογο μουσικά και πάει λέγοντας. 

Γενικά ένας επαγγελματίας/ερασιτέχνης μουσικός θα βρει αξιόλογα πράγματα σε διάφορα είδη μουσικής, πράγματα τα οποία είτε δεν μπορεί να παίξει είτε τα βρίσκει ενδιαφέροντα σαν ιδέες ακόμα και αν πρόκειται για κάτι απλό αλλά ιδιοφυές στη σύλληψη

 

[fusiongtr]

Το θέμα με απασχολεί από παλιά.

Πήρα αφορμή από τα παρακάτω ποστ που έτυχε να γράψει ο Βαγγέλης (θα μπορούσε να τα έχει γράψει οποιοσδήποτε άλλος βέβαια), για να θέσω τον προβληματισμό μου.

κακο δεν ειναι..Δεν κανουν κακο σε κανεναν τα παιδια - μουσικουλα παιζουν.

Εμεις σαν κοινοτητα μουσικων ομως {και οχι σαν μια απλη κοινοτητα φιλομουσων ακροατων} εξεταζουμε το πως κ το γιατι,  με μια οχι κ τοσο αθωα ματια.

Ο απλος κοσμος ακομα και αν βλεπει οτι αυτο που ακουει δεν ειναι κ πολυ original..αρκετες φορες του αρεσει που εχει σημεια αναφορας .

Ο μουσικος ομως ειναι εξειδικευμενος - ειναι  γευσιγνωστης.

Σε καποιους απο εμας το ακουσμα αυτης της  μπαντας "κλωτσησε"..

Το εχουμε ξαναδει αυτο το ποιημα με τις ¨"αναβιώσεις" κ τα copies.

 Προσωπικα δεν χαλιεμαι που ειναι μεσα - Καλα κανουν τα παιδια - ουτε το δισκο τους θα παρω ουτε στα Live τους θα παω

Κουβεντουλα να γινεται. Την αποψη μου σαν μουσικος ειπα.

Περισσότερο στο πρώτο από τα δύο αποσπάσματα θέλω να μείνω.

Ποιά είναι λοιπόν η διαφορά του μουσικού από τον απλά ακροατή, στην εξέταση και ποιοτική κατάταξη/ταξινόμιση μια μπάντας, μιας μουσικής, ενός κομματιού, κλπ.?

Αν επίσης χωρίσουμε τους μουσικούς στις κατηγορίες δημιουργός, εκτελεστής, επαγγελματίας εκτελεστής σύμφωνα με αυτά που έγραψα στο πρώτο ποστ του θέματος, υπάρχει εκεί (και αν υπάρχει τι είδους είναι?) διαφορά στην εγκυρότητα της εξέτασης και ποιοτικής κατάταξης/ταξινόμισης από καθένα από αυτούς?

Παράδειγμα

Γουστάρω πολύ την ρέγγε, μαθαίνω μπάσο με αφορμή αυτό, αλλά καταλήγω να παίζω μπάσο σε σκυλάδικα, έχοντας χάσει την αρχική μου φλόγα.

Είναι όμως πια η δουλειά μου (και μόνο).

Δεν με ενδιέφερε ποτέ να γράψω δική μου μουσική, απλά ήθελα να παίζω και να γουστάρω, η μοίρα όμως τα έφερε έτσι που παίζω και δεν γουστάρω, παίζω για να ζήσω.

Η δική μου άποψη σχετικά με την ποιότητα ενός μουσικού έργου, μιας μπάντας, κλπ, είναι πιο έγκυρη από του απλού ακροατή?

Γιατί ναι ή γιατί όχι.

 

[VangelisV]

Παράδειγμα

Γουστάρω πολύ την ρέγγε, μαθαίνω μπάσο με αφορμή αυτό, αλλά καταλήγω να παίζω μπάσο σε σκυλάδικα, έχοντας χάσει την αρχική μου φλόγα.

Είναι όμως πια η δουλειά μου (και μόνο).

Δεν με ενδιέφερε ποτέ να γράψω δική μου μουσική, απλά ήθελα να παίζω και να γουστάρω, η μοίρα όμως τα έφερε έτσι που παίζω και δεν γουστάρω, παίζω για να ζήσω.

Παράδειγμα

Κάποιος εργάζεται σαν οδηγός λεωφορείου και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει

Κάποιος εργάζεται σαν σεκιουριτάς και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει

Κάποιος εργάζεται σαν δάσκαλος και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει

Κάποιος εργάζεται σαν δικηγόρος και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει

Κάποιος εργάζεται σαν πωλητής και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει

Κάποιος εργάζεται σαν λογιστής και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει

Κάποιος εργάζεται σαν μουσικός σε σκυλάδικο και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει

 

[fusiongtr]

Εκτός του οργανοπαίχτη γενικότερα, υπάρχει και η έννοια του επαγγελματία οργανοπαίχτη.

Η διαφορά τους είναι ότι ο μεν πρώτος παίζει κομμάτια άλλων και γουστάρει, ενώ ο δε το κάνει "αναγκαστικά" λόγω επαγγέλματος (μπορεί και να μην του αρέσουν αυτά που παίζει).

Μπορεί κάποιος να είναι και τα δύο είδη οργανοπαίχτη?

Φυσικά, είναι μάλιστα και το πιο συνηθισμένο.

Το έγραψα στο πρώτο ποστ.

Απλώς τους διαχώρησα χάριν συζητήσεως.

Ο "μουσικός σε σκυλάδικο και όταν σχολάει έχει το γκρουπάκι του και παίζει (ή γράφει) τις μουσικές που γουστάρει", είναι και δημιουργός και εκτελεστής, και επαγγελματίας εκτελεστής.

Όμως δεν απάντησες στις ερωτήσεις.

Η άποψη του μουσικού (σε κάθε "τύπο μουσικού ξεχωριστά") έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από αυτήν του απλού ακροατή σχετικά με την ποιότητα ενός μουσικού πονήματος?

 

[BillTrantos]

Η δική μου άποψη σχετικά με την ποιότητα ενός μουσικού έργου, μιας μπάντας, κλπ, είναι πιο έγκυρη από του απλού ακροατή?

Γιατί ναι ή γιατί όχι.

Γιατί εσύ fusion έχεις τουλάχιστον προσπαθήσει να παίξεις 5 νότες στη σειρά που θα βγάζουν ένα μουσικό νόημα, που θα προκαλέσουν συναισθήματα, που θα σε ολοκληρώσουν ως ύπαρξη. Ο απλός ακροατής δεν το έχει κάνει αυτό, δεν ξέρει πόσο δύσκολο είναι, δεν ξέρει τι θυσίες απαιτεί, δεν ξέρει εν τέλει τι ακούει. 

Εγώ δεν έχω ιδέα από κρασιά. Αν μου δώσεις ένα χύμα κρασί των 2 ευρώ/λίτρο και ένα πανάκριβο μιας εξαιρετικής χρονιάς δε θα καταλάβω διαφορά, μπορεί να προτιμήσω και το χύμα γιατί αυτό έχω συνηθίσει. Τι αξία έχει η γνώμη μου περί κρασιού; 

Το ίδιο ακριβώς πιστεύω και για ανθρώπους που ακούνε μουσικής ευρείας κατανάλωσης αλλά απαιτούν βαρύτητα στη γνώμη τους σε συζητήσεις για τους Led Zep, για τους Dream Theater, τους Snarky Puppy ή τον Bach. Το ίδιο πιστεύω και για τους προπονητές του καναπέ που απαιτούν βαρύτητα γνώμης ενώ δεν έχουν πατήσει ούτε σε 5x5. 

Δεν ακούγεται πολύ δημοκρατικό αυτό που λέω, αλλά υποστηρίζω ό,τι και ο Πλάτωνας. Πρώτα έχει βαρύτητα η γνώμη του ειδικού και μετά του υπόλοιπου κόσμου. Προς Θεού, δεν λέω να μην εκφράζεται η γνώμη του καθενός, απλά εγώ προσωπικά δεν τη λαμβάνω υπόψιν μου.

 

[fusiongtr]

Το ίδιο ακριβώς πιστεύω και για ανθρώπους που ακούνε μουσικής ευρείας κατανάλωσης αλλά απαιτούν βαρύτητα στη γνώμη τους σε συζητήσεις για τους Led Zep, για τους Dream Theater, τους Snarky Puppy ή τον Bach.

Γράφεις για διαφορές μεταξύ ακροατών εδώ.

Να σου το αντιστρέψω?

Η γνώμη των ανθρώπων που ακούν πχ jazz, ή κλασσική, ή κάτι πιο "προχωρημένο" μουσικά, πάνω στην μουσική ευρείας κατανάλωσης έχει λιγότερη ή περισσότερη, ή την ίδια βαρύτητα με αυτή των ανθώπων που ακούν αυτή την μουσική?

Όμως εδώ μιλάμε για μουσικό (τριών τύπων) vs απλό ακροατή.

 

[VangelisV]

Όμως δεν απάντησες στις ερωτήσεις.

Η άποψη του μουσικού (σε κάθε "τύπο μουσικού ξεχωριστά") έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από αυτήν του απλού ακροατή σχετικά με την ποιότητα ενός μουσικού πονήματος?

Ήμουν έτοιμος να σου απαντήσω ότι φυσικά και έχει, όπως μεγαλύτερη βαρύτητα έχει η γνώμη ενός γιατρού από αυτούς που "εμαθαν" ιατρική απ' το google, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα. Πιστεύω ότι δε θα είμαι αντικειμενικός γιατί αν και μπορώ να είμαι ακροατής ωστόσο υπερισχύει η ιδιότητα σαν μουσικού.

Ένας ακροατής μπορεί εξίσου να κρίνει τη βαρύτητα ενός μουσικού έργου, του Μπαχ ή του Μπετόβεν ακόμα και αν δεν είναι μουσικός με έναν μουσικό που δεν ακούει κλασική μουσική αλλά παίζει δημοτικά?