Αγαπητέ Ηλία
@ez ένα review για τους Florance της Strat αν θές.
Θα ήταν ενδιαφέρον,να έλεγε ο καθένας,εδώ η σε άλλο thread,σε ποιά κιθάρα,θα πήγαινε απευθείας,το χέρι του,για να παίξει και να γουστάρει.
Σε μία και όχι,ναί μεν αλλά...
Ευχαρίστως, αφού σημειώσω πως είναι δικές μου απόψεις και σκέψεις διαμορφωμένες απο εμπειρία πάλκου (και όχι μόνο "κλινικών" συνθηκών στουντίου, τεστ δωματίου κλπ.) παίζοντας κυρίως blues. Το συγκεκριμμένο στρατ σετ το πήρα λίγους μόνο μήνες πριν απο τον απροσδόκητο χαμό του Φλόρανς. Έχω κι έναν Tele '50 flatople bridge και ένα σετ Voodoo '59 hums, είχα και άλλα σετ παλιότερα. Τα αναφέρω γιατί πίνω νερό στο όνομα του και θα αγόραζα δικούς του μαγνήτες με κλειστα μάτια, αν και πλέον οι τιμές έχουν ξεφύγει λόγω του θανάτου του.
Το στρατ σετ είναι απλά κορυφαίο, η κιθάρα μου μέχρι να έρθει το δικό του σετ φορούσαν Toneriders που μου φαινόταν αρκούντως συμπαθείς και επαρκείς, όταν τους άλλαξα έβαλα τα γέλια, χωρίς πλάκα. Σαν χαζός καθόμουν και άκουγα την αδιανόητη διαφορά σε όλα τα επίπεδα. Απο κείνη τη μέρα δεν έχω πειράξει τίποτε στην κιθάρα. Νομίζω είναι το 60ς σετ, 5.8Κ ο νεκ και γύρω στα 6 οι άλλοι δυο. Είχα την τύχη να περάσουν απο τα χέρια μου πολλοί μαγνήτες πρώτης γραμμής, Ron Ellis, Jim Rolph, Alan Hamel, Fred Stuart και φυσικά οι πιο γνωστοί Lollar, Fralin κλπ. Δεν θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, να τονίσω όμως πως τον πρώτο και σημαντικότερο ρόλο τον παίζει το ίδιο το όργανο, ένα καλό σετ μαγνήτες θα το αναδείξουν στο έπακρο.
Σκέψεις για τον ήχο των καλών μαγνητών. Πρώτα, με σειρά κατάταξης σε τονικές περιοχές, διαθέτουν μεσαία>μπάσα>πρίμα. Είναι εντυπωσιακό το πόσα μεσαία έχουν οι επιλογές των μπουτικάδων αλλά και τα αποθέματα χαμηλών στο άγγιγμα.
Τα 3 στοιχεία που -για μένα- διαφοροποιούν τον αληθινά σπουδαίο και ξεχωριστό μαγνήτη αλλά και δικαιώνουν τον μύθο που διακρίνει τους ακριβούς τυλιχτάδες, είναι τα εξής.
1. Η νότα, πάντα σου δίνει την αίσθηση πως είναι τυλιγμένη σε μια φουσκίτσα απο αρμονικές κι έχει εξαιρετική διαύγεια και παρουσία με κάποια ψευδαίσθηση βάθους.
2. Ακούνε και ανταποκρίνονται εντυπωσιακά στις δυναμικές του παιξίματος, τονίζοντας κάθε μικροαλλαγή χωρίς να θολώνουν τον ήχο με τις μεταβολές των ποτς της κιθάρας.
3. Δε γονατίζουν ποτέ κάτω απο πίεση και δεν "κρεμάνε" τον μουσικό, όσο, ό,τι και όποτε ζητήσεις μοιάζουν να το έχουν, ακόμα και κει που λες εδώ τερμάτισε.
Οι Φλόρανς (και όχι μόνο) είναι τόσο καλοί.
