Τι μουσική ακούτε τώρα;

Στο δικό μου αυτί ακούγεται πολύ ροκ, και ας μην έχει καθόλου κιθάρα... (έχει όμως Steve Porcaro στο moog bass...)




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Αυτό ήθελα να βάλω τις προάλλες και έκανα λάθος επικόλληση... it doesn't get heavier than this.



 ​
 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
 ​

Δεν θυμάμαι κομμάτι χωρίς θέμα να μπαίνει τόσο γκρουβαριστά από το πρώτο μιλισεκόντ.


Φυσικά και έχει θεματάρα.

Την μελωδία της φωνής.

 
Δεν θα το έλεγα το συγκεκριμένο θέμα προσωπικά, αλλά οκ, μπορείς να το δεις κι έτσι. Το τραγούδι συνολικά πάντως από άποψη αρμονίας, ρυθμού και δεσίματος των δύο είναι απίθανο.

 
Τι ηχάρα ω Θεοί...

 ​

Δεν θυμάμαι κομμάτι χωρίς θέμα να μπαίνει τόσο γκρουβαριστά από το πρώτο μιλισεκόντ.
Ποσο σημαντικο για την καριερα του, ειναι για τον κιθαριστα να τραγουδαει.
Δεν εχει αναγκη κανεναν και τιποτα.

 
Ποσο σημαντικο για την καριερα του, ειναι για τον κιθαριστα να τραγουδαει.
Δεν εχει αναγκη κανεναν και τιποτα.


Πλιάτσικας?

 
Ποσο σημαντικο για την καριερα του, ειναι για τον κιθαριστα να τραγουδαει.
Δεν εχει αναγκη κανεναν και τιποτα.
Ασφαλώς και βοηθάει την προσωπική καριέρα οποιουδήποτε καλλιτέχνη ώστε να αγγίζει μια μερίδα του κοινού και με αυτόν τον τρόπο (με το προσωπική καριέρα εννοώ την παραγωγή προσωπικής δισκογραφίας, σε αντιδιαστολή με το να ακολουθεί κάποιος καριέρα sideman ή σεσιονά... μιας και ο Ford υπήρξε και τέτοιος για κάποιο διάστημα και πετυχημένος μάλιστα). Πιστεύω ότι όσοι ξεπαίρνουν από νωρίς στο να γίνονται φωνητικοί ερμηνευτές της μουσικής τους (εφόσον φυσικά μπορούν στοιχειωδώς να το υποστηρίξουν αυτό), τόσο πιο εύκολη κάνουν τη μετέπειτα ζωή τους... που φαντάζομαι είναι και το νόημα του σχολίου σου παραπάνω.

Από κει και πέρα, όταν μιλάμε για επίπεδα μουσικότητας και κιθαριστικής παικτικότητας όπως αυτό του Ford, οι πιθανότητες αυξάνονται πολύ ώστε να βρεθεί κάποιο - έστω μικρό αριθμητικά - κοινό να ακολουθεί πιστά και διαχρονικά τον καλλιτέχνη, ακόμα κι όταν έχουμε να κάνουμε με φουλ οργανικά ακούσματα. Για να μην το πάμε μακριά σε παραδείγματα, ο Henderson καλή ώρα που δεν τραγουδάει και το 80% της προσωπικής του δισκογραφίας δεν περιέχει φωνητικά, έχει καταφέρει να ζει από τη μουσική του (δηλ. τις περιοδείες με το τρίο του και τους Tribal Tech παλιότερα) και τα μαθήματα που κάνει... γιατί πολύ απλά η μουσική του οντότητα και αξία κατάφερε να χτίσει ένα fanbase αρκετό ώστε να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο Ford αντίστοιχα έχει υπάρξει παλιότερα σε περιόδους που τα άλμπουμς του ήταν οργανικά, και πάλι είχε το δικό του fanbase να ακολουθεί. Κοινώς, προφανώς και τέτοιοι μουσικάρες έχουν δουλέψει μια ολόκληρη ζωή για να φτάσουν εδώ που βρίσκονται, έχουν φάει το σκατό τους όταν πρωτοξεκίνησαν να είναι επαγγελματίες bandleaders, αλλά μέσα από τις εμπειρίες και την αξία τους, κατάφεραν να βρουν την άκρη τους χωρίς να αναγκαστούν να υπομείνουν τρομερούς δημιουργικούς συμβιβασμούς (το τελευταίο σχόλιο πάει στο ότι ο Ford απλά μπορεί - και γουστάρει - να είναι και τραγουδιστής της μουσικής του, δεν τον αναγκάζει κανείς).

 

Απαντήσεις

Νέα θέματα

Back
Top